Kradzież to powszechny problem w społeczeństwie. Podczas gdy niektórzy kradną raz lub dwa razy, inni nie są w stanie oprzeć się pokusie kradzieży. Niektóre osoby kradną, ponieważ nie mają środków na zakup przedmiotów. Niektórzy mogą czerpać dreszczyk emocji z kradzieży. Inni czują się uprawnieni do otrzymania tego, czego chcą bez zapłaty. Kradzież ma wiele negatywnych konsekwencji, w tym uwięzienie i przeszłość kryminalną. Chociaż kradzież nie jest jeszcze sklasyfikowana jako uzależnienie, kleptomania jest zaburzeniem kontroli impulsów polegającym na kradzieży, które może powodować poczucie wstydu i winy. Poradzenie sobie z problemem jest i ważnym pierwszym krokiem.
Kroki
Metoda 1 z 6: Identyfikacja problemu z kradzieżą
Krok 1. Zrozum, że zasługujesz na pomoc
Ważne jest, aby wiedzieć, że jesteś godny, ponieważ wiele osób z poczuciem winy (w tym wstydem z powodu kradzieży) może nie wierzyć, że zasługują na pomoc. To często uniemożliwia im szukanie pomocy. Zasługujesz na pomoc i zrozumienie i nie jesteś sam.
Krok 2. Zdefiniuj swoje zachowania związane z kradzieżą
Ważne jest, aby najpierw zidentyfikować konkretne powody, dla których kradniesz, aby zacząć zmieniać to zachowanie.
- Kradniesz dla emocjonalnego haju? Czy czujesz początkowe napięcie, potem dreszcz podniecenia, który narasta przed kradzieżą i ulgę po jej zakończeniu? Czy potem następuje poczucie winy, wstydu i wyrzutów sumienia? Oto niektóre oznaki, że kradzież może być dla Ciebie problemem.
- Kradniesz, żeby uciec? Czy kradnąc czujesz się inaczej, jakbyś nie był sobą lub nie miał kontaktu z rzeczywistością? Jest to dość powszechny stan uczuć osób, które kradną.
Krok 3. Wypisz swoje uczucia
Po tym, jak odkryjesz, co kieruje twoimi zachowaniami związanymi z kradzieżą, spróbuj za darmo pisać o swojej potrzebie kradzieży. Nie cenzuruj swoich uczuć - ważne jest, aby pamiętać o wszystkim, o czym myślisz lub czujesz.
Pamiętaj, aby wymienić uczucia, takie jak złość, strach, smutek, samotność, przerażenie, odsłonięcie, bezbronność itp., które towarzyszą potrzebie kradzieży
Krok 4. Określ konsekwencje
Myślenie o konsekwencjach swoich zachowań może pomóc zmniejszyć impulsywność. Jeśli prawie zostałeś złapany lub zostałeś złapany (lub złapany kilka razy), zapisz to wszystko. Zapisz także własne późniejsze uczucia, takie jak wstyd i poczucie winy, oraz działania, których używasz, aby uporać się z tymi uczuciami, wyrzuty sumienia lub obrzydzenie, takie jak nadmierne picie, skaleczenie się, niszczenie skradzionych rzeczy lub inne destrukcyjne działania.
Jeśli zostałeś złapany, jak silne były towarzyszące ci uczucia? Dlaczego uważasz, że nawet bycie złapanym nie wystarczy, aby przezwyciężyć potrzebę kradzieży? Zapisz to wszystko
Metoda 2 z 6: Szukanie wsparcia z zewnątrz
Krok 1. Rozważ terapię
Chociaż możliwe jest samodzielne pokonanie uzależnienia od kradzieży, z dużą dozą determinacji, pomocne może być również rozważenie leczenia. Najlepszą formą pomocy będzie porada psychologa lub psychiatry. Terapia w połączeniu z lekami może być skuteczna w leczeniu kleptomanii lub kompulsywnej kradzieży.
Zapewniamy, że terapia kleptomanii/kompulsywnej kradzieży może być bardzo skuteczna w przezwyciężaniu tego zaburzenia, ale pamiętaj też, że wynik zależy od tego, jak bardzo tego chcesz i jak bardzo chcesz na to zapracować
Krok 2. Zrozum opcje leczenia
Najczęstsze formy terapii kradzieży to: Terapia Poznawczo-Behawioralna (CBT), Terapia Dialektyczno-Behawioralna (DBT), Terapia Psychodynamiczna oraz Terapia Grupowa/12-etapowa. CBT pomaga ludziom zmienić ich myślenie w celu zmiany ich uczuć i zachowań. DBT koncentruje się na nauczaniu osób tolerancji cierpienia, regulacji emocji, skuteczności interpersonalnej i uważności. Interwencje psychodynamiczne analizują twoją przeszłość i wychowanie, aby zidentyfikować przyczyny problemów i znaleźć sposoby rozwiązania bieżących problemów. Programy 12-etapowe skupiają się na uzależnieniu od substancji, ale istnieją również programy 12-etapowe w szczególności dotyczące kradzieży.
- Możesz omówić te opcje ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego.
- Istnieją również sposoby samodzielnego odkrywania tych rodzajów terapii za pomocą środków samopomocy. Na przykład CBT obejmuje zmianę myśli w celu zmiany uczuć i zachowań.
Krok 3. Poznaj opcje leków
W leczeniu kleptomanii wskazano kilka leków, w tym Prozac i Revia.
Skonsultuj się z psychiatrą, aby uzyskać dodatkowe informacje lub omówić opcje psychotropowe
Metoda 3 z 6: Zmiana myśli o kradzieży
Krok 1. Zidentyfikuj i kwestionuj swoje myśli
Zmiana myśli w celu zmiany uczuć i zachowań jest kluczowym elementem terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), która jest powszechnym rodzajem terapii w leczeniu kradzieży i kleptomanii. Monitoruj swoje automatyczne myśli, a możesz zmienić swoje zachowania związane z kradzieżą.
- Pomyśl o myślach, które pojawiają się, gdy rozważasz kradzież czegoś. Na przykład możesz pomyśleć: „Naprawdę tego chcę” lub „Ujdę na sucho”.
- Zastanów się, komu to służy. Czy przynosi ci korzyści tylko wtedy, gdy kradniesz? A może twoja rodzina, przyjaciele lub ktoś inny? A w jaki sposób przynosi to korzyści Tobie lub innym? Jeśli czujesz, że część twojego przymusu do kradzieży polega na potwierdzaniu swojej pozycji lub poczuciu bezpieczeństwa w grupie przyjaciół lub rodziny poprzez „kupowanie” ich uczuć lub nagradzanie ich uwagi przedmiotami, musisz zacząć dostrzegać te motywy dla niepewność w tobie, którą reprezentują.
Krok 2. Naucz się myśleć inaczej
Kiedy już zidentyfikujesz swoje wzorce myślenia, możesz zacząć myśleć o alternatywnych myślach. Obejmuje to zwracanie uwagi na twoje negatywne myśli, które wzmacniają twoje zachowania związane z kradzieżą, oraz aktywną zmianę twojego procesu myślowego w danej chwili.
Na przykład, jeśli myślisz: „Naprawdę chcę ten pierścionek, więc go ukradnę”, zamiast tego pomyśl: „Chcę ten pierścionek, ale kradzież jest zła, więc zamiast tego skupię się na oszczędzaniu pieniędzy”
Krok 3. Zastanów się nad szerszym obrazem
Kiedy poczujesz się silniejszy w związku z tym, co zmusza cię do kradzieży i co zamierzasz z tym zrobić, poświęć trochę czasu na zastanowienie się nad tym, co robiłeś i dokąd według wszelkiego prawdopodobieństwa zmierzasz. Czas na refleksję jest ważny, ponieważ prawdopodobnie czujesz, że twoje życie nie ma celu, a może czujesz, że nie masz kontroli nad aspektami swojego życia.
Dla niektórych osób kradzież jest formą biernego buntu przeciwko sytuacjom, które sprawiają, że czują się bezsilni. Zastanowienie się nad tymi większymi problemami pomoże Ci rozpocząć opracowywanie własnych celów życiowych i pomoże Ci ustalić granice złego zachowania, które nie pomoże Ci osiągnąć Twoich celów
Krok 4. Bądź przygotowany na to, by bardziej dowodzić siebie i swoich potrzeb
Jeśli nie masz ochoty walczyć o siebie lub czujesz się ignorowany, zaczepiany lub zawiedziony przez cały czas, łatwo jest użyć kradzieży jako formy „zemsty” na ludziach, których postrzegasz, że cię skrzywdzili lub zignorowali. Albo możesz używać kradzieży jako sposobu na ogólne uspokojenie swoich uczuć. Niestety, nie utwierdzając siebie i nie dostrzegając własnej wartości, ale wybierając zamiast tego kradzież, ryzykujesz swoją przyszłość i pozwalasz, by działania innych prowadziły cię do jeszcze większego zranienia siebie. Przypomnij sobie, że jedyną osobą, którą naprawdę skrzywdzisz, jesteś ty – możesz naprawdę zdenerwować ludzi, którzy cię kochają, ale ich nie karzesz; karzesz się.
Przeczytaj Jak się bronić, Jak być asertywnym i Jak komunikować się asertywnie, aby uzyskać więcej informacji
Metoda 4 z 6: Tworzenie planu zapobiegania nawrotom
Krok 1. Zidentyfikuj swoją historię kradzieży
Stworzenie planu zapobiegania nawrotom jest kluczowym elementem przejmowania kontroli nad chęcią kradzieży, a także zapobiegania kradzieżom w przyszłości. Pierwszym krokiem w planowaniu zapobiegania nawrotom jest identyfikacja problemów z kradzieżą w przeszłości.
- Możesz wykorzystać informacje, które zapisałeś podczas powyższego ćwiczenia, aby rozpocząć swój plan zapobiegania nawrotom.
- Zapisz historię swojej kradzieży. Wymień jak najwięcej epizodów kradzieży, zaczynając od dzieciństwa. Zwróć uwagę na wszelkie sytuacje, które miały miejsce w tym czasie lub co wpłynęło na twoją decyzję o kradzieży.
- Oceń potrzebę kradzieży dla każdego odcinka. Użyj skali od 1 do 10, aby pokazać, jak bardzo czułeś się zmuszony do kradzieży za każdym razem, gdy zauważyłeś.
Krok 2. Zrozum i poradz sobie z wyzwalaczami kradzieży
Wyzwalacze to myśli i uczucia dotyczące sytuacji, które mogą prowadzić do zachowania. Zapisz swoje myśli i uczucia związane z kradzieżą.
- Naucz się sytuacji wysokiego ryzyka. Kluczem do kontrolowania swoich impulsów jest zrozumienie ryzykownych sytuacji i unikanie ich.
- Jakie były twoje uczucia, kiedy doszło do kradzieży? Sprawdź, czy możesz zidentyfikować konkretne wyzwalacze, takie jak ktoś, kto jest dla ciebie nieprzyjemny, ktoś na ciebie krzyczy, czuje się przygnębiony lub niekochany, odrzucony itp.
- Zwróć uwagę na korelację między tym, co wyzwoliło twoją potrzebę kradzieży, a oceną, jaką nadałeś poczuciu, że musisz ukraść.
- Zachowaj tę listę, dziennik lub notatnik w bardzo bezpiecznym miejscu.
- Unikaj sytuacji, które mogą Cię zachęcać lub ułatwiać kradzież. Niektóre przykłady tego typu wyzwalaczy obejmują przebywanie w pobliżu znajomych, którzy kradną, lub chodzenie do sklepów, o których wiesz, że mają niski poziom bezpieczeństwa. Unikaj takich sytuacji za wszelką cenę, aby nie ulec pokusie.
Krok 3. Przyjmij plan kontrolowania swojego impulsu
Obejmuje to rozmowę ze sobą przed kontynuowaniem. Wypróbuj następujące rozwiązania:
- Zatrzymać. Zamiast działać pod wpływem impulsu, natychmiast się zatrzymaj.
- Wziąć oddech. Stój spokojnie i daj sobie oddech.
- Przestrzegać. Pomyśl o tym, co się dzieje. Co czuję? Co myślę? Na co reaguję?
- Zatrzymaj się. Spróbuj obiektywnie spojrzeć na sytuację. Czy istnieje inny sposób myślenia o sytuacji? Wyobrażaj sobie siebie po kradzieży, gdy trzymasz przedmiot i zastanawiasz się, co z nim zrobić i zastanawiasz się, jak przezwyciężyć poczucie winy.
- Ćwicz, co działa. Wybierz dla siebie, co wolisz zrobić, zamiast coś ukraść. Zaplanuj zmianę swojego zachowania za każdym razem, gdy ogarnie cię chęć kradzieży. Oto kilka przykładów tego, co może być pomocne: mówienie sobie o tym, kim jesteś i jakie są twoje wartości, przypominanie sobie, że jesteś dobrą osobą i osobą, która jest ceniona, techniki samouspokajania się i wyobrażanie sobie spokojnych scen, które uspokoją twoje bijące serce i napięcie.
Krok 4. Kontynuuj monitorowanie swoich zachowań
Po opanowaniu sztuki kontroli impulsów i ograniczeniu lub wyeliminowaniu zachowań związanych z kradzieżą, będziesz musiał stale monitorować swój plan zapobiegania nawrotom i odpowiednio go dostosowywać.
- Zwróć się do teraźniejszości. Prowadź codzienne konto z bieżącymi exploitami związanymi z kradzieżą, jeśli takie istnieją. Tak jak poprzednio, pisz dalej uczucia i oceń chęć kradzieży.
- Zrównoważ pisanie. Pamiętaj, aby zapisać swoje osiągnięcia, rzeczy, z których jesteś dumny i za które jesteś wdzięczny. Postaraj się, aby te rzeczy stały się z czasem głównym tematem twojego dziennika, aby pomóc w budowaniu poczucia własnej wartości.
Metoda 5 z 6: Znajdowanie alternatyw dla kradzieży
Krok 1. Rozprosz się
Znajdź alternatywy dla kradzieży, które dają ci haj lub koncentrację, ale nie powodują większej szkody w twoim życiu. Może to obejmować hobby, zajęcia, wolontariat, pomaganie innym, robienie rzeczy, uprawę roślin, opiekę nad zwierzętami, pisanie, malowanie, naukę, stawanie się aktywistą w sprawie, w którą wierzysz, lub wiele innych wspaniałych alternatyw dla kradzieży. Cokolwiek wybierzesz, dokonaj wyborów, które są dla ciebie korzystne i nie polegają po prostu na zamianie jednego zaburzenia na drugie (np. uspokojenie się alkoholem).
Krok 2. Bądź aktywny.
Jeśli kradzież wypełnia pustkę w twoim życiu, wypełnij ją działaniami. Zajmij się sportem lub ćwiczeniami, zajmij się hobby lub zacznij wolontariat. Zamiast uciekać się do kradzieży jako sposobu na wypełnienie czasu, wykorzystaj go bardziej produktywnie i korzystnie. To podniesie twoją samoocenę, wytworzy nową energię i usunie nudę. Powstrzyma cię przed kradzieżą z powodu braku lepszych rzeczy do zrobienia lub poczucia bezcelowości. Po prostu bądź zajęty, a reszta przyjdzie sama.
Krok 3. Znajdź pracę, uzyskaj podwyżkę kieszonkowego lub płacy albo zrewiduj swój budżet
Jeśli kradłeś z potrzeby przetrwania lub poczucia deprywacji, a także z wyzwalaczy emocjonalnych, posiadanie bardziej stabilnego, określonego strumienia dochodu może złagodzić twoje pragnienie lub „potrzebę” kradzieży. Co więcej, bezpieczeństwo i rutyna posiadania pracy, jeśli jej nie masz, może przywrócić poczucie odpowiedzialności i poczucie własnej wartości, których może brakować w Twoim życiu. Ten krok może nie być dla Ciebie odpowiedni, jeśli masz już wystarczająco dużo pieniędzy, pracę lub pieniądze nie są problemem, ale jeśli toksyczny związek z pieniędzmi jest sednem twojego problemu, zdobycie własnego bezpiecznego źródła może być pomocne.
Krok 4. Znajdź ujścia emocjonalne
Wykorzystaj wiedzę zdobytą podczas terapii pisania, aby zacząć walczyć z emocjami i uczuciami, które wyzwalają twoją potrzebę kradzieży. Rozpraw się z gniewem, zmieszaniem, smutkiem, rozpaczą i tak dalej. Uznaj swoje pierwotne uczucia i znajdź nowe sposoby radzenia sobie z nimi, inne niż przez kradzież.
Notuj nowe sposoby na odwracanie uwagi, zabawę i zabawę. Jakie nowe myśli i działania możesz wykorzystać, aby poczuć się lepiej?
Metoda 6 z 6: Uczenie się o kradzieży
Krok 1. Zrozum kradzież kontra kleptomanię
Aby leczyć swoją konkretną walkę z kradzieżą, może ci się przydać określenie, czy angażujesz się w zachowania związane z kradzieżą, czy też możesz mieć określone zaburzenie. Zaleca się zasięgnięcie porady specjalisty zdrowia psychicznego.
- Kleptomania występuje u około 0,3–0,6% w populacji ogólnej. Innymi słowy, około 1 na 200 osób może spełniać kryteria kleptomanii jako zaburzenia.
- 11% ludzi kradnie zakupy przynajmniej raz w życiu. Oznacza to, że ponad 1 na 10 osób co najmniej raz dokonała kradzieży w sklepie. Jednak kradzież sklepowa raz czy dwa nie stanowi zaburzenia.
- Kleptomania jest zaburzeniem kontroli impulsów; wiąże się z „hajem” podczas kradzieży, po którym następuje poczucie winy po kradzieży. Charakteryzuje się również niemożnością kontrolowania lub powstrzymania kradzieży pomimo powtarzających się wysiłków.
- Kradzież nie jest uważana za uzależnienie zgodnie z aktualnym Podręcznikiem Diagnostyki i Statystyki (DSM-5), który jest przewodnikiem dla psychologów i psychiatrów w diagnozowaniu zaburzeń psychicznych.
Krok 2. Zidentyfikuj inne przyczyny
Objaw kradzieży może być częścią innego zaburzenia. Na przykład diagnozy takie jak: zaburzenie zachowania, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, antyspołeczne zaburzenie osobowości i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, wszystkie mają kryteria, które mogą obejmować zachowania związane z kradzieżą. Zasługujesz również na ocenę innych zaburzeń, które mogą umożliwiać nawyki kleptomanów, takie jak stany dysocjacyjne, stres, lęk i zaburzenia nastroju.
Krok 3. Przeprowadź badania dotyczące kradzieży
Poproś o więcej informacji w lokalnej bibliotece lub księgarni. W dobie internetu łatwo jest znaleźć więcej informacji o naszym zdrowiu i samopoczuciu; pamiętaj tylko, aby zajrzeć na renomowane witryny, takie jak witryny rządowe dotyczące zdrowia i witryny napisane przez lekarzy i psychologów, z odniesieniami i zweryfikowaną wiedzą specjalistyczną. Również czytaj posty i fora, na których ludzie z tym samym zaburzeniem co ty dzielą się swoimi przemyśleniami, uczuciami, zmartwieniami itp., ponieważ pomoże ci to uświadomić sobie, że nie jesteś sam.
Porady
- Jeśli nie możesz sobie na coś pozwolić, ale tego chcesz, zastanów się nad tym, jak tanio zdobyć to poprzez wymianę. Być może nawet chwilowe pożyczenie czegoś od kogoś pomoże ci przezwyciężyć głód czegoś dla siebie.
- Poinformuj swojego najlepszego przyjaciela i członka rodziny o swoim problemie z kradzieżą. Mogą mieć dobrą radę i być dla ciebie wielką pomocą. Podzielenie się swoim problemem z ukochaną osobą może bardzo pomóc.
- Jeśli czujesz, że nie możesz porozmawiać z kimś takim jak lekarz, porozmawiaj z zaufanym członkiem rodziny.
