Badania pokazują, że gruźlica lub gruźlica rozprzestrzenia się poprzez unoszące się w powietrzu kropelki z kichania, kaszlu lub śmiechu chorego. Jest to infekcja bakterią Mycobacterium tuberculosis i chociaż zwykle zaczyna się w płucach, może rozprzestrzenić się na inne części ciała, takie jak kręgosłup lub mózg. Jeśli uważasz, że możesz mieć gruźlicę, ważne jest, aby natychmiast udać się do lekarza i zaopatrzyć się w leki. Badania pokazują, że dzięki kuracji lekowej można wyzdrowieć z gruźlicy bez wielu trwałych skutków. Zawsze stosuj cały cykl leczenia, nawet gdy poczujesz się lepiej, aby uniknąć tworzenia się lekoopornych szczepów gruźlicy.
Kroki
Część 1 z 3: Rozpoznawanie gruźlicy
Krok 1. Idź do lekarza, jeśli możesz mieć aktywną gruźlicę
Jeśli masz aktywną gruźlicę, jesteś zakaźny. Gruźlica jest zwykle aktywna zaraz po początkowym zakażeniu, a kilka lat później, gdy powraca. Objawy gruźlicy są podobne do objawów niektórych innych chorób, dlatego ważne jest, aby zostać zbadanym przez lekarza, aby upewnić się, że otrzymasz prawidłową diagnozę. Objawy aktywnej gruźlicy obejmują:
- Kaszel, który trwa co najmniej trzy tygodnie
- Odkrztuszanie krwi
- Ból w klatce piersiowej
- Dyskomfort podczas oddychania lub kaszlu
- Gorączka
- Dreszcze
- Nocne poty, gdy budzisz się przemoczony
- Wyczerpanie
- Utrata apetytu
- Utrata masy ciała
Krok 2. Poddaj się badaniu, jeśli jesteś podatny na utajoną gruźlicę
Osoby z gruźlicą często przechodzą okresy, a nawet lata, kiedy bakterie pozostają w ich ciałach, ale nie powodują żadnych objawów. Gruźlica utajona może ponownie przekształcić się w gruźlicę aktywną. Jeśli jesteś podatny na gruźlicę i istnieje prawdopodobieństwo, że byłeś narażony na działanie bakterii lub masz objawy, ważne jest, abyś poddał się badaniom. Do osób, które są bardziej narażone na nosicielstwo utajonej gruźlicy należą:
- Osoby z osłabionym układem odpornościowym, takie jak osoby z HIV/AIDS
- Osoby z cukrzycą, poważną chorobą nerek i niektórymi postaciami raka
- Osoby przechodzące chemioterapię lub przyjmujące leki zapobiegające odrzucaniu przez ich organizmy przeszczepionych narządów
- Osoby przyjmujące niektóre leki na reumatoidalne zapalenie stawów, chorobę Leśniowskiego-Crohna i łuszczycę
- IV narkomani i palacze
- Członkowie rodziny i osoby mające bliski kontakt z osobą zarażoną
- Pracownicy służby zdrowia, którzy leczą osoby z grupy wysokiego ryzyka
- Osoby cierpiące na poważne niedożywienie
- Dzieci i osoby starsze
- Osoby mieszkające lub pracujące w zatłoczonych ośrodkach mieszkalnych, w tym więzieniach, centrach imigracyjnych, domach opieki lub obozach dla uchodźców
- Osoby, które podróżowały lub mieszkały w Afryce, Europie Wschodniej, Azji, Rosji, Ameryce Łacińskiej lub na Wyspach Karaibskich
Krok 3. Poddaj się badaniom, jeśli zaleci to lekarz
Kiedy pójdziesz na egzamin, lekarz prawdopodobnie wysłucha twoich płuc i wymaca twoje węzły chłonne pod kątem oznak infekcji. Istnieje kilka badań, które lekarz może również chcieć wykonać. Obejmują one:
- Test skórny. Podczas tego badania lekarz wstrzykuje tuberkulinę PPD pod skórę przedramienia. Po dwóch do trzech dniach lekarz przyjrzy się stronie, aby sprawdzić, czy nie masz guza. Jeśli tak, sugeruje to, że możesz mieć gruźlicę. Ten test może dawać zarówno fałszywie dodatnie, jak i fałszywie ujemne wyniki. Jeśli otrzymałeś szczepionkę przeciwko gruźlicy Bacillus Calmette-Guerin, możesz uzyskać wynik fałszywie pozytywny. Możesz dać fałszywie negatywny wynik, jeśli zostałeś zarażony tak niedawno, że nie uzyskałeś jeszcze odpowiedzi immunologicznej.
- Badanie krwi. Badanie krwi jest bardziej czułe i dokładniejsze niż test skórny. Lekarz prawdopodobnie zleci badanie krwi, jeśli istnieje powód, aby wątpić w wyniki testu skórnego.
- Testy obrazowania. Jeśli twój test skórny wyjdzie pozytywny, lekarz prawdopodobnie będzie chciał sprawdzić twoje płuca za pomocą prześwietlenia rentgenowskiego, tomografii komputerowej lub endoskopii. Podczas endoskopii do ciała wprowadza się małą kamerę na długiej rurce, aby umożliwić lekarzowi dokładniejsze zbadanie zainfekowanego obszaru. Jeśli lekarz spodziewa się, że gruźlica zainfekowała obszar ciała poza płucami, może poprosić o wykonanie CT, MRI lub USG tego obszaru.
- Biopsja zainfekowanego obszaru. Próbka byłaby następnie testowana pod kątem bakterii TB.
- Testy plwociny. Lekarz prawdopodobnie zleci badanie plwociny, jeśli testy obrazu wykażą dowody infekcji. Próbki można wykorzystać do określenia, jakie masz szczepy gruźlicy. Pomoże to lekarzowi wybrać odpowiednie leki dla Ciebie. Dodatni wynik dla TB będzie dostępny w ciągu jednego do dwóch dni, ale zidentyfikowanie konkretnego szczepu może potrwać od jednego do dwóch miesięcy. Wyniki te są ważne dla udoskonalenia przebiegu leczenia gruźlicy lekoopornej. Ten test jest również używany do monitorowania osoby z aktywną gruźlicą - po zwróceniu negatywnego wyniku testu plwociny zostaniesz usunięty z kwarantanny i nie będziesz już uważany za zakaźnego.
Część 2 z 3: Leczenie gruźlicy
Krok 1. Weź leki
Większość metod leczenia gruźlicy wymaga przyjmowania leków przez sześć do dziewięciu miesięcy. To, jakie leki zostaną przepisane, będzie zależeć od tego, jaki szczep gruźlicy masz. Leki przeciw gruźlicy mogą uszkadzać wątrobę, dlatego należy poinformować lekarza o jakichkolwiek problemach z wątrobą. Typowe leki to:
- Izoniazyd. Ten lek może powodować uszkodzenie nerwów. Należy poinformować lekarza, jeśli dłonie lub stopy odczuwają drętwienie lub mrowienie. Otrzymasz również witaminę B6, aby zmniejszyć ryzyko.
- ryfampicyna (ryfadyna, rimactane, ryfampicyna). Ten lek może zakłócać niektóre rodzaje kontroli urodzeń, w tym złożoną pigułkę antykoncepcyjną. Jeśli otrzymasz ten lek, użyj prezerwatyw jako zapasowej metody kontroli urodzeń.
- Etambutol (Myambutol). Ten lek może być szkodliwy dla oczu. Jeśli otrzymasz ten lek, powinieneś mieć badanie wzroku, gdy zaczniesz go przyjmować.
- Pirazynamid. Będzie on stosowany w połączeniu z innymi lekami i może powodować łagodny ból stawów lub mięśni.
Krok 2. Zapytaj swojego lekarza, czy masz gruźlicę lekooporną
Jeśli tak, być może będziesz musiał zażywać kombinację leków i być może niektóre nowsze leki, na które gruźlica jest mniej oporna. Może być również konieczne przyjmowanie leków przez półtora roku do dwóch i pół roku. Należy poinformować lekarza przed rozpoczęciem leczenia, jeśli w przeszłości występowały problemy z wątrobą. Możliwe leki to:
- Antybiotyki fluorochinolonowe
- Leki do wstrzykiwań, takie jak amikacyna, kanamycyna lub kapreomycyna
- Bedakilina
- Linezolid
Krok 3. Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią działania niepożądane
Leki przeciwgruźlicze mogą uszkodzić wątrobę, dlatego bardzo ważne jest, aby powiadomić lekarza, jeśli wystąpią skutki uboczne. Jeśli masz skutki uboczne leków, nie przestawaj ich brać. Może to spowodować powstanie szczepu lekoopornego. Zamiast tego porozmawiaj z lekarzem, aby omówić, co możesz zrobić, aby przejść na inny lek lub złagodzić skutki uboczne. Możliwe skutki uboczne to:
- Mdłości
- Wymioty
- Brak głodu
- Żółtaczka
- Przekazywanie ciemnego moczu
- Gorączka przez trzy lub więcej dni
- Mrowienie lub utrata czucia w kończynach
- Rozmazany obraz
- Wysypka lub swędzenie
Krok 4. Unikaj rozprzestrzeniania się infekcji na innych
Prawdopodobnie nie będziesz musiał być poddany kwarantannie podczas leczenia; należy jednak uważać, aby zminimalizować prawdopodobieństwo jego transmisji. Możesz to zrobić poprzez:
- Pozostawienie w domu z pracy lub szkoły, dopóki lekarz nie zaleci powrotu
- Nie dzielenie pokoju, kiedy śpisz
- Zakrywanie ust, gdy kaszlesz, kichasz lub śmiejesz się
- Otwieranie okien, aby wpuścić świeże powietrze
- Wyrzucanie zużytych chusteczek do zapieczętowanej torby
Krok 5. Ukończ kurs leków
Po kilku tygodniach prawdopodobnie zaczniesz czuć się lepiej. Nie oznacza to, że jesteś wyleczony, więc nie przestawaj brać antybiotyków. Kontynuuj przyjmowanie leków dokładnie zgodnie z zaleceniami.
Jeśli przestaniesz przyjmować leki, zanim gruźlica zostanie całkowicie wyeliminowana z organizmu, bakterie, które przeżyły, mogą stać się oporne na przyjmowane leki. Oznacza to, że kiedy znowu zachorujesz, będzie trudniej je wyleczyć
Część 3 z 3: Zapobieganie gruźlicy
Krok 1. Omów szczepionkę z lekarzem
W miejscach, gdzie gruźlica występuje częściej, niemowlęta są często szczepione szczepionką przeciwko gruźlicy Bacillus Calmette-Guerin (BCG). Szczepionka nie jest rutynowo podawana w USA, ale jeśli spodziewasz się zwiększonego ryzyka, zapytaj swojego lekarza, czy może być dla Ciebie przydatna. Możesz być narażony na większe ryzyko, jeśli:
- Będziesz mieszkać i pracować w kraju, w którym gruźlica występuje częściej.
- Masz obniżony układ odpornościowy, co sprawia, że jesteś bardziej podatny na zachorowanie na gruźlicę, jeśli jesteś narażony. Osoby o wyższym ryzyku to osoby z HIV/AIDS, które przyjmują leki hamujące odporność lub otrzymują chemioterapię.
Krok 2. Noś respirator wokół członka rodziny chorego na gruźlicę
Gruźlica rozprzestrzenia się drogą kropelkową, więc jeśli nosisz respirator, zmniejsza to ryzyko infekcji, jeśli mieszkasz z kimś, kto został niedawno zdiagnozowany. Nie można jednak nosić zwykłej maski chirurgicznej lub medycznej. Aby uchronić się przed gruźlicą, należy nosić specjalną maskę oddechową (taką jak maski jednorazowe N95). Osoba z gruźlicą powinna również nosić respirator. Trzymaj respirator włączony przez pierwsze trzy tygodnie leczenia. Ponadto osoba zarażona powinna:
- Otwórz okna, aby przewietrzyć pomieszczenie, w którym się znajduje.
- Śpij w oddzielnym pomieszczeniu, aby skrócić czas oddychania tym samym powietrzem.
- Zostań w domu z pracy lub szkoły.
Krok 3. Pomóż bliskiej osobie z gruźlicą zakończyć cały cykl leczenia
Leczenie wymaga długiej kuracji lekami, ale ważne jest, aby były one zakończone bez pomijania dawek. Chroni to zarówno osobę zarażoną, jak i osoby wokół niej, ponieważ:
- Zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju oporności bakterii na leki.
- Szczepy lekooporne są znacznie trudniejsze do zwalczenia, jeśli przeniosą się na inne.
Porady
- Gruźlica sama się nie zagoi. Jest to poważna choroba i wymaga leczenia.
- Jeśli masz gruźlicę, musisz skontaktować się z lokalnym lub stanowym programem przeciwgruźliczym, aby to zgłosić.
