Testy prenatalne to testy medyczne, które wykonujesz w czasie ciąży, aby pomóc lekarzowi monitorować stan Ciebie i Twojego dziecka. Podczas gdy lekarze zalecają niektóre badania prenatalne wszystkim kobietom w ciąży, inne (w tym niektóre testy w celu sprawdzenia wad wrodzonych i chorób genetycznych) są zazwyczaj oferowane tylko w przypadku ciąży o wyższym ryzyku. Aby pomóc w podjęciu decyzji dotyczących badań prenatalnych podczas własnej ciąży, powinnaś zadawać pytania, aby mieć jak najwięcej informacji. Upewnij się, że rozumiesz różne rodzaje badań prenatalnych. Powinieneś także pomyśleć o tym, co zrobisz z wynikami badań i rozważyć swoją historię medyczną przed podjęciem jakichkolwiek decyzji.
Kroki
Metoda 1 z 3: Podejmowanie świadomej decyzji
Krok 1. Porozmawiaj ze swoim pracownikiem służby zdrowia o jego zaleceniach
Twój lekarz lub położna może zalecić szereg różnych badań przesiewowych, testów i technik obrazowania podczas całej ciąży. Niektóre rutynowe procedury (zwłaszcza te, które są nieinwazyjne i o niskim ryzyku) są oferowane większości kobiet w ciąży, ale inne są generalnie zalecane tylko wtedy, gdy masz pewne czynniki ryzyka, które mogą mieć wpływ na Twoje zdrowie lub zdrowie Twojego dziecka. Poproś swojego lekarza o szczegółowe wyjaśnienie testów, aby upewnić się, że masz jak najwięcej informacji, które pomogą Ci podjąć decyzję.
- Na przykład zapytaj swojego lekarza, dlaczego zaleca ten konkretny test i co ci powie. Zapytaj, które testy dadzą ostateczne odpowiedzi, a które są po prostu wskaźnikami.
- Możesz również zapytać o dokładność testu. Badania prenatalne, podobnie jak większość badań medycznych, nie są doskonałe. Częstość niedokładnych wyników, znanych jako fałszywie ujemne lub fałszywie dodatnie, różni się w zależności od testu.
Krok 2. Zapytaj o testy genetyczne
Coraz częściej wszystkim kobietom w ciąży, niezależnie od wieku czy czynników ryzyka, proponuje się prenatalne badania genetyczne. Doradca genetyczny jest przeszkolony, aby pomóc Ci zrozumieć, w jaki sposób geny mogą wpływać na zdrowie Twojego dziecka, w tym ryzyko pewnych wad wrodzonych, chorób chromosomowych i innych schorzeń, które mogą występować w Twojej rodzinie.
Krok 3. Zapytaj o ryzyko testu
Niektóre badania prenatalne, takie jak USG (wykorzystujące fale dźwiękowe o wysokiej częstotliwości do stworzenia obrazu Twojego dziecka), nie wiążą się ze znanymi zagrożeniami. Inne testy, takie jak amniopunkcja, niosą ze sobą niewielkie ryzyko poronienia. Pamiętaj, aby porozmawiać z lekarzem o potencjalnym ryzyku związanym z jakimkolwiek badaniem prenatalnym, aby pomóc Ci podjąć decyzję.
Nawet w przypadku procedur o niskim lub zerowym ryzyku ważne jest, aby odwiedzić dobrze wyszkolonego lekarza, który potrafi prawidłowo zinterpretować wyniki testu. Na przykład, chociaż ultradźwięki są uważane za całkiem bezpieczne, niewyszkolony tłumacz może błędnie odczytać wyniki, przeoczyć nieprawidłowość lub wywołać niepotrzebną troskę o dobro dziecka
Krok 4. Porozmawiaj ze swoim ubezpieczycielem, aby ustalić, co pokryje
Nie wszystkie badania i badania prenatalne są objęte wszystkimi planami ubezpieczeniowymi. Jeśli masz ubezpieczenie zdrowotne, możesz zadzwonić do swojego ubezpieczyciela przed podjęciem decyzji o poddaniu się kosztownej procedurze. Chociaż może to zmienić twoje zdanie na temat testu, ale nie musi, może pomóc ci w opracowaniu bardziej odpowiedzialnego planu.
Krok 5. Zastanów się, jak wyniki mogą wpłynąć na Twoją decyzję o kontynuowaniu ciąży
Chociaż 96-97% dzieci rodzi się zdrowych, ważne jest, aby zrozumieć, że badania prenatalne mogą ujawnić pewne niepożądane komplikacje, takie jak wady wrodzone, schorzenia i nieprawidłowości genetyczne. Niektóre z tych wyników mogą sprawić, że staniesz przed trudną decyzją, czy kontynuować ciążę. Może to być przerażające lub przytłaczające, ale warto poświęcić trochę czasu na zastanowienie się, co zrobisz z wynikami testu, bez względu na to, jak się okażą.
Krok 6. Określ, w jaki sposób informacje mogą wpłynąć na twoją opiekę prenatalną
Niektóre testy prenatalne wykrywają problemy, które można leczyć w czasie ciąży. W takim przypadku badania prenatalne mogą pomóc w poprawie opieki prenatalnej dzięki częstszym wizytom w gabinecie, zmianom diety, dodatkowym lekom lub innym zaleceniom lekarza. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, czy wyniki badań mogą pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczących opieki prenatalnej.
- Niektóre schorzenia nie mogą być leczone przez opiekę prenatalną. Jednak wyniki testów mogą nadal pomóc z wyprzedzeniem zaplanować opiekę nad dzieckiem. Mogą również ostrzec Twojego lekarza o stanach, które będą wymagały natychmiastowego leczenia po urodzeniu, zapewniając szybszą opiekę.
- Wiedza o tym, że Twoje dziecko cierpi na pewną chorobę, może również pomóc Ci przygotować się do pomyślnego wychowania dziecka. Na przykład, jeśli dowiesz się, że Twoje nienarodzone dziecko ma zespół Downa, możesz przygotować się do jego narodzin, dowiadując się więcej o tym stanie, nawiązując kontakty z innymi rodzinami z zespołem Downa oraz przygotowując materiały medyczne i edukacyjne.
Krok 7. Zrozum, że masz prawo odmówić wykonania testu
Niezależnie od tego, czy są to badania rutynowe, czy nie, wiedz, że jako rodzic nienarodzonego dziecka masz prawo odmówić wykonania każdego badania, z którym czujesz się niekomfortowo. Jeśli uznasz, że ryzyko związane z badaniem – w tym lęk, ból lub możliwe poronienie – nie jest warte poznania wyników, porozmawiaj ze swoim lekarzem o swojej decyzji o odmowie badania. Chociaż Twój lekarz może udzielić dodatkowych informacji i porad, nigdy nie powinieneś czuć się zmuszony do poddania się niechcianemu testowi.
Metoda 2 z 3: Rozważenie Twojej historii medycznej
Krok 1. Omów wszelkie wcześniejsze ciąże ze swoim pracownikiem służby zdrowia
Doświadczenia z poprzednich ciąży mogą pomóc w ustaleniu, które testy prenatalne są dla Ciebie najlepsze. Osoby, które w przeszłości miały przedwczesne porody, poronienia lub martwe dzieci, są bardziej narażone na komplikacje i mogą otrzymać dodatkowe badania prenatalne, w tym badania genetyczne. Podobnie ważne jest, aby Twój lekarz wiedział, czy w przeszłości miałeś jakiekolwiek dzieci z wadami wrodzonymi lub chorobami genetycznymi.
Jeśli podczas wcześniejszych ciąż wystąpiła u Ciebie cukrzyca ciążowa lub stan przedrzucawkowy, lekarz może zalecić dodatkowe badania ciśnienia krwi, badania moczu i badania poziomu glukozy, aby zapewnić zdrowe doświadczenia prenatalne zarówno Tobie, jak i Twojemu dziecku
Krok 2. Zrozum, jak Twój wiek może wpłynąć na ciążę
Jeśli masz więcej niż 35 lat, twoja ciąża jest uważana za bardziej zagrożoną i lekarz może zalecić dodatkowe badania prenatalne. Możesz rozważyć dodatkowe badania genetyczne, takie jak badanie przesiewowe DNA płodu bez komórek lub badanie krwi matki, ponieważ osoby, które rodzą po 35 roku życia, częściej borykają się z nieprawidłowościami chromosomalnymi.
Przyszli rodzice w wieku poniżej 20 lat mogą być również bardziej narażeni na niektóre wady wrodzone i choroby genetyczne. Jeśli jesteś nastolatką, porozmawiaj ze swoim pracownikiem służby zdrowia o tym, czy możesz potrzebować dodatkowych badań prenatalnych
Krok 3. Sprawdź, czy Twoje dziecko jest zagrożone niektórymi chorobami genetycznymi
Twój lekarz może chcieć przetestować Ciebie i drugiego rodzica Twojego dziecka pod kątem genów, które powodują pewne choroby genetyczne, takie jak mukowiscydoza, rdzeniowy zanik mięśni (SMA), choroba Tay-Sachsa lub niedokrwistość sierpowatokrwinkowa. Jeśli oboje macie gen tej samej choroby, możecie przekazać go dziecku, nawet jeśli nie macie samej choroby.
- Test na te geny jest zwykle znany jako test na nosicielstwo (w celu ustalenia, czy któryś z rodziców jest nosicielem danego genu). Testy nosicielskie są wykonywane na próbkach krwi lub śliny i są zwykle wykonywane przed ciążą lub w ciągu pierwszych kilku tygodni ciąży.
- Niektóre grupy etniczne są bardziej podatne na pewne choroby genetyczne. Na przykład osoby z żydowskim dziedzictwem aszkenazyjskim (wschodnio- i środkowoeuropejskim) częściej noszą geny, które prowadzą do choroby Taya-Sachsa. Jeśli którykolwiek z rodziców dziecka ma pochodzenie etniczne, w którym często występują zaburzenia genetyczne, lekarz może z większym prawdopodobieństwem zalecić wykonanie testu na nosicielstwo. Dodatkowo możesz rozważyć wykonanie testu, jeśli nie masz pewności co do swojego pochodzenia etnicznego.
Krok 4. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub położną o wszelkich istniejących schorzeniach
Twoja ciąża może być uważana za wysokiego ryzyka i wymaga dodatkowych badań prenatalnych, jeśli masz schorzenie, takie jak cukrzyca, wysokie ciśnienie krwi, zaburzenie napadowe, choroba przenoszona drogą płciową lub zaburzenie autoimmunologiczne, takie jak toczeń. Pamiętaj, aby omówić wszelkie schorzenia ze swoim pracownikiem służby zdrowia i zapytać, czy mogą uzasadnić dodatkowe badania prenatalne lub opiekę.
Metoda 3 z 3: Zrozumienie różnych rodzajów testów prenatalnych
Krok 1. Poznaj testy zalecane podczas pierwszej wizyty prenatalnej
American College of Obstetricians and Gynecologists zaleca, aby wszystkie kobiety w ciąży poddały się pewnym badaniom podczas pierwszej wizyty prenatalnej, aby upewnić się, że Ty i Twoje dziecko macie się dobrze. Testy te są minimalnie inwazyjne i pomogą w zdrowym rozpoczęciu ciąży. Zapytaj swojego lekarza, jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości dotyczące tych testów:
- Grupa krwi i typ Rh oraz test na przeciwciała
- Pełna morfologia krwi
- Badanie moczu i posiew moczu
- Test odporności na różyczkę
- Test odporności na ospę wietrzną
- Badanie cytologiczne (jeśli konieczne)
- Badanie przesiewowe na obecność przeciwciał HIV
- Badanie przesiewowe na kiłę
- Test na zapalenie wątroby typu B
- Test na rzeżączkę i chlamydię
Krok 2. Ustal, czy test jest przeznaczony do celów przesiewowych czy diagnostycznych
Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dwa różne rodzaje badań prenatalnych: badania przesiewowe i testy diagnostyczne. Testy przesiewowe mogą pomóc Ci określić, czy Twoje dziecko ma większe lub mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia pewnych wad wrodzonych i zaburzeń genetycznych. Jeśli badanie przesiewowe wskazuje na możliwy problem lub wiek, pochodzenie lub historia medyczna narażają Cię na zwiększone ryzyko, Twój lekarz może zalecić wykonanie testu diagnostycznego, aby postawić bardziej ostateczną diagnozę.
- Zazwyczaj testy przesiewowe są mniej inwazyjne niż testy diagnostyczne.
- Przykłady badań przesiewowych obejmują badania krwi, większość ultradźwięków i prenatalne badanie przesiewowe DNA bez komórek. Większość badań przesiewowych przeprowadzana jest w pierwszym lub drugim trymestrze.
- Próbkowanie kosmówki (CVS) i amniopunkcja to przykłady testów diagnostycznych. Oba pomogą Ci być pewnym diagnozy, ale także niosą ze sobą niewielkie ryzyko poronienia.
Krok 3. Zapoznaj się z regularnymi badaniami ciśnienia krwi, moczu i krwi
Niektóre badania prenatalne są rutynowe i oferowane prawie wszystkim kobietom w ciąży. Obejmują one kontrolę ciśnienia krwi, badania moczu i badania krwi. Wszystkie są ogólnie uważane za całkiem bezpieczne i mogą pomóc w monitorowaniu twojego własnego zdrowia, a także zdrowia twojego dziecka.
- Podczas kontroli ciśnienia krwi Twój lekarz zmierzy poziom ciśnienia krwi, aby upewnić się, że nie masz stanu przedrzucawkowego. Twój lekarz będzie mógł zdiagnozować stan przedrzucawkowy, jeśli masz wysokie ciśnienie krwi i oznaki uszkodzenia innych narządów po 20. tygodniu ciąży. Chociaż stan przedrzucawkowy jest poważnym stanem, Twój lekarz może pomóc Ci opracować plan radzenia sobie z nim, jeśli zostanie zdiagnozowany.
- W przypadku badania moczu Twój lekarz sprawdzi próbkę moczu pod kątem infekcji i oznak stanu przedrzucawkowego.
- Badania krwi matki mogą pomóc zidentyfikować anemię, a także niektóre infekcje, które mogą wpływać na ciążę, w tym kiłę, wirusowe zapalenie wątroby typu B i HIV. Badania krwi mogą również określić, czy Twoje dziecko ma chorobę Rh, stan, który można leczyć w czasie ciąży.
Krok 4. Uzyskaj USG, aby monitorować wzrost płodu bez ryzyka
Podczas USG Twój pracownik służby zdrowia użyje fal dźwiękowych o wysokiej częstotliwości, aby stworzyć obraz Twojego dziecka i narządów wewnętrznych. Możesz zostać zaoferowane USG jamy brzusznej, w którym przetwornik jest używany na brzuchu, lub USG przezpochwowe, w którym mniejszy przetwornik jest wprowadzany do pochwy. Obie metody nie wiążą się ze znanymi zagrożeniami, poza lekkim dyskomfortem.
- Ogólnie rzecz biorąc, w pierwszym trymestrze zostanie Ci zaoferowane USG (w celu sprawdzenia wzrostu płodu i określenia terminu porodu) i ponownie w drugim trymestrze, aby zapewnić prawidłowy rozwój. Jeśli jednak masz ciążę o wyższym ryzyku, ten test może być zalecany częściej.
- Aby przygotować się do USG, jedz, pij i zażywaj leki tak, jak zwykle w dniu egzaminu. Jeśli otrzymujesz USG przezbrzuszne, napełnij pęcherz przed zabiegiem. W przypadku USG przezpochwowego opróżnij pęcherz.
Krok 5. Poproś o badanie przesiewowe w pierwszym trymestrze w celu zbadania wad wrodzonych
Badanie przesiewowe w pierwszym trymestrze jest oferowane podczas większości ciąż i składa się z USG oraz podstawowego badania krwi (z krwi matki). Nieinwazyjne badanie przesiewowe ma na celu sprawdzenie, czy Twoje dziecko jest zagrożone niektórymi wadami wrodzonymi, takimi jak zespół Downa i problemy z sercem. Zwykle robi się to w 11-14 tygodniu ciąży.
Ponieważ badanie przesiewowe w pierwszym trymestrze nie jest ostateczne, lekarz prawdopodobnie zaleci dodatkowe badania lub poradę genetyczną, jeśli wyniki są nieprawidłowe
Krok 6. Poddaj się czterokrotnemu badaniu krwi, aby wykryć określone warunki
W drugim trymestrze Twój lekarz może zaoferować inny rodzaj badania krwi. Nazywany quad screen lub screeningiem wielu markerów, test ten mierzy poziomy 4 różnych substancji we krwi matki w celu zbadania pewnych chorób chromosomowych (takich jak zespół Downa), a także wad cewy nerwowej (poważne nieprawidłowości w budowie mózgu lub rdzeń kręgowy). Chociaż może to być przerażające, możesz chcieć znać wyniki, aby pomóc Ci w podejmowaniu decyzji dotyczących opieki prenatalnej i poporodowej.
Ten test jest raczej badaniem przesiewowym niż procedurą diagnostyczną. Nie daje ci diagnozy, ale daje szanse na to, że twoje dziecko będzie miało określony stan. Może to pomóc w ustaleniu, czy mogą być potrzebne dodatkowe testy
Krok 7. Zdecyduj się na prenatalne badanie przesiewowe DNA bez komórek w celu zidentyfikowania nieprawidłowości genetycznych
Prenatalne badanie przesiewowe bezkomórkowego DNA to nieinwazyjne badanie, które bada DNA dziecka poprzez badanie krwi matki. Jest to zwykle wykonywane po 9 tygodniach ciąży i może pomóc w przesiewie pod kątem problemów chromosomowych, takich jak zespół Downa. Może również dostarczyć informacji o płci i grupie krwi dziecka.
Prenatalne badanie przesiewowe DNA bez komórek nie jest zalecane dla wszystkich ciąż, zwłaszcza jeśli jesteś w ciąży mnogiej (tj. bliźnięta lub trojaczki). Jeśli jednak twoje USG wykaże nieprawidłowości lub masz już dziecko z wadą wrodzoną, to badanie może być pomocną opcją badania przesiewowego
Krok 8. Rozważ amniopunkcję, aby uzyskać bardziej ostateczną diagnozę
Amniopunkcja to test diagnostyczny, który może potwierdzić zaburzenia chromosomalne i otwarte wady cewy nerwowej (takie jak rozszczep kręgosłupa) wykryte we wcześniejszych badaniach przesiewowych. Podczas amniopunkcji lekarz wprowadzi cienką igłę do brzucha i pobierze niewielką próbkę płynu owodniowego otaczającego dziecko. Jeśli wymaga tego wywiad rodzinny, amniopunkcja może również pomóc w zdiagnozowaniu innych wad i zaburzeń genetycznych. Zazwyczaj jest oferowana między 15. a 20. tygodniem ciąży.
- Amniopunkcja niesie ze sobą pewne ryzyko, ponieważ 0,1-0,3% osób rodzi poronienie w wyniku zabiegu.
- Ze względu na ryzykowność zabiegu nie zaleca się wykonywania amniopunkcji we wszystkich ciążach. Może jednak pomóc zdiagnozować nieprawidłowe wyniki wcześniejszych badań przesiewowych i może być również zalecany osobom ze zwiększonym ryzykiem nieprawidłowości chromosomowych, w tym osobom powyżej 35 roku życia.
Krok 9. Omów biopsję kosmówki (CVS) po nieprawidłowym badaniu przesiewowym
W tym teście lekarz pobierze mały kawałek łożyska, umieszczając igłę w brzuchu lub wkładając małą rurkę do pochwy. Ta tkanka zawiera ten sam materiał genetyczny co Twoje dziecko i może być testowana pod kątem zespołu Downa i innych chorób genetycznych. Ta procedura może pomóc w diagnozowaniu problemów wykrytych we wcześniejszych badaniach przesiewowych, ale podobnie jak amniopunkcja niesie ryzyko poronienia. Może być wykonywana w pierwszym trymestrze, a także może pomóc w ustaleniu ojcostwa.
Ponieważ niesie ze sobą pewne ryzyko, CVS nie jest zalecane we wszystkich przypadkach. Ponieważ jednak można ją wykonać wcześniej niż amniopunkcja, może być pomocna dla kobiet, które uzyskały nieprawidłowe wyniki w innych badaniach przesiewowych i chcą ostatecznych odpowiedzi na wcześniejszą ciążę
Krok 10. Wykonaj test na cukrzycę ciążową w 26. tygodniu lub gdy jest to zalecane
Cukrzyca ciążowa powoduje wysoki poziom cukru we krwi, który może wpływać na ciążę i zdrowie dziecka. Jeśli masz wysoki wskaźnik masy ciała, jesteś bardziej zagrożona cukrzycą ciążową. Twoja rodzina i historia medyczna mogą również skłonić twojego lekarza do zwracania uwagi na cukrzycę ciążową. Chociaż może to skomplikować ciążę, cukrzycę ciążową można kontrolować za pomocą diety, ćwiczeń i leków po zdiagnozowaniu.
Aby zbadać cukrzycę ciążową, lekarz poprosi Cię o wypicie specjalnego roztworu glukozy, a następnie zmierzy poziom cukru we krwi, pobierając próbki w różnym czasie w ciągu kilku godzin. Aby przygotować się do testu na cukrzycę ciążową, możesz zostać poproszona o powstrzymanie się od jedzenia w dniu testu
Krok 11. Sprawdź, czy nie ma paciorkowców grupy B, aby uniknąć zakażenia noworodka
Paciorkowce grupy B (GBS) to rodzaj bakterii znajdujących się w dolnych drogach rodnych. Występuje u około 20% kobiet i na ogół jest nieszkodliwy przed ciążą. Jednak w czasie ciąży i porodu GBS może zarazić dziecko i doprowadzić do poważnej choroby. Chociaż ryzyko to może być przerażające, istnieje kilka prostych kroków, które można podjąć, aby uniknąć przekazania GBS dziecku, jeśli wynik testu jest pozytywny, w tym przyjmowanie antybiotyków.
Prawdopodobnie otrzymasz test na kolonizację pochwy i odbytu GBS między 35-37 tygodniem ciąży
Porady
- Rozważ zasięgnięcie porady duchownego lub doradcy rodzinnego, aby pomóc ci zdecydować o testach prenatalnych. Ci specjaliści są często dobrze przygotowani, aby pomóc Ci radzić sobie z niezdecydowaniem i niepewnością, lękiem o przyszłość i obawami rodziców.
- Daj sobie czas na podjęcie decyzji o zabiegach prenatalnych, ponieważ większość badań ma określony czas, w którym można je wykonać.
