Możesz zostawić film pełen energii, pełen wglądów i inspiracji oraz z mnóstwem emocji. Być może odszedłeś z filmu z nadzieją lub refleksją. Filmy mogą mieć duży wpływ na Twoje życie, dlatego mogą przynieść Ci korzyści terapeutyczne. Filmoterapia polega na oglądaniu filmów w celach terapeutycznych. Terapeuta może zaangażować Cię w kinoterapię, aby pomóc Ci zintegrować istotne kwestie osobistego cierpienia lub dysfunkcji.
Kroki
Metoda 1 z 3: Terapeutyczne wykorzystanie filmoterapii
Krok 1. Zrozum, czym może być kinoterapia
Niektórzy terapeuci stosują kinoterapię, aby zająć się poważną depresją, uzależnieniami, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, zaburzeniami odżywiania i problemami związanymi z samooceną. Zastanów się, jakie rodzaje filmów możesz chcieć wykorzystać w swojej terapii. Twój terapeuta może znaleźć pewne filmy, które łączą się z pewnymi sytuacjami życiowymi, traumami lub sytuacjami rodzinnymi, do których możesz łatwo się odnieść.
- Obejrzyj film, który odnosi się do pewnych sytuacji i wydarzeń życiowych, które są istotne dla Ciebie i Twojego procesu terapeutycznego. Na przykład, jeśli ty lub ktoś, kogo kochasz, zmaga się z nadużywaniem substancji, obejrzyj film „Czysty i trzeźwy” lub „Kiedy mężczyzna kocha kobietę”. Jeśli zmagasz się ze stratą lub poważną chorobą ukochanej osoby, rozważ obejrzenie „Stalowych Magnolii” lub „Plaży”.
- Zanim rozpoczniesz terapię, zastanów się, jak możesz zareagować na te filmy. Pomoże ci to określić, w jaki sposób i dlaczego wpływają na ciebie emocjonalnie.
Krok 2. Stosuj kinoterapię obok tradycyjnej terapii
Jest mało prawdopodobne, że będziesz pracować z terapeutą, który zajmuje się wyłącznie filmoterapią. Często terapeuta włącza kinoterapię jako leczenie uzupełniające, aby pomóc ci zastanowić się nad twoimi relacjami z filmem.
Upewnij się, że regularnie uczestniczysz w terapii, która pozwala przetwarzać emocje i budować umiejętności, które pomogą Ci poprawić swoje życie
Krok 3. Bądź gotowy do zaangażowania się w pytania terapeutyczne
Kiedy spotkasz się ponownie ze swoim terapeutą, przygotuj się na terapeutyczną rozmowę o filmie. Twój terapeuta może cię zapytać: „Czy kiedykolwiek w twoim życiu czułeś się jak główny bohater? Co to było? Jak by to było wyobrazić sobie siebie jako bohatera? Jakie masz cechy, które pomogłyby głównemu bohaterowi w rozwiązaniu dylematu?
Dużą częścią filmoterapii jest refleksja nad filmem i emocjami wokół filmu oraz integracja doświadczenia terapeutycznego
Krok 4. Połącz się ze swoimi emocjami inaczej
Wiele terapii pozwala skuteczniej odnosić się do swoich myśli i emocji. Jeśli masz tendencję do dysocjacji lub unikania własnych emocji, bezpieczniej może być, gdy ktoś inny pracuje nad emocjami. Możesz stworzyć więź z postacią, ale czuć się bezpiecznie w emocjonalnym doświadczeniu tej osoby, a nie we własnym. Pomoże Ci to przyjąć inną perspektywę i poczuć się bezpiecznie w doświadczaniu emocji.
Na przykład, jeśli cierpisz na PTSD, możesz obawiać się połączenia z własnymi emocjami i nastawienia się na retrospekcję lub koszmar. Film może pomóc Ci w bezpiecznym przeżywaniu emocji związanych z sytuacją, która bezpośrednio Cię nie dotyczy. Niektóre filmy traktujące o objawach PTSD to „The Cider House Rules” lub „American Sniper”
Metoda 2 z 3: Identyfikacja potencjalnych korzyści związanych z kinoterapią
Krok 1. Wykorzystaj zalety kinoterapii
Kinoterapię można stosować na różne sposoby. Na przykład możesz obejrzeć beztroski film, aby chwilowo uciec od stresu i ociężałości swojego życia. Jeśli masz depresję, oglądanie filmu, który sprawia, że płaczesz, może otworzyć cię na uznanie uczuć, które mogłeś zepchnąć w dół. Podobnie uczucie depresji może złagodzić po tym, jak się roześmiasz i poczujesz, że znów możesz poczuć radość.
- Pomyśl o postaciach w filmie i o tym, czy mają zachowania, które chciałbyś dodać do swojego życia.
- Jeśli potrzebujesz dobrego śmiechu, obejrzyj głupie filmy, takie jak „Samolot!” lub „Poznaj rodziców”.
Krok 2. Zwiększ swoją empatię
Filmy pozwalają nawiązać kontakt z postaciami i poczuć smutek, gdy doświadczają czegoś smutnego lub rozczarowującego. Szczególnie w przypadku dzieci filmy mogą pomóc w zwiększeniu empatii i budowaniu cech, takich jak altruizm.
- Nawet jeśli nie jesteś dzieckiem lub nastolatkiem, filmy mogą pomóc odzwierciedlić ważne umiejętności społeczne i zwiększyć świadomość społeczną. Filmy takie jak „Inside Out” mogą pomóc w identyfikacji i wsłuchiwaniu się w twoje emocje.
- Czasami filmy, które sprawiają, że inni płaczą, mogą wywoływać uczucie empatii u bohaterów, takie jak „Hachi: Opowieść psa” i „Spacer do zapamiętania”.
Krok 3. Doświadcz kogoś, z kim można się utożsamić
Twój terapeuta może poprosić cię o obejrzenie filmu i znalezienie sposobów, w jakie ty i protagonista jesteście związani. Może masz podobne doświadczenia społeczne lub życie rodzinne. Pomocne może być znalezienie wspólnej płaszczyzny w cudzym doświadczeniu, zwłaszcza w filmie.
- Możesz nawiązać więź z postacią i odnosić się do postaci filmowej w sposób, który może być trudny do odtworzenia z ludźmi w twoim życiu.
- „Świt planety małp” jest dobrym przykładem tego, jak objawy zespołu stresu pourazowego (PTSD) mogą wpływać na podejście do innych i jak trauma może wpływać na podejmowanie decyzji.
- „Wredne dziewczyny” mogą pomóc młodym dziewczynom uświadomić sobie, że trudno jest się dopasować i że czasami bycie „cool” może ranić innych.
Krok 4. Odkryj odpowiedzialność
Dostrzegając swoje odbicia w głównym bohaterze (lub innych postaciach) w filmie, możesz zacząć odpowiadać za swoje czyny. Na przykład, jeśli nie wiesz, dlaczego tracisz przyjaciół, postać może rzucić trochę światła na pewne wzorce zachowań, które mogą mieć na ciebie wpływ.
- Oglądając film, możesz uzyskać pewien wgląd, który pomoże ci zastanowić się nad swoim życiem przez obiektyw, którego nigdy wcześniej nie brałeś pod uwagę. Na przykład, jeśli nie masz pewności co do swoich narcystycznych cech, możesz obejrzeć „Wilk z Wall Street”, w którym główny bohater ma wiele narcystycznych cech, z którymi możesz się odnieść.
- Jeśli chcesz, abyś mógł szybciej dorastać lub żeby sprawy potoczyły się inaczej, obejrzyj film „13 Going on 30”.
Metoda 3 z 3: Korzystanie z kinoterapii poza gabinetem terapeuty
Krok 1. Pomóż dzieciom przebrnąć przez trudne emocje
Dzieci często mają trudności z etykietowaniem i wyrażaniem swoich emocji i uciekają się do napadów złości lub bicia jako sposobu na wyrażenie tego, co czują. jak wyrażać emocje. Używaj filmów, aby pomóc dziecku oznaczać emocje.
- Na przykład w filmie „Kraina lodu” zapytaj swoje dziecko „Dlaczego Elsa tak zareagowała? Myślisz, że była smutna? A co ze złością?
- Jeśli Twoje dziecko reaguje na film, oznacz emocje. Powiedz: „Wygląda na to, że się boisz, tak jak Ursula cię przeraża”. Możesz także oznaczyć emocje postaci w filmach. Powiedz: „Wygląda na to, że jest naprawdę podekscytowana” lub „Wow, wygląda na naprawdę smutnego. Ja też byłbym smutny.
Krok 2. Oglądaj filmy na własną rękę
Podejdź terapeutycznie do filmów, nawet poza gabinetem terapeuty. Znajdź filmy, które rzucają Ci wyzwanie, pomagają przetwarzać emocje lub wspierają Twój rozwój emocjonalny lub duchowy. Zadawaj sobie pytania po (lub w trakcie) filmie, które mogą pomóc Ci poprawić i uzyskać samoświadomość.
Krok 3. Unikaj potencjalnych zagrożeń związanych z kinoterapią
Ogólnie rzecz biorąc, kinoterapia może przynieść Ci korzyści. Nie jest jednak zalecany osobom, które są ostro psychotyczne. Niektóre filmy mogą być nieodpowiednie. Na przykład nie pozwalaj dziecku oglądać filmu z oceną R. Jeśli jesteś wrażliwy na przemoc, język lub nagość, unikaj filmów zawierających te elementy.
Jedną rzeczą jest znalezienie wsparcia w radzeniu sobie z lękiem i depresją, a czym innym jest wywołanie filmu. Jeśli doświadczyłeś przemocy domowej, możesz nie chcieć oglądać brutalnych lub obraźliwych scen, ponieważ mogą cię wywołać
Porady
- Jeśli zmagasz się z trudnościami lub znajdujesz się w trudnym miejscu, przeczytaj streszczenie filmu przed jego obejrzeniem, aby upewnić się, że jest to odpowiedni film w Twojej obecnej sytuacji.
- Jeśli film negatywnie na Ciebie wpływa lub jeśli nie masz na niego odpowiedzi, przestań go oglądać.
