Wścieklizna to zagrażająca życiu infekcja wirusowa, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy. Ponieważ wścieklizna może przenosić się na ludzi przez ślinę zakażonego zwierzęcia, wścieklizna stanowi zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa publicznego. Wścieklizna może być początkowo trudna do zidentyfikowania, ponieważ łączy objawy z wieloma różnymi dolegliwościami. Jednak identyfikując punkt infekcji, obserwując kliniczne objawy infekcji i powiadamiając władze, będziesz w stanie lepiej zidentyfikować infekcję wścieklizną.
Kroki
Część 1 z 3: Identyfikacja miejsca infekcji
Krok 1. Poszukaj ugryzienia
Najczęstszym sposobem, w jaki ludzie zarażają się wścieklizną, jest ugryzienie przez dzikie, zdziczałe lub nieszczepione zwierzę. Ostatecznie ukąszenia zwierząt należy traktować z ostrożnością ze względu na wiele chorób, które mogą być przez nie przenoszone.
- Ślina zakażonego zwierzęcia jest najczęstszym sposobem rozprzestrzeniania się wścieklizny.
- Każde ugryzienie przez dzikie, zbłąkane lub zdziczałe zwierzę powinno natychmiast uzyskać pomoc medyczną.
- Załóż, że zwierzę jest nosicielem wścieklizny, chyba że ktoś może przedstawić ci dokumentację, że zwierzę zostało zaszczepione.
Krok 2. Zwróć uwagę na zadrapania
Podczas gdy ukąszenia są najczęstszym sposobem przenoszenia wścieklizny na nas, choroba może być również przenoszona przez zadrapania. Dlatego powinieneś rozważyć wszystkie rany zadane zwierzętom jako możliwy sposób wprowadzenia wirusa wścieklizny do twojego organizmu.
- Nigdy nie lekceważ małego zadrapania jako ryzyka. Nawet drobne zadrapania stwarzają ryzyko zakażenia wścieklizną.
- Zadrapania wyrządzone przez dzikie lub bezpańskie koty i psy mogą rozprzestrzeniać wściekliznę.
- Najczęstszym sposobem przenoszenia wścieklizny przez zadrapania jest ślina zakażonego zwierzęcia.
Krok 3. Obserwuj otwartą ranę, która została wystawiona na zakażone zwierzę
Chociaż rany zadane przez zwierzęta są najczęstszym sposobem rozprzestrzeniania się wścieklizny, można ją również wprowadzić do wcześniej istniejących ran.
- Świeże rany i rany bez strupów są bardzo podatne na infekcję wścieklizną.
- Każda rana lub uraz, który krwawi i ma kontakt ze śliną zakażonego zwierzęcia, stwarza ryzyko zakażenia wścieklizną.
Krok 4. Pomyśl o swoich interakcjach ze zwierzętami
Większość zakażeń wścieklizną jest związana z konkretnymi dzikimi zwierzętami. Zwierzęta, które często przenoszą wściekliznę, obejmują:
- Nietoperze
- Szopy pracze
- Skunksy
- świnki
- Lisy
- Wilki.
Część 2 z 3: Obserwacja klinicznych objawów infekcji
Krok 1. Poszukaj objawów grypopodobnych
Wścieklizna często objawia się jako objawy grypopodobne na wczesnym etapie – zwykle w ciągu dwóch tygodni od zakażenia. W związku z tym wiele osób błędnie zakłada, że cierpi na półregularną chorobę, a nie dolegliwość zagrażającą życiu. Objawy grypopodobne mogą wyglądać jak:
- Słabość
- Gorączka
- Bół głowy
- Ogólny dyskomfort.
Krok 2. Sprawdź, czy nie ma swędzenia lub kłucia w miejscu infekcji
Po zakażeniu, początkowy punkt infekcji może zacząć wykazywać swędzenie lub mrowienie. Jest to jeden z najwcześniejszych objawów klinicznych infekcji.
- Swędzenie może zacząć się pojawiać w ciągu kilku dni po początkowym zakażeniu.
- Swędzeniu może towarzyszyć zaczerwienienie lub inne objawy infekcji bakteryjnej lub nie.
- Rana może również powodować mrowienie.
- Poproś lekarza o ocenę każdej rany zadanej przez zwierzę, która wygląda lub jest dziwna.
Krok 3. Obserwuj utratę zdolności poznawczych
Utrata zdolności poznawczych jest najpoważniejszym objawem zakażenia wścieklizną. Gdy dana osoba wykazuje pogorszenie funkcji poznawczych, stan jest zwykle śmiertelny, a jedyne dostępne leczenie jest wspomagające. Osoba zarażona wścieklizną może wykazywać:
- Delirium
- Nieprawidłowe zachowanie
- Halucynacje
- Bezsenność
- Dezorientacja
- Niepokój i pobudzenie.
Część 3 z 3: Poszukiwanie leczenia i kontakt z władzami
Krok 1. Zbierz informacje o incydencie
Szukając pomocy medycznej, będziesz potrzebować szczegółowych informacji o incydencie i podejrzanym zwierzęciu wściekłym. Informacje te pomogą lekarzom w leczeniu i pomogą władzom chronić zdrowie publiczne.
- Określ, jaki rodzaj zwierzęcia jest odpowiedzialny. Jeśli to możliwe, dowiedz się, czy pies jest zbłąkany lub należy do kogoś.
- Dowiedz się, czy zwierzę zostało sprowokowane, drażnione lub przestraszone przed ugryzieniem.
- Sprawdź stan szczepień zwierzęcia.
- Opisz, czy zwierzę było chore, zranione, czy też wyglądało na zdrowe.
Krok 2. Natychmiast skontaktuj się z lekarzem, jeśli podejrzewasz, że zostałeś narażony
Nigdy nie zwlekaj z szukaniem pomocy medycznej po podejrzeniu narażenia na wściekliznę, niezależnie od tego, czy zostałeś ugryziony, czy nie. Bez natychmiastowej pomocy medycznej narażasz swoje życie na ryzyko. Wścieklizna może być leczona tylko przez krótki czas, zanim infekcja się utrzyma. Kiedy szukasz leczenia, lekarz:
- Oczyść ranę mydłem i wodą.
- Przepłukać ranę roztworem, aby zabić obecnego wirusa lub bakterie.
- Zastosuj miejscowo maść z antybiotykiem.
Krok 3. Zaszczep się przeciwko wściekliźnie
Najczęstszym sposobem postępowania, jeśli zostanie stwierdzone, że jesteś zagrożony zarażeniem się wścieklizną, jest zaszczepienie się przeciwko niemu po uzyskaniu leczenia. Natychmiastowe szczepienie to jedyny sposób, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się i zarażaniu wścieklizny. Istnieją dwie szczepionki: szybko działający zastrzyk zapobiegający zakażeniu wirusem oraz seria szczepionek przeciwko wściekliźnie, które pomagają organizmowi nauczyć się identyfikować i zwalczać wirusa.
- Szczepienia należy wykonać natychmiast.
- Szczepienia to chyba jedyny sposób, aby zapobiec śmierci zarażonej osoby.
- Szczepienie powinno być wykonane tylko wtedy, gdy nie byłeś wcześniej narażony lub szczepiony.
- Szczepionka przeciwko wściekliźnie zostanie podana w mięsień naramienny ramienia. Dzieci mogą otrzymać swoje w udo.
- Być może będziesz musiał udać się do szpitala lub skontaktować się z władzami okręgowymi lub stanowymi, jeśli Twój lekarz nie ma pod ręką szczepionki.
Krok 4. Zadzwoń do władz lokalnych
Po skorzystaniu z pomocy medycznej należy zadzwonić do organów kontroli zwierząt i innych organów, aby zgłosić podejrzenie, że zwierzę jest nosicielem wścieklizny. Bez zgłoszenia tego, twoje lokalne władze nie będą wiedziały o potencjalnej epidemii wścieklizny wśród zwierząt dzikich lub domowych.
- Kontrola zwierząt może próbować schwytać lub uśpić zwierzę.
- W wielu przypadkach kontrola zwierząt przekazuje zwierzę patologowi, który przeprowadzi badanie tkanki mózgowej zmarłego zwierzęcia. To jedyny sposób na potwierdzenie zakażenia wścieklizną.
- Możesz również rozważyć skontaktowanie się z lokalnym, stanowym lub powiatowym wydziałem zdrowia w celu poinformowania ich o ataku.
