Pseudomonas to rodzaj bakterii, które generalnie powodują tylko poważne infekcje u osób z osłabionym układem odpornościowym. Oznacza to, że najbardziej bezbronni są pacjenci bardzo chorzy i przebywający w szpitalu. Te infekcje są zwykle leczone antybiotykami. Znalezienie skutecznego antybiotyku może być trudne, ponieważ bakterie te stają się oporne na wiele powszechnie przepisywanych leków. Jeśli jednak próbka bakterii zostanie wysłana do laboratorium i przetestowana, powinno być możliwe wyleczenie.
Kroki
Część 1 z 2: Rozpoznawanie i leczenie łagodnych Pseudomonas
Krok 1. Rozpoznaj łagodny przypadek Pseudomonas
Pseudomonas zwykle wywołują łagodne objawy u zdrowych osób z silnym układem odpornościowym. Te infekcje mogą być przenoszone przez wodę. Pojawiły się doniesienia o:
- Infekcje oka u osób, które używają soczewek kontaktowych o wydłużonym czasie noszenia. Aby tego uniknąć, zmień płyn do soczewek kontaktowych zamiast uzupełniać go. Nie noś kontaktów dłużej niż zalecił lekarz lub instrukcje producenta.
- Infekcje ucha u dzieci po kąpieli w zanieczyszczonej wodzie. Może się to zdarzyć, jeśli basen nie ma wystarczającej ilości chloru, aby go odpowiednio zdezynfekować.
- Wysypki skórne po użyciu zanieczyszczonej wanny z hydromasażem. Ta wysypka zwykle objawia się swędzącymi czerwonymi guzkami lub pęcherzami wypełnionymi płynem wokół mieszków włosowych. Może być gorzej w miejscach, w których Twoja skóra była zakryta kostiumem kąpielowym.
Krok 2. Poznaj objawy różnych infekcji Pseudomonas
Oznaki i objawy pseudomonas zależą od miejsca wystąpienia infekcji.
- Infekcje krwi charakteryzują się gorączką, dreszczami, zmęczeniem, bólami mięśni i stawów i są niezwykle poważne.
- Infekcje płuc (zapalenie płuc) obejmują objawy takie jak dreszcze, gorączka, kaszel z odkrztuszaniem, trudności w oddychaniu.
- Infekcje skóry mogą powodować swędzącą wysypkę, krwawiące wrzody i/lub ból głowy.
- Infekcje ucha mogą objawiać się obrzękiem, bólem ucha, swędzeniem wewnątrz ucha, wydzieliną z ucha i trudnościami ze słyszeniem.
- Infekcje oka wywołane przez Pseudomonas mogą obejmować następujące objawy: stan zapalny, ropa, obrzęk, zaczerwienienie, ból oka i zaburzenia widzenia.
Krok 3. Idź do lekarza po diagnozę
Lekarz prawdopodobnie będzie chciał przyjrzeć się wysypce i może pobrać próbkę bakterii, aby wysłać ją do laboratorium w celu potwierdzenia diagnozy. Można to zrobić na dwa sposoby:
- Wymaz infekcji na skórze
- Biopsję. Robienie biopsji jest rzadkie.
Krok 4. Omów opcje leczenia z lekarzem
Jeśli jesteś zdrowy w inny sposób, leczenie może nie być konieczne. Twój układ odpornościowy może usunąć samą infekcję. Jednak lekarz może zasugerować:
- Leki przeciw swędzeniu, jeśli masz swędzącą wysypkę
- Antybiotyki, jeśli masz poważną infekcję. Lekarz może być bardziej skłonny przepisać antybiotyki, jeśli masz infekcję oka.
Część 2 z 2: Rozpoznawanie i leczenie ciężkich przypadków
Krok 1. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli możesz być zagrożony
Pseudomonas są najbardziej niebezpieczne dla osób przebywających w szpitalach z osłabionym układem odpornościowym. Noworodki mają większe ryzyko. Jako osoba dorosła możesz mieć większe ryzyko, jeśli:
- Jesteś leczony na raka
- Masz HIV/AIDS
- Masz mukowiscydozę
- Jesteś na maszynie do oddychania
- Regenerujesz się po operacji
- Masz cewnik
- Dochodzisz do siebie po ciężkich oparzeniach
- Masz cukrzycę
Krok 2. Powiadom swojego lekarza, jeśli uważasz, że jesteś zarażony
Poinformuj lekarza tak szybko, jak to możliwe, ponieważ będziesz potrzebować natychmiastowej uwagi. Pseudomonas mogą objawiać się wieloma różnymi rodzajami infekcji, w zależności od ich lokalizacji w organizmie. Możesz mieć:
- Zapalenie płuc. Może to być związane z zainfekowaną maszyną do oddychania.
- Infekcja oka
- Infekcja ucha
- Infekcja dróg moczowych wprowadzona przez cewnik
- Zakażona rana chirurgiczna
- Zakażony wrzód. Może to wystąpić u pacjentów, którzy długo leżą w łóżku i rozwijają się owrzodzenia.
- Infekcja krwi, która wchodzi przez linię dożylną
Krok 3. Omów leki z lekarzem
Twój lekarz może pobrać próbkę wymazu i wysłać ją do laboratorium, aby dokładnie potwierdzić, jaki szczep Cię zaraża. Laboratorium może również pomóc w ustaleniu, jakie leki mogą być skuteczne w walce z infekcją. Pseudomony są często oporne na wiele powszechnie przepisywanych leków. W przypadku wielu leków, które są skuteczne, ważne jest, aby lekarz znał całą historię medyczną, szczególnie jeśli uważasz, że możesz być w ciąży lub jeśli masz zaburzenia czynności nerek. Lekarz może przepisać:
- ceftazydym. Jest to zwykle skuteczne przeciwko pospolitej postaci, Pseudomonas aeruginosa. Może być podawany jako wstrzyknięcie domięśniowe lub dożylnie. Może nie być odpowiedni dla pacjentów uczulonych na penicylinę.
- Piperacylina/Tazobaktam (Tazocin). Jest to również skuteczne przeciwko Pseudomonas aeruginosa. Może wchodzić w interakcje z innymi lekami, więc daj swojemu lekarzowi pełną listę tego, co bierzesz. Obejmuje to leki dostępne bez recepty, preparaty ziołowe i suplementy.
- Imipenem. Jest to antybiotyk o szerokim spektrum działania, często podawany z cylastatyną. Cilastatyna wydłuża okres półtrwania imipenemu, a także może pomóc mu lepiej przenikać do tkanek.
- Aminoglikozydy (gentamycyna, tobramycyna, amikacyna). Dawki tych leków mogą wymagać dostosowania do masy ciała i stanu zdrowia nerek. Podczas tych zabiegów lekarz może monitorować poziom krwi i nawodnienia pacjenta, ponieważ działania niepożądane mogą obejmować uszkodzenie nerek (takie jak nefrotoksyczność) lub uszkodzenie ucha i słuchu.
- Ciprofloksacyna. Można to przyjmować doustnie lub dożylnie. Należy poinformować lekarza, jeśli pacjentka ma padaczkę, zaburzenia czynności nerek lub podejrzewa, że może być w ciąży.
- Kolistyna. Można to przyjmować doustnie, dożylnie lub w postaci nebulizacji.
Krok 4. Wprowadź zmiany w diecie i aktywności zgodnie z zaleceniami lekarza
Niektórzy pacjenci, tacy jak ci z mukowiscydozą, mogą potrzebować zmiany diety i poziomu aktywności, aby zapewnić prawidłowe odżywianie i promować gojenie.
- Jeśli korzystasz z respiratora, który pomaga Ci oddychać, Twój lekarz może zalecić dietę bogatszą w tłuszcze i ubogą w węglowodany. Węglowodany mogą zwiększać ilość dwutlenku węgla wytwarzanego przez organizm, utrudniając oddychanie podczas korzystania z respiratora.
- Jeśli masz infekcję ogólnoustrojową, może być konieczne ograniczenie poziomu aktywności. Może tak nie być w przypadku zlokalizowanej infekcji.
