Poronienie może być jedną z najtrudniejszych rzeczy, przez jakie przechodzi para. Posiadanie męża, który nie wspiera w tym czasie, może sprawić, że poczujesz się opuszczona, a także smutek, który już odczuwasz. Twój związek może również ucierpieć na dłuższą metę z powodu braku emocjonalnej bliskości po poronieniu. Jeśli nie otrzymujesz wsparcia, którego potrzebujesz od swojego męża, nie musisz opłakiwać w odosobnieniu. Zacznij od rozmowy z mężem o swoich uczuciach i pracy nad twoją więzią jako para. Możesz także poszukać innych dostępnych źródeł wsparcia.
Kroki
Metoda 1 z 3: Komunikowanie się ze sobą
Krok 1. Zidentyfikuj, co czujesz
Zanim porozmawiasz z mężem o tym, jak się czujesz, poświęć trochę czasu na zastanowienie się, jak poronienie wpłynęło na ciebie. Spędź trochę czasu w samotności i zastanów się nad swoim uczuciem. Spróbuj napisać, jak się czujesz, zanim zaczniesz rozmowę z mężem.
Na przykład możesz napisać o smutku, rozczarowaniu, złości, strachu itp
Krok 2. Porozmawiaj z mężem o stracie
Poronienie wpływa na każdego inaczej. Twój mąż też może mieć trudności z pogodzeniem się z tym, co się stało. Dzielenie się swoimi uczuciami może być bolesne, ale jest to niezbędny krok w kierunku przezwyciężenia żalu.
Żałoba jest często bardziej skuteczna, gdy wyrażasz swoje myśli i uczucia z kimś, kto dzieli stratę. Możesz powiedzieć swojemu mężowi: „Jestem załamany z powodu poronienia. Byłem bardzo podekscytowany naszym pierwszym dzieckiem. Wiem, że ty też musisz cierpieć…”. Uznanie, że on też poniósł stratę, może otworzyć drzwi do szczerej rozmowy
Krok 3. Rozważ żałobny styl męża
Różni ludzie czasami rozpaczają w różny sposób. Twój mąż może skierować swój ból na zajmowanie się praktycznymi sprawami i próbowanie iść dalej, zamiast rozpamiętywać wydarzenie i swoje emocje. Nawet jeśli twój mąż robi dobrą minę do świata, nie oznacza to, że nie jest w środku smutny, zły ani przygnębiony.
- Pomyśl o innych stratach lub niepowodzeniach, jakich Twój mąż doświadczył podczas wspólnego spędzania czasu. Jak zareagował? Czy było to podobne do tego, jak teraz reaguje?
- Zapytaj męża, czego potrzebuje, i wyraź także swoje własne potrzeby. Powiedz coś w stylu: „Opowiadam o tym, co się stało, pomaga mi opłakiwać stratę. Ale rozumiem, że ten rodzaj żałoby nie zadziała dla wszystkich. dziecko?"
Krok 4. Powiedz mężowi, jakiego rodzaju emocjonalnego wsparcia potrzebujesz
Twój mąż może nie wiedzieć, jak cię pocieszyć, albo może się martwić, że powie coś złego. Zamiast mieć nadzieję, że będzie wiedział, co zrobić, a potem czuć się urażony, gdy tego nie zrobi, poproś go bezpośrednio o to, czego potrzebujesz, czy to oznacza słuchanie ucha, przytulenie, czy po prostu towarzystwo.
- Na przykład możesz mu powiedzieć: „Dzisiaj był dla mnie ciężki dzień. Czy mogę z tobą porozmawiać o tym, jak się czuję?
- Niektórzy ludzie czują się bardziej komfortowo, niewerbalnie wyrażając swoje emocje. Twój mąż może mieć trudności z rozmową o poronieniu, ale chętnie pociesza cię w inny sposób, na przykład trzymanie cię lub dbanie o rzeczy w domu.
- Poszukaj sposobów, w jakie próbuje cię pocieszyć lub ułatwić ci życie i rozpoznaj go jako tych, które wzmocnią twoją więź. Na przykład, jeśli zauważysz, że twój mąż pomagał częściej niż zwykle w pracach domowych, może to:
Krok 5. Zapytaj męża, jakiego wsparcia potrzebuje
Twój mąż może zachowywać się odważnie w obliczu straty, ale on też potrzebuje wsparcia. Przejmując inicjatywę, aby go pocieszyć, sprawisz, że poczuje się bardziej komfortowo, robiąc to samo dla ciebie. Odpowiedz na jego uczucia, kiedy mówisz o poronieniu, i zapytaj, czego od ciebie potrzebuje.
- Jeśli twój mąż nie mówi o swoich uczuciach, upewnij się, że wie, że będziesz przy nim w przyszłości, jeśli zmieni zdanie. Powiedz: „Jeśli kiedykolwiek zechcesz o tym porozmawiać, po prostu daj mi znać”.
- Czuły dotyk, taki jak uściski i pocieranie pleców, może być dobrym sposobem na przekazanie mężowi swojej miłości i wsparcia.
- Możesz pomyśleć o kilku sposobach, w jakie możesz go wesprzeć i przekazać je mu do myślenia, dając jasno do zrozumienia, że nie masz na myśli żadnej presji.
Metoda 2 z 3: Wzmocnienie więzi
Krok 1. Dajcie sobie czas na odzyskanie sił po stracie
Smutek wpływa na każdego inaczej i nie ma ustalonego terminu, w którym powinieneś czuć się „w porządku”. Unikaj wywierania presji na siebie lub męża, aby wyzdrowieć wcześniej, niż jesteś gotowy.
- Miej świadomość, że twój mąż może wyzdrowieć szybciej niż ty lub odwrotnie. Nie bierz tego do siebie, jeśli zacznie czuć się lepiej, zanim to zrobisz – żałoba jest wyjątkowa dla każdej osoby.
- Pamiętaj też, że czasami smutek jest opóźniony. Może pojawić się dopiero kilka miesięcy po poronieniu.
Krok 2. Spędźcie razem czas
Poproś męża, aby poszedł z tobą na spacer, pomógł ci w zakupach spożywczych lub po prostu był z tobą obecny. Spędzanie czasu ze sobą może wzmocnić twoją więź jako parę i pomóc ci wspierać się nawzajem w następstwie poronienia.
Na przykład, możesz obejrzeć nowy serial lub razem przeczytać nową książkę, aby dać ci coś, co cię zaabsorbuje, o czym porozmawiasz i nawiążesz kontakt
Krok 3. Wznów aktywność seksualną tylko wtedy, gdy będziesz gotowy
Po poronieniu ty i twój mąż możecie mieć ambiwalentne lub negatywne uczucia dotyczące seksu. Unikaj ponownego wchodzenia w fizyczną intymność, dopóki oboje nie będziecie emocjonalnie przygotowani.
- Zrób badanie, aby upewnić się, że seks jest dla ciebie bezpieczny i komunikuj się ze sobą o swoich uczuciach i lękach. Gdy oboje jesteście gotowi, seks może być potężnym sposobem na zbliżenie was do siebie.
- W międzyczasie możesz wymienić masaże, zjeść kolację przy świecach lub przytulić się na kanapie podczas oglądania Netflixa, aby zachować intymność i uczucie w swoim małżeństwie. Fizyczne uczucie jest jednym z najskuteczniejszych sposobów na lepsze samopoczucie ze względu na uwalnianie oksytocyny w mózgu. Wymieniaj się długimi uściskami i nawiązuj ze sobą prawdziwy kontakt wzrokowy.
Krok 4. Skonfrontuj się z mężem, który odmawia kontaktu
Pomimo twoich prób nawiązania intymności z mężem po poronieniu, mógłby cię odepchnąć. Chociaż jest to bolesne, powinieneś starać się jak najlepiej nie brać jego wycofania do siebie. Różni ludzie po prostu rozpaczają inaczej, a on może potrzebować więcej czasu.
- Jeśli jednak twój mąż nadal cię odpycha, a nawet obwinia za stratę, powinnaś otwarcie o tym z nim porozmawiać. Znajdź czas, kiedy oboje jesteście w przyjemnych nastrojach i być może w neutralnym miejscu poza domem, aby rozpocząć tę rozmowę, aby nie była groźna. Możesz powiedzieć coś w stylu: „Czuję, że oddaliłeś się ode mnie, odkąd straciliśmy dziecko. Czy możemy o tym porozmawiać?”
- Poronienie może mieć negatywny wpływ na twoje małżeństwo, jeśli oboje partnerzy nie chcą dzielić się swoimi uczuciami. Rozważ poradnictwo małżeńskie lub żałobne, aby omówić wszelkie nierozwiązane winę lub winę, aby iść naprzód.
Metoda 3 z 3: Szukanie pomocy z innych źródeł
Krok 1. Praktykuj dobrą samoopiekę
Kiedy jesteś w ferworze negatywnych emocji, ważne jest, aby dbać o siebie, nawet jeśli nie masz na to ochoty. Zacznij od badania lekarskiego, aby upewnić się, że twoje ciało się regeneruje. Następnie pracuj nad zdrowym odżywianiem, wystarczającą ilością snu i wykonywaniem lekkich ćwiczeń.
Działania promujące uważność, takie jak medytacja i joga, również mogą pomóc ci poczuć się lepiej
Krok 2. Szukaj wsparcia u innych kobiet w swoim życiu
Wiele kobiet ma własne lub dobrze poinformowane spojrzenie na poronienie. Te kobiety będą w stanie wczuć się w ciebie i wesprzeć cię. Poszukaj towarzystwa matki, siostry lub bliskiej przyjaciółki, aby podzielić się swoimi uczuciami, gdy trudno jest znieść je samemu. Istnieją również grupy wsparcia online, a czasami można znaleźć grupy wsparcia na żywo za pośrednictwem biura położniczego lub PCP.
Szacuje się, że jedna na pięć ciąż kończy się poronieniem, więc jest prawdopodobne, że niektóre z kobiet, które znasz, były już w Twojej sytuacji
Krok 3. Zobacz terapeutę
Jeśli masz problemy z radzeniem sobie z emocjami lub nie czujesz się lepiej z biegiem czasu, umów się na wizytę do terapeuty.
