Jeśli jesteś osobą dorosłą, która dowiedziała się o używaniu narkotyków przez nastolatka, możesz ulec pokusie oderwania się lub surowego ukarania go. To bardzo złożona okoliczność, dlatego ważne jest, aby nie spieszyć się z reakcją. Dowiedz się, jak konstruktywnie stawić czoła nastolatkowi zażywającemu narkotyki i poprowadzić go ku przyszłości bez narkotyków.
Kroki
Metoda 1 z 3: Rozmowa z nastolatkiem
Krok 1. Odetchnij
Twoja pierwsza reakcja po tym, jak dowiedziałeś się, że twój syn/córka, siostrzeniec/siostrzenica, uczeń lub sportowiec zażywa narkotyki, to prawdopodobnie gniew lub frustracja. Jako rodzic, krewny, nauczyciel lub trener zainwestowałeś dużo czasu i energii, aby zapewnić temu młodemu dorosłemu świetlaną przyszłość. Narkotyki mogą stanowić poważną przeszkodę na drodze do wielkości, więc zrozumiałe jest, gdy się denerwujesz. Tylko nie pokazuj swojej początkowej reakcji nastolatkowi. Najpierw poświęć chwilę na uspokojenie.
- Głębokie oddychanie można wykonywać w dowolnym miejscu i czasie. Połóż jedną rękę na brzuchu, a drugą na klatce piersiowej. Wciągnij powietrze przez nos przez około 4 zliczenia. Twój brzuch powinien się rozszerzać pod twoją ręką. Wstrzymaj na chwilę oddech, a następnie wydychaj przez usta przez 4 zliczenia. Powinieneś poczuć, jak twój brzuch opróżnia się pod ręką jak balon.
- Powtarzaj cykl przez kilka minut, aż poczujesz naturalną reakcję relaksacyjną twojego ciała.
Krok 2. Wykorzystaj czas na ochłodzenie, aby dowiedzieć się więcej
Zanim zwrócisz się do nastolatka ze swoimi obawami, dobrym pomysłem jest przeprowadzenie pewnych badań. Szybkie wyszukiwanie w Google pozwoli odkryć statystyki dotyczące zażywania narkotyków przez nastolatków, najnowsze badania, a nawet sugestie dotyczące wspierania nastolatków z uzależnieniami.
- Dowiedzenie się więcej o używaniu narkotyków przez nastolatków przed konfrontacją może pomóc ci dowiedzieć się, jak duży problem ma twoje dziecko i jak pomóc mu uzyskać pomoc.
- Pamiętaj, aby korzystać z wiarygodnych witryn, takich jak National Institute on Drug Abuse for Teens. Ta witryna internetowa zawiera stronę zasobów specjalnie dla rodziców.
Krok 3. Umów się na prywatną rozmowę z nastolatkiem
Poinformuj nastolatka, że chcesz z nim porozmawiać i wspólnie zdecydujcie się na dobrą zabawę, kiedy może to nastąpić bez przerw. Pomocne może być zabranie nastolatka w miejsce poza normą, na przykład do parku publicznego lub lodziarni, aby oboje znaleźli się poza codziennym otoczeniem.
- Przemawianie publiczne może pomóc w nałożeniu ograniczeń na dyskusję, zapobieganiu krzykom, trzaskaniu drzwiami lub robieniu scen.
- Rozpocznij dyskusję, dzieląc się wiedzą. Trzymać się. Następnie kontynuuj, okazując swoje obawy. Twój nastolatek może początkowo bronić się i zaprzeczać problemowi. Wyjaśnij, że wiesz o używaniu narkotyków i po prostu chcesz otworzyć głos do dyskusji.
- Możesz powiedzieć coś w stylu: „Bardzo cię kocham. Znalazłem narkotyki w twojej sypialni i jestem rozczarowany, ponieważ jasno stwierdziłem, że zażywanie narkotyków jest nie do przyjęcia w naszej rodzinie. Narkotyki mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Ale nie jestem tutaj, aby cię ukarać. Chcę, żebyś współpracował ze mną, aby pomóc ci przestać używać."
Krok 4. Bądź uspokajający
Zachęcaj swojego nastolatka, aby rozmawiał z tobą szczerze i unikaj obarczania go poczuciem winy. Przypomnij nastolatkowi o jego pozytywnych cechach i okaż pewność siebie, że wierzysz, że może przestać używać i wrócić na właściwe tory.
- Na przykład twoje zapewnienie może brzmieć jak „Tim, jesteś mądrym i utalentowanym młodym mężczyzną. Twój ojciec i ja zawsze docenialiśmy ciężką pracę, którą wkładasz w szkołę i zajęcia pozalekcyjne. Wiem, że ta osoba wciąż gdzieś tam jest”.
- Możesz zachęcić nastolatka do większej otwartości, dzieląc się swoimi przemyśleniami na temat tego, dlaczego może to robić (np. presja rówieśników, odrętwienie emocjonalne z powodu straty itp.).
Krok 5. Zapytaj, co możesz zrobić
Poinformuj nastolatka, że jesteś gotów zrobić wszystko, aby pomóc mu przestać brać narkotyki. Sprawdź, czy twój nastolatek ma jakieś pomysły na rzeczy, które możesz zrobić, aby mu pomóc. Aktywnie słuchaj tego, co mówi twoja nastolatka i opracuj plan działania.
- Nastolatki mogą używać narkotyków, aby się zachowywać, zwracać na siebie uwagę lub pomagać sobie w radzeniu sobie z niestabilnym lub pod presją życiem domowym. Sprawdź, czy możesz zaspokoić potrzeby swojego nastolatka w taki sposób, aby zażywanie narkotyków stało się nieistotne.
- Na przykład, jeśli twoja nastolatka nadużywa leków na receptę, ponieważ próbuje poprawić koncentrację lub wyniki w klasie, możesz spróbować zmniejszyć presję dotyczącą jej wyników w nauce. Możesz zasugerować, aby ograniczyła część swoich obowiązków lub znalazła hobby, które pomoże jej się uwolnić.
Krok 6. Umów się na spotkanie
Twój nastolatek może odczuwać szereg emocji związanych z używaniem narkotyków. Znajdź lokalnego terapeutę zdrowia psychicznego lub psychologa, który specjalizuje się w zażywaniu narkotyków przez nastolatków. Ten profesjonalista może pomóc Twojemu nastolatkowi przetworzyć to, przez co przechodzi, znaleźć bodziec dla zachowania i opracować zdrowsze metody radzenia sobie.
- Nie zakładaj, że masz moc lub umiejętności, aby samodzielnie pomóc swojemu nastolatkowi. Twój nastolatek musi spotkać się z wyszkolonym profesjonalistą, aby naprawdę przestać zażywać narkotyki i rozwiązać podstawowy problem, który stymuluje to zachowanie.
-
Jeśli zauważysz którykolwiek z poniższych objawów, Twój nastolatek musi natychmiast udać się do specjalisty:
- Utrata zainteresowania czynnościami, które lubił
- Kłamstwo o tym, gdzie był lub z kim
- Zauważanie przekrwionych oczu, rozszerzonych źrenic i używanie kropli do oczu, aby ukryć objawy
- Izolowanie się od przyjaciół lub bliskich
- Zachowywanie się drażliwie i łatwo wpadać w złość
- Opuszczać szkołę; posiadanie ocen niedostatecznych; lub doświadczasz problemów behawioralnych w szkole
- Zauważenie zniknięcia pieniędzy, cennych przedmiotów lub recept
Krok 7. Zachęcaj do alternatywnych zachowań
Ludzie lub miejsca, w których przebywa twoja nastolatka, mogą przyczyniać się do problemu narkotykowego. Porozmawiaj ze swoim nastolatkiem o pozytywnych zajęciach lub hobby, w które może się zaangażować, co pomoże zwiększyć pewność siebie i trzymać nastolatka z dala od niepożądanych tłumów.
- Twojemu nastolatkowi może spodobać się pomysł dołączenia do klubu w szkole, uprawiania sportu, wolontariatu lub znalezienia małej pracy.
- Upewnij się również, że spędzasz czas z dzieckiem samotnie i jako rodzina. Poczucie akceptacji w swoim gospodarstwie domowym może sprawić, że zażywanie narkotyków wydaje się mniej pożądane.
Metoda 2 z 3: Inscenizacja interwencji
Krok 1. Rozpoznaj korzyści płynące z interwencji
Interwencja może mieć charakter formalny lub nieformalny. Niezależnie od struktury, ostatecznym celem jest dotarcie do kogoś z problemem narkotykowym i pomoc w zauważeniu problemów, które ona doświadcza z powodu używania narkotyków. Przyjaciele i rodzina przychodzą, aby udzielić nastolatkowi informacji i zaoferować wsparcie oraz zachęcić go do uzyskania profesjonalnej pomocy.
Interwencję można przeprowadzić sama z rodziną i przyjaciółmi. Jednak specjalista od uzależnień lub inny dostawca zdrowia psychicznego może zaoferować zarówno doświadczenie, jak i wskazówki dotyczące planowania i wykonywania interwencji. Najskuteczniejsze interwencje są prowadzone przez profesjonalistę
Krok 2. Zdecyduj, czy interwencja jest konieczna
Jako osoba dorosła, która troszczy się o nastolatka, chcesz, aby otrzymał profesjonalną pomoc. Uzależnienie od narkotyków może być katastrofalne w życiu użytkownika i całkowicie przesłaniać nadzieje i marzenia na przyszłość. Na szczęście interwencja narkotykowa może pomóc. Większość uzależnionych, którzy przeszli interwencję, w końcu przechodzi na leczenie.
- Interwencja może być koniecznym krokiem, jeśli nastolatek nadal zaprzecza lub kłamie na temat używania narkotyków pomimo oczywistych oznak problemu uzależnienia.
- Pomocne może być również to, że nastolatek nie zdaje sobie sprawy z tego, jak jego negatywne zachowanie wpływa na innych.
Krok 3. Zrób plan
Ponieważ konfrontacja nastolatka z problemem narkotykowym może być bardzo emocjonalna, musi istnieć plan, który pokieruje przebiegiem interwencji. Po pierwsze, członkowie rodziny zapoznają się ze skalą problemu narkotykowego i zbierają informacje na temat programów uzależnień i leczenia. Następnie z pomocą profesjonalisty ustalisz pożądany wynik i zdecydujesz, kto powinien wziąć udział.
Zwykle uczestnikami interwencji są rodzice, dziadkowie, rodzeństwo, przyjaciele, nauczyciele lub trenerzy. Wszystkimi tymi powinny być osoby, z którymi nastolatka ma bliski związek oraz ludzie, którzy troszczą się o jej dobro
Krok 4. Przygotuj indywidualne zestawienia
Gdy plan i grupa są gotowe, każdy musi opracować krótki scenariusz tego, co powie. Profesjonalny interwencjonista podpowie Ci, co powiedzieć, a czego nie. Ogólnie rzecz biorąc, każda osoba na zmianę dyskutuje o tym, w jaki sposób narkotyk nas nastolatka wpłynął na nią (np. napięcie w związku lub problemy finansowe/prawne). Każda osoba podzieli się również swoją miłością i troską, a także nadzieją, że nastolatek może wyzdrowieć dzięki leczeniu.
- Zasadniczo uczestnicy powinni koncentrować się w swoich wypowiedziach na faktach. Następnie postępuj zgodnie z własną reakcją emocjonalną. Powstrzymaj się od atakowania nastolatka lub poruszania problemów niezwiązanych z narkotykiem.
- Na przykład, rodzic może powiedzieć: „Naprawdę martwię się o twoje zażywanie narkotyków. Miałeś wypadek w samochodzie, który się skutkował i mógł kosztować cię życie. Nie mogę spać w nocy, martwię się, czy następnym razem to się stanie Stracę córkę.
Krok 5. Zorganizuj spotkanie
W wyznaczonym dniu interwencji wszyscy bliscy spotkają się z nastolatkiem – nie powinien on wcześniej znać celu spotkania. Pod kierunkiem świadczeniodawcy zdrowia psychicznego, każda osoba na zmianę podzieli się przygotowanym oświadczeniem i przedstawi wszelkie konsekwencje, które wystąpią, jeśli nastolatek nie będzie współpracował z leczeniem.
Podczas spotkania interwencyjnego uczestnicy wyjaśnią również proponowany plan pomocy, np. zapisanie się na program leczenia uzależnień
Krok 6. Stój mocno
Członkowie rodziny i przyjaciele będą musieli ponieść konsekwencje określone podczas spotkania, jeśli nastolatek nie będzie współpracował z leczeniem.
- Konsekwencje określone podczas interwencji mogą obejmować utratę dostępu do pojazdu lub odcięcie zasiłku. Jeśli nastolatek nie zgadza się na potrzebne leczenie, musisz ponieść te konsekwencje, bez względu na to, jak trudne jest to.
- Nie chodzi o to, aby ukarać nastolatka, ale pokazać mu, że problem narkotykowy jest nie do przyjęcia i że poważnie myślisz o profesjonalnej terapii.
Metoda 3 z 3: Unikanie typowych błędów
Krok 1. Nie myśl, że zażywanie narkotyków przez nastolatków to tylko „eksperymentowanie”
Rodzice mogą odrzucić wczesne oznaki zażywania narkotyków, nazywając zachowanie nastolatka „eksperymentowaniem”. Niestety, nawet okazjonalne zażywanie narkotyków może prowadzić do uzależnienia. Wczesna interwencja ma kluczowe znaczenie.
Wielu rodziców waha się przed konfrontacją z nastolatkami, ponieważ oni również przeszli przez podobne doświadczenia. Nawet jeśli zrobiłeś to samo w młodości bez żadnych negatywnych skutków, nie oznacza to, że tak samo będzie z twoim synem lub córką
Krok 2. Sprawdź swoje środowisko
Musisz dokładnie zbadać swoje środowisko domowe, aby upewnić się, że nie wzmacniasz zachowań związanych z przyjmowaniem narkotyków. Rodzice mogą od czasu do czasu pić alkohol, ale mówią, że jest to dla dzieci zabronione. Ponadto wielu rodziców uzależnia się od samych pigułek na receptę, co może zwiększyć prawdopodobieństwo uzależnienia dzieci.
Jeśli w domu jest dwoje rodziców, musisz dokładnie ocenić i przedyskutować, jak łatwo dostępne są narkotyki i alkohol w twoim domu. Jest bardzo prawdopodobne, że twoja skłonność do sięgania po narkotyki może mieć wpływ na twojego nastolatka
Krok 3. Pozostań w kontakcie ze szkołą i przyjaciółmi nastolatka
Kiedy rodzice są odłączeni od życia swoich nastolatków, tracą szansę na otrzymanie pomocy i wsparcia. Jeśli nie masz wiedzy na temat zachowania swojego nastolatka w szkole, tracisz szansę na interweniowanie w przypadku zachowań problemowych.
- Skontaktuj się z nauczycielami i doradcami nastoletnimi, aby Cię znali i byli świadomi Twoich obaw.
- To samo dotyczy tego, z kim spędza czas twoje dziecko. Staraj się spotykać i nawiązywać kontakty z rodzicami przyjaciół Twojego syna lub córki, aby być na bieżąco.
Krok 4. Zwróć uwagę na znaki ostrzegawcze dotyczące choroby psychicznej
Współwystępowanie lub współistnienie uzależnienia i zaburzenia psychicznego jest bardzo powszechne u dorosłych i nastolatków. Wielu rodziców może przeoczyć objawy zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęk, choroba afektywna dwubiegunowa i zaburzenia odżywiania, które mogą dotykać nastolatków. Takie zaburzenia mogą skutkować samoleczeniem się nastolatka lekami łagodzącymi ból emocjonalny.
-
Wszystkie choroby psychiczne mają bardzo charakterystyczny zestaw znaków i objawów. Istnieją jednak pewne oznaki, które nakładają się na zaburzenia. Poniżej znajdują się niektóre znaki ostrzegawcze choroby psychicznej:
- Martwienie się nadmiernie
- Widzenie zmian w nawykach żywieniowych - jedzenie za dużo lub za mało
- Widzenie zmian w nawykach dotyczących snu - spanie za dużo lub za mało
- Doświadczanie szeregu dolegliwości fizycznych (np. bóle głowy, bóle brzucha itp.)
- Częste uczucie złości lub irytacji
- Masz problemy z koncentracją lub skupieniem
- Myśli o samookaleczeniu
- Czuję się bardzo smutny lub „przygnębiony”
