Nietrzymanie moczu u mężczyzn jest objawem wielu innych zespołów i schorzeń i wymaga zbadania. Możesz mieć problemy neurologiczne lub z układem moczowo-płciowym lub innym podobnym zaburzeniem. Kluczem do zapobieżenia ponownemu wystąpieniu problemu jest ustalenie, co spowodowało go w przeszłości. Zastanów się, czy coś nowego zmieniło się w twoim życiu, na przykład nowy lek, który może powodować ten efekt lub jakąkolwiek dodatkową wagę, która może powodować dodatkowy nacisk na pęcherz. Istnieją pewne ogólne środki zapobiegawcze, które mają zastosowanie do wszystkich zdrowych osób, ale jeśli obecnie doświadczasz męskiego nietrzymania moczu, wizyta u lekarza w celu omówienia objawów jest doskonałym początkiem.
Kroki
Metoda 1 z 5: Podejmowanie kroków w celu zapobiegania nietrzymaniu moczu w przyszłości
Krok 1. Zidentyfikuj formy nietrzymania moczu, którym możesz zapobiec
Niestety, wielu podstawowych przyczyn nietrzymania moczu nie można kontrolować. Nie można zapobiec łagodnemu przerostowi prostaty, zaburzeniom neurologicznym, udarowi, rakowi prostaty/pęcherza moczowego itp. Możesz jednak podjąć kroki, aby zminimalizować ryzyko niektórych z tych podstawowych warunków.
Krok 2. Rzuć palenie
Doskonałym sposobem na zmniejszenie ryzyka rozwoju nietrzymania moczu jest rzucenie palenia. National Institutes of Health informuje, że do 50% przypadków raka pęcherza moczowego jest spowodowanych paleniem. Ciśnienie w pęcherzu wywołane przez guzy powoduje nietrzymanie moczu. Jeśli potrzebujesz pomocy w rzuceniu palenia, umów się na wizytę u lekarza, który może Ci pomóc. Są przepisane leki, które mogą ci pomóc, a ona może również pomóc w znalezieniu lokalnej grupy wsparcia.
Krok 3. Schudnij, aby zapobiec nietrzymaniu moczu
Kiedy masz nadwagę, dodatkowy nacisk wywierany jest na pęcherz. Ten dodatkowy nacisk na pęcherz może prowadzić do nietrzymania moczu. Chociaż utrata wagi może wydawać się trudnym zadaniem, w końcu będzie tego warta. Zacznij więcej ćwiczyć i staraj się jeść zdrową żywność. Inne sposoby na schudnięcie to:
- Upewnij się, że każdego dnia otrzymujesz odpowiednią ilość białka, owoców, warzyw, niskotłuszczowego nabiału i zdrowych węglowodanów. Twoje dzienne spożycie każdej grupy żywności będzie zależeć od Twojej wagi, wieku i stanu zdrowia. Jeśli powinieneś spożywać 2000 kalorii dziennie, powinieneś jeść od sześciu do ośmiu porcji zbóż, od czterech do pięciu porcji warzyw, od czterech do pięciu porcji owoców, od 3 do 6 uncji białka, od dwóch do trzech porcji nisko tłusty nabiał i dwie do trzech porcji tłuszczów i olejów.
- Rozwijanie rutyny ćwiczeń i trzymanie się jej. Twój plan ćwiczeń powinien obejmować trening sercowo-naczyniowy (np. bieganie lub pływanie), trening siłowy (np. robienie pompek lub podnoszenie ciężarów) oraz trening elastyczności (np. joga lub rozciąganie).
- Ograniczenie porcji każdego posiłku, który masz.
- Wybieranie niskokalorycznych przekąsek, takich jak owoce i warzywa.
Krok 4. Zwiększ cynk w swojej diecie
Badania wykazały, że mężczyźni z rakiem prostaty mieli o 62 – 75% mniej cynku w złośliwych komórkach prostaty i że cynk odgrywa rolę w progresji komórek prostaty do nowotworu złośliwego. Zalecenie dotyczy suplementacji cynkiem, ale ilości nie są obecnie jasne. Skonsultuj się z lekarzem w sprawie zdrowej ilości suplementacji cynkiem w oparciu o obecny poziom cynku w diecie.
Krok 5. Zwiększ spożycie likopenu
Likopeny są silnymi składnikami odżywczymi i przeciwutleniaczami, które zwalczają raka. Pięć pokarmów o najwyższej zawartości likopenów na filiżankę to:
- Guawa: 8587 tys
- Arbuz: 6889 szt.
- Pomidory: 7298 szt.
- Papaja: 2651 tys
- Grejpfrut: 2611uq
Krok 6. Jedz więcej soi
Niektóre ostatnie odkrycia sugerują, że izoflawony zawarte w soi mogą pomóc w zapobieganiu rakowi prostaty. Możesz zwiększyć ilość soi w swojej diecie za pomocą edamame, mleka sojowego lub tofu.
Krok 7. Dodaj więcej kwasów tłuszczowych omega-3 do swojej diety
Kwasy tłuszczowe omega-3 są obecne w wielu rodzajach ryb i owoców morza, w tym w łososiu, makreli, sardynkach i okoniach. Badania wykazały, że kwasy omega-3 chronią przed nowotworami piersi, okrężnicy i prostaty.
Krok 8. Pozostań nawodniony
Pij co najmniej osiem szklanek wody w ciągu dnia, aby zapobiec takim stanom, jak infekcja dróg moczowych, zaparcia i kamienie nerkowe, które powodują nietrzymanie moczu. Powinieneś również rozważyć picie większości płynów w ciągu dnia i ograniczenie ilości płynów wypijanych wieczorem przed pójściem spać.
Krok 9. Ćwicz opróżnianie na czas
Jeśli obawiasz się, że możesz rozwinąć nietrzymanie moczu, możesz do pewnego stopnia wytrenować swój pęcherz. Zaplanuj określone pory dnia na wizytę w toalecie. Jest to sposób na trenowanie pęcherza, który pomaga uniknąć nietrzymania moczu.
Krok 10. Unikaj jedzenia i napojów powodujących nietrzymanie moczu
Substancje, które mogą prowadzić do nietrzymania moczu, to alkohol, kofeina, kwaśne potrawy, pikantne potrawy oraz cukier lub sztuczny słodzik.
- Alkohol jest środkiem moczopędnym, który powoduje utratę płynów przez organizm. Podrażnia również pęcherz, powodując nietrzymanie moczu. Spróbuj ograniczyć spożycie alkoholu do jednej szklanki na noc, jeśli w ogóle.
- Kofeina jest również środkiem moczopędnym. Pij napoje zawierające kofeinę wcześnie rano, jeśli w ogóle.
Krok 11. Wypróbuj kilka ćwiczeń Kegla
Ćwiczenia Kegla to świetny sposób na zapobieganie nietrzymaniu moczu, ponieważ wzmacniają mięśnie dna miednicy. Nauka ich prawidłowego wykonywania może być trochę trudna, ponieważ musisz odizolować mięśnie miednicy. Mięśnie miednicy to mięśnie, których używasz, gdy próbujesz przestać oddawać mocz w środkowym strumieniu. Zobaczysz lub poczujesz, jak twoje jądra rosną, gdy ściskasz mięśnie miednicy.
Po wyizolowaniu mięśni miednicy ściśnij je i przytrzymaj licząc do pięciu, a następnie zrelaksuj się, licząc do pięciu. Twoim celem jest wykonanie dziesięciu powtórzeń trzy razy dziennie
Krok 12. Unikaj leków moczopędnych
Diuretyk to lek, który usuwa nadmiar płynów z organizmu. Jest to zwykle przepisywane pacjentom z chorobami serca. Niestety ma również tendencję do powodowania nietrzymania moczu. Istnieje kilka różnych rodzajów diuretyków: diuretyki tiazydowe, pętlowe, oszczędzające potas i chinazolinowe. Rozpoznawalne leki moczopędne obejmują:
- Diuretyki tiazydowe: Clorpres, Tenoretic, Thalitone, Capozide, Dyazide, Hyzaar, Lopressor HCT, Maxzide i Prinzide.
- Diuretyki pętlowe: Lasix i Demadex.
- Leki moczopędne oszczędzające potas: Aldactazide, Aldactone, Dyazide i Maxzide.
- Leki moczopędne chinazolinowe: Zaroxolyn
- Zawsze skonsultuj się z lekarzem przed odstawieniem przepisanych leków.
Krok 13. Rozważ unikanie środków zwiotczających mięśnie
Środek zwiotczający mięśnie to lek przepisywany na niektóre rodzaje urazów mięśni. Może nie być zbyt wielkim zaskoczeniem, że leki, które rozluźniają twoje ciało, również powodują nietrzymanie moczu. Rozpoznawalne środki zwiotczające mięśnie obejmują:
- Valium, Soma, Flexeril, Skelaxin i Robaxin.
- Środki uspokajające mogą również powodować nietrzymanie moczu.
Krok 14. Zidentyfikuj leki przeciwnadciśnieniowe, które mogą powodować nietrzymanie moczu
Lek przeciwnadciśnieniowy to lek stosowany w celu obniżenia ciśnienia krwi. Leki hipotensyjne mogą być kombinacją różnych leków moczopędnych. Jeśli stosujesz lek przeciwnadciśnieniowy, zapytaj swojego lekarza o inne dostępne leki, które nie wymieniają nietrzymania moczu jako efektu ubocznego. Rozpoznawalne leki przeciwnadciśnieniowe obejmują:
Moduretic, Minizide, Monopril HCT i Accuretic
Metoda 2 z 5: Leczenie nietrzymania moczu z przepełnienia
Krok 1. Poszukaj objawów nietrzymania moczu z przepełnienia
Nietrzymanie moczu z przepełnienia występuje z powodu niedrożności odpływu, który następnie „przelewa”, powodując nietrzymanie moczu. Łagodny przerost gruczołu krokowego (BPH) jest główną przyczyną, ponieważ powiększona prostata naciska na cewkę moczową i odciska ją, gdy przechodzi przez prostatę. Jednak inne stany mogą również powodować objawy, które obejmują:
- Zwiększona częstotliwość oddawania moczu
- Wahanie oddawania moczu (problemy z oddawaniem moczu pomimo konieczności)
- Nokturia (często chodząc w nocy do toalety)
- Osłabiony strumień moczu
- Nawracające infekcje dróg moczowych (ZUM)
- Niemożność utrzymania moczu
- Okazjonalne zatrzymanie moczu (w ogóle nie można oddać moczu)
Krok 2. Skontaktuj się z lekarzem
Chociaż BPH jest jedną z najczęstszych przyczyn nietrzymania moczu z przepełnienia, nie jest to jedyna przyczyna. Skontaktuj się z lekarzem i opisz swoje objawy, aby pomóc mu w ustaleniu prawidłowej diagnozy dla konkretnego stanu.
Guz w pęcherzu lub prostacie może również prowadzić do nietrzymania moczu z przepełnienia, więc lekarz prawdopodobnie przeprowadzi badanie przesiewowe, aby wykluczyć te możliwości. Testy obejmą badanie krwi na antygen swoisty dla prostaty (PSA), badanie per rectum (DTE) w celu wykrycia nieprawidłowości prostaty i/lub cystoskopię (rurka włożona do pęcherza przez cewkę moczową w celu sprawdzenia guza). Jeśli lekarz znajdzie guza w którymkolwiek z tych przypadków, będzie chciał wykonać biopsję, aby ustalić, czy jest on łagodny, czy złośliwy
Krok 3. Zidentyfikuj leki, które mogą prowadzić do nietrzymania moczu z przepełnienia
Podczas wizyty lekarz zapyta również o przyjmowane leki, ponieważ niektóre z nich mogą prowadzić do nietrzymania moczu z przepełnienia jako efekt uboczny. Diuretyki na problemy z sercem, środki uspokajające i zwiotczające mięśnie są powszechnymi lekami, które mogą prowadzić do problemów z nietrzymaniem moczu. Niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne i leki na nadciśnienie również są powiązane z nietrzymaniem moczu z przepełnienia.
- Ponieważ wiele z tych leków jest wydawanych na receptę, aby pomóc w znacznie poważniejszych problemach niż tylko nietrzymanie moczu, nigdy nie przestawaj przyjmować przepisanych leków, chyba że pod kierunkiem lekarza.
- Chociaż nie leki, nadmierne spożycie kawy, herbaty, alkoholu i witamin B lub C może również prowadzić do nietrzymania moczu z przepełnienia. Twój lekarz może przeprowadzić panel krwi, aby sprawdzić, czy Twoja dieta nie jest zbyt bogata w witaminy z grupy B i/lub C.
Krok 4. Zapytaj o leki przeznaczone do leczenia nietrzymania moczu z przepełnienia
W przypadku łagodnych do umiarkowanych objawów BPH dostępnych jest kilka leków na receptę, które służą do kontrolowania objawów, takich jak:
- Alfa-blokery, takie jak Hytrin, który w rzeczywistości nie zmniejsza rozmiaru prostaty, ale łagodzi objawy w ciągu kilku tygodni
- Inhibitory 5-alfa-reduktazy, takie jak Avodart, działają w celu zmniejszenia wielkości prostaty, ale mogą nie łagodzić objawów przez okres do sześciu miesięcy
- Cialis, który choć pierwotnie sprzedawany na zaburzenia erekcji (ED), również łagodzi objawy BPH
- Lekarz może przepisać kombinację Avodart i Hytrin, aby uzyskać obie korzyści. Jest to powszechne, bezpieczne i skuteczne podejście do kontrolowania nietrzymania moczu z przepełnienia.
Krok 5. Rozważ opcje chirurgiczne w przypadku ciężkich objawów
Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (TURP) jest podstawową procedurą usuwania niedrożności dolnych dróg moczowych z powodu powiększenia gruczołu krokowego, blokującego opróżnianie pęcherza moczowego. W tej technice do wejścia do cewki moczowej używa się endoskopu i usuwa lub usuwa nadmiar wnikanie tkanki prostaty w cewkę moczową.
- Procedura może obejmować wszystko, od lasera lub mikrofal po ablację igłową lub fotoselektywną waporyzację. Jest mało inwazyjny i w wielu przypadkach wykonywany w gabinecie.
- Może wymagać powtórnej operacji w ciągu dekady z powodu odrostu tkanki.
Metoda 3 z 5: Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu
Krok 1. Zidentyfikuj objawy wysiłkowego nietrzymania moczu
Wysiłkowe nietrzymanie moczu częściej wiąże się z wyciekaniem moczu niż niektóre z niezliczonych objawów związanych z nietrzymaniem moczu z przepełnienia. Możesz zauważyć wyciek, gdy się śmiejesz, kaszlesz, kichasz, biegasz lub podnosisz ciężkie przedmioty.
Krok 2. Zidentyfikuj przyczyny wysiłkowego nietrzymania moczu
Zwiększony nacisk na pęcherz z powodu otyłości lub ciąży jest najczęstszą przyczyną wysiłkowego nietrzymania moczu. Nietrzymanie wysiłkowe może również wystąpić z powodu braku ucisku zwieracza pęcherza moczowego w wyniku powikłań chirurgicznych. Operacje często związane z tym powikłaniem obejmują operację prostaty i przezcewkowe resekcje prostaty.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu może wynikać z 10-20% operacji TURP lub wyższego odsetka operacji raka prostaty
Krok 3. Skontaktuj się z lekarzem
Twój lekarz zbada Twoje objawy i przeprowadzi szereg testów, aby określić najlepszy sposób postępowania w Twoim przypadku. W przypadku otyłych pacjentów może to obejmować badanie zaburzeń metabolicznych, takich jak podstawowe choroby tarczycy, które mogły spowodować przyrost masy ciała.
Krok 4. Schudnij
Jeśli twój lekarz stwierdzi, że twoja waga niepotrzebnie uciskała pęcherz, prawdopodobnie zasugeruje, że schudniesz jako podstawowe leczenie tego schorzenia.
- Obejmuje to przejście na zdrową, dobrze zbilansowaną dietę w połączeniu z regularnymi ćwiczeniami. Więcej informacji znajdziesz w artykule Jak schudnąć i jak się zdrowo odżywiać.
- Możesz skonsultować się z dietetykiem i trenerem personalnym, aby opracować najlepszy, najzdrowszy dla Ciebie plan odchudzania.
Krok 5. Użyj ćwiczeń Kegla
Chociaż znana jest przede wszystkim z tego, że pomaga kobietom poprawić mięśnie dna miednicy po ciąży, mężczyźni mogą również wykonywać Kegels, aby pomóc w wysiłkowym nietrzymaniu moczu. Wykonuj poprzez zaciskanie mięśni kontrolujących oddawanie moczu. Być może na początku będziesz musiał poćwiczyć odcinanie strumienia moczu w połowie strumienia, aby uzyskać dobre wyobrażenie o tym, jak powinny się czuć skurcze, gdy wykonujesz je poza faktycznym oddawaniem moczu.
Powoli zaciskaj, licząc do pięciu, zanim użyjesz kolejnej liczby pięciu, aby powoli zwolnić. Wykonuj Kegla w zestawach po dziesięć do trzech razy dziennie
Krok 6. Rozważ opcje chirurgicznej utraty wagi
W przypadku chorobliwie otyłych pacjentów ich lekarz może zalecić opaskę biodrową lub inne opcje chirurgiczne odchudzania. W jednym z badań 71% uczestników, którzy stracili 18+ punktów BMI (wskaźnik masy ciała) w wyniku operacji pomostowania żołądka, odzyskało nietrzymanie moczu do roku po zabiegu.
Metoda 4 z 5: Leczenie neurogennego nietrzymania moczu
Krok 1. Zidentyfikuj przyczyny neurogennego nietrzymania moczu
Oddawanie moczu odbywa się za pośrednictwem złożonego łuku nerwów komunikujących się z mózgiem i powodujących kurczenie się i rozluźnianie mięśni pęcherza i okolic. Jeśli masz zaburzenie nerwowo-mięśniowe, na przykład stwardnienie rozsiane (MS), możesz doświadczyć zakłóceń tych sygnałów, co skutkuje neurogennym pęcherzem. Osoby, które przeszły udar, mogą również mieć powstały pęcherz neurogenny, jeśli mięśnie powodujące skurcz i rozluźnienie mięśni pęcherza zostaną dotknięte.
Krok 2. Skontaktuj się z lekarzem
Większość osób, które mają neurogenny pęcherz, zna już przyczyny. Jednak nadal powinieneś udać się do lekarza w celu uzyskania pozytywnej diagnozy. Twój lekarz zapewni Ci również najlepszy przegląd opcji leczenia i rozważy, która prawdopodobnie jest najlepsza w Twojej konkretnej sytuacji.
Krok 3. Wypróbuj opcje terapii fizyczno-psychologicznej
Terapia fizyczno-psychologiczna, znana również jako oddawanie moczu w czasie, łączy siłę woli i ćwiczenia, aby pomóc w leczeniu nietrzymania moczu. Łączy to ćwiczenia Kegla (opisane w metodzie na wysiłkowe nietrzymanie moczu) i dziennik mikcji, aby pomóc Ci uniknąć epizodów nietrzymania moczu, zanim się pojawią.
Dziennik oddawania moczu to codzienny zapis ilości przyjmowanych płynów, czasu i ilości oddawanych moczu oraz przypadków wycieku. Możesz użyć tego zapisu, aby określić najlepszy czas, aby pozostać blisko łazienki, a także momenty, w których powinieneś zmusić się do wyjścia, aby zminimalizować epizody nietrzymania moczu
Krok 4. Omów z lekarzem opcje leczenia
Chociaż obecnie żadne leki nie są skierowane na zwieracz pęcherza moczowego, aby pomóc w neurogennym pęcherzu, niektóre leki zmniejszają skurcze mięśni lub wywołują skurcze. Twój lekarz pomoże ustalić, czy jedna z tych klas leków może pomóc w Twoim konkretnym przypadku.
Krok 5. Omów opcje chirurgiczne z lekarzem
Dostępnych jest wiele różnych opcji chirurgicznych, w zależności od podstawowej przyczyny neurogennego pęcherza. Twój lekarz może omówić:
- Terapia elektrostymulacyjna, która polega na wszczepieniu elektrod i małego stymulatora w celu dostarczenia sygnałów zakłóconych przez uszkodzone nerwy
- Sztuczny zwieracz, który jest mankietem przymocowanym do szyjki pęcherza moczowego i działa w połączeniu z wszczepioną pompą i balonem regulującym, aby zbierać mocz.
Metoda 5 z 5: Leczenie nadreaktywnego pęcherza
Krok 1. Zidentyfikuj objawy pęcherza nadreaktywnego
Pęcherz nadreaktywny (OAB) to zespół, który prowadzi do natychmiastowej i niepowstrzymanej potrzeby oddania moczu. Typowe objawy zespołu to:
- parcie na mocz (pierwotny objaw)
- Naglące nietrzymanie moczu (nie dotarcie do toalety wystarczająco szybko)
- Wysoka częstotliwość oddawania moczu i nokturia (wstawanie w nocy, aby wyjść)
Krok 2. Skontaktuj się z lekarzem
Twój lekarz pomoże ci oficjalnie zdiagnozować OAB jako podstawową przyczynę. Tylko 2% mężczyzn cierpiących na OAB doświadcza regularnych objawów nietrzymania moczu, więc lekarz będzie chciał wyczerpać inne potencjalne przyczyny.
- Twój lekarz prawdopodobnie przeprowadzi badanie fizykalne, a także zleci analizę moczu w celu zbadania moczu, a potencjalnie nawet cystoskopii w skomplikowanych przypadkach.
- Wyniki sugerują również nadaktywność mięśnia wypieracza, który znajduje się w ścianie pęcherza moczowego.
Krok 3. Użyj opróżniania w czasie
Leczenie obejmuje terapię behawioralną z planowanym czasem odstawienia. Program oddawania moczu w określonym czasie obejmuje oddawanie moczu o określonych porach – na przykład co cztery godziny – niezależnie od tego, czy rzeczywiście odczuwasz potrzebę opróżnienia pęcherza.
- Jest to schemat przekwalifikowania pęcherza i forma terapii poznawczo-behawioralnej. Próba wytrenowania opróżniania pęcherza w określonych momentach, aby zapobiec nietrzymaniu moczu.
- Niedawne doniesienie wykazało, że terapia behawioralna wspomagana biofeedbackiem (oddawanie moczu w czasie) okazała się lepsza niż terapia farmakologiczna oksybutyniną lub placebo u pacjentów otrzymujących leczenie niestabilności wypieracza.
- Biofeedback ma miejsce, gdy pacjent jest podłączony do niektórych elektrod, które mierzą jego subiektywne, nieświadome reakcje fizjologiczne. W ten sposób widzą na widoku, kiedy ich ciało reaguje fizjologicznie (taką jak potrzeba oddania moczu i zaspokojenia swoich potrzeb) w przeciwieństwie do „fałszywego alarmu”. Ta umiejętność widzenia rzeczywistych danych, a nie zgadywania, zwiększa ich dokładność w ocenianiu wskazówek dotyczących ich ciała.
Krok 4. Zapytaj swojego lekarza o potencjalne leki
Istnieją pewne interwencje farmakologiczne, w szczególności Ditropan, który jest dawkowany jako 5 mg dwa razy na dobę lub 5 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu raz na dobę. Powszechne są terapie skojarzone, wykorzystujące kombinację behawioralnego, farmakologicznego i biologicznego sprzężenia zwrotnego.
