Hipochondria, znana również jako lęk o zdrowie lub zaburzenie lękowe przed chorobą, jest zaburzeniem lękowym charakteryzującym się obsesyjnym zamartwianiem się, że masz poważny stan chorobowy. Osoby z hipochondrią obsesyjnie sprawdzają objawy, używają Internetu do diagnozowania siebie i szukają zapewnienia, że nie są chorzy od rodziny lub lekarza. Ten stan zwykle powoduje duże cierpienie i wpływa na codzienne życie. Aby leczyć hipochondrię, możesz zwrócić się o pomoc do lekarza lub terapeuty, poddać się terapii i zmienić styl życia, aby przestać angażować się w niezdrowe zachowania.
Kroki
Metoda 1 z 3: Szukanie pomocy medycznej
Krok 1. Odwiedź swojego lekarza
Jeśli masz lęk o zdrowie, powinieneś porozmawiać z lekarzem. Twój lekarz przeprowadzi badanie, aby wykluczyć jakiekolwiek problemy. Kiedy zorientują się, że nie ma nic złego, mogą ustalić, czy masz depresję lub zaburzenie lękowe, które mogą wpływać na twoje poglądy na zdrowie.
- Twój lekarz może porozmawiać z Tobą o Twoim zdrowiu i doradzić, jak pozbyć się lęku o zdrowie. Mogą być w stanie zaoferować kilka sugestii, jak radzić sobie z hipochondrią, jeśli znowu ją poczujesz.
- Jeśli uznają, że masz głębszy problem, wyślą Cię do psychologa.
- Możesz powiedzieć: „Ciągle martwię się, że coś jest ze mną nie tak” lub „Cały czas sprawdzam objawy choroby”. Jeśli wiesz, że masz hipochondrię, możesz powiedzieć: „Wiem, że cierpię na hipochondrię. Czy masz jakieś sugestie, które pomogą mi to przezwyciężyć?”
Krok 2. Weź leki
Hipochondria to stan, który uważa się za związany z lękiem i OCD (zaburzenie obsesyjno-kompulsywne). Z tego powodu lekarze mogą przepisywać leki przeciwdepresyjne lub przeciwlękowe, aby pomóc w leczeniu. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są powszechnie przepisywane na hipochondrię.
- Leki mogą pomóc niektórym ludziom, ale mogą nie być skuteczne dla innych.
- Skutki uboczne tych leków mogą obejmować przyrost masy ciała, nudności, zwiększoną nerwowość, problemy seksualne, zmęczenie, senność i bezsenność.
- Porozmawiaj z lekarzem o opcjach leczenia i ich potencjalnych skutkach ubocznych i ryzyku.
Krok 3. Wypróbuj terapię poznawczo-behawioralną
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to podejście terapeutyczne, w ramach którego uczysz się, jak identyfikować negatywne wzorce myślowe i zmieniać je na zdrowsze. Podczas CBT będziesz pracować nad identyfikacją niezdrowych myśli i obaw dotyczących twojego zdrowia i kwestionujesz je.
- Możesz również dowiedzieć się, co powoduje nasilenie objawów i jak je złagodzić.
- W CBT nauczysz się również, jak pozostać aktywnym i zaangażowanym w swoje życie pomimo objawów.
- Na przykład możesz pomyśleć: „Boli mnie głowa, więc muszę mieć raka mózgu”. Po CBT możesz zmienić tę myśl na: „Chociaż boli mnie głowa, mój lekarz powiedział, że nie ma ze mną nic złego. Ludzie cały czas mają bóle głowy. Nie jestem chory."
Krok 4. Poddaj się innym rodzajom terapii
Chociaż wielu specjalistów używa CBT do leczenia hipochondrii, CBT nie działa ze wszystkimi. Twój specjalista ds. zdrowia psychicznego oceni Twój konkretny przypadek lęku o zdrowie i określi najlepszą dla Ciebie terapię.
- Na przykład, jeśli masz w przeszłości traumę związaną z chorobą, terapeuta może zasugerować terapię skoncentrowaną na traumie. Możesz również przejść konkretną psychoterapię, aby pomóc w zaburzeniu lękowym.
- Aby znaleźć dobrego terapeutę, zacznij od poproszenia lekarza o skierowanie. Możesz również poszukać psychologów lub psychiatrów w Twojej okolicy, którzy specjalizują się w hipochondrii. Możesz także przeszukać internet, aby znaleźć terapeutów w Twojej okolicy i sprawdzić ich recenzje.
Krok 5. Zmierz się ze swoimi uczuciami strachu
Jednym ze sposobów radzenia sobie z hipochondrią jest pozwolić sobie na myślenie o uczuciach, zamiast próbować je ignorować. Myślenie o uczuciach podczas relaksu i stawianie im czoła jako oddzielenie ich od prawdziwych myśli może pomóc ci rozproszyć moc, jaką mają nad tobą lęki. Może się to zdarzyć, gdy zaczniesz zdawać sobie sprawę, że twoje uczucia strachu różnią się od twoich logicznych myśli.
- Kiedy zaczynasz odczuwać uczucia, medytuj, stosuj ćwiczenia głębokiego oddychania lub stosuj inne ćwiczenia łagodzące stres, aby się zrelaksować. Wyobraź sobie uczucia i lęki. Spróbuj pomyśleć o nich jako o jednej z wielu możliwości, które mogą się wydarzyć.
- Ciągłe oglądanie lęków w swoim umyśle może pomóc zmniejszyć intensywność lęków. Myślenie o nich jako o tylko jednej możliwości może pomóc ci zacząć zdawać sobie sprawę, że choroba, której się obawiasz, nie jest gwarantowanym rezultatem.
- Kiedy zaczynasz zmniejszać uczucie strachu, twoje myśli nie powinny być tak kontrolujące, ponieważ twoje uczucia nie są tak intensywne.
Krok 6. Dołącz do grupy wsparcia
Może się okazać, że dołączenie do grupy wsparcia może pomóc Ci z lękiem o zdrowie. Grupy wsparcia łączą Cię z innymi, którzy mają podobne obawy i niepokoje zdrowotne jak Ty. Możesz znaleźć zrozumienie, wsparcie i informacje o stanie u innych.
- Na przykład możesz zadawać innym pytania dotyczące ich lęków. Możesz nauczyć się strategii, których używają inni, aby sobie z tym poradzić. Możesz porozmawiać o swoich lękach i frustracjach oraz dowiedzieć się, jak inni żyją z hipochondrią.
- Podczas sesji możesz zapytać: „Jak radzisz sobie z uczuciem strachu?” lub „Jakich strategii używasz, aby nie odczuwać strachu o swoje zdrowie?” Możesz także powiedzieć: „Jestem tak sfrustrowany z powodu moich lęków” lub „Boję się, że jestem chory każdego dnia”.
Metoda 2 z 3: Zmiana stylu życia
Krok 1. Unikaj diagnozowania siebie
Kiedy jesteś hipochondrykiem, możesz spróbować zdiagnozować każdy objaw, który masz. Internet może dostarczać niekończących się stron internetowych zawierających listę objawów i diagnozowanie poważnych chorób. Większość objawów występuje w wielu stanach, a wiele objawów może być powiązanych z ciężkimi chorobami.
Możesz również zacząć widzieć objawy, których nie ma, jeśli uważasz, że masz chorobę, której nie masz
Krok 2. Pracuj nad zmniejszeniem liczby przypadków sprawdzania objawów
Jeśli masz lęk o zdrowie, możesz sprawdzać objawy ponad 20 razy dziennie. Spróbuj zmniejszyć liczbę przypadków, w których to robisz. Zacznij od prowadzenia dziennika, ile razy sprawdzasz siebie pod kątem objawów.
Po tym, jak masz średnią sumę, ile razy sprawdzasz siebie, spróbuj zmniejszać ją każdego dnia. Na przykład, jeśli zaczniesz sprawdzać siebie 30 razy dziennie, spróbuj zejść do 25 lub 27 razy następnego dnia. Zdejmij dwa do pięciu razy dziennie, aż przestaniesz się sprawdzać
Krok 3. Wykonuj swoje normalne czynności
Wiele osób z hipochondrią uważa, że fizycznie nie są w stanie wykonywać żadnych czynności. Możesz przestać ćwiczyć, wychodzić z przyjaciółmi, wychodzić z domu lub być fizycznie blisko. Może to kolidować z twoim życiem, tak że przestaniesz robić rzeczy lub nadwyrężyć relacje. Postaraj się ponownie zacząć wykonywać swoje normalne czynności.
- Spróbuj wykonywać swoje czynności powoli, a nie jednocześnie. W pierwszym tygodniu chodź szybciej i wyjdź z domu do sklepu. W drugim tygodniu wyjdź na kolację z przyjaciółmi i idź do parku w weekend.
- Na przykład, wyjdź na kolację z przyjaciółmi, nawet jeśli boisz się, że możesz zranić się podczas chodzenia lub boisz się, że zachorujesz od kogoś innego. Zacznij regularnie ćwiczyć, np. chodzić lub zapisywać się na siłownię, nawet jeśli obawiasz się, że Twoje serce przestanie bić, jeśli zacznie zbyt mocno bić, lub możesz zachorować, jeśli Twój oddech stanie się zbyt szybki.
- Dodawaj różne rzeczy każdego tygodnia, aż wykonasz wszystkie swoje regularne czynności.
Krok 4. Regularnie sprawdzaj
Jeśli masz hipochondrię, wykonuj regularne kontrole i trzymaj się ich. Nie pomijaj ich, ponieważ unikasz diagnozy. Nie powinieneś także umawiać się na więcej wizyt lub iść do lekarza na badania w nagłych wypadkach, gdy uważasz, że masz chorobę. Zamiast tego umawiaj się na zwykłe wizyty, aby zmniejszyć potrzebę zapewnienia lekarza.
Jeśli masz lęk o zdrowie, możesz chcieć biec do lekarza za każdym razem, gdy myślisz, że masz objawy. To zasila twoją potrzebę pewności, która może zasilić cykl. Zamiast tego ufaj, że od ostatniej wizyty nic się nie wydarzyło
Krok 5. Zostań z tym samym lekarzem
Wielu hipochondryków udaje się do różnych lekarzy, szukając kogoś, kto powie im, że jest chory. Jeśli jeden lekarz powie, że wszystko jest w porządku, pójdą do następnego. Może to prowadzić do zbyt wielu niepotrzebnych testów i nieprawidłowej diagnozy. Zamiast tego wybierz jednego lekarza, któremu ufasz.
- Jeśli znajdziesz lekarza, któremu ufasz i któremu lubisz, możesz nawiązać z nim relację, aby uwierzyć mu, gdy powie, że wszystko w porządku.
- Bądź szczery ze swoim lekarzem. Im bardziej jesteś szczery i im mniej wymyślasz objawów, tym lepszą diagnozę otrzymasz.
Metoda 3 z 3: Identyfikacja objawów
Krok 1. Dowiedz się, jak często myślisz o chorobie
Aby dowiedzieć się, czy jesteś hipochondrykiem, powinieneś zdecydować, czy przez ostatnie sześć miesięcy nie miałeś obsesji na punkcie choroby lub znajdowania objawów. Zastanów się, czy dużo myślałeś o chorobie, czy odczuwałeś niepokój z powodu objawów lub strachu przed chorobą, czy też miałeś obsesję na punkcie diagnozowania siebie.
- Zadaj sobie pytanie, czy te zachowania wpłynęły na Twoje życie, pracę lub relacje.
- Zastanów się, czy nie uwierzyłeś lekarzowi, który powiedział ci, że wszystko w porządku. Możesz również potrzebować stałego wsparcia ze strony rodziny lub lekarza.
Krok 2. Zdecyduj, czy masz skrajne uczucia dotyczące opieki medycznej
Osoby cierpiące na hipochondrię mają na ogół dwa różne skrajne poglądy dotyczące opieki medycznej i swojego zdrowia. Jedną skrajnością może być obsesja i ciągłe chodzenie do lekarza lub badanie chorób, podczas gdy druga może całkowicie tego unikać.
- Jeśli masz obsesję, możesz potrzebować informacji i zapewnienia. Możesz stale badać objawy, diagnozować siebie, cały czas chodzić do lekarza i żądać niepotrzebnych badań.
- Jeśli unikasz opieki medycznej, pomijasz wizyty lekarskie, unikasz nadmiernej fizyczności w przypadku zranienia się lub odniesienia obrażeń, a nawet unikasz oglądania programów telewizyjnych lub filmów poświęconych problemom medycznym.
Krok 3. Określ, czy jesteś zagrożony
Niektórzy ludzie mogą być bardziej narażeni na hipochondrię niż inni. Osoby z zaburzeniami lękowymi lub OCD mogą być bardziej podatne na jego rozwój. Możesz być narażony na ryzyko hipochondrii, jeśli byłeś świadkiem poważnej choroby w pewnym momencie swojego życia.
- Możesz również być bardziej podatny na hipochondrię, jeśli ktoś z Twojej rodziny ma hipochondrię.
- Możesz być narażony na ryzyko hipochondrii, jeśli doświadczyłeś przemocy w dzieciństwie.
