Rodzicowi może być trudno określić najlepszy sposób radzenia sobie z niechcianym zachowaniem dziecka. Może to być jeszcze trudniejsze, gdy dziecko jest autystyczne. Ważne jest, abyś jako rodzic dziecka z autyzmem zdał sobie sprawę, że dyscyplina to coś więcej niż tylko karanie dziecka za „niegrzeczne” zachowanie, ale przekształcenie złego zachowania w coś bardziej konstruktywnego.
Kroki
Metoda 1 z 6: Podejście do dyscypliny w sposób skoncentrowany na dziecku
Krok 1. Nie zapominaj, że dziecko autystyczne to przede wszystkim dziecko
Każde dziecko ma swoje preferencje, dziwactwa, zachowania i reakcje. Każde dziecko ma rzeczy, których nie lubi, i rzeczy, które robią. Bycie autystycznym tego nie zmienia. Wszelkie techniki dyscypliny, których używasz, powinny podchodzić do trudnych sytuacji behawioralnych ze zrozumieniem. Skoncentruj się na zapewnieniu dziecku wsparcia, którego potrzebuje, aby się kontrolować i przekształć „niegrzeczne” zachowanie w bardziej konstruktywne działania.
- Wszystkie dzieci czasami źle się zachowują. Mogą łamać zasady (przypadkowo lub celowo) i mieć problemy z kontrolowaniem się, gdy są zdenerwowani. Ważne jest, aby być wyrozumiałym, ale stanowczym w uczeniu ich, jak lepiej się zachowywać.
- Pamiętaj, aby być uczciwym. Nie jest słuszne karanie dziecka za „działanie autystyczne” (takie jak stymulowanie lub unikanie kontaktu wzrokowego), ani nie jest sprawiedliwe karanie dziecka autystycznego (lub jakiegokolwiek innego dziecka, jeśli o to chodzi) za łamanie zasad, których łamanie innym dzieciom może ujść na sucho.
Krok 2. Bądź cierpliwy
Chociaż czasami możesz być sfrustrowany, próbując zrozumieć zachowanie swojego dziecka, ważne jest, aby pamiętać, że cierpliwość jest kluczowa. Z czasem, dzięki poniższym strategiom, Twoje autystyczne dziecko nauczy się lepszych sposobów zachowania. To się nie stanie z dnia na dzień.
- Pamiętaj, że dzieci autystyczne doświadczają dodatkowych wyzwań. Problemy sensoryczne, trudności w komunikacji, silne emocje i inne problemy mogą być bardzo frustrujące.
- Należy pamiętać, że słuchowa mowa ciała dzieci autystycznych może wyglądać inaczej niż słuchowa mowa ciała dzieci nieautystycznych. Stymulowanie, patrzenie w innych kierunkach i brak reakcji niekoniecznie oznacza, że nie słuchają.
Krok 3. Bądź pozytywnie skoncentrowany
Dyscyplina powinna skupiać się bardziej na zachęcaniu i chwaleniu, a nie na karaniu. Twoim zadaniem jest nauczenie ich, jak dobrze się zachowywać, a następnie chwalenie ich, gdy się tego uczą.
Spróbuj porozmawiać z terapeutą, jeśli twoje techniki nie działają
Krok 4. Ostrożnie obchodź się z krachami
Wiele z tego, co możesz uważać za „złe zachowanie” u dzieci autystycznych, ma formę załamań. Może to być szczególnie trudne do zareagowania w przypadku młodszych dzieci lub innych osób, które nie używają komunikacji werbalnej do wyrażania zdenerwowania. To, co u niektórych może wyglądać na „złe zachowanie”, może być w rzeczywistości próbą wyrażenia swoich potrzeb, radzenia sobie z niepokojącymi doświadczeniami zmysłowymi lub radzenia sobie ze stresem.
- Najlepiej byłoby stworzyć plan, który pomoże nauczyć dziecko unikania samozałamań. Klasyczne taktyki „dyscyplinarne”, które koncentrują się na karze, takie jak przerwy, mogą pogorszyć sytuację, jeszcze bardziej denerwując dziecko i usuwając poczucie, że ma kontrolę nad swoimi decyzjami. Zamiast tego nauczenie dziecka robienia „przerwy” i wprowadzania technik samouspokajania daje dziecku możliwość zarządzania swoim czasem i emocjami oraz zachęca dziecko do samoregulacji.
- Nasze artykuły o tym, jak radzić sobie z załamaniami napięcia u dzieci z autyzmem i jak redukować napady złości i napady złości u dzieci z autyzmem, zawierają bardziej szczegółowe porady na temat ograniczania i radzenia sobie z załamaniami nerwowymi.
Krok 5. Zachowaj spokojny głos i postawę
Krzyki i walki o władzę mogą wywołać u dzieci niepokój i zdezorientowanie. Niepokój może sprawić, że dzieci staną się jeszcze bardziej niespokojne i mogą zachowywać się płaczem, krzykiem, krzykiem lub samookaleczaniem. Twoim celem jest uspokojenie dziecka. Zachowaj równy i niski głos, nawet jeśli czujesz się sfrustrowany.
Kup sobie czas. Spróbuj powiedzieć „Jestem naprawdę sfrustrowany. Potrzebuję trochę czasu, aby dowiedzieć się, co z tym zrobię”
Metoda 2 z 6: Tworzenie rutyny w celu zmniejszenia potrzeb związanych z dyscypliną
Konsekwencja zarówno w codziennym życiu, jak i dyscyplina pomaga dzieciom wiedzieć, czego się spodziewać i jest ważnym elementem bycia skutecznym rodzicem.
Krok 1. Ustal przewidywalną rutynę i strukturę
Dzieci z autyzmem często czują się bezpieczniej, gdy potrafią przewidzieć codzienne czynności i zrozumieć świat. Twórz określone miejsca, w których odbywają się działania. Może to pomóc dziecku zachować spokój i mieć poczucie kontroli nad rzeczami.
Rutyny ułatwiają również określenie, dlaczego dziecko może się zachowywać. Na przykład, jeśli zawsze płaczą, gdy poprosisz ich o odrabianie lekcji po szkole, może to oznaczać, że szkoła zbyt ich męczy i najpierw muszą się zrelaksować, lub że praca domowa jest dla nich źródłem dużego stresu
Krok 2. Użyj "harmonogramów zdjęć", aby utworzyć zamówienie
Plany obrazkowe pomagają wyjaśnić, jaką czynność wykona dziecko w następnej kolejności. Harmonogramy obrazkowe to wspaniałe narzędzia, których rodzice mogą użyć, aby pomóc niektórym dzieciom z autyzmem przeprowadzić różne czynności, które będą podejmować w ciągu dnia. Pomaga poprawić strukturę życia dziecka, szczególnie dlatego, że dzieci autystyczne często mają trudności z przeglądaniem swoich codziennych czynności. Niektóre pomysły dotyczące sposobów korzystania z harmonogramów obrazów obejmują:
- Ty i Twoje dziecko możecie śledzić zadania, „odhaczając” ukończone czynności.
- Ty i Twoje dziecko możecie trzymać zegar lub podświetlany minutnik w pobliżu zajęć, aby określić ramy czasowe dla każdej aktywności (jeśli to pomoże dziecku).
- Pomóż dziecku zaprojektować i narysować te obrazki, aby czuło się bardziej związane z obrazami.
- Przechowuj obrazki w książce, na tablicy lub na ścianie, aby Twoje dziecko mogło się do nich odwoływać, kiedy tylko zechce.
Krok 3. Bądź zgodny z harmonogramem
To pomaga dziecku czuć się bezpiecznie. Jeśli trzeba wprowadzić zmianę, udziel dziecku ostrzeżenia i wyjaśnij, aby czuło się mniej drażniące. Współpracuj z innymi opiekunami (takimi jak nauczyciele i terapeuci), aby stworzyć spójny system.
Krok 4. Dostosuj harmonogram na małe sposoby, w miarę jak Twoje dziecko rośnie
Chociaż harmonogram powinien pozostać stosunkowo spójny, nie oznacza to, że nie ma miejsca na rozwój aktywności i dyscypliny Twojego dziecka, ponieważ Twoje dziecko dokonuje naturalnego postępu w rozwoju i rozwoju jako jednostka.
- Na przykład czas kąpieli może zamienić się w czas prysznica, gdy dziecko nauczy się brać prysznic samodzielnie.
- W razie potrzeby wprowadź zmiany, aby rozwiązać problemy. Na przykład, jeśli zaplanujesz czas ćwiczeń po obiedzie, a dziecko często odczuwa ból brzucha podczas ćwiczeń, może być tak, że potrzebuje czasu, aby jedzenie się uspokoiło. Porozmawiaj z dzieckiem o problemie z harmonogramem i przeprowadź burzę mózgów, jak zmienić porządek rzeczy (np. ćwiczyć przed jedzeniem lub mieć 30 minut wolnego czasu pomiędzy nimi).
Krok 5. Zaplanuj dziecku dużo czasu na relaks
Dzieci autystyczne mogą być szczególnie podatne na stres, dlatego ważne jest, aby miały wystarczająco dużo „przestojów”. Przestój jest szczególnie istotny, gdy Twoje dziecko czuje, że dzieje się za dużo, a jego zmysły są przeciążone. Kiedy Twoje dziecko staje się zdenerwowane lub zdenerwowane z powodu nadmiernej stymulacji, wskazuje to na potrzebę przestoju. Po prostu zabierz dziecko w bezpieczne, ciche miejsce i pozwól mu „odpoczywać” w prostym otoczeniu pod przypadkowym nadzorem.
- Spróbuj zaplanować czas na relaks po czynnościach, które bywają stresujące. Na przykład, jeśli dziecko zwykle wraca ze szkoły do domu zestresowane lub zmęczone, powinno mieć przynajmniej pół godziny wolnego czasu na odpoczynek.
- Jeśli dziecko nie jest wystarczająco duże, aby pozostać bez nadzoru, możesz zaoferować opiekę dorywczą. Na przykład dziecko może kołysać się w przód iw tył i rysować obrazki w kącie, podczas gdy ty czytasz książkę lub robisz coś na telefonie.
Krok 6. Zaplanuj dużo czasu na zabawę
Dzieci autystyczne, podobnie jak inne dzieci, potrzebują czasu na zabawę i cieszenie się wybranymi przez siebie zajęciami. Ponieważ stres może być problemem dla dzieci z autyzmem, czas relaksu jest szczególnie istotny. Samodzielna zabawa pomaga dziecku pozostać szczęśliwym i zrównoważonym emocjonalnie.
- Pamiętaj, że Twój pomysł na „zabawę” może różnić się od pomysłu dziecka. Na przykład głośna impreza może być stresująca dla dziecka z autyzmem. A ustawianie zabawek w kolejce lub chodzenie w kółko może być przyjemnym sposobem spędzania czasu przez autystyczne dziecko. Jeśli dziecko to lubi, to liczy się jako zabawa, nawet jeśli tego nie rozumiesz.
- Bycie kierowaną przez dorosłego zwykle nie jest zabawne, nawet jeśli dorosły każe dziecku się bawić. Jeśli bawisz się z dzieckiem, pozwól mu przejąć inicjatywę.
Krok 7. Zaplanuj ujście energii, zwłaszcza jeśli dziecko ma nadpobudliwe tendencje
Niektóre dzieci nie mogą długo siedzieć lub robić tego samego. Jeśli tak jest w przypadku Twojego dziecka, zaplanuj mu dużo czasu na „wypuszczenie pary” i wykorzystanie części nadmiaru energii. Sport i zabawa na świeżym powietrzu są często dobre dla aktywnych dzieci.
Możesz także ogłosić nieplanowane przerwy, jeśli zauważysz, że dziecko robi się podenerwowane. Na przykład możesz powiedzieć „Widzę, że masz trudności z koncentracją. Pobiegnijmy przez 15 minut, a potem wróćmy”
Krok 8. Rozwiąż wszelkie problemy ze snem lub problemy zdrowotne
Jeśli Twoje dziecko nie śpi wystarczająco, cierpi na ból lub ma problemy ze zdrowiem, naturalne byłoby, gdyby wyrażało swoje cierpienie, które może być błędnie interpretowane jako „zachowanie problematyczne”.
Jeśli zauważysz zachowanie skupione na określonym obszarze, spróbuj poprosić lekarza o sprawdzenie tego obszaru. Na przykład chłopiec, który uderza się w głowę, może cierpieć na ból zęba lub wszy. Uderzenie w część ciała może wskazywać, że coś jest tam nie tak
Metoda 3 z 6: Zapobieganie problemom z zachowaniem
Pochwała, myślenie przyszłościowe i pozytywne nastawienie mogą pomóc w zmniejszeniu problemów z zachowaniem.
Krok 1. Bądź dobrym przykładem
Dzieci patrzą na wzorce do naśladowania dla dorosłych, aby pomóc im zrozumieć, jak się zachowywać. Wykaż się dobrym zachowaniem w swoich działaniach, nawet jeśli nie jesteś pewien, czy dziecko patrzy.
Krok 2. Poświęć dziecku dużo pozytywnej uwagi
Jeśli dzieci czują się zaniedbane, mogą działać w nadziei, że zwrócisz na to uwagę. Możesz zmniejszyć szanse na to, upewniając się, że przyciągają pozytywną uwagę bez konieczności uciekania się do złego zachowania.
Jeśli uważasz, że dziecko szuka uwagi, popracuj nad nauczeniem go umiejętności asertywności. Naucz je zwrotów takich jak „Jestem samotny”, „Chcę uwagi” lub „Czy będziesz spędzać czas ze mną?” Nagradzaj to zachowanie, zwracając uwagę, kiedy to mówią. W ten sposób uczą się, że proszenie o uwagę jest skuteczniejsze niż działanie
Krok 3. Porozmawiaj z dzieckiem o sposobach radzenia sobie z emocjami
Dzieci mogą nie wiedzieć, jak rozpoznawać i radzić sobie ze swoimi uczuciami. Dzieci z autyzmem mogą potrzebować dodatkowych wskazówek.
Rozmawiaj o postaciach. Możesz zadawać pytania typu „Jak myślisz, co powinien zrobić, aby poradzić sobie ze swoim gniewem, zamiast krzyczeć?”
Krok 4. Usuń dziecko ze stresującej sytuacji, jeśli możesz stwierdzić, że zmaga się
Jeśli możesz powiedzieć, że dziecko osiąga punkt wrzenia, wyciągnij je z tej sytuacji. Możesz zasugerować, aby odeszli, lub możesz przydzielić im samotne zadanie, o którym wiesz, że jest dla nich bardzo łatwe lub przyjemne. W ten sposób mogą zająć trochę czasu, aby się uspokoić i ponownie skoncentrować.
- - Wyglądasz na zestresowanego. Dlaczego nie pójdziesz na chwilę do swojego kąta? Za pół godziny możemy dokończyć twoją pracę domową.
- – Miły dzień. Ella, czy możesz odebrać dla mnie pocztę?
- – Pies jeszcze nie był wyprowadzany. Czy możesz go wyprowadzić?
- „Justin, myślę, że może nam kończyć się papier toaletowy. Pójdziesz do łazienki i policzysz, ile jest rolek? Oto karteczka samoprzylepna i ołówek, więc możesz coś zapisać, jeśli chcesz”.
- „Widzę, że się denerwujesz. Zróbmy sobie 10-minutową przerwę, a potem wróćmy do tego. Brzmi dobrze?”
Krok 5. Spróbuj przekierować niespokojne lub wzburzone dziecko
Dzieci czasami stają się niespokojne, co może prowadzić do nieidealnego zachowania. Oto kilka przykładów rzeczy, które możesz powiedzieć:
- "Czy jesteś znudzony? Czy chciałbyś narysować ze mną jakieś obrazki?"
- "W sklepie zostały jeszcze 3 alejki. Policzysz je ze mną?"
- „Mogę powiedzieć, że masz teraz dużo energii. Zacznę biec! Założę się, że mnie nie dogonisz!”
Krok 6. Nie stresuj się drobiazgami
Dzieci z autyzmem będą dziwaczne i to jest w porządku. I wszystkie dzieci mają złe nastroje i złe dni, tak jak dorośli. Nie musisz zamieniać każdego nietypowego lub niedoskonałego zachowania w bitwę. Pogódź się z niedoskonałością.
Krok 7. Upewnij się, że Twoje oczekiwania są rozsądne
Dzieci z autyzmem mają opóźnienia rozwojowe, co oznacza, że czasami będą wolniej uczyć się pewnych rzeczy. Jeśli wielokrotnie nie spełniają Twoich oczekiwań, może to oznaczać, że Twoje oczekiwania są zbyt wysokie lub coś innego staje im na drodze. Spróbuj porozmawiać o problemie z…
- Dziecko (np. „Dlaczego uważasz, że obowiązki domowe są dla Ciebie takie trudne?”)
- Inni opiekunowie (Twojego dziecka i ogólnie dzieci autystycznych/niepełnosprawnych)
- Nauczyciele
- Terapeuci
- Dorośli z autyzmem
Krok 8. Chwal dziecko za pozytywne zachowanie
Ofiaruj pochwałę, gdy dziecko zrobi coś dobrze. To sprawia, że dziecko czuje, że zauważasz jego wysiłki, czuje się z siebie dumne i chętne do dalszego zachowania. Pochwała może być silnym motywatorem. Spróbuj znaleźć coś dobrego do pochwały przynajmniej dwa razy dziennie, jeśli nie więcej. Powiedz rzeczy takie jak…
- „Dziękuję za tak szybkie odłożenie zabawek! Jestem pod wrażeniem”.
- „Dobra robota, bycie tak delikatnym dla twojego młodszego brata! Jesteś taką dobrą starszą siostrą”.
- „Dziękuję za wysłuchanie mnie za pierwszym razem. To było naprawdę fajne”.
- „Wow, naprawdę ciężko się uczysz! To znak dobrego ucznia”.
- „Jestem z ciebie dumny, że jesteś dziś tak asertywny ze mną”.
Krok 9. Wyjaśnij związek między dobrym zachowaniem a jego pozytywnymi konsekwencjami
Pomaga to motywować dziecko i uczy je, dlaczego zachowanie ma znaczenie. Jeśli chcesz, możesz również wyjaśnić nagrodę związaną z dobrym zachowaniem.
- „Kiedy podnosisz swoje zabawki, twoja podłoga jest czystym miejscem do zabawy. Każdy może z łatwością chodzić i poruszać się, a twój pokój może być przyjemnym miejscem do spędzania czasu”.
- „Kiedy jesteś delikatny z psem, sprawia to, że lubi spędzać z tobą czas. Może nawet częściej przychodzi do ciebie, ponieważ wie, że będziesz ją traktować delikatnie”.
- „Uszczęśliwia mnie, gdy mnie słuchasz, gdy po raz pierwszy daję ci przypomnienie. Dzięki temu wiem, że mnie słuchasz, a to oznacza, że nie muszę myśleć o karze za ciebie. Podoba mi się to kiedy to się dzieje."
- „Kiedy używasz wewnętrznego głosu, twojemu bratu łatwiej jest się uczyć, a mamie wykonywać pracę. Ludzie lubią mieć cichy dom. To miłe dla nas wszystkich”.
Metoda 4 z 6: Stosowanie określonych strategii dyscypliny
Krok 1. W razie potrzeby najpierw pracuj nad uspokojeniem dziecka
Jeśli dziecko krzyczy, płacze lub w inny sposób jest zdenerwowane, uspokój je. Możesz zastosować dyscyplinę, kiedy będą wystarczająco trzeźwi, by cię wysłuchać.
- Nie poddawaj się, gdy dziecko źle się zachowuje. Wyraźnie wyjaśnij, że przynosi to efekt przeciwny do zamierzonego. Na przykład: „Nie rozumiem cię, kiedy krzyczysz. Możesz wziąć kilka głębokich oddechów, a następnie użyć wewnętrznego głosu, aby powiedzieć mi, dlaczego jesteś zdenerwowany”.
- Cierpliwie przypominaj dziecku o strategiach samouspokajania się, takich jak branie głębokich oddechów i liczenie. Zaproponuj wspólne wykorzystanie strategii.
- Spróbuj potwierdzić ich uczucia i dać im do zrozumienia, że Ci zależy (nawet jeśli nie możesz uszanować ich próśb). Dzieci mogą szybko się uspokoić, gdy wiedzą, że chcesz słuchać i współczuć.
Krok 2. Daj przypomnienia pozytywnie sformułowane, gdy zobaczysz, że dziecko zachowuje się
Dzieci, zwłaszcza małe, mają ograniczoną pamięć i kontrolę impulsów. Oznacza to, że czasami mogą zapomnieć o przestrzeganiu zasad. Przypomnienie może wystarczyć, aby je poprawić, bez konieczności karania. Powiedz im, czego oczekujesz od nich. Na przykład „Proszę o chodzenie stopami” jest bardziej pomocne niż „Zakaz biegania”, ponieważ zachęca dziecko do wizualizacji dobrego zachowania. Oto kilka przykładów:
- „Proszę zwolnij, aby się nie poślizgnąć i nie spaść”.
- - Głosy wewnętrzne, proszę. Mamusia próbuje czytać.
- „Bądź asertywna, proszę. Nie mogę ci pomóc, chyba że powiesz mi, co jest nie tak. Możesz ze mną porozmawiać lub użyć tabletu, aby mi to pokazać”.
- „Ręce do siebie. Możesz złapać zabawkę typu fidget, jeśli chcesz się wiercić”.
- „Bądź delikatny dla kota”.
Krok 3. Daj ostrzeżenie, jeśli nie słuchają Twojego przypomnienia
Jeśli dziecko odmówi poprawienia swojego zachowania po twoim przypomnieniu, ostrzeż je, że jeśli będą kontynuować, będą konsekwencje. To daje im ostatnią szansę na zatrzymanie się i przestrzeganie zasad.
- "Musisz być delikatny. Jeśli nie przestaniesz, zabiorę zabawkę."
- „Zamierzam policzyć do 3. Zanim dojdę do 3, twoje ręce muszą być poza jej włosami. Jeden…”
- „Głosy wewnętrzne są ważne. Jeśli nie możesz spokojnie oglądać telewizji, wyłączę telewizor”.
- „Gry wideo przychodzą po twojej pracy domowej. Jeśli nie odrobisz pracy domowej, nie będzie gier wideo”.
Krok 4. Daj natychmiastowe konsekwencje, jeśli odmówią dostosowania swojego zachowania
Jeśli przypomnienie i ostrzeżenie nie działają, być może trzeba będzie zastosować karę. Od razu podaj konsekwencje. (Czekanie może sprawić, że będzie mniej skuteczne.)
- Jeśli zwlekasz zbyt długo z wymierzeniem kary, nie będzie ona skuteczna, ponieważ dziecko może nie łączyć kary ze złym zachowaniem. W takim przypadku tym razem lepiej po prostu odpuścić.
- Jeśli Twoje dziecko uczy się dobrze dzięki taktyce wizualnej, stwórz serię obrazków, które wyjaśniają, w jaki sposób jego złe zachowanie prowadzi do kary, a dobre zachowanie prowadzi do nagrody. Pomoże to Twojemu dziecku zrozumieć związek między złym zachowaniem a dyscypliną.
Krok 5. Dostosuj karę do wykroczenia
Nie polegaj na jednej karze lub rodzaju kary. Drobne niewłaściwe zachowanie powinno skutkować jedynie niewielką karą (lub tylko ostrzeżeniem), podczas gdy poważne niewłaściwe zachowanie może wymagać poważniejszej kary. Dowiedz się, co działa najlepiej dla dziecka.
- Daj słowne ostrzeżenie, aby dać im szansę na poprawienie się. (Jeśli słuchają, nie musisz ich karać.)
- Wypróbuj naturalne konsekwencje – jeśli dziecko rzuci swoje zabawki, musi je podnieść lub stracić dostęp do zabawek na kilka minut.
- Rozważ utratę nagród lub przywilejów, takich jak brak czasu na oglądanie telewizji. (Upewnij się, że nie koliduje to z ich szczególnymi zainteresowaniami, ponieważ może to spowodować zbyt duże cierpienie, aby było skuteczne).
Krok 6. Bądź konsekwentny
Dziecko musi zrozumieć, że złe zachowanie będzie miało konsekwencje i że nie zmieni się w zależności od tego, kto źle się zachowuje lub kto je nadzoruje.
- Za każdym razem nakładaj tę samą karę za to samo wykroczenie.
- Zastosuj te same zasady do wszystkich członków rodziny, w tym dziecka, rodzeństwa, a nawet dorosłych. (Jeśli złamiesz zasadę rodzinną, być może będziesz musiał sam siebie ukarać).
Krok 7. Unikaj kar, które powodują fizyczny ból, takich jak dawanie klapsów, policzkowanie lub narażenie na intensywne bodźce
Reagowanie na przemoc większą ilością przemocy może wzmocnić w Twoim dziecku, że jest w porządku, gdy staje się agresywne, gdy jest zdenerwowane. Jeśli jesteś bardzo zły na swoje dziecko, zastosuj te same strategie samouspokajania się, które chciałbyś, aby Twoje dziecko używało. Zachęca to dziecko do naśladowania ciebie, gdy czuje się zły lub sfrustrowany.
Chociaż klapsy mogą złagodzić stres dla rodzica, badania pokazują, że stresuje dziecko i powoduje, że więcej się zachowuje, a mniej cię słucha. Może to również później prowadzić do innych problemów, takich jak problemy ze zdrowiem psychicznym, upośledzony rozwój poznawczy i gorsze umiejętności nawiązywania relacji. Rodzice mogą nauczyć się bardziej skutecznych technik ułatwiających życie zarówno rodzicowi, jak i dziecku
Krok 8. Krytykuj zachowanie, a nie dziecko
Unikaj etykietowania dziecka jako „złego” lub „złego”. Wskaż dziecku niewłaściwe zachowanie w zachęcający sposób, aby promować działania naprawcze. Na przykład powiedz im:
- – Widzę, że naprawdę się tym denerwujesz. Krzyki nie pomogą. Czy chciałbyś zrobić ze mną głęboki oddech?"
- „Dlaczego rzuciłeś się na ziemię? Byłeś zdenerwowany sklepem spożywczym?
- „Bicie innych ludzi nigdy nie jest w porządku. Jeśli jesteś zły, użyj swoich słów, powiedz dorosłemu lub zrób sobie przerwę, aby się ochłodzić”.
- „Kocham cię, ale nie jestem zadowolony z tego, jak poradziłeś sobie z tą sytuacją. Następnym razem musisz zrobić to lepiej. Porozmawiajmy o tym”.
Metoda 5 z 6: Tworzenie systemu nagród
Krok 1. Stwórz system nagród, który bezpośrednio odnosi się do dobrego zachowania
Podobnie jak w przypadku kary, Twoje dziecko musi zrozumieć, że w bezpośrednim wyniku odpowiedniego zachowania otrzyma nagrodę (np. pochwałę lub złote gwiazdki). To z czasem powoduje modyfikację zachowania i może pomóc zdyscyplinować dziecko.
Krok 2. Spróbuj od czasu do czasu używać działań jako nagród
Napisz listę rzeczy, które dziecko lubi robić. Możesz zasugerować te nagrody, gdy Twoje dziecko zachowuje się dobrze lub gdy przestaje robić zły nawyk.
- Chociaż początkowo może to brzmieć jak „łapówka”, w rzeczywistości tak nie jest, gdy jest stosowane prawidłowo. Stosowanie systemu nagród musi opierać się na nagradzaniu prawidłowego zachowania, a nie powstrzymywaniu złego zachowania.
- Używaj tej techniki swobodnie i oszczędnie. Na przykład: „Jestem naprawdę dumny z tego, jak poradziłeś sobie w tym hałaśliwym sklepie. Mamy trochę wolnego czasu tego popołudnia. Czy chciałbyś ze mną poczytać książki z obrazkami?”
Krok 3. Bądź otwarty na nowe pomysły dotyczące dyscyplinowania i nagradzania dziecka
Każde dziecko jest inne i każde dziecko z autyzmem jest inne. To, co można uznać za karę lub „nudność” dla jednego dziecka, może być ostateczną nagrodą dla dziecka z autyzmem i vice versa. Dlatego ważne jest, aby być kreatywnym i otwartym na nowe pomysły dotyczące zarówno koncepcji kary, jak i nagrody w obszarze dyscypliny.
Kwalifikacje: zawsze dokładnie zastanów się nad dyscypliną przed jej wdrożeniem. Czy czułbyś się komfortowo robiąc to samo dziecku nieautystycznemu? Jeśli nie, to ta praktyka dyscyplinująca może wyrządzić więcej szkody niż pożytku
Krok 4. Skonfiguruj system nagród
Można to zrobić na kilka sposobów, ale dwa z najlepszych systemów nagród to:
- Stworzenie wykresu zachowań, w którym dobre zachowanie jest nagradzane naklejką lub znakiem na wykresie. Jeśli dziecko otrzyma wystarczającą ilość punktów na wykresie, otrzyma nagrodę. Zaproponuj zaangażowanie dziecka, pozwalając mu umieścić naklejkę.
- Systemy nagród tokenowych są bardzo powszechnym systemem, który jest wdrażany. Zasadniczo dobre zachowanie jest nagradzane żetonem (naklejką, chipem itp.). Te żetony można później wymienić na nagrody. System ten jest często projektowany na podstawie umowy z dzieckiem co do jego zachowania i jako taki może być trudny do wdrożenia dla dużo młodszych dzieci.
Krok 5. Chwal swoje dziecko
Nagradzając dziecko, mów wyraźnie i ciszej. Bycie zbyt głośnym może je nadmiernie stymulować lub zdenerwować. Chwal wysiłek w przeciwieństwie do wyniku. Obejmuje to chwalenie ich za pracę na rzecz osiągnięcia celu. Rozpoznanie wytrwałości i wysiłków Twojego dziecka ma większą wartość dla Twojego dziecka z autyzmem niż wynik.
- Jeśli twoje dziecko nie rozumie wypowiadanych słów, dodaj małą nagrodę w postaci pochwały.
- Okazywanie szczerości i radości z prawidłowych zachowań dziecka zwiększa częstotliwość tych zachowań.
Krok 6. Daj dziecku nagrody sensoryczne
Czasami są one trudniejsze do podania jako nagrody, ale świetna nagroda obejmuje również taką, która prawidłowo promuje aktywność sensoryczną. Uważaj jednak, aby nie nadmiernie stymulować dziecka, ponieważ może to je zdenerwować. Nagrody mogą obejmować:
- Wzrok: Coś, na co dziecko lubi patrzeć, np. nowa książka biblioteczna, fontanna, zwierzęta (szczególnie ryby są dobre) lub oglądanie lecącego modelu samolotu.
- Dźwięk: miękka spokojna kojąca muzyka prostych delikatnych instrumentów np. fortepian lub śpiewając piosenkę.
- Smak: Ta nagroda to coś więcej niż tylko jedzenie. Obejmuje degustację różnych potraw, które lubią – asortyment słodkich owoców, coś słonego i wszelkiego rodzaju coś, co Twoje dziecko uważa za przyjemne.
- Zapach: rozróżnij różne zapachy: eukaliptusa, lawendy, pomarańczy lub różnych kwiatów.
- Dotyk: Piasek, basen z kulami, woda, opakowania do żywności m.in. paczka chipsów, folia bąbelkowa, galaretka lub ciasto do zabawy.
Krok 7. Ćwicz moderację w swoim systemie nagród
Nagrody mogą być nadużywane i nadużywane.
- Dostęp do ulubionych rzeczy dziecka nie powinien zależeć od jego zachowania. Na przykład dziecko powinno mieć możliwość zdobycia ulubionego pluszaka w każdej chwili, nawet jeśli ma zły dzień. Nagrody powinny być specjalnymi bonusami.
- Nie nadużywaj jedzenia jako nagrody. Może to prowadzić do niezdrowych nawyków, gdy dziecko dorośnie.
- Nadużywanie nagród fizycznych może zmniejszyć wewnętrzną motywację dziecka. Bądź ostrożny, jeśli chodzi o zamianę życia dziecka w serię żetonów i wymian. Powinni także nauczyć się lubić być dobrymi dla nich samych. Używaj pochwał i stopniowo wycofuj nagrody fizyczne, aby były mniej powszechne, gdy dziecko się starzeje.
Metoda 6 z 6: Zrozumienie przyczyny złego zachowania
Krok 1. Pamiętaj, że dzieci autystyczne myślą „konkretnie”
Oznacza to, że często traktują rzeczy dosłownie i jako takie musisz uważać, jak się do nich mówi. Zanim będziesz mógł zdyscyplinować swoje dziecko, musisz zrozumieć, dlaczego twoje dziecko zachowuje się. Jeśli nie rozumiesz przyczyny, możesz zdyscyplinować ich w sposób, który dla nich faktycznie wzmacnia złe zachowanie.
- Na przykład, jeśli twoje dziecko zachowuje się przed snem i nie jesteś pewien dlaczego, możesz zdecydować się na odstawienie jej na czas. Jednak „przerwa” może w rzeczywistości nagradzać dziecko, jeśli jej celem jest odkładanie pójścia spać tak długo, jak to możliwe. Poprzez dyscyplinę bez zrozumienia przyczyny, w rzeczywistości pokazujesz jej, że jeśli źle się zachowa przed snem, później nie będzie spać.
- Czasami dzieci zachowują się z powodu zewnętrznego stresora, z którym nie potrafią sobie poradzić (np. krzyczą i płaczą z powodu głośnej muzyki, która rani ich uszy). W takich przypadkach najlepiej jest usunąć stresor, omówić strategie radzenia sobie i komunikacji oraz zrezygnować z kary.
Krok 2. Zrozum cel stojący za zachowaniem Twojego dziecka
Kiedy dziecko autystyczne wykazuje złe zachowanie, takie zachowanie w rzeczywistości służy celowi. Rozumiejąc cel swojego dziecka, możesz dowiedzieć się, jak zapobiegać niechcianym zachowaniom i pracować nad zastąpieniem go bardziej odpowiednimi działaniami.
- Na przykład Twoje dziecko może chcieć uniknąć czegoś lub sytuacji, aby „zagrać”, aby uniknąć sytuacji. Lub mogą próbować zwrócić na siebie uwagę lub zdobyć coś innego. Czasami może być trudno określić, jaki jest ostateczny cel Twojego dziecka – będziesz musiał obserwować swoje dziecko, aby w pełni zrozumieć.
- Czasami dzieci działają bez określonego celu; po prostu nie rozumieją, jak radzić sobie ze stresem. Przyczyną tego mogą być problemy sensoryczne, głód, senność, niewystarczający czas przestoju itp.
Krok 3. Dowiedz się, co konkretnie powoduje złe zachowanie
Jedną z kluczowych wskazówek, aby dowiedzieć się, co robi twoje dziecko (unikanie sytuacji lub zwracanie uwagi), jest to, czy twoje dziecko konsekwentnie „niewłaściwie się zachowuje” w określonym scenariuszu. Jeśli dziecko zachowuje się „niezwykle” w stosunku do czynności, które zwykle lubi, może to wskazywać, że potrzebuje więcej uwagi.
Na przykład Twoje dziecko może „zagrać”, gdy nadejdzie pora kąpieli. Jeśli zrobi to przed lub w trakcie kąpieli, możesz dojść do wniosku, że zachowuje się źle, ponieważ nie chce się kąpać
Porady
- Pamiętaj, że powyższe sugestie działają, ale mogą się różnić w zależności od konkretnych potrzeb Twojego dziecka.
- Jeśli Twoje dziecko rozpływa się w nadmiernie stymulujących środowiskach, takich jak sklepy spożywcze i zatłoczone centra handlowe, może ono mieć zaburzenia przetwarzania sensorycznego. Terapia integracji sensorycznej może pomóc zwiększyć tolerancję dziecka na bolesne bodźce.
- Pamiętaj, że Twoje dziecko jest człowiekiem. Zaufaj swojemu instynktowi i nie traktuj dziecka autystycznego w sposób, w jaki nie czułbyś się komfortowo lecząc dziecko neurotypowe.
- Zawsze staraj się akceptować różnicę dziecka.
Ostrzeżenia
- Nadużywanie systemów nagród lub kar może zaszkodzić zdolności Twojego dziecka do samodzielnego myślenia i lubienia rzeczy. Upewnij się, że Twoje dziecko nadal ma dostęp do rzeczy, które mu się podoba, bez „zarabiania” ich najpierw, a systemy dyscyplinujące nie wpływają na jego życie.
- Pamiętaj, że niektóre formy ABA i inne terapie wywodzą się z kultury nadużyć, a specjaliści mogą zalecić szkodliwą dyscyplinę. Nigdy nie stosuj dyscypliny, która zostałaby uznana za obraźliwą, manipulacyjną lub nadmiernie kontrolującą, jeśli zostałaby zastosowana na nieautystycznym dziecku.
- Aby uzyskać najlepsze wyniki we wdrażaniu powyższych technik, zaleca się porozmawiać z lekarzem o skierowaniu do dobrego terapeuty behawioralnego, który specjalizuje się w leczeniu dzieci autystycznych.
