Odczucie bólu jest osobistym, subiektywnym doświadczeniem, na które wpływa wiele czynników, w tym kulturowych, sytuacyjnych i psychologicznych. Pomiar bólu jest ważny dla zrozumienia ciężkości urazów i postępu leczenia. Tradycyjne pomiary bólu obejmują oceny liczbowe, kwestionariusze samooceny i skale wizualne, które są wyłącznie subiektywne i mają nieco ograniczoną wartość. Jednak nowsza technologia pozwoliła lekarzom obiektywnie mierzyć ból na podstawie skanów mózgu ludzi.
Kroki
Część 1 z 3: Pomiar bólu za pomocą kwestionariuszy
Krok 1. Użyj kwestionariusza McGill Pain Questionnaire (MPQ)
MPQ (zwany także indeksem bólu McGill) to skala oceny bólu opracowana na Uniwersytecie McGill w Kanadzie w 1971 roku. Jest to pisemny kwestionariusz, który pozwala osobom cierpiącym na przedstawienie swoim lekarzom dobrego wyobrażenia o jakości i intensywności bólu Czujesz / doświadczasz. Pacjenci w zasadzie wybierają opisowe słowa z różnych kategorii, które najlepiej opisują ich ból.
- MPQ jest dobrze potwierdzoną miarą bólu z obszernymi badaniami klinicznymi potwierdzającymi jego względną dokładność.
- Ludzie mogą ocenić swój ból w kategoriach sensorycznych (na przykład ostry lub przeszywający) i wybrać określenia afektywne (na przykład bolesny lub bojaźliwy), tak aby lekarz lub terapeuta mógł przejrzeć łącznie 15 wybranych deskryptorów.
- Każdy wybrany deskryptor jest oceniany w 4-punktowej skali, która waha się od braku do silnego, tak więc rodzaj i intensywność bólu mogą być lepiej zrozumiane przez pracowników służby zdrowia.
Krok 2. Wypełnij kwestionariusz Brief Pain Inventory (BPI)
BPI to kwestionariusz używany do pomiaru bólu opracowany przez Grupę Badawczą Bólu Centrum Współpracy z WHO ds. Oceny Objawów w Raku. BPI występuje w 2 formatach: skróconej formie używanej w badaniach klinicznych; oraz długa forma, która zawiera dodatkowe elementy opisowe, które mogą być przydatne dla lekarza w warunkach klinicznych. Głównym celem kwestionariusza BPI jest ocena nasilenia bólu osoby i jego wpływu na codzienne funkcje.
- Kwestionariusz BPI jest najlepszy dla osób z bólem spowodowanym chorobami przewlekłymi, takimi jak rak, choroba zwyrodnieniowa stawów czy bóle krzyża.
- BPI może być również używany do oceny bólu ostrego, takiego jak ból pooperacyjny lub ból powypadkowy i urazy sportowe.
- Główne obszary oceny BPI obejmują: lokalizację bólu, nasilenie bólu, wpływ bólu na codzienne czynności oraz reakcję poziomu bólu na leki.
Krok 3. Użyj kwestionariusza Oswestry Disability Index (ODI) dla bólu krzyża
ODI jest indeksem liczbowym pochodzącym z kwestionariusza Oswestry Low Back Pain opracowanego w 1980 roku i wykorzystywanego przez pracowników służby zdrowia i badaczy do ilościowej oceny niepełnosprawności spowodowanej bólem krzyża. Kwestionariusz zawiera 10 tematów dotyczących natężenia bólu, funkcji seksualnych, życia towarzyskiego, jakości snu oraz umiejętności podnoszenia, siedzenia, chodzenia, stania, podróżowania i dbania o siebie.
- ODI to 100-punktowa skala wywodząca się z kwestionariusza i uznawana za „złoty standard” pomiaru niepełnosprawności i szacowania jakości życia osób z bólem odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
- Oceny dotkliwości z pytań (w zakresie od 0 do 5) są sumowane i mnożone przez dwa w celu uzyskania wskaźnika, który mieści się w zakresie od 0 do 100. Zero jest uważane za brak niepełnosprawności, podczas gdy 100 to maksymalna możliwa niepełnosprawność.
- Wyniki ODI od 0 do 20 wskazują na minimalną niepełnosprawność, podczas gdy wyniki od 81 do 100 wskazują na skrajną niepełnosprawność (przykucie do łóżka) lub przesadę.
- Kwestionariusz jest dokładniejszy dla osób z ostrym (nagłym) bólem krzyża niż dla osób z przewlekłym (długotrwałym) bólem pleców.
Krok 4. Zamiast tego rozważ badanie wyników leczenia bólu (TOPS)
TOPS to najdłuższe i najbardziej kompleksowe badanie dla pacjentów z przewlekłym bólem. Ankieta ma na celu pomiar jakości życia i funkcji dla różnych przyczyn bólu. TOPS faktycznie zawiera elementy z kwestionariuszy BPI i ODI, a także pytania dotyczące stylów radzenia sobie, przekonań o unikaniu lęku, potencjalnego nadużywania substancji, poziomu zadowolenia z leczenia i zmiennych demograficznych.
- Pełny TOPS zawiera 120 pozycji i jest mniej więcej tak dokładnym kwestionariuszem, który mierzy ból, z jakim się spotkasz.
- TOPS dostarcza ilościowych informacji na temat objawów bólu, ograniczeń funkcjonalnych, postrzeganej niepełnosprawności, obiektywnej niepełnosprawności, satysfakcji z leczenia, unikania strachu, biernego radzenia sobie, troskliwych reakcji, ograniczeń w pracy i kontroli życia.
- Ze względu na czas potrzebny na wypełnienie TOPS może nie być odpowiedni dla osób z silnym bólem.
Część 2 z 3: Pomiar bólu za pomocą wagi
Krok 1. Zmierz ból za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS)
W przeciwieństwie do wielowymiarowych skal bólu określanych za pomocą kwestionariuszy, VAS jest uważany za jednowymiarowy pomiar bólu, ponieważ reprezentuje tylko intensywność bólu, czyli innymi słowy, jak bardzo boli. Korzystając z narzędzia VAS, ludzie określają swój poziom bólu, wskazując miejsce wzdłuż ciągłej linii między dwoma punktami końcowymi. Zwykle narzędzie VAS wygląda jak linijka, która nie jest ponumerowana po stronie, z której korzysta pacjent. Jest odpowiedni do stosowania w przypadku bólu spowodowanego wszystkimi warunkami.
- Z tyłu większości instrumentów VAS (gdzie pacjenci nie widzą) znajduje się skala numerowana, zwykle od 1 do 10, na której lekarz lub terapeuta może odnotować w swoich kartach.
- VAS jest najszybszą i prawdopodobnie najczulszą jednoelementową miarą poziomu bólu, chociaż nie wskazuje typu, czasu trwania ani lokalizacji bólu.
- Wiele kwestionariuszy wykorzystuje rysunek VAS do określenia odczuwanej intensywności bólu osoby.
Krok 2. Zamiast tego użyj numerycznej skali ocen (NRS)
W ruchliwej przychodni zdrowia czas jest często cenny, dlatego innym szybkim i łatwym narzędziem do pomiaru bólu jest numeryczna skala oceny. NRS jest podobny do VAS, z wyjątkiem tego, że skala jest ponumerowana, czasami od 0-10 lub czasami od 0-100, co jest nieco bardziej szczegółowe. Zero oznacza brak bólu, podczas gdy najwyższa liczba na skali oznacza najgorszy ból, jaki można sobie wyobrazić.
- NRS może wyglądać jak narzędzie suwaka lub może być wydrukowaną skalą na kartce papieru. Osoba z bólem wybiera liczbę, która najlepiej odzwierciedla jej poziom bólu.
- Podobnie jak wszystkie skale wizualne lub skale numerowane, pomiar NRS jest subiektywny i oparty na spostrzeżeniach danej osoby.
- NRS jest przydatny dla pracowników służby zdrowia, którzy chcą ocenić reakcję pacjenta na leczenie, mierząc poziom bólu w określonych odstępach czasu (na przykład co tydzień). NRS jest również używany w szpitalu w przypadku ostrego bólu oraz do oceny odpowiedzi pacjenta na określoną interwencję, taką jak podanie leku przeciwbólowego.
- W przeciwieństwie do VAS, NRS ma tę zaletę, że jest podawany werbalnie, więc pacjent nie musi się ruszać, czytać ani pisać.
Krok 3. Użyj Globalnego Wrażenia Zmiany Pacjenta (PGIC), aby ocenić postęp bólu
Skala PGIC jest pomocna w opisywaniu poprawy (pod względem bólu) w czasie lub w wyniku jakiejś terapii. PGIC prosi o ocenę swojego obecnego statusu na podstawie 7 opcji: bardzo poprawiony, znacznie ulepszony, minimalnie ulepszony, bez zmian, minimalnie gorszy, znacznie gorszy lub bardzo dużo gorszy. PGIC jest pomocny dla lekarzy, aby zrozumieć, jak ich pacjenci reagują na leczenie.
- PGIC może być stosowany w wielu różnych stanach i leczeniu, ale brakuje w nim bardziej opisowego języka do opisania bólu.
- PGIC jest często używany w połączeniu z innymi skalami lub kwestionariuszami, ponieważ dostarcza informacji na temat zmieniającego się poziomu bólu w czasie, ale brakuje mu pomiarów intensywności i jakości bólu.
Krok 4. Wypróbuj skalę oceny bólu Wong-Baker FACES
Skala Wong-Baker jest szczególnie przydatna dla dzieci i dorosłych, którzy mogą mieć problem z oceną bólu za pomocą innych skal. Skala Wong-Baker wykorzystuje serię sześciu twarzy, aby pomóc pacjentom określić poziom odczuwanego bólu. Skala daje pacjentom opcje od „bez bólu” do „najgorszego bólu”.
Pierwsza twarz jest uśmiechnięta i pacjentka może wskazać tę twarz, aby wskazać, że w ogóle nie odczuwa bólu, podczas gdy ostatnia twarz marszczy brwi i płacze, a pacjent może wskazywać na tę twarz, aby wskazać, że odczuwa silny ból
Część 3 z 3: Korzystanie z nowszej technologii do pomiaru bólu
Krok 1. Użyj dolorymetru, aby sprawdzić próg bólu lub tolerancję
Dolorymetria to pomiar wrażliwości na ból lub intensywności bólu za pomocą przyrządów, które mogą zastosować ciepło, ciśnienie lub stymulację elektryczną do określonej części ciała. Koncepcja została opracowana w 1940 roku w celu sprawdzenia, jak dobrze działają leki przeciwbólowe, chociaż urządzenia powodowały ból i przez dziesięciolecia znacznie się rozwinęły.
- Lasery i różne urządzenia elektryczne są obecnie używane do testowania Twojej tolerancji na ból – ale nie do pomiaru istniejącego wcześniej bólu z powodu jakiejś choroby lub urazu.
- Dolorymetry są kalibrowane, aby określić, ile stymulacji (od ciepła, ciśnienia lub impulsów elektrycznych) możesz przyjąć, zanim określisz je jako bolesne. Na przykład większość ludzi odczuwa bolesne odczucia, gdy ich skóra jest podgrzewana do 113 ° F.
- Ogólnie rzecz biorąc, kobiety mają wyższe progi bólu niż mężczyźni, chociaż mężczyźni mają większe możliwości radzenia sobie z wysokim poziomem bólu.
Krok 2. Wykonaj funkcjonalny skan mózgu MRI, aby zobiektywizować swój ból
Nowa technologia i przełomowe odkrycia umożliwiają lekarzom i naukowcom ocenę poziomu bólu na podstawie skanów mózgu fMRI, co może ostatecznie zastąpić zależność od samodzielnego raportowania (za pomocą kwestionariuszy i skal wizualnych) w celu pomiaru obecności lub braku bólu. Nowe narzędzie (fMRI podawane w czasie rzeczywistym) dokumentuje wzorce aktywności mózgu, aby obiektywnie ocenić, czy ktoś odczuwa ból, czy nie.
- Wykorzystując funkcjonalne skany MRI mózgu i zaawansowane algorytmy komputerowe, naukowcy twierdzą, że mogą wykryć ból w 81% przypadków u pacjentów.
- Ponieważ odczuwanie bólu powoduje pewne rozpoznawalne wzorce mózgowe, to nowe narzędzie MRI może uzasadnić ból osoby, a także ujawnić kogoś, kto może go udawać.
- Chociaż technologia może wykrywać ból u ludzi, nie jest jeszcze w stanie określić zakresu (natężenia) bólu.
Krok 3. Użyj analizy twarzy, aby określić ból
Wszyscy znamy typowe wyrazy twarzy, które wskazują, że dana osoba cierpi, takie jak krzywienie się, grymasy i zmarszczenie brwi. Problem w tym, że mimikę łatwo sfałszować, a czasem błędnie interpretować z przyczyn kulturowych. Jednak zaawansowane oprogramowanie do rozpoznawania twarzy pozwala lekarzom i naukowcom określić, czy dana osoba naprawdę odczuwa ból, a także, w mniejszym stopniu, jaki odczuwa ból.
- Pacjenci są zazwyczaj filmowani podczas badania fizycznego lub wykonywania czynności mających na celu wywołanie bólu, takich jak pochylanie się osoby, która twierdzi, że ma ból w dolnej części pleców.
- Oprogramowanie do rozpoznawania twarzy analizuje różne punkty na twarzy pod kątem typowych bolesnych wyrazów twarzy i koreluje czas z czynnością lub egzaminem – na przykład praktykujący wywiera nacisk na podobno bolesną część ciała.
- Oprogramowanie do rozpoznawania twarzy jest drogie i nie jest przeznaczone dla ludzi do opisywania lub mierzenia własnego bólu, ale raczej dla lekarzy / praktyków w celu udowodnienia lub obalenia obecności bólu.
Porady
- Ostry (nagły ból), który nie ustępuje, powinien zbadać lekarz. Może to wskazywać na poważny problem, taki jak zapalenie wyrostka robaczkowego lub zawał serca.
- Ból jest objawem wielu chorób / stanów / urazów. Jednak intensywność bólu nie zawsze koreluje z powagą stanu.
- Skręcona kostka może być bardzo bolesna i chociaż nadal może być poważna, zwykle nie zagraża życiu. Z drugiej strony rak skóry może być tylko nieznacznie bolesny, ale potencjalnie śmiertelny.
- Pomiar bólu jest ważny dla lekarza, aby zrozumieć, w celu sporządzenia odpowiedniego planu leczenia, a także oceny postępów.
- Pomiar własnego bólu jest ważny dla zrozumienia poziomu tolerancji bólu, co może pomóc w określeniu ciężkości urazu.
