Mięśniaki to guzy, które rosną w wyściółce mięśniowej macicy. Mięśniaki macicy są bardzo powszechne, chociaż większość z nich nie powoduje żadnych objawów. Mięśniaki są zwykle łagodne (nie nowotworowe). Jeśli mięśniaki powodują ból, dyskomfort, trudne miesiączki lub inne komplikacje, będą musiały być leczone. Leki mogą być stosowane w celu zmniejszenia mięśniaków i/lub zmniejszenia objawów związanych z mięśniakami. Ponadto do usuwania mięśniaków można zastosować wiele metod chirurgicznych – od minimalnie inwazyjnych po poważne operacje.
Kroki
Metoda 1 z 3: Leczenie mięśniaków za pomocą leków
Krok 1. Weź pigułki antykoncepcyjne i/lub środki progestagenne
Pigułki antykoncepcyjne i inne środki progestagenowe mogą być stosowane w celu regulacji cykli menstruacyjnych i zmniejszenia krwawienia. Te leki hormonalne są często przepisywane w celu zmniejszenia objawów mięśniaków macicy. Doustne środki antykoncepcyjne zapobiegają również ciąży.
- Jeśli lek nie poprawi krwawienia po 3-4 miesiącach, porozmawiaj z lekarzem.
- Kobiety powyżej 35 roku życia, które palą papierosy, nie powinny stosować doustnych środków antykoncepcyjnych.
- Doustne tabletki antykoncepcyjne i środki progestagenne nie będą miały wpływu na wielkość mięśniaków.
- Skutki uboczne mogą obejmować: plamienie między miesiączkami, nudności, bóle głowy, tkliwość piersi, zmniejszenie popędu płciowego, przyrost masy ciała, zmiany nastroju i/lub pomijanie okresów.
Krok 2. Wszczepienie hormonalnej wkładki wewnątrzmacicznej
Wkładka domaciczna uwalniająca progestagen (IUD) to małe urządzenie umieszczane w macicy. To urządzenie zapobiega obfitym miesiączkom (lub w niektórych przypadkach powoduje ich zanik), co łagodzi objawy mięśniaków. Wkładka domaciczna zapobiega również ciąży.
- Ten typ wkładki może pozostawać w twoim ciele do 5 lat.
- Wkładki domaciczne leczą tylko objawy mięśniaków, a nie zmniejszają ich ani nie zmniejszają.
- Skutki uboczne mogą obejmować: cięższe krwawienie miesiączkowe w ciągu pierwszych 2-3 tygodni po założeniu, krwawienie przełomowe, łagodny ból pleców, ból głowy, nerwowość/niepokój, łagodne zawroty głowy, nudności, wymioty, wzdęcia i/lub tkliwość piersi.
Krok 3. Weź kwas traneksamowy, aby leczyć objawy
Kwas traneksamowy (zwany także Lystedą) to niehormonalny lek mający na celu złagodzenie dyskomfortu przy obfitych miesiączkach. Ten lek może pomóc złagodzić niektóre objawy mięśniaków macicy.
- Ten lek jest zwykle przyjmowany 3 razy dziennie przez okres do 5 dni w ciągu miesiąca. Nie możesz go przyjmować dłużej niż 5 dni.
- Skutki uboczne mogą obejmować: nudności, wymioty, biegunkę lub zawroty głowy.
Krok 4. Weź leki agonistyczne GnRH
Leki będące agonistami GnRH (zwane również Lupronem) powodują, że organizm przechodzi w tymczasowy stan menopauzy. To zatrzymuje cykl menstruacyjny i powoduje kurczenie się mięśniaków. Po zaprzestaniu przyjmowania tego leku mięśniaki mogą odrosnąć.
- Czasami służy to do zmniejszenia mięśniaków przed chirurgicznym usunięciem.
- Skutki uboczne mogą obejmować uderzenia gorąca, depresję, bezsenność, obniżenie popędu płciowego i ból stawów.
- Ogólnie lek ten powinien być stosowany dłużej niż 6 miesięcy.
- Nie należy przyjmować tego leku, jeśli istnieje jakakolwiek szansa, że możesz być w ciąży.
- Po zaprzestaniu przyjmowania leków agonistycznych GnRH powrót cyklu miesiączkowego może potrwać od 2 do 8 tygodni.
Metoda 2 z 3: Chirurgiczne usuwanie mięśniaków
Krok 1. Poddaj się embolizacji tętnicy macicznej, jeśli chcesz poddać się zabiegowi ambulatoryjnemu
Ta minimalnie inwazyjna procedura polega na wstrzyknięciu małych cząstek (środków zatorowych) do tętnic, które zaopatrują macicę w krew. To odcina dopływ krwi do mięśniaków macicy, powodując ich kurczenie się i obumieranie. Embolizacja tętnicy macicznej (ZEA) może być bardzo skuteczna w leczeniu bolesnych mięśniaków.
- ZEA jest wykonywany przez radiologa w gabinecie radiologicznym, a nie w sali operacyjnej.
- Po zabiegu należy leżeć w łóżku przez 6 godzin. Zwykle nie wymaga to noclegu w szpitalu.
- Powikłania mogą wystąpić, jeśli dopływ krwi do jajników lub innych narządów ulegnie pogorszeniu, chociaż jest to rzadkie.
- Wybierz tę procedurę, jeśli nie masz nadziei na poczęcie dziecka w przyszłości.
Krok 2. Jeśli próbujesz zajść w ciążę, poddaj się miomektomii
Miomektomia to niezwykle skuteczna procedura usuwania mięśniaków, szczególnie u kobiet, które mają nadzieję zajść w ciążę. Jednak wiele młodych kobiet prawdopodobnie odrodzi mięśniaki w swoim życiu. Kobiety po menopauzie prawdopodobnie nie zobaczą powrotu mięśniaków. Istnieją 3 sposoby wykonania miomektomii, które różnią się pod względem inwazyjności. Rozmiar i lokalizacja mięśniaków pomogą określić, która metoda jest dla Ciebie odpowiednia.
- Miomektomia histeroskopowa - W przypadku tej procedury chirurg usuwa mięśniaki za pomocą narzędzi wprowadzonych przez pochwę. Można to zrobić tylko w przypadku mięśniaków podśluzówkowych (mięśniaki wewnątrz macicy). Jest to zabieg ambulatoryjny i można go wykonać w ciągu kilku godzin. Większość kobiet potrzebuje 1-4 dni w domu, aby całkowicie wyzdrowieć.
- Miomektomia laparoskopowa - ta procedura wykorzystuje instrumenty wprowadzane przez małe nacięcia w jamie brzusznej w celu usunięcia mięśniaków. Większość kobiet pozostanie w szpitalu na jedną noc, a następnie przez 2-4 tygodnie wraca do zdrowia w domu.
- Miomektomia brzuszna - W tej procedurze wykonuje się małe nacięcie przez skórę w dolnej części brzucha. Mięśniaki są usuwane przez ten otwór. Mięsień macicy zszywa się z powrotem kilkoma warstwami szwów. Większość kobiet pozostanie w szpitalu przez 2 noce, po których nastąpi 4-6 tygodni rekonwalescencji w domu.
Krok 3. Użyj miolizy, jeśli chcesz szybko wyzdrowieć
Mioliza to zabieg laparoskopowy, w którym do mięśniaków wprowadzana jest igła, a do zniszczenia mięśniaków i obkurczania naczyń krwionośnych za pomocą prądu elektrycznego lub zamrażania.
- W zależności od umiejscowienia mięśniaków, procedura ta może wykorzystywać laparoskop (wymagający małego nacięcia) lub histeroskop (który jest wkładany do pochwy).
- Miolizę histeroskopową można przeprowadzić w ciągu kilku godzin. Mioliza laparoskopowa może wymagać noclegu w szpitalu.
- Większość kobiet potrzebuje 1-4 dni na powrót do zdrowia w domu.
- Wybierz tę procedurę, jeśli nie masz w najbliższym czasie planów zajścia w ciążę. Twoja macica będzie potrzebowała czasu, aby wyzdrowieć, ale być może będziesz w stanie zajść w ciążę w przyszłości.
Krok 4. Poddaj się ablacji endometrium, jeśli nie planujesz zajść w ciążę
Ta procedura polega na wprowadzeniu do macicy specjalistycznego narzędzia. Ten instrument wykorzystuje ciepło i/lub elektryczność do niszczenia wyściółki macicy. Ta procedura zmniejszy lub trwale zakończy miesiączkę.
- Ta procedura może być wykonana za pomocą ciepła, gorącej wody, energii mikrofalowej lub prądu elektrycznego.
- Ablacja endometrium znacznie zmniejsza zdolność do posiadania dzieci i zwiększa prawdopodobieństwo powikłań w przypadku zajścia w ciążę.
- Ablacja endometrium nie jest zalecana kobietom, które wciąż mają nadzieję na poczęcie.
- Jest to procedura ambulatoryjna i może zostać zakończona w ciągu kilku godzin. Większość kobiet potrzebuje 1-4 dni odpoczynku w domu, aby wyzdrowieć.
Krok 5. Poddaj się histerektomii, jeśli jesteś blisko menopauzy
Histerektomia to poważna procedura chirurgiczna, która obejmuje usunięcie macicy. Histerektomia to jedyny sposób na trwałe i całkowite wyleczenie mięśniaków macicy. Zabieg ten obejmuje 1-3 dni pobytu w szpitalu, a także 4-6 tygodni rekonwalescencji w domu. Lokalizacja mięśniaków, wszelkie inne problemy z reprodukcją, które możesz mieć, oraz to, jak blisko jesteś menopauzy, pomogą Tobie i Twojemu lekarzowi określić, który rodzaj histerektomii jest dla Ciebie odpowiedni. Obejmują one:
- Częściowa histerektomia (częściowa histerektomia) - W tej procedurze usuwa się tylko górną część macicy. Jest to idealne rozwiązanie, jeśli jesteś jeszcze daleko od menopauzy.
- Całkowita histerektomia - W tej procedurze usuwa się całą macicę i szyjkę macicy. W niektórych przypadkach usuwa się również jajniki i jajowody.
- Histerektomia radykalna - Zabieg ten polega na usunięciu macicy, tkanki po obu stronach szyjki macicy oraz górnej części pochwy.
Metoda 3 z 3: Diagnozowanie mięśniaków macicy
Krok 1. Rozpoznaj objawy mięśniaków
U wielu kobiet mięśniaki nie powodują żadnych objawów. Mięśniaki są często wykrywane podczas rutynowego badania miednicy. Niestety, u kobiet, u których występują objawy mięśniaków, mogą one być bolesne. Objawy mięśniaków macicy obejmują:
- Obfite krwawienie i bolesne miesiączki
- Uczucie pełności lub ucisku w okolicy miednicy
- Obrzęk podbrzusza
- Częste oddawanie moczu
- Ból podczas stosunku
- Ból w dolnej części pleców
- Powikłania w czasie ciąży
- Problemy z reprodukcją, w tym bezpłodność (co zdarza się niezwykle rzadko)
Krok 2. Umów się na wizytę u lekarza
Jeśli doświadczasz niektórych lub wszystkich tych objawów, skonsultuj się z lekarzem. Odwiedź swojego lekarza lub ginekologa. Przed wizytą:
- Zrób listę swoich objawów. Uwzględnij wszystko, co Cię niepokoi, nawet jeśli nie masz pewności, czy jest to powiązane.
- Zrób listę wszystkich przyjmowanych leków i suplementów. Zapisz swoje dawkowanie.
- Weź coś do pisania. Podczas wizyty możesz zanotować ważne informacje.
- Jeśli to możliwe, poproś przyjaciela lub członka rodziny, aby pojechał z tobą.
Krok 3. Przejdź kilka testów
Aby zdiagnozować mięśniaki macicy, lekarz będzie musiał wykonać kilka testów. Większość większych mięśniaków można zdiagnozować za pomocą badania miednicy, podczas gdy niektóre badania krwi (takie jak pełna morfologia krwi) mogą pomóc wykluczyć inne schorzenia. Czasami wykonuje się USG i MRI, ale nie zawsze. Histerosonografia (sonogram macicy) i histeroskopia (zakres macicy) są dość rzadkie, ale mogą być stosowane do diagnozowania mięśniaków, które są małe lub trudne do wyczucia podczas rutynowego badania.
Krok 4. Zadawaj pytania, aby zrozumieć swój stan i możliwości leczenia
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie mięśniaki macicy, upewnij się, że w pełni rozumiesz, co dzieje się z Twoim ciałem. Porozmawiaj z lekarzem, aby zrozumieć możliwości leczenia. Możesz zapytać:
- „Ile mam mięśniaków?”
- „Jak duże są moje mięśniaki?”
- „Gdzie znajdują się moje mięśniaki?” (Mogą znajdować się na zewnętrznej powierzchni, wewnętrznej powierzchni lub w ścianie macicy.)
- „Czy myślisz, że moje mięśniaki będą nadal rosnąć?” i „Skąd będę wiedzieć, czy urosną?”
- „Jakie problemy zdrowotne mogą powodować moje mięśniaki?”
- „Czy powinienem mieć regularne testy w celu monitorowania moich mięśniaków?” a jeśli tak, „Jakie testy?”
- „Jakie są moje możliwości leczenia?”
- „Jaki jest twój zalecany plan leczenia?”
