Ból przewlekły to stan, który utrzymuje się przez trzy miesiące lub dłużej i utrzymuje się po leczeniu urazu lub schorzenia. Doświadczenie ostrego bólu jest naturalną reakcją układu nerwowego na możliwy uraz. Jednak w przypadku bólu przewlekłego sygnały bólowe nadal występują nienormalnie. Może to być zarówno niepokojące, jak i wyczerpujące dla osób cierpiących na przewlekły ból. W niektórych przypadkach bólu przewlekłego wystąpił uraz, choroba lub infekcja, która jako pierwsza spowodowała ból. Jednak u innych osób ból przewlekły pojawia się i trwa bez historii tych zdarzeń. Aby zrozumieć osoby cierpiące na przewlekły ból, powinieneś dowiedzieć się o bólu przewlekłym, wspierać i wiedzieć, co mówić, a czego nie.
Kroki
Część 1 z 3: Nauka o przewlekłym bólu
Krok 1. Dowiedz się więcej o bólu cierpiącego
Doświadczenie każdego cierpiącego na przewlekły ból jest wyjątkowe. Pomocne może być rozmowa o stanie i codziennej walce z bólem. Im więcej wiesz o tym, przez co przechodzi osoba cierpiąca na przewlekły ból, tym lepiej będziesz w stanie zrozumieć, jak to jest dla nich.
- Czy cierpieli na zwichnięte plecy, poważną infekcję lub czy istnieje stała przyczyna bólu, taka jak zapalenie stawów, neuropatia cukrzycowa lub inna forma uszkodzenia nerwów? Dowiedz się, kiedy zaczął się ból i poszukaj informacji lub przeczytaj historie o ludziach z podobnymi problemami.
- Czasami lekarze nie mogą znaleźć źródła bólu, ale mają świadomość, że pacjent cierpi na ból na co dzień.
- Nie zmuszaj osoby cierpiącej na przewlekły ból do mówienia o rzeczach, których nie chcą. Dla niektórych osób poruszenie tego tematu po prostu sprawi, że poczują się gorzej.
- Powszechne skargi na przewlekły ból obejmują ból głowy, ból krzyża, ból stawów, ból spowodowany uszkodzeniem nerwów obwodowych lub ośrodkowego układu nerwowego lub ból bez znanego źródła.
- Osoba może mieć więcej niż jeden współistniejący przewlekły ból, taki jak zespół przewlekłego zmęczenia, endometrioza, rwa kulszowa, neuropatia obwodowa lub nieswoiste zapalenie jelit lub depresja.
- Zaakceptuj fakt, że słowa mogą nie wystarczyć do opisania tego, jak czuje się cierpiący. Przypomnij sobie czas, kiedy doświadczyłeś dużo bólu i wyobraź sobie, że ból jest obecny 24 godziny na dobę bez ulgi przez resztę twojego życia. Trudno znaleźć słowa na tego rodzaju ból.
Krok 2. Naucz się kodu
Skala numeryczna bólu służy do pomiaru natężenia bólu, aby pracownicy służby zdrowia mogli sprawdzić skuteczność leczenia. Skala od 1 do 10 opisuje poziom bólu. 1 to „brak bólu, czuję się wspaniale”, a 10 to „najgorszy ból, jaki kiedykolwiek czułem”. Zapytaj, gdzie są na skali bólu.
- Nie zakładaj, że osoba cierpiąca na przewlekły ból nie odczuwa bólu, jeśli twierdzi, że nic mu nie jest. Wielu cierpiących próbuje ukryć ból z powodu braku zrozumienia u innych.
- Zapytani o poziom bólu, osoby cierpiące na przewlekły ból mogą nie podawać rzeczywistego poziomu bólu. Ponieważ ich ból jest przewlekły, są przyzwyczajeni do pewnego poziomu bólu i mogą po prostu zaakceptować to jako normalny ból lub brak bólu. Mogą podać prawidłowy poziom bólu tylko wtedy, gdy odczuwają jakąś formę ostrego bólu, kiedy „normalny” poziom bólu, z którym żyją, zmienia się codziennie, kiedy odczuwają ból, który teraz odczuwa inaczej (np. „strzelanie” zamiast „ bóle”, „pieką” zamiast pulsowania”) lub gdy są pytani bezpośrednio o aktualny poziom bólu ostrego i przewlekłego.
Krok 3. Rozpoznaj umiejętności radzenia sobie
Kiedy masz grypę, prawdopodobnie czujesz się nieszczęśliwy przez kilka dni lub tygodni, ale staraj się jak najlepiej funkcjonować. Osoby cierpiące na przewlekły ból prawdopodobnie od dawna czują się okropnie. Być może przyjęli mechanizmy radzenia sobie, które ukrywają rzeczywisty poziom odczuwanego bólu lub mogą nie mieć siły, aby normalnie funkcjonować.
Krok 4. Bądź świadomy objawów depresji
Przewlekły ból może powodować depresję wtórną (czy nie popadniesz w depresję, jeśli będziesz cierpieć nieustannie przez miesiące lub lata?). Depresja może wynikać bezpośrednio z przewlekłego bólu, a przewlekły ból może być bezpośrednio spowodowany depresją.
- Depresja może powodować, że niektórzy ludzie okazują mniej emocji, co może maskować ból, ponieważ cierpiący przestaje o tym mówić. Zawsze zwracaj uwagę na oznaki depresji i nie myl tego z mniejszym bólem.
- Depresja może również powodować, że ludzie okazują więcej emocji (płacz i płacz, niepokój, drażliwość, smutek, samotność, beznadziejność, strach przed przyszłością, łatwość wzburzenia, złość, frustracja, nadmierna gadatliwość z powodu leków/potrzeby wyładowania się/braku spać). To, podobnie jak ich poziom bólu, może zmieniać się z dnia na dzień, z godziny na godzinę, z minuty na minutę.
- Jedną z najgorszych rzeczy, jakie możesz zrobić, jest porzucenie kogoś z przewlekłym bólem. To daje im jeszcze jeden powód do depresji, samotności i niezbyt pozytywnego nastawienia. Staraj się być dla nich i okazywać im wsparcie, jak tylko możesz.
Krok 5. Szanuj fizyczne ograniczenia
W przypadku wielu chorób osoba będzie wykazywać oczywiste oznaki stanów, takich jak paraliż lub złamania kości. Jednak w przypadku bólu przewlekłego nie ma sposobu, aby stwierdzić, jaka jest zdolność danej osoby do radzenia sobie z ruchem w danym momencie. Nie zawsze można to wyczytać na ich twarzy lub w mowie ciała.
- Poszkodowany może nie wiedzieć z dnia na dzień, jak będzie się czuł, gdy się obudzi. Każdy dzień musi być taki, jaki nadchodzi. Może to być mylące dla wszystkich, ale bardzo frustrujące dla cierpiącego.
- Możliwość wstawania przez dziesięć minut nie oznacza, że cierpiący może wstać przez dwadzieścia minut lub godzinę. To, że dana osoba zdołała wczoraj wstać przez trzydzieści minut, nie oznacza, że będzie mogła zrobić to samo dzisiaj.
- Ruch nie jest jedynym ograniczeniem, jakiego mogą doświadczać osoby cierpiące na przewlekły ból. Zdolność do siedzenia, chodzenia, koncentracji i bycia towarzyskim również może być zaburzona.
- Bądź bardzo wyrozumiały, jeśli osoba cierpiąca na przewlekły ból mówi, że musi teraz usiąść, położyć się, zostać w łóżku lub wziąć te tabletki. To prawdopodobnie oznacza, że nie mają wyboru i nie mogą tego odkładać tylko dlatego, że gdzieś są lub są w trakcie robienia czegoś. Przewlekły ból nie czeka na nikogo.
Krok 6. Poszukaj oznak bólu
Grymasy, niepokój, drażliwość, wahania nastroju, załamywanie rąk, jęki, zaburzenia snu, zgrzytanie zębami, słaba koncentracja, zmniejszona aktywność, a być może nawet zapisywanie myśli samobójczych lub języka może wskazywać na cierpienie lub ból. Bądź wrażliwy na to, przez co przechodzą.
Krok 7. Wiedz, że przewlekły ból jest prawdziwy
Można by pomyśleć, że osoby cierpiące na przewlekły ból chodzą do lekarzy, ponieważ szukają uwagi, cieszą się nią lub są hipochondrykami. To, co tak naprawdę robią, to szukanie czegoś, co poprawi jakość ich życia, a często szukają przyczyny bólu, jeśli nie jest ona znana. Nikt nie chce czuć się tak, jak oni, ale nie mają wyboru.
Krok 8. Rozpoznaj to, czego nie możesz wiedzieć
Ból jest trudną rzeczą do opisania innej osobie. Odczuwa się to osobiście i opiera się zarówno na psychologicznej, jak i fizycznej części nas. Nawet jeśli jesteś bardzo empatyczny, nigdy nie zakładaj, że wiesz dokładnie, jak to jest dla tej osoby. Jasne, wiesz, jakie to uczucie, ale każdy z nas jest inny i nie da się wejść w skórę człowieka i poczuć jego ból.
Część 2 z 3: Wspieranie
Krok 1. Ćwicz empatię
Bycie empatycznym oznacza, że próbujesz zrozumieć uczucia, perspektywy i zachowanie innej osoby, patrząc na świat jej oczami. Używasz tego zrozumienia, aby kierować tym, co robisz i mówisz tej osobie. Osoby z przewlekłym bólem różnią się pod pewnymi względami od Ciebie, ale są też bardzo podobne do Ciebie, więc skup się na tym, co Cię łączy i spróbuj zrozumieć różnice.
- Bycie chorym nie oznacza, że cierpiący nie jest już człowiekiem. Chociaż osoby cierpiące na przewlekły ból spędzają większość dnia w silnym bólu, nadal chcą tego samego, czego chcą zdrowi ludzie. Oni również chcą cieszyć się pracą, rodziną, przyjaciółmi i spędzać wolny czas.
- Osoba cierpiąca na przewlekły ból może czuć się tak, jakby utknęła w ciele, nad którym ma niewielką kontrolę lub nie ma jej wcale. Ból sprawia, że wszystko, z czego czerpałeś przyjemność, jest poza zasięgiem i może przyczynić się do poczucia bezradności, smutku i depresji.
- Postaraj się pamiętać, jakie masz szczęście, że fizycznie możesz robić wszystkie rzeczy, które możesz zrobić. Następnie wyobraź sobie, że nie możesz.
Krok 2. Szanuj, że osoba cierpiąca stara się jak najlepiej
Mogą próbować sobie radzić, brzmieć szczęśliwie i wyglądać normalnie tak często, jak tylko mogą. Żyją swoim życiem najlepiej, jak potrafią. Należy pamiętać, że kiedy osoba cierpiąca na przewlekły ból mówi, że cierpi – tak jest!
Krok 3. Słuchaj
Jedną z najlepszych rzeczy, jakie możesz zrobić dla osoby cierpiącej na przewlekły ból, jest ich wysłuchanie. Aby być dobrym słuchaczem, zwracaj uwagę i staraj się zrozumieć, co dzieje się w tej osobie, abyś mógł zrozumieć, jak się czuje i czego naprawdę potrzebuje.
- Wyjaśnij, że chcesz usłyszeć, co mają do powiedzenia. Wiele osób z przewlekłym bólem czuje, że inni im nie uwierzą lub wyśmieją ich z powodu słabości.
- Spróbuj rozszyfrować to, co ukrywają lub minimalizują za pomocą mowy ciała i tonu głosu.
- Pozwól sobie być bezbronnym. Dzielenie się oznacza, że oboje coś dajecie. Aby stworzyć silną więź empatyczną i naprawdę sprawić, by twoja wymiana była ważna, będziesz musiał również ujawnić swoje prawdziwe uczucia, przekonania i doświadczenia.
- Przeczytaj artykuł Jak być dobrym słuchaczem, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak być dobrym słuchaczem.
Krok 4. Bądź cierpliwy
Jeśli okaże się, że jesteś niecierpliwy i chcesz, aby cierpiący „po prostu sobie z tym poradził”, ryzykujesz poczucie winy na osobie, która cierpi z powodu bólu i podważa jej determinację w radzeniu sobie. Prawdopodobnie chcą spełnić twoje prośby o zrobienie rzeczy, ale nie mają siły ani zdolności radzenia sobie w wyniku bólu.
- Nie zniechęcaj się, jeśli cierpiący na przewlekły ból wydaje się drażliwy. Wiele przeszli. Przewlekły ból sieje spustoszenie w ciele i umyśle. Ci ludzie robią, co w ich mocy, aby poradzić sobie z wyczerpującym i irytującym bólem, ale nie zawsze mogą być w porządku. Postaraj się zaakceptować je takimi, jakie są.
- Osoba cierpiąca na przewlekły ból może być zmuszona do anulowania poprzedniego zobowiązania w ostatniej chwili. Jeśli tak się stanie, nie bierz tego do siebie.
Krok 5. Bądź pomocny
Osoba cierpiąca na przewlekły ból w dużej mierze zależy od ludzi, którzy nie są chorzy, aby wspierać ich w domu lub odwiedzać ich, gdy są zbyt chorzy, aby wyjść. Czasami potrzebują pomocy w kąpieli, ubieraniu się, higienie osobistej itp. Mogą potrzebować pomocy w dotarciu do lekarza. Możesz być ich łącznikiem z „normalnością” życia i pomóc im pozostać w kontakcie z tymi częściami życia, za którymi tęsknią i desperacko chcą podjąć się ponownie.
Wiele osób oferuje pomoc, ale tak naprawdę nie ma ich na prośbę. Jeśli zaoferujesz pomoc, upewnij się, że to zrobisz. Osoba z przewlekłym bólem, na której Ci zależy, polega na Tobie
Krok 6. Zrównoważ swoje obowiązki opiekuńcze
Jeśli żyjesz z przewlekle cierpiącym na ból lub regularnie wspierasz taką osobę, musisz zachować równowagę we własnym życiu. Jeśli nie dbasz o własne potrzeby, zdrowie i równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, przebywanie w pobliżu osoby cierpiącej na przewlekły ból może naprawdę cię przygnębić. Unikaj cierpienia z powodu wypalenia przez opiekunów, zachęcając innych do pomocy i poświęcając czas. Dbaj o tę osobę tak bardzo, jak tylko możesz, ale pamiętaj, aby dbać również o siebie.
Krok 7. Traktuj ich z godnością
Chociaż osoba z przewlekłym bólem się zmieniła, myślą tak samo. Pamiętaj, kim są i co zrobili, zanim ból stał się tak silny. Nadal są inteligentnym umysłem, który dobrze zarabiał na pracy, którą mogli kochać i nie miał innego wyboru, jak tylko zrezygnować. Bądź miły, rozważny i nie traktuj ich protekcjonalnie.
Ukaranie chorej osoby za to, że nie zrealizowała czegoś, pogorszy jej samopoczucie i pokaże, że tak naprawdę nie rozumiesz. Ci, którzy doświadczają przewlekłego bólu, radzą sobie z czymś więcej, niż większość z nich jest w stanie pojąć. Spróbuj zrozumieć, dlaczego nie mogli przejść dalej
Krok 8. Włącz je do swojego życia
To, że ktoś nie może wykonywać pewnych czynności bardzo często lub wcześniej je odwołał, nie oznacza, że nie powinieneś prosić go o dołączenie do Ciebie lub ukrywać, że masz przed nim plany. Mogą być dni, kiedy ta aktywność jest możliwa do opanowania, a przewlekły ból jest wystarczająco izolujący! Proszę, zrozum i nie przestawaj pytać.
Krok 9. Zaoferuj przytulenie
Zamiast sugerować, w jaki sposób cierpiący mogą naprawić swój ból, rozważ empatię i delikatne przytulenie, aby dać im znać, że jesteś tam, aby ich wesprzeć. Już słyszą i widzą niekończących się lekarzy, którzy mówią im, jak naprawić lub pomóc w ich przewlekłym bólu.
Czasami samo położenie ręki na ramieniu kogoś może pomóc mu pocieszyć. Przytulanie może być niesamowicie pocieszające dla kogoś, kto cierpi, zwłaszcza gdy nie ma żadnego rozwiązania. Być może będziesz musiał najpierw zapytać. "Czy mogę cię przytulić?" to dobre miejsce na rozpoczęcie. Dla niektórych osób dotyk może być bolesny, więc poproszenie ich daje szansę powiedzenia tak lub nie, a jeśli potrzebują specjalnej troski, takiej jak przytulenie z mocnym lub lekkim naciskiem, bez pocierania lub unikania pewnych bolesnych obszarów. Pamiętaj, aby być delikatnym. Uścisk może zbudować więź i dać im znać, że jesteś tam, aby ich wspierać
Część 3 z 3: Wiedzieć, co powiedzieć
Krok 1. Zostaw motywację swoim dzieciom i kumplom z siłowni
Zdaj sobie sprawę, że przewlekły ból jest zmienny, a przemowa motywująca może być dla cierpiącego na przewlekły ból pogarszająca się i deprawująca. Jeśli chcesz, aby coś zrobili, zapytaj, czy mogą i szanuj ich odpowiedź.
- Staraj się nie mówić: „Ale już to zrobiłeś!” lub „Och, daj spokój, wiem, że możesz to zrobić!”
- Utrzymywanie jak największej aktywności i uprawianie takich aktywności, jak spacery, jazda na rowerze i tai chi może pomóc złagodzić ból mięśni i stawów. Czasami siedzący tryb życia powoduje nasilenie bólu. Jednak nie pouczaj o wartości ćwiczeń i świeżego powietrza. W przypadku osób cierpiących na przewlekły ból te rzeczy mogą nie uśmierzać bólu i często mogą go zaostrzać. Mówienie im, że muszą ćwiczyć lub zrobić coś, aby „oderwać się od tego”, może ich frustrować. Gdyby byli w stanie robić te rzeczy przez cały czas, zrobiliby to.
- Innym stwierdzeniem, które boli, jest: „Po prostu musisz się bardziej wysilać, staraj się bardziej”. Czasami udział w jednej czynności przez krótki lub długi okres czasu może spowodować więcej szkód i bólu fizycznego u osoby cierpiącej na przewlekły ból, nie wspominając o czasie rekonwalescencji, który może być intensywny.
- Osobie z przewlekłym bólem nie trzeba mówić „Jesteś zbyt wrażliwy”, „Musisz sobie z tym lepiej radzić” lub „Musisz to zrobić dla X, Y lub Z”. Oczywiście są wrażliwi! Nie masz pojęcia, z czym sobie radzą ani z jakim bólem lub zmartwieniem się borykają.
Krok 2. Nie baw się w lekarza
Osoby cierpiące na przewlekły ból stale współpracują z lekarzami, dążąc do poprawy i robienia właściwych rzeczy dla ich choroby. Możesz nie udzielić właściwej porady, zwłaszcza jeśli nie masz przeszkolenia medycznego i nie masz pojęcia, z czym ta osoba ma do czynienia.
- Bądź wrażliwy, sugerując leki lub alternatywne metody leczenia. Leki na receptę, leki dostępne bez recepty i terapie alternatywne mogą mieć skutki uboczne i niezamierzone konsekwencje.
- Niektórzy cierpiący mogą nie doceniać sugestii, ale nie dlatego, że nie chcą wyzdrowieć. Być może już o tym słyszeli lub już próbowali. Mogą nie być gotowe do radzenia sobie z nowym leczeniem, które może stworzyć dodatkowe obciążenie dla ich już przeciążonego życia. Leczenie, które nie zadziałało, niesie ze sobą emocjonalny ból niepowodzenia, który sam w sobie może sprawić, że osoba poczuje się gorzej.
- Jeśli jest coś, co wyleczyło lub pomogło ludziom z konkretną postacią przewlekłego bólu, taką jak ich, poinformuj cierpiącego, kiedy wydaje się, że jest na nie gotowy i jest gotowy, aby to usłyszeć. Bądź wrażliwy na to, jak o tym mówisz.
- Nie mów o lekach na receptę, jeśli zostały przepisane przez lekarza. Kontrola bólu jest trudna do opanowania i w niektóre dni ci cierpiący mogą wymagać więcej leków przeciwbólowych niż inni. Tolerancja NIE jest uzależnieniem.
- Unikaj osądzania zażywania narkotyków przez osoby cierpiące na przewlekły ból.
Krok 3. Nigdy nie używaj jednorazowych żyłek
Nie zakładaj, że wiesz najlepiej, wypowiadając takie stwierdzenia, jak „Cóż, takie jest życie, po prostu będziesz musiał sobie z tym poradzić” lub „W końcu się z tym pogodzisz”, „Do tego czasu będziesz starać się najlepiej”, a co najgorsze, „Cóż, wyglądasz wystarczająco dobrze” itp. Te wiersze są formą zdystansowania się od chorego. Często po prostu sprawia, że cierpiący czuje się gorzej i traci nadzieję.
- Ludzie, którzy żyją z przewlekłym bólem, wiedzą, jak się czują i są świadomi swojej sytuacji, więc unikaj rzutowania na cierpiącego, jak Twoim zdaniem powinien się czuć.
- Rzucaj liny ratunkowe, zamiast wyrzucać linie, mówiąc coś w stylu: „Więc jak mogę ci pomóc” lub „Czy jest coś, co mogę zrobić, aby pomóc ci uporać się z bólem?”
Krok 4. Nie porównuj problemów zdrowotnych
Nie mów „Miałem to wcześniej i teraz jest dobrze”. Pokazuje brak zrozumienia i sprawia, że osoba żyjąca z przewlekłym bólem czuje się jak porażka, że nie radzi sobie z tym, czego doświadcza, a inni wykonaliby znacznie lepszą pracę w tej samej sytuacji.
Krok 5. Bądź pozytywny
Życie z przewlekłym bólem jest okropne, ale jeszcze gorzej jest, gdy ludzie z nich rezygnują, źle je rozumieją lub rozprzestrzeniają negatywne nastawienie. Codzienne życie może być trudne i bardzo samotne dla osób cierpiących na przewlekły ból. Stałe wsparcie, dawanie nadziei i okazywanie miłości to kluczowe rzeczy, które należy im przekazać.
Pocieszaj osoby z przewlekłym bólem i daj im znać, że jesteś dla nich. Lojalny przyjaciel ratuje życie
Krok 6. Zapytaj o ich leczenie
Zapytaj, jak bardzo cierpiący jest zadowolony z ich leczenia. Ważne jest, aby zadać pomocne pytania dotyczące tego, czy osoba cierpiąca na przewlekłą chorobę uważa, że jej leczenie jest satysfakcjonujące, czy też ich ból jest do zniesienia. Ludzie rzadko zadają te otwarte „pomocne pytania”, które mogą pomóc przewlekle cierpiącemu otworzyć się i naprawdę porozmawiać.
Krok 7. Zapytaj, jak się mają
Nie przestawaj pytać kogoś z przewlekłym bólem „Jak się masz?” tylko dlatego, że odpowiedź może być dla Ciebie niewygodna. To może być jedyna okazja, aby pokazać, że zależy Ci na ich dobrym samopoczuciu. A jeśli nie podoba ci się odpowiedź, pamiętaj, że jest to ich odpowiedź, a nie twoja opinia.
Kiedy chory w końcu się przed kimś otwiera, nie należy mu mówić, że „za dużo o tym mówi” lub „o tym wszystkim mówi”. Uznaj, że ból jest prawdopodobnie ogromną częścią ich życia. Mogą nie chcieć rozmawiać o wakacjach, zakupach, sporcie lub plotkach
Krok 8. Wiedz, że cisza też jest w porządku
Czasami wspólne milczenie jest dobre, a cierpiący jest po prostu szczęśliwy, że jesteś ze sobą. Nie musisz wypełniać każdej minuty rozmowy słowami. Twoja obecność wiele mówi!
Krok 9. Przyznaj się, gdy nie masz odpowiedzi
Nie używaj frazesów ani śmiałych zarzutów nie opartych na faktach, aby ukryć swoją ignorancję. Nawet społeczność medyczna wiele nie wie o przewlekłym bólu. Nie ma nic złego w powiedzeniu „nie wiem”, a następnie zaproponowaniu, by dowiedzieć się czegoś.
Porady
- Pamiętaj, że to nie ich wina! Nie prosili o ten ból, więc denerwowanie się, gdy nie mogą czegoś zrobić, tylko sprowadzi ich dalej.
- Zaproponuj pójście do sklepu, wysłanie listów, zrobienie posiłków, cokolwiek.
- Pamiętaj, że ból lub dyskomfort i zdolności mogą się znacznie różnić nawet w ciągu jednego dnia.
- Uśmiech może ukryć więcej niż myślisz.
- Osoby cierpiące na przewlekły ból nie zmyślają tego i nie są hipochondrykami.
- Naprawdę pomyśl o całej odpowiedzialności, która wiąże się z opieką nad kimś, kto jest chory, zanim się z nim umawia. Zrozum, że jest wiele rzeczy, z którymi trzeba się uporać, a jeśli jesteś choć odrobinę niezdecydowany, NIE KROCZ SIĘ, próbując sobie do tego namówić. Albo chcesz, albo musisz szanować siebie i ich, nie zmuszając się do sytuacji, jak związek. Myślenie, że nie poradzisz sobie z opieką nad osobą z problemami zdrowotnymi, nie czyni cię złym, ale dzieje się tak, gdy w końcu masz do nich urazę lub obwiniasz się o to, że jest chory.
- Nie zapominaj, że osoby cierpiące na przewlekły ból są nadal tak samo normalne jak ty, nawet jeśli mają różne zmagania. Chcą być widziani i cieszyć się tym, kim są.
- Chociaż jest to trudne, opiekowanie się osobą chorą i/lub zmagającą się z przewlekłym bólem może być satysfakcjonujące. Czasami widzisz, jak dobrze sobie radzą i zachowują się bardziej jak oni. Ten, którym się opiekujesz, a także inni, rozpoznają i doceniają wszystko, co robisz.
- Przewlekły ból, ze względu na związek z depresją i lękiem, zwiększone dawki opiatów w celu kontrolowania bólu oraz fakt, że ból może stać się nie do zniesienia, zwiększa ryzyko samobójstwa. Poszukaj profesjonalnej pomocy, jeśli Ty lub ktoś cierpiący na przewlekły ból wykazuje oznaki ciężkiej depresji lub myśli samobójcze.
- Osoby cierpiące na przewlekły ból mają również problemy ze snem. Leczenie snu lub depresji może pomóc w złagodzeniu bólu.
