ADHD lub zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi to stan, w którym dana osoba ma trudności ze skupieniem uwagi i łatwo się rozprasza. To zaburzenie było kiedyś znane jako ADD (zaburzenie deficytu uwagi), ale zostało przemianowane na ADHD przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Jeśli podejrzewasz, że ty lub bliska ci osoba ma ADHD, zwracaj uwagę na pewne objawy. Porozmawiaj ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego, aby uzyskać oficjalną diagnozę i znaleźć wsparcie potrzebne do leczenia ADHD.
Kroki
Metoda 1 z 5: Szukanie objawów
Krok 1. Śledź swoje działania i reakcje przez kilka tygodni
Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć ADHD, przez kilka tygodni zwracaj uwagę na swoje emocje i reakcje. Zapisz, co robisz oraz jak reagujesz i czujesz. Zwróć szczególną uwagę na swoją zdolność koncentracji i zwracania uwagi.
Krok 2. Ustal, czy masz objawy nieuważnego ADHD
Aby zakwalifikować się do diagnozy, musisz wykazywać co najmniej pięć objawów (dla osoby dorosłej) lub sześć objawów (dla dziecka w wieku 16 lat i poniżej) w więcej niż jednym miejscu przez co najmniej sześć miesięcy. Objawy muszą być nieodpowiednie do poziomu rozwoju danej osoby i być postrzegane jako zakłócające normalne funkcjonowanie w pracy lub w otoczeniu społecznym lub szkolnym. Objawy ADHD (nieuważna prezentacja) obejmują:
- Popełnia nieostrożne błędy, nie zwraca uwagi na szczegóły
- Ma problemy ze skupieniem uwagi (zadania, gra)
- Wygląda na to, że nie zwraca uwagi, gdy ktoś z nim rozmawia
- Nie nadąża (praca domowa, obowiązki domowe, praca); łatwo zboczyć na boczny tor
- jest organizacyjnie zakwestionowany
- Unika zadań wymagających ciągłego skupienia (takich jak praca szkolna)
- Nie mogę śledzić lub często gubię klucze, okulary, dokumenty, narzędzia itp.
- Łatwo się rozprasza
- jest zapominalski
Krok 3. Poszukaj innych objawów ADHD
Osoba, która doświadcza objawów nieuważnego ADHD, może również odczuwać objawy nadpobudliwości i impulsywności. Obejmują one:
- niespokojny, skręcający się; stuka w dłonie lub stopy
- Czuje się niespokojny (dziecko biegałoby lub wspinało się niewłaściwie)
- Próbuje grać cicho / wykonywać ciche czynności
- „W ruchu” jak „napędzany silnikiem”
- Nadmierna rozmowa
- Wygasa jeszcze przed zadawaniem pytań
- Z trudem czeka na swoją kolej
- Przerywa innym, włącza się w dyskusje/gry innych
Metoda 2 z 5: Zdiagnozowanie przez profesjonalistę
Krok 1. Odwiedź swojego lekarza rodzinnego na badanie fizykalne
Dobrym pomysłem jest rutynowe badanie fizyczne, które oceni ogólny stan zdrowia. Twój lekarz może również zlecić określone testy, takie jak badanie krwi sprawdzające poziom ołowiu, badanie krwi w poszukiwaniu chorób tarczycy oraz tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny w celu sprawdzenia aktywności mózgu.
Krok 2. Wybierz najlepszego lekarza do swojej diagnozy
Różne typy lekarzy mogą oferować różne doświadczenia. Pomocne może być odwiedzenie więcej niż jednego lekarza, aby uzyskać pełną diagnozę i plan leczenia.
- Psychiatra jest przeszkolony w diagnozowaniu ADHD i ma uprawnienia do przepisywania leków. Ta osoba może nie być przeszkolona w zakresie poradnictwa.
- Psycholog jest przeszkolony w diagnozowaniu ADHD oraz w poradnictwie. Ta osoba nie ma uprawnień do przepisywania leków w większości stanów; jednak psycholodzy w Nowym Meksyku, Luizjanie i Illinois mogą przepisywać leki.
- Twój lekarz rodzinny zna Twoją historię medyczną, ale może brakować specjalistycznej wiedzy na temat ADHD. Ta osoba również nie jest przeszkolona w zakresie poradnictwa.
Krok 3. Umów się na wizytę u specjalisty zdrowia psychicznego
Psychiatra lub psycholog specjalizujący się w problemach ADHD może postawić diagnozę na temat ADHD. Ta osoba przeprowadzi z Tobą wywiad, aby uzyskać szczegółowe wyobrażenie o Twoich przeszłych i obecnych doświadczeniach życiowych oraz wyzwaniach.
Krok 4. Zbierz dokumentację zdrowotną
Przynieś swoją dokumentację medyczną na wizytę, ponieważ mogą one wskazywać na pewne schorzenia, które naśladują objawy ADHD.
Porozmawiaj z rodzicami lub innymi członkami rodziny o historii medycznej swojej rodziny. ADHD może mieć podłoże genetyczne, dlatego pomocne jest, aby lekarz wiedział o przeszłych problemach medycznych Twojej rodziny
Krok 5. Przynieś dokumentację zatrudnienia
Wiele osób z ADHD doświadcza trudności w pracy, w tym z zarządzaniem czasem, koncentracją i zarządzaniem projektami. Wyzwania te często znajdują odzwierciedlenie w ocenach wyników pracy, a także w liczbie i rodzajach wykonywanych prac. Przynieś te zapisy na wizytę.
Krok 6. Zbierz świadectwa i dokumentację szkolną
Twoje ADHD prawdopodobnie wpływa na ciebie od lat. Mogłeś mieć słabe stopnie lub często miałeś kłopoty w szkole. Jeśli możesz znaleźć swoje stare świadectwa i dokumentację szkolną, przynieś je na wizytę. Wracaj jak najdalej, nawet do podstawówki.
Jeśli uważasz, że Twoje dziecko ma ADHD, przynieś na spotkanie jego świadectwa i próbki pracy w szkole. Specjalista ds. zdrowia psychicznego może również zażądać raportów dotyczących zachowania od nauczycieli Twojego dziecka
Krok 7. Zabierz ze sobą partnera lub członka rodziny
Rozmowa z innymi ludźmi o możliwym ADHD może być niezwykle przydatna dla terapeuty. Może być ci trudno powiedzieć, że jesteś ciągle niespokojny lub że masz problemy z koncentracją.
Krok 8. Wyklucz inne zaburzenia
Wiele zaburzeń naśladuje niektóre objawy ADHD, przyczyniając się do błędnych diagnoz. Niektóre stany, które mogą przypominać ADHD, obejmują trudności w uczeniu się, zaburzenia lękowe, zaburzenia psychotyczne, epilepsję, dysfunkcję tarczycy i zaburzenia snu. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego o tym, czy masz którekolwiek z tych zaburzeń.
Krok 9. Rozpoznaj możliwość współwystępowania ADHD
Choroba współistniejąca to obecność dwóch zaburzeń u jednego pacjenta. Jakby diagnoza ADHD nie była wystarczającym wyzwaniem, u jednego na pięć osób z ADHD zdiagnozowano inne poważne zaburzenie (depresja i choroba afektywna dwubiegunowa są wspólnymi partnerami). Jedna trzecia dzieci z ADD ma również zaburzenia behawioralne (zaburzenie zachowania, zaburzenie opozycyjno-buntownicze). ADHD łączy się również z trudnościami w uczeniu się i lękiem.
Metoda 3 z 5: Wykonywanie ocen i testów alternatywnych
Krok 1. Wypełnij skalę oceny Vanderbilta
Kwestionariusz ten zawiera 55 pytań dotyczących różnych objawów, reakcji i emocji odczuwanych przez daną osobę. Pojawiają się pytania o nadpobudliwość, kontrolę impulsów, skupienie i tak dalej. Zawiera również pytania do oceny relacji osobistych.
Jeśli Twoje dziecko jest testowane na ADHD, jako rodzic wypełnisz również kwestionariusz Vanderbilt Assessment Scale
Krok 2. Weź System Oceny Zachowania dla Dzieci
Ten test ocenia objawy ADHD u dzieci i młodych dorosłych do 25 roku życia.
Istnieją skale dla rodziców i nauczycieli, a także dla osoby. Połączenie tych skal pozwoli ocenić pozytywne i negatywne zachowania jednostki
Krok 3. Wypróbuj listę kontrolną zachowania dziecka/formularz raportu nauczyciela
Formularz ten ocenia różne objawy, w tym problemy związane z myśleniem, interakcjami społecznymi i uwagą, a także wiele innych czynników.
Istnieją dwie wersje tej listy kontrolnej: jedna dla przedszkolaków w wieku od 1½ do 5 lat, a druga dla dzieci w wieku od 6 do 18 lat
Krok 4. Zapytaj o skan fal mózgowych
Jednym z alternatywnych testów jest Neuropsychiatryczna pomoc w ocenie EEG (NEBA). Ten elektroencefalogram skanuje fale mózgowe pacjenta, aby zmierzyć emitowane fale mózgowe theta i beta. Stosunek tych fal mózgowych jest wyższy u dzieci i nastolatków z ADD.
- Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków zatwierdziła stosowanie tego testu u dzieci w wieku od 6 do 17 lat.
- Niektórzy eksperci uważają ten egzamin za nieopłacalny. Nie sądzą, że test dodaje informacje, których nie można już ocenić na podstawie zwykłych procedur diagnozowania ADHD.
Krok 5. Wykonaj ciągły test wydajności
Istnieje kilka testów komputerowych, które lekarze stosują w połączeniu z wywiadem klinicznym w celu określenia prawdopodobieństwa ADHD. Ciągłe testowanie wydajności służy do pomiaru zdolności do ciągłej uwagi.,
Krok 6. Zapytaj swojego lekarza o test do śledzenia ruchu gałek ocznych
Ostatnie badania wykazały bezpośredni związek między ADHD a niemożnością zatrzymania ruchu gałek ocznych. Ten rodzaj testu jest nadal w fazie eksperymentalnej, ale wykazał niezwykłą dokładność w przewidywaniu przypadków ADHD.
Metoda 4 z 5: Uzyskiwanie wsparcia
Krok 1. Odwiedź terapeutę zdrowia psychicznego
Dorośli z ADHD na ogół odnoszą korzyści z psychoterapii. To leczenie pomaga osobom zaakceptować to, kim są, a jednocześnie pomaga im szukać poprawy ich sytuacji.
- Terapia poznawczo-behawioralna bezpośrednio ukierunkowana na leczenie ADHD była przydatna dla wielu pacjentów. Ten rodzaj terapii rozwiązuje niektóre z podstawowych problemów powodowanych przez ADHD, takich jak zarządzanie czasem i kwestie organizacyjne.
- Możesz również zasugerować członkom rodziny wizytę u terapeuty. Terapia może również zapewnić członkom rodziny bezpieczne miejsce do wyładowania swoich frustracji w zdrowy sposób i rozwiązywania problemów z profesjonalnym doradztwem.
Krok 2. Dołącz do grupy wsparcia
Liczne organizacje zapewniają indywidualne wsparcie, a także nawiązywanie kontaktów między członkami, którzy mogą spotykać się online lub osobiście, aby dzielić się problemami i rozwiązaniami. Wyszukaj online grupę wsparcia w swojej okolicy.
Krok 3. Znajdź zasoby online
Istnieje wiele zasobów internetowych, które zapewniają informacje, rzecznictwo i wsparcie dla osób z ADHD i ich rodzin. Niektóre zasoby obejmują:
- Stowarzyszenie Zaburzeń Deficytu Uwagi (ADDA) rozpowszechnia informacje za pośrednictwem swojej strony internetowej, za pośrednictwem seminariów internetowych i biuletynów. Zapewnia również wsparcie elektroniczne, indywidualne wsparcie na żywo i konferencje dla dorosłych z ADHD.
- Dzieci i dorośli z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (CHADD) została założona w 1987 roku i obecnie liczy ponad 12 000 członków. Zapewnia informacje, szkolenia i rzecznictwo dla osób z ADHD i tych, którzy się nimi opiekują.
- ADDitude Magazine to darmowe źródło informacji, strategii i wsparcia dla dorosłych z ADHD, dzieci z ADHD i rodziców osób z ADHD.
- ADHD & You zapewnia zasoby dla dorosłych z ADHD, rodziców dzieci z ADHD, nauczycieli i pracowników służby zdrowia, którzy obsługują osoby z ADHD. Zawiera sekcję filmów online dla nauczycieli i wskazówki dla pracowników szkoły, jak skuteczniej pracować z uczniami z ADHD.
Krok 4. Porozmawiaj z rodziną i przyjaciółmi
Może Ci się przydać rozmowa o ADHD z rodziną i zaufanymi przyjaciółmi. Są to osoby, do których możesz zadzwonić, gdy znajdziesz się w depresji, niepokoju lub w inny sposób negatywnie dotknięty.
Metoda 5 z 5: Nauka o ADHD
Krok 1. Poznaj struktury mózgu osób z ADHD
Analizy naukowe pokazują, że mózgi osób z ADHD różnią się nieco tym, że dwie struktury wydają się być mniejsze.
- Pierwszy, zwoje podstawy, reguluje ruch mięśni i sygnały, które powinny pracować, a które powinny być w spoczynku podczas wykonywania danej czynności. Jeśli na przykład dziecko siedzi przy biurku w klasie, zwoje podstawy powinny wysłać wiadomość, aby stopy odpoczywały. Ale stopy nie odbierają wiadomości, pozostając w ruchu, gdy dziecko siedzi.
- Drugą strukturą mózgu, która jest mniejsza niż normalnie u osoby z ADHD, jest kora przedczołowa, która jest centrum mózgu do wykonywania zadań wykonawczych wyższego rzędu. To tutaj spotykają się pamięć, uczenie się i regulacja uwagi, aby pomóc nam funkcjonować intelektualnie.
Krok 2. Dowiedz się, jak dopamina i serotonina wpływają na osoby z ADHD
Mniejsza niż normalnie kora przedczołowa z niższą niż optymalna dopaminą i serotoniną oznacza większe problemy z koncentracją i skutecznym wyeliminowaniem wszystkich zewnętrznych bodźców zalewających mózg na raz.
- Kora przedczołowa wpływa na poziom neuroprzekaźnika dopaminy. Dopamina jest bezpośrednio związana ze zdolnością koncentracji i ma tendencję do bycia na niższym poziomie u osób z ADD.
- Serotonina, inny neuroprzekaźnik znajdujący się w korze przedczołowej, wpływa na nastrój, sen i apetyt. Na przykład jedzenie czekolady powoduje wzrost poziomu serotoniny, powodując chwilowe uczucie dobrego samopoczucia; jednak gdy poziom serotoniny spada, dochodzi do depresji i lęku.
Krok 3. Dowiedz się o możliwych przyczynach ADD
Jury wciąż nie wyjaśnia przyczyn ADHD, ale powszechnie przyjmuje się, że dużą rolę odgrywa genetyka, a niektóre anomalie DNA występują częściej u osób z ADHD. Ponadto badania wykazują korelacje między dziećmi z ADHD a alkoholem i paleniem w okresie prenatalnym, a także z narażeniem na ołów we wczesnym dzieciństwie.
