Zaburzenia odżywiania to poważne schorzenia psychiczne, które negatywnie wpływają na zdrowie fizyczne i emocjonalne; mogą również negatywnie wpłynąć na twoją zdolność do funkcjonowania w różnych dziedzinach twojego życia. Zaburzenia odżywiania zazwyczaj wynikają z nadmiernego skupienia się na wizerunku ciała i/lub wadze i najprawdopodobniej rozwijają się w wieku nastoletnim lub we wczesnych latach dorosłości, częściej u kobiet. Chociaż „drobne zaburzenie odżywiania” nie jest oficjalnym kryterium diagnostycznym w DSM, możesz dowiedzieć się, czy możesz mieć niewielkie zaburzenie odżywiania, poznając różne rodzaje zaburzeń odżywiania. Możesz mieć jedno z tych zaburzeń do pewnego stopnia. Należy jednak pamiętać, że tylko wykwalifikowany i licencjonowany specjalista ds. zdrowia psychicznego może postawić oficjalną diagnozę.
Kroki
Część 1 z 2: Nauka o zaburzeniach odżywiania
Krok 1. Dowiedz się o jadłowstręcie psychicznym
Osoby z jadłowstrętem psychicznym (zwanym również jadłowstrętem psychicznym) charakteryzują się bardzo niską masą ciała, która jest spowodowana zmniejszonym spożyciem kalorii; mają tendencję do intensywnego strachu przed przybraniem na wadze i mogą mieć wypaczone postrzeganie swojego wizerunku ciała. Wysiłki zmierzające do zmniejszenia masy ciała mogą obejmować:
- Nadmierne ćwiczenia.
- Celowo wymiotuje po jedzeniu.
- Używanie środków przeczyszczających, aby schudnąć.
Krok 2. Dowiedz się o bulimii
Osoby z bulimią psychiczną (zwaną również bulimią) mają epizody objadania się (nadmiernego jedzenia), przynajmniej raz w tygodniu przez trzy miesiące i przeczyszczania (np. zmuszanie się do wymiotów) i mogą zgłaszać brak kontroli nad swoimi zachowaniami żywieniowymi. Bulimia nervosa wiąże się z występowaniem trzech lub więcej z następujących czynności:
- Jesz znacznie szybciej niż większość ludzi.
- Jesz tak długo, aż poczujesz się nieswojo.
- Czujesz się zniesmaczony sobą, zawstydzony lub winny z powodu swoich zachowań związanych z jedzeniem.
- Dużo jesz, nawet gdy nie czujesz się głodny.
- Jesz na osobności, ponieważ jesteś zawstydzony tym, ile jesz.
Krok 3. Dowiedz się o zaburzeniu napadowego objadania się
Osoby z zaburzeniami napadowego objadania się też jedzą, a potem czują się winne, podobnie jak osoby z bulimią.
- Jednak osoby z zaburzeniami napadowego objadania się zwykle nie przeczyszczają się.
- Osoby z napadami objadania się często zgłaszają poczucie braku kontroli nad swoimi zachowaniami związanymi z przyjmowaniem pokarmu.
Krok 4. Dowiedz się o innych zaburzeniach odżywiania
Poza tymi trzema głównymi istnieją inne rodzaje zaburzeń odżywiania. Dowiedz się o nich, abyś mógł porównać własne zachowanie z zaburzeniem, aby dowiedzieć się, czy możesz mieć jedno z tych zaburzeń odżywiania:
- Cycero. Osoby z picą zwyczajowo (tj. zachowanie trwa co najmniej miesiąc) jedzą artykuły nieżywnościowe, takie jak włosy, odzież, brud lub mydło.
- Zaburzenia ruminacji. Osoby z zaburzeniami przeżuwania wielokrotnie zwracają pokarm po jego zjedzeniu. Nie jest to spowodowane stanem chorobowym ani zachowaniem związanym z innym zaburzeniem odżywiania, takim jak przeczyszczanie (chociaż jest to często mylone z GERD). Nie ma nudności ani krztuszenia się, które są związane z cofaniem się pokarmu.
- Zaburzenie związane z unikaniem/opornym przyjmowaniem pokarmu (ARFID). Osoby z ARFID wykazują wyraźny brak zainteresowania jedzeniem lub wykazują zaniepokojenie konsekwencjami jedzenia; obawy te prowadzą do niewystarczającego spożycia kalorii i problemów żywieniowych/zdrowotnych.
Część 2 z 2: Ocena swojego zachowania
Krok 1. Zadaj sobie pytanie, czy podoba Ci się Twój wygląd
Jednym z typowych czynników przyczyniających się do zaburzeń odżywiania jest nadmierne skupienie się na wizerunku własnego ciała i/lub wadze. Spróbuj być ze sobą szczery i zapytaj, czy podoba ci się twój wygląd.
Większość ludzi ma pewne rzeczy w swoim ciele, z których nie są zadowoleni, ale osoby z zaburzeniami odżywiania mogą mieć wypaczone postrzeganie tego, jak faktycznie wygląda ich ciało. Z tego powodu ważne jest, aby zadać sobie pytanie, co myślisz o własnym ciele, a nie tylko podawać obiektywne pomiary, takie jak ile ważysz
Krok 2. Oceń, jak często sprawdzasz swoją wagę
Czy kiedykolwiek się ważysz? Ważenie się to świetny sposób na śledzenie tego, jak zdrowy jesteś i co twoje ciało lubi, a czego nie. Ale jeśli ciągle się ważysz, czasami więcej niż raz dziennie, może to oznaczać, że masz zaburzenia odżywiania.
Krok 3. Rozważ swoje ubranie
Czy często szarpiesz, szczypiesz lub zakrywasz obszar swojego ciała, z którym czujesz się niekomfortowo? Ludzie z zaburzeniami odżywiania czasami próbują ukryć to, czego w sobie nie lubią; mogą nosić bardziej workowate ubrania, dotykać lub próbować zakryć nadmiar tłuszczu, który mogą mieć itp.
Aby pomóc ci dowiedzieć się, jak powszechne są te zachowania, prowadź dziennik i zapisuj czas i rób wpis, gdy zauważysz, że robisz jedno z tych zachowań
Krok 4. Zastanów się, jak radzisz sobie ze stresem
Czy masz w życiu dużo stresu? Osoby, które dużo pracują lub prowadzą intensywne życie, są bardziej narażone na zaburzenia odżywiania niż osoby, które mają zdrową równowagę między życiem a pracą. Ludzie czasami próbują radzić sobie ze stresującym stylem życia, jedząc dużo lub jedząc niezdrową żywność.
Jeśli to Ci odpowiada, spróbuj radzić sobie ze stresem w zdrowszy sposób, na przykład poprzez umiarkowane ćwiczenia, dużo snu, rozmawianie z przyjaciółmi i rodziną o stresorach i/lub poprzez medytację
Krok 5. Zapytaj, czy pasujesz do profilu zaburzenia odżywiania
Przejrzyj kryteria różnych zaburzeń odżywiania: Czy wydaje Ci się, że możesz mieć jadłowstręt psychiczny, bulimię lub inne zaburzenie odżywiania, w mniejszej lub większej postaci?
Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć zaburzenia odżywiania, nadszedł czas, aby odwiedzić licencjonowanego specjalistę zdrowia psychicznego w celu uzyskania oficjalnej diagnozy
Krok 6. Zobacz licencjonowanego specjalistę zdrowia psychicznego
Tylko ktoś wykwalifikowany, taki jak licencjonowany specjalista od zdrowia psychicznego, powinien zdiagnozować u Ciebie zaburzenia odżywiania. Jeśli nie masz „poważnego” zaburzenia odżywiania, możesz zostać zdiagnozowany z zaburzeniem odżywiania się inaczej określonym (NOS; chociaż jest to obecnie przestarzała kategoria diagnostyczna) lub z nieokreślonymi zaburzeniami odżywiania i odżywiania (UFED), które są klinicznie istotne zaburzenia, które nie spełniają kryteriów innego zaburzenia odżywiania.
Jeśli uważasz, że zostałeś źle zdiagnozowany, warto udać się do lekarza, aby wykluczyć inne możliwości przybrania lub utraty wagi
Krok 7. Szukaj leczenia
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie zaburzenia odżywiania, koniecznie zapytaj osobę, która Cię zdiagnozuje, o możliwości leczenia. Leczenie jest często podejściem zespołowym, które obejmuje połączenie psychoterapii, leków i edukacji w zakresie żywienia i może obejmować:
- Dostawcy usług medycznych do monitorowania stanu zdrowia.
- Specjaliści ds. zdrowia psychicznego.
- Dietetycy.
