Prawdopodobnie widziałeś prześwietlenie klatki piersiowej (radiogram klatki piersiowej), a nawet mogłeś je zrobić. Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak odczytać prześwietlenie klatki piersiowej? Patrząc na radiogram pamiętaj, że jest to dwuwymiarowe przedstawienie trójwymiarowego obiektu. Wysokość i szerokość są zachowane, ale głębokość zostaje utracona. Lewa strona filmu reprezentuje prawą stronę osoby i odwrotnie. Powietrze wydaje się czarne, tłuszcz wydaje się szary, tkanki miękkie i woda jaśniejszymi odcieniami szarości, a kości i metal wydają się białe. Im gęstsza tkanka, tym bielsza pojawi się na zdjęciu rentgenowskim. Gęstsze tkanki wydają się nieprzepuszczalne dla promieni rentgenowskich, jasne na filmie; mniej gęste tkanki wydają się przepuszczalne dla promieni rentgenowskich, ciemne na filmie.
Kroki
Część 1 z 4: Wykonywanie wstępnych kontroli
Krok 1. Sprawdź nazwisko pacjenta
Przede wszystkim upewnij się, że najpierw patrzysz na właściwe prześwietlenie klatki piersiowej. Brzmi to oczywiste, ale kiedy jesteś zestresowany i pod presją, możesz pominąć niektóre podstawy. Jeśli masz złe prześwietlenie, będziesz tracić czas, nie oszczędzając go.
Krok 2. Sprawdź historię pacjenta
Kiedy przygotowujesz się do prześwietlenia, upewnij się, że masz wszystkie informacje o pacjencie, w tym wiek i płeć oraz historię choroby. Pamiętaj, aby porównać ze starymi zdjęciami rentgenowskimi, jeśli takie są.
Krok 3. Przeczytaj datę radiogramu
Zwróć szczególną uwagę na datę podczas porównywania starszych radiogramów (zawsze patrz na starsze radiogramy, jeśli są dostępne). Data wykonania zdjęcia rentgenowskiego stanowi ważny kontekst dla interpretacji wszelkich wyników. Wynik
0 / 0
Część 1 Quiz
Prawda czy fałsz: stare zdjęcia rentgenowskie są nieaktualne i zazwyczaj nie dostarczają przydatnych informacji o pacjencie.
Prawdziwe
Absolutnie nie! Chociaż samo stare zdjęcie rentgenowskie nie powie Ci wszystkiego, co musisz wiedzieć o obecnym stanie pacjenta, może być pomocne w porównaniu z aktualnym zdjęciem rentgenowskim. Może pokazać zmiany w stanie pacjenta i pomóc w interpretacji wyników nowego prześwietlenia. Spróbuj ponownie…
Fałszywe
Absolutnie! Stare zdjęcia rentgenowskie przydadzą się, jeśli je masz. Dają ci ważne spojrzenie na historię medyczną pacjenta. W połączeniu z nowym zdjęciem rentgenowskim umożliwia śledzenie zmian w stanie pacjenta i pomaga w interpretacji wszelkich wyników. Czytaj dalej, aby uzyskać kolejne pytanie dotyczące quizu.
Chcesz więcej quizów?
Testuj sam!
Część 2 z 4: Ocena jakości filmu
Krok 1. Sprawdź, czy film został nakręcony pod pełną inspiracją
Prześwietlenia klatki piersiowej są zwykle wykonywane, gdy pacjent znajduje się w fazie wdechowej cyklu oddychania, w laiku nazywanym wdechem. Ma to istotny wpływ na jakość prześwietlenia. Kiedy promienie rentgenowskie przechodzą przez przednią klatkę piersiową na film, najbardziej widoczne są żebra znajdujące się najbliżej filmu, tylne żebra. Powinieneś być w stanie zobaczyć dziesięć tylnych żeber, jeśli zostało zrobione pod pełną inspiracją.
Jeśli widać 6 żeber przednich, to film jest na bardzo wysokim poziomie
Krok 2. Sprawdź ekspozycję
Prześwietlone filmy wyglądają ciemniej niż normalnie, a drobne szczegóły są bardzo trudne do zauważenia. Niedoświetlone filmy wyglądają na bielsze niż normalnie i powodują pojawienie się obszarów zmętnienia. Poszukaj ciał międzykręgowych w prawidłowo penetrowanym zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej.
- RTG klatki piersiowej z niedostateczną penetracją nie może odróżnić trzonów kręgów od przestrzeni międzykręgowych.
- Jest niedostatecznie spenetrowany, jeśli nie widać kręgów piersiowych.
- Przesunięty film bardzo wyraźnie pokazuje przestrzenie międzykręgowe.
Krok 3. Sprawdź rotację
Jeśli pacjent nie leżał całkowicie płasko na kasecie, na zdjęciu rentgenowskim może być widoczna pewna rotacja. Jeśli tak się stało, śródpiersie może wyglądać bardzo nietypowo. Rotację można sprawdzić, patrząc na głowy obojczyka i trzony kręgów piersiowych.
- Sprawdź, czy kręgosłup piersiowy jest wyrównany w środku mostka i między obojczykami.
- Sprawdź, czy obojczyki są wypoziomowane.
Wynik
0 / 0
Część 2 Quiz
Jak możesz stwierdzić, czy film został odpowiednio naświetlony?
Prześwietlenie będzie po bielszej stronie.
Nie! To znak, że film jest niedoświetlony. Prawidłowo naświetlony film nie powinien być zbyt ciemny, ale też nie powinien być tak biały, aby niektóre obszary wydawały się zbyt nieprzejrzyste. Spróbuj ponownie…
Przestrzenie międzykręgowe będą wyglądały bardzo wyraźnie.
Spróbuj ponownie! Przestrzenie międzykręgowe nie powinny wydawać się zbyt wyraźnie nieprzejrzyste. To znak, że film jest niedoświetlony. Spróbuj ponownie…
Widoczne będą kręgi piersiowe.
Prawidłowy! Prawidłowo naświetlone zdjęcie rentgenowskie sprawi, że kręgi piersiowe będą wyraźnie widoczne. Gdyby film nie był odpowiednio naświetlony, trudno byłoby odróżnić ciała międzykręgowe od przestrzeni między nimi. Czytaj dalej, aby uzyskać kolejne pytanie dotyczące quizu.
Prześwietlenie będzie po ciemniejszej stronie.
Absolutnie nie! Kiedy prześwietlenie znajduje się po ciemniejszej stronie, jest prześwietlone. Prawidłowo naświetlony film nie powinien być zbyt biały, ale też nie powinien być tak ciemny, aby trudno było rozróżnić drobne szczegóły ciał międzykręgowych. Wybierz inną odpowiedź!
Chcesz więcej quizów?
Testuj sam!
Część 3 z 4: Rozpoznawanie i ustawianie promieni rentgenowskich
Krok 1. Poszukaj znaczników
Następną rzeczą do zrobienia jest określenie pozycji zdjęcia rentgenowskiego i jego prawidłowe ustawienie. Sprawdź, czy na radiogramie znajdują się odpowiednie znaczniki. „L” dla lewej, „R” dla prawej, „PA” dla tylno-przedniej, „AP” dla przednio-tylnej itd. Zwróć uwagę na pozycję pacjenta: na wznak (leżący płasko), wyprostowany, boczny, odleżyny. Sprawdź i zanotuj w myślach każdą stronę prześwietlenia klatki piersiowej.
Krok 2. Ustaw tylno-przednie i boczne zdjęcia rentgenowskie
Normalne prześwietlenie klatki piersiowej składa się zarówno z tylno-przednich (PA) jak i bocznych filmów, które są odczytywane razem. Ustaw je tak, aby były postrzegane tak, jakby pacjent stał przed tobą, tak aby ich prawa strona była skierowana w twoją lewą stronę.
- Jeśli dostępne są stare filmy, należy powiesić je obok.
- Termin tylno-przedni (PA) odnosi się do kierunku promieni rentgenowskich przechodzących przez pacjenta od tyłu do przodu, od tyłu do przodu.
- Termin przednio-tylny (AP) odnosi się do kierunku promieni rentgenowskich przechodzących przez pacjenta od przodu do tyłu, od przodu do tyłu.
- Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej jest wykonywane z lewą stroną klatki piersiowej pacjenta przyciśniętą do kasety rentgenowskiej.
- Widok ukośny to widok obrócony pomiędzy standardowym widokiem z przodu a widokiem z boku. Jest przydatny w lokalizacji zmian i eliminowaniu struktur nałożonych.
Krok 3. Rozpoznaj prześwietlenie przednio-tylne (AP)
Czasami wykonuje się prześwietlenia AP, ale zwykle tylko u pacjentów, którzy są zbyt chorzy, aby wstać prosto do prześwietlenia PA. Radiogramy AP są zwykle wykonywane w mniejszej odległości od kliszy w porównaniu do radiogramów PA. Odległość zmniejsza efekt rozbieżności wiązki i powiększenia struktur znajdujących się bliżej lampy rentgenowskiej, takich jak serce.
- Ponieważ radiogramy AP są wykonywane z mniejszych odległości, wydają się one bardziej powiększone i mniej ostre w porównaniu ze standardowymi kliszami PA.
- Film AP może pokazać powiększenie serca i poszerzenie śródpiersia.
Krok 4. Określ, czy jest z pozycji leżącej na boku
Zdjęcie rentgenowskie z tego widoku jest wykonywane z pacjentem leżącym na boku. Pomaga ocenić podejrzenie płynu (wysięk opłucnowy) i wykazać, czy wysięk jest zlokalizowany czy ruchomy. Możesz spojrzeć na niezależną połowicę opłucnową, aby potwierdzić odmę opłucnową.
- Zależne płuco powinno zwiększyć swoją gęstość. Wynika to z niedodmy od ciężaru śródpiersia wywierającego na nie nacisk.
- Jeśli tak się nie stanie, jest to wskaźnik uwięzienia powietrza.
Krok 5. Wyrównaj w lewo i w prawo
Musisz się upewnić, że patrzysz na to we właściwy sposób. Możesz to zrobić łatwo i szybko, szukając bańki żołądkowej. Bańka powinna znajdować się po lewej stronie.
- Oceń ilość gazu i lokalizację pęcherzyka żołądkowego.
- Prawidłowe pęcherzyki gazu można również zaobserwować w zagięciach wątrobowych i śledzionowych okrężnicy.
Wynik
0 / 0
Część 3 Quiz
Dlaczego pacjent może mieć wykonane prześwietlenie przednio-tylne?
Pacjent jest zbyt chory, aby stać prosto.
Dobrze! Prześwietlenie przednio-tylne wykonuje się, gdy pacjent nie może mieć wykonanego normalnego prześwietlenia PA, co wymaga od pacjenta stania całkowicie prosto. Prześwietlenie AP nadal wymaga od nich stania, ale pozwala na zgarnięcie się pacjenta. Wadą jest to, że prześwietlenie będzie miało większe powiększenie i mniej szczegółów. Czytaj dalej, aby uzyskać kolejne pytanie dotyczące quizu.
RTG musi pokazać ostrzejsze szczegóły.
Absolutnie nie! Zdjęcie rentgenowskie AP jest wykonywane przy większym powiększeniu. Oznacza to, że film będzie trochę bardziej rozmyty, a nie ostrzejszy. To wada spowodowana tym, że prześwietlenia AP wykonywane są w mniejszej odległości od kliszy. Kliknij inną odpowiedź, aby znaleźć właściwą…
Aby sprawdzić, czy płuca pacjenta zawierają płyn.
Nie! Prześwietlenie AP nie jest najlepszym zdjęciem rentgenowskim do identyfikacji i oceny podejrzanej cieczy. Zamiast tego pacjent miałby zrobić zdjęcie rentgenowskie, gdy leży na boku. Wypróbuj inną odpowiedź…
Pacjent nie może wstać z pozycji leżącej.
Nie dokładnie! RTG AP wykonuje się, gdy pacjent stoi. Muszą być w stanie wstać przynajmniej z pozycji leżącej, aby uzyskać widok AP. Kliknij inną odpowiedź, aby znaleźć właściwą…
Chcesz więcej quizów?
Testuj sam!
Część 4 z 4: Analiza obrazu
Krok 1. Zacznij od ogólnego przeglądu
Zanim przejdziesz do skoncentrowania się na konkretnych szczegółach, dobrą praktyką jest dokonanie przeglądu. Główne rzeczy, które mogłeś pominąć, mogą zmienić podstawowe normalne, które przyjmujesz jako punkty odniesienia. Rozpoczynając od tego przeglądu, może też uwrażliwić na szukanie konkretnych rzeczy. Technicy często stosują tak zwaną metodę ABCDE: sprawdzają drogi oddechowe (A), kości (B), sylwetkę serca (C), przeponę (D), pola płucne i wszystko inne (E).
Krok 2. Sprawdź, czy są jakieś narzędzia, takie jak rurki, przewody dożylne, odprowadzenia EKG, rozrusznik serca, zaciski chirurgiczne lub dreny
Krok 3. Sprawdź pola dróg oddechowych i płuc
Sprawdź, czy drogi oddechowe są drożne i pośrodkowe. Na przykład w odmie prężnej drogi oddechowe są odchylone od strony dotkniętej chorobą. Poszukaj oskrzela, gdzie tchawica rozwidla się (rozdziela) na prawy i lewy główny trzon oskrzeli. Sprawdzając pola płucne, zacznij od sprawdzenia symetrii i poszukaj głównych obszarów nieprawidłowej jasności lub gęstości. Wytrenuj oczy, aby zajrzeć przez serce i górną część brzucha do tylnej części płuc. Powinieneś również zbadać unaczynienie i obecność jakichkolwiek guzków lub guzków.
- Zbadaj pola płucne pod kątem bronchogramów naciekowych, płynów lub powietrza.
- Jeśli płyn, krew, śluz lub guz itp. wypełnią worki powietrzne, płuca będą wydawały się gęste (jasne) z mniej widocznymi znakami śródmiąższowymi.
Krok 4. Sprawdź kości
Poszukaj wszelkich złamań, zmian lub defektów. Zwróć uwagę na ogólny rozmiar, kształt i kontur każdej kości, gęstość lub mineralizację (kości osteopeniczne wyglądają na cienkie i mniej nieprzejrzyste), grubość kory w porównaniu z jamą szpikową, wzór beleczkowania, obecność jakichkolwiek nadżerek, złamań, obszarów litycznych lub blastycznych. Szukaj przeźroczystych i sklerotycznych zmian.
- Prześwitująca zmiana kostna to obszar kości o zmniejszonej gęstości (wyglądający na ciemniejszy); może wyglądać na wykrojoną w porównaniu z otaczającą kością.
- Sklerotyczna zmiana kostna to obszar kości o zwiększonej gęstości (wyglądający na bielszy).
- W stawach szukaj zwężenia przestrzeni stawowych, poszerzenia, zwapnienia w chrząstkach, powietrza w przestrzeni stawowej i nieprawidłowych poduszek tłuszczowych.
Krok 5. Sprawdź serce i poszukaj znaku sylwetki serca
Zbadaj krawędzie serca; marginesy sylwetki powinny być ostre. Zaobserwuj, czy prześwietlenie nie zasłania granic serca, na przykład w prawym płacie środkowym i zapaleniu płuc lewego języka. Spójrz także na zewnętrzne tkanki miękkie pod kątem wszelkich nieprawidłowości. Objawem sylwetki jest w zasadzie eliminacja sylwetki lub utrata połączenia płuca/tkanka miękka, która ma miejsce po wystąpieniu masy lub powodzi w płucach.
- Spójrz na wielkość sylwetki serca (biała przestrzeń reprezentująca serce, znajdująca się między płucami). Normalna sylwetka serca zajmuje mniej niż połowę szerokości klatki piersiowej.
- Serce o średnicy większej niż połowa średnicy klatki piersiowej to serce powiększone.
- Zwróć uwagę na węzły chłonne, szukaj odmy podskórnej (gęstość powietrza pod skórą) i innych zmian.
- Poszukaj serca w kształcie butelki z wodą na zwykłym filmie PA, co sugeruje wysięk osierdziowy. Wykonaj USG lub tomografię komputerową klatki piersiowej (CT), aby potwierdzić.
Krok 6. Sprawdź membranę
Poszukaj płaskiej lub uniesionej membrany. Spłaszczona przepona może wskazywać na rozedmę płuc. Uniesiona przepona może wskazywać obszar konsolidacji przestrzeni powietrznej (jak w przypadku zapalenia płuc), co sprawia, że dolne pole płucne jest nieodróżnialne pod względem gęstości tkanki w porównaniu z brzuchem.
- Prawa przepona jest zwykle wyżej niż lewa, ze względu na obecność wątroby poniżej prawej przepony.
- Przyjrzyj się również kątowi żebrowo-przeponowemu (który powinien być ostry) pod kątem stępienia, które może wskazywać na wysięk (gdy płyn osadza się).
Krok 7. Obserwuj hila
Poszukaj węzłów i mas we wnękach obu płuc. Na widoku z przodu większość cieni hila reprezentuje lewą i prawą tętnicę płucną. Lewa tętnica płucna jest zawsze wyższa niż prawa, co powoduje, że lewa wnęka jest wyższa.
Poszukaj zwapniałych węzłów chłonnych we wnęce, które mogą być spowodowane starą infekcją gruźlicą
Wynik
0 / 0
Część 4 Quiz
Jak rozpoznać, czy kość ma przezroczystą zmianę?
Będzie wydawał się bielszy.
Absolutnie nie! Jeśli kość wydaje się bielsza, oznacza to, że ma wyższą gęstość niż normalnie. Może to oznaczać, że kość jest sklerotyczna. Spróbuj ponownie…
Będzie wyglądał na cienki i mniej nieprzejrzysty.
Nie! Jeśli kość wygląda na cieńszą i mniej nieprzejrzystą, nie jest to dokładnie wskazanie na prześwitujące zmiany. Zamiast tego jest bardziej prawdopodobne, że kość jest osteopeniczna. Wybierz inną odpowiedź!
Będzie miał zwiększoną gęstość.
Nie do końca! Kości o zwiększonej gęstości częściej mają zmiany sklerotyczne, a nie prześwitujące. Można stwierdzić, że kość jest gęstsza niż zwykle, jeśli ma niezwykle biały wygląd. Wypróbuj inną odpowiedź…
Będzie ciemniejszy.
Prawidłowy! Kość z prześwitującą zmianą rzeczywiście wydaje się ciemniejsza na zdjęciu rentgenowskim. W ten sposób można stwierdzić, że kość ma mniejszą gęstość niż powinna. Zmiana może również wyglądać na „podziurawioną” w stosunku do otaczającej ją kości. Czytaj dalej, aby uzyskać kolejne pytanie dotyczące quizu.
Chcesz więcej quizów?
Testuj sam!
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Praktyka czyni mistrza. Studiuj i czytaj liczne zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej, aby nabrać w nich biegłości.
- Obrót: spójrz na głowy obojczyków w stosunku do wyrostków kolczystych - powinny być w równej odległości.
- Zawsze porównuj ze starymi zdjęciami rentgenowskimi, gdy tylko są dostępne. Pomogą Ci wykryć nową chorobę i ocenić zmiany.
- Dobrą zasadą przy odczytywaniu zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej jest przejście od ogólnych obserwacji do szczegółowych szczegółów.
- Rozmiar serca powinien wynosić < 50% średnicy klatki piersiowej na kliszy PA.
- Postępuj systematycznie, aby przeczytać prześwietlenie klatki piersiowej, aby upewnić się, że niczego nie przegapisz.
