Możesz pomóc dziecku z ASD (zaburzeniem ze spektrum autyzmu) radzić sobie ze światem, a nawet z domem. Użyj tych narzędzi, aby pomóc dziecku żyć w zdrowym i zorientowanym na rozwój środowisku. Oto niektóre z tych strategii pomagania.
Kroki
Część 1 z 4: Zapewnianie kojącego środowiska
Krok 1. Zachowaj spójność
Twoje dziecko może mieć trudności ze zrozumieniem, jak działa świat wokół niego. Utrzymanie spójności pomaga dziecku znaleźć rutyny, rytuały (takie jak mycie zębów w określonym czasie lub po danym wydarzeniu, takim jak jedzenie), pojęcie porządku w czymś, co jest postrzegane jako chaos. Pomoże to zarówno Twojemu dziecku, jak i Tobie, w spisaniu określonego harmonogramu dnia, a następnie w przestrzeganiu go, gdy tylko będzie to możliwe. Przykład procedury początkowej (harmonogram*) opisanej poniżej
- Obudź się.
- Skorzystaj z łazienki.
- Myć ręce.
- Myć twarz.
- Zejdź na dół
- Usiądź na krześle.
- Jeść śniadanie.
- Po zakończeniu jedzenia włóż talerz do zlewu.
- Obejrzyj X edukacyjny, skierowany do dzieci program telewizyjny.
Krok 2. Unikaj wprowadzania niepotrzebnych zmian, zwłaszcza w tym, co Twoje dziecko postrzega jako swoją domenę
Nagłe zmiany mogą nadmiernie pobudzić Twoje dziecko.
- Konieczne jest sprzątanie pokoju. Zmiana kolejności przedmiotów na biurku nie jest.
- Zmiana wzmaga niepokój i strach, że porządek rzeczy się rozpada.
- Kiedy konieczne są zmiany, zaangażuj dziecko w ten proces, aby nie było to całkowitą niespodzianką. Jeśli na przykład przenosisz meble, spróbuj zaangażować dziecko w ten proces lub przynajmniej pozwól mu obserwować i być świadomym zmian. Wyjaśnienie przyczyny zmiany pomoże im zrozumieć, dlaczego tak się dzieje i sprawi, że będzie mniej przerażające.
- Gdy zajdą zmiany w przedmiotach, takich jak ubrania lub jedzenie, próba znalezienia podobnych przedmiotów będzie mniej przerażająca dla Twojego dziecka.
- Niektóre osoby z autyzmem nie radzą sobie z szorstką teksturą i najlepiej tolerują nieleczoną/miękką bawełnę. Wymień (lub dodaj) bawełnę na lub do rzeczy bawełnianych. Zachowaj kolory w tej samej rodzinie.
Krok 3. Używaj naturalnego lub pełnego spektrum oświetlenia, gdy tylko jest to możliwe
Dzieci często są przytłoczone światłem fluorescencyjnym, ponieważ miga. Osoby nieautystyczne często tego nie widzą, ale wiele osób z autyzmem tak. Jeśli widzisz, że Twoje dziecko wygląda na przygnębionego lub że światła migoczą, zapytaj, czy nie przeszkadzają
Krok 4. Rozważ hałasy w otoczeniu
Dzieci autystyczne są najczęściej wrażliwe na hałas. Hałasy, które neurotypowe mogą odfiltrować, mogą być mylące, a nawet bolesne dla osoby z autyzmem. Stwórz spokojne środowisko, aby zmniejszyć nadmierną stymulację.
- Buforuj hałas „odbicia” lub ogólnie głośne dźwięki, umieszczając gobeliny na ścianach, używając miękkich tkanin na meblach o pewnej fakturze, dodając elementy dekoracyjne dzielące pomieszczenie itp.
- Uważaj na konkurencyjne dźwięki. Telewizor zostanie włączony, gdy ludzie będą mówić, co spowoduje, że ludzie będą mówić głośniej i tak dalej. Im więcej konkurencyjnych dźwięków, tym większe prawdopodobieństwo, że Twoje dziecko usłyszy tylko głośną papkę niezrozumiałych dźwięków i zostanie przytłoczone.
Krok 5. Pozwól im wycofać się w ciche miejsce, kiedy chcą
Jeśli Twoje dziecko zacznie być przytłoczone, w naturalny sposób zacznie szukać tego, czego potrzebuje: spokoju. Spróbuj stworzyć cichą enklawę, w której będą mogli się wycofać w razie potrzeby.
- Nie pozwól, aby rodzeństwo i inni członkowie rodziny przeszkadzali dziecku, gdy potrzebuje ciszy. Może to doprowadzić do wybuchu.
- Jeśli byli w trakcie czegoś, takiego jak jedzenie lub odrabianie lekcji, pozwól im do tego wrócić, gdy będą spokojniejsi. Albo mogą to zrobić w cichym miejscu, na przykład nastolatka jedząca w swojej sypialni.
Krok 6. Zapewnij bezpieczeństwo wokół swojego domu
Dzieci autystyczne są często bardzo ciekawe swojego otoczenia. Może to obejmować niebezpieczne części. Zainteresowanie przedmiotami, które mogą być niebezpieczne, musi być monitorowane, takie jak akwarium ze szkłem i elementami elektrycznymi do podgrzewania lub napowietrzania wody.
- Ustaw granice i wyjaśnij, dlaczego granica jest ustalona. Na przykład: „Nie jest w porządku bawić się gniazdkami elektrycznymi, ponieważ możesz się zranić”.
- Jeśli Twoje dziecko nie będzie ostrożne, lepiej przenieść akwaria poza jego zasięg.
- Zaproponuj wspólne zbadanie akwarium lub grzejnika, wyjaśniając to najlepiej, jak potrafisz. Dzięki temu możesz monitorować bezpieczeństwo swojego dziecka, jednocześnie zaspokajając jego ciekawość.
- Jeśli jest to odpowiednie dla wieku, pokaż dziecku cuda Internetu i wszystkie jego diagramy. Sprawdź także bibliotekę książek z obrazkami z diagramami.
Część 2 z 4: Zrozumienie różnic autystycznych
Krok 1. Zrozum stimming
Stymulowanie obejmuje różnorodne czynności, które stymulują zmysły. (wpatrywanie się w obracające się koła, wydawanie powtarzających się dźwięków itp.). Pozwala osobom z autyzmem wyrażać siebie i czuć się dobrze.
- Stimming pomaga zapobiegać stopieniom, zwiększa samokontrolę i umożliwia lepszą koncentrację. Uważaj na terapeutów, którzy chcą zakończyć stimming, ponieważ może to zaszkodzić Twojemu dziecku.
- Jeśli Twoje dziecko stymuluje w szkodliwy sposób, porozmawiaj z terapeutą o znalezieniu zastępczego stymulantu, który zaspokoi tę samą potrzebę. Możesz również dotrzeć do osób z autyzmem poprzez #ZapytajAutystyczny, ponieważ mogli oni mieć ten sam bodziec i mogą udzielić porady, jak znaleźć dobry zamiennik. Na przykład dziewczyna, która gryzie się zestresowana, może zamiast tego ugryźć gumkę do żucia.
Krok 2. Zrozum znaczenie szczególnych zainteresowań
Dzieci autystyczne często doświadczają intensywnych, namiętnych zainteresowań w pewnych obszarach. Zainteresowania te zapewniają radość w ich życiu i mogą być wykorzystywane jako narzędzia do rozwijania nowych umiejętności (np. książki biblioteczne o kotach zachęcające do czytania i uczenia się).
Odnoszenie nowych informacji do pasji dziecka może pomóc dziecku w zainteresowaniu i zaangażowaniu w naukę. Na przykład, jeśli Twoje dziecko zmaga się z umiejętnościami społecznymi i kocha dinozaury, może spodobać mu się książka o przyjaciołach dinozaurów
Krok 3. Oczekuj innej mowy ciała
Osoby z autyzmem nie zawsze patrzą na coś lub kogoś, kogo słuchają i mogą stymulować podczas słuchania. Tak więc, nawet jeśli wyglądają na nieuważnych według nieautystycznych standardów, mogą uważnie słuchać każdego słowa, które wypowiadasz.
Krok 4. Poznaj oznaki przeciążenia sensorycznego
Przeciążenie ma miejsce, gdy osoba zostaje przytłoczona bodźcami sensorycznymi i doświadcza załamania lub wyłączenia. Oba przypadki mogą obejmować płacz, zakrywanie uszu, panikę i unikanie.
- Meltdowny mogą charakteryzować się krzykiem, płaczem, rzucaniem się na podłogę itp. W przeciwieństwie do napadów złości, stopienia są spowodowane narastającym stresem, a dziecko odczuwa utratę kontroli. Osoby z autyzmem często źle się czują, gdy później się rozpłyną.
- Zamknięcia charakteryzują się wycofaniem, stresem, biernością i utratą zainteresowania lub zdolnością do komunikowania się.
- Terapeuci zajęciowi mogą zwiększyć tolerancję Twojego dziecka na bodźce poprzez terapię integracji sensorycznej.
- Pomóż dziecku się uspokoić, ucząc się, na jaki profil sensoryczny najlepiej reaguje. Na przykład niektóre dzieci mogą reagować na głęboki nacisk kołdry z obciążeniem. Inni mogą uspokoić się po skakaniu i skorzystać z dostępu do trampoliny.
Krok 5. Regularnie sprawdzaj stan zdrowia dziecka u lekarza rodzinnego
Niektóre dzieci z autyzmem nie potrafią powiedzieć, czy boli ich brzuch, czy też boli je ucho. Inne dzieci z autyzmem nie rozumieją wrażeń, jakie przekazuje im ich ciało i mogą nie zdawać sobie sprawy, że są chore. Miej oko na zachowanie swojego dziecka. Jeśli wyczuwasz coś niezwykłego w stanie zdrowia dziecka, zapytaj je, jak się czuje (czasem to skłania je do intensywnego myślenia i uświadomienia sobie, że coś jest nie tak) i natychmiast zadzwoń do swojego lekarza rodzinnego, jeśli uważasz, że jest chore.
Samookaleczanie może sygnalizować problem zdrowotny. Na przykład dziecko może uderzać głową, gdy ma ból zęba
Część 3 z 4: Promowanie uczenia się
Krok 1. Często rozmawiaj z dzieckiem
Rozmawiaj z dzieckiem, nawet jeśli rozmowa jest na razie jednostronna, i pozwól mu uczestniczyć w rozmowach, a także je słyszeć.
- Niektóre dzieci z autyzmem mają zdolność mówienia, ale nie rozumieją takiej potrzeby. Informuj swoje dziecko, jednocześnie zwiększając ekspozycję językową i nauczając, po prostu rozmawiając z dzieckiem w ciągu dnia.
- Mów tak, jakbyś spodziewał się, że Twoje dziecko odpowie (werbalnie lub niewerbalnie). Zbyt często rodzice mówią o swoim dziecku bez rozmowy z dzieckiem. To tylko zwiększa poczucie, że nie jesteś częścią rzeczy dla swojego dziecka.
- W przypadku małych dzieci mów jasnym i konkretnym językiem. Mów unikając slangu i wyrażeń (pada deszcz kotów i psów), ale nie mów do dziecka z góry, bo potrafi odróżnić. W przypadku starszych dzieci mów normalnie i z szacunkiem, dając jasno do zrozumienia, że będziesz uprzejmy, jeśli Twoje dziecko jest zdezorientowane figurą retoryczną lub potrzebuje, abyś coś powtórzył.
Krok 2. Zachęcaj do komunikacji, werbalnej i innej
Jeśli Twoje dziecko nie potrafi jeszcze mówić, znajdź formę AAC (np. wymianę zdjęć, język migowy), która pozwoli mu wyrazić siebie. Umiejętność komunikowania potrzeb, myśli i uczuć może zmniejszyć frustracje i załamania u Twojego dziecka.
- Uważaj na odpowiedzi niewerbalne. Na przykład, jeśli zapytasz „Czy bawiłeś się w przedszkolu?” a twoje dziecko macha rękami i krzyczy radośnie, to jest ich odpowiedź. Kontynuuj prowadzenie dialogu.
- Nie zmuszaj dziecka do mówienia. Niektóre osoby z autyzmem nie są w stanie mówić lub uważają to za trudne i stresujące. Pozwól dziecku komunikować się za pomocą gestów, języka migowego lub wskazując na tablicę z obrazkami.
Krok 3. Wyjaśnij, że słowo „nie” jest ważne
Oznacza to, że Twoje dziecko musi słuchać, kiedy mówisz mu „nie”, i że zwrócisz na nie uwagę, jeśli powie „nie”. Pomóż, dodając wyjaśnienie, takie jak „Jeśli odejdziesz, nie mówiąc mi o tym, boję się i martwię, że nie jesteś bezpieczny”.
- Oczywiście, jeśli Twoje dziecko mówi „nie” przed snem lub fotelikiem samochodowym, nie musisz tego przestrzegać. Ale możesz zwolnić i wyjaśnić, dlaczego jest to ważne. Dzięki temu wiedzą, że nawet jeśli nie zawsze zrobisz to, czego chcą, słowo „nie” ma znaczenie.
- Jeśli zignorujesz próby dziecka odmawiania lub wyznaczania granic (np. „Nie lubię pocałunków”), może się nauczyć, że „nie” nie jest ważne. Jeśli nikt ich nie słucha, dowiadują się, że słuchanie jest opcjonalne, więc nie będą słuchać Ciebie.
Krok 4. Wyjaśnij zasady i oczekiwane zachowanie
Twoje dziecko jest kompetentne i zdolne do przestrzegania zasad, więc oczekuj, że to zrobi. Wyraźnie opisz swojemu dziecku zasady, dlaczego obowiązują zasady i wyjaśnij, co powinno zrobić, zamiast zrobić coś złego.
Na przykład: „Nie jest w porządku bić ludzi, ponieważ bicie ich rani. Zamiast bić, porozmawiaj z nimi, poświęć trochę czasu na ochłodzenie lub poproś o pomoc osobę dorosłą, jeśli nie wiesz, co robić”
Krok 5. Zrozum użycie bodźców wzrokowych
Często dzieci autystyczne są zorientowane wizualnie. Czasami dzieci niewerbalne są w stanie porozumiewać się za pomocą języka migowego lub wskazując na obrazki w specjalnej książce, które mają pomóc im się porozumieć. Nawet dzieci z autyzmem, które mówią, mogą skorzystać na sporządzeniu wizualnego wykresu harmonogramu dnia. Jeśli próbujesz nauczyć swoje dziecko, jak coś robić, pomocne może być zrobienie wykresu obrazkowego. (Niektóre dzieci z autyzmem potrafią nawet powtarzać słowne instrukcje słowo w słowo, ale nadal nie potrafią zamienić tych instrukcji w działania w głowie. Zdjęcia mogą w jakiś sposób im w tym pomóc.)
Krok 6. Znajdź zabawne, konstruktywne terapie, które pomogą Twojemu dziecku rosnąć
Terapia może pomóc Twojemu dziecku wyrosnąć na szczęśliwą, zdrową, dobrze przystosowaną osobę z autyzmem. Wskaż konkretne problemy, takie jak niepewność społeczna lub wrażliwość sensoryczna i współpracuj z terapeutą, aby pomóc dziecku rozwinąć umiejętności.
Unikaj terapii, które wymagają wymuszonej normalizacji, zgodności lub zbyt wielu godzin tygodniowo. Twoje dziecko powinno umieć stawiać granice, być sobą i mieć czas na cieszenie się dzieciństwem
Część 4 z 4: Dostosowywanie swojego nastawienia
Krok 1. Rozpoznaj, że autyzm trwa przez całe życie
Twoje dziecko zawsze będzie autystyczne, nawet jako dorosły. Nie oznacza to, że będą nieszczęśliwi lub że będą mieli straszne życie. Istnieje wiele osób z autyzmem, które wyrastają na szczęśliwych dorosłych z autyzmem. Nie muszą być „normalni”, żeby mieć dobre życie.
Krok 2. Przestań porównywać siebie i swoje dziecko z innymi rodzinami
Twoje dziecko jest inne, więc jest w porządku, jeśli nie mówi tyle samo, co Robert z sąsiedztwa lub czyta książki z rozdziałami, takie jak Amaya na ulicy. Dzieci z autyzmem podążają własną osią czasu. Nie oznacza to, że jesteś złym rodzicem lub że któryś z was jest nieudacznikiem. Wychowujesz swoje dziecko, a nie nikogo innego, więc nie musisz robić tego, co oni robią.
Ustal cele na podstawie tego, gdzie Twoje dziecko już jest, a nie tam, gdzie „powinno” być na osi czasu rozwoju. Może to oznaczać zdobycie książek z rozdziałami dla swojego sześciolatka lub nauczenie czternastolatka pisania na klawiaturze
Krok 3. Wcześnie naucz swoje dziecko o autyzmie
Jeśli zwlekasz z poinformowaniem ich, mogą pomyśleć, że jest to coś, czego należy się bać lub wstydzić. Powiedz im wcześnie i spodziewaj się wielu rozmów z biegiem czasu. Używaj otwartego i rzeczowego tonu głosu, aby wskazać, że autyzm nie jest niczym przerażającym ani złym.
Określ go pod kątem mocnych stron i potrzeb. Na przykład: „Autyzm jest powodem, dla którego przeszkadzają ci głośne dźwięki, a przejścia są trudne. To także dlatego tak dużo wiesz o psach i tak bardzo kochasz naturę
Krok 4. Miej nastawienie, że jesteś w tym na dłuższą metę
Przyjdą dni, w których Twoje dziecko będzie dobrze sobie radzić, i dni, w których rozpłynie się lub będzie miało trudności z wykonywaniem umiejętności, które wcześniej potrafiło. Nie zniechęcaj się. Czasami odkrycie, co nie działa, może być na dłuższą metę równie korzystne, jak odkrycie, co działa, abyś wiedział, czego unikać.
Krok 5. Ucz się od autystycznych nastolatków i dorosłych
Mogą udzielić porady, jeśli nie wiesz, co zrobić z dzieckiem rozsmarowującym masło orzechowe na podłodze lub płaczącym na przyjęciach urodzinowych. Wielu z nich przeszło przez te same rzeczy, co dzieci i może zaoferować perspektywę pierwszej osoby na to, jak to było. Mogą ci powiedzieć, co dla nich zadziałało, co nie działało i co chcieliby, abyś wiedział.
- Hashtag #RzeczywiścieAutystyczny jest dla osób z autyzmem do pisania rzeczy (które mogą czytać osoby nieautystyczne), a hashtag #ZapytajAutystyczny to miejsce, w którym każdy może zadawać pytania, na które osoby z autyzmem mogą odpowiedzieć.
- Oglądanie ich może również dać wyobrażenie o tym, jak Twoje dziecko może wyglądać jako dorosły.
Krok 6. Zaufaj swojemu instynktowi, jak traktuje się Twoje dziecko
Znasz swoje dziecko, masz doświadczenie w czytaniu i uczeniu się jego mowy ciała, i możesz stwierdzić, kiedy coś jest dla niego nieprzyjemne lub zbyt daleko poza jego strefą komfortu. Jeśli uważasz, że specjalista nie traktuje dobrze Twojego dziecka, potraktuj siebie poważnie.
- Istnieją złe terapie.
- Terapia nie powinna być wyczerpującą ani bolesną pracą. Jeśli często prowadzi to do łez i frustracji, masz prawo się niepokoić.
- Jeśli terapeuta sprawia, że czujesz się niekomfortowo, każe sobie nie ufać lub zabrania ci udziału w terapii, to nie jest w porządku. Jeśli czujesz się zaniepokojony tym, że Twoje dziecko jest zdenerwowane podczas terapii, jest to ważne. Twoje instynkty mają znaczenie, a terapeuta powinien je szanować.
- Można odrzucić pewien rodzaj terapii lub zdecydować się na wizytę u innego terapeuty.
Krok 7. Kochaj swoje dziecko
Jesteś wzorem tego, co inni będą myśleć i wierzyć o Twoim dziecku. Jeśli traktujesz swoje dziecko z życzliwością i szacunkiem, inni też to zrobią, a Twoje dziecko będzie dorastać czując się kompletną i wartościową osobą. W porządku jest wytłumaczenie komuś, że Twoje dziecko jest autystyczne, ale nigdy za to nie przepraszaj i nigdy nie usprawiedliwiaj się. Twoje dziecko jest kochane, autyzm i tak dalej.
Porady
- Naucz swoje dziecko, by było dumne z tego, kim jest. Nie ma nic wstydliwego w trzepotaniu rękoma czy wizytach u terapeuty! Twoje dziecko jest zasadniczo w porządku.
- Przeczytaj opinie osób autystycznych w Internecie. Osoby z autyzmem dostarczają unikalnych spostrzeżeń i najlepiej wiedzą, co działa, a co nie. Wiedzą też, jak odróżnić terapię nadużyciową od terapii konstruktywnej, co jest głównym problemem dzieci niepełnosprawnych.
- Popełnienie błędu jest ludzkie. Zapomnienie niektórych aspektów tego, co jest napisane powyżej, nie zniszczy twojego dziecka. Wróć na właściwe tory, a zwycięży ogólne środowisko przyjazne ASD.
- Uważaj na organizacje, które rozpowszechniają toksyczne wiadomości, takie jak „skończ z autyzmem” i „autystyczne dzieci niszczą rodziny”. Niszczą one poczucie własnej wartości osób z autyzmem, prowadząc niektóre z nich do samookaleczenia lub gorzej.
- Harmonogramy z pismem i ilustracjami mogą pomóc dzieciom wyobrazić sobie dzień.
- Pozwól swojemu dziecku spotkać inne osoby z autyzmem w pozytywnym otoczeniu. Osoby z autyzmem mogą dzielić się wskazówkami i strategiami radzenia sobie, a także mogą łączyć się w sposób, którego osoby z autyzmem nie mogą osiągnąć z neurotypami. Zwiększy to również samoocenę.
- Dołącz do lokalnej Grupy Wsparcia Autyzmu. Ktoś tam przeszedł przez to, przez co ty przechodzisz i on (jako grupa) wie więcej niż ty, więc postukaj w jego mózgi. W końcu będziesz mógł odwdzięczyć się nowszym członkom grupy. Mogą również udzielić wskazówek w kontaktach ze szkołami i służbami państwowymi.
Ostrzeżenia
- Nie psuj swojego dziecka. Jest wiele rozpieszczonych dzieciaków, które są niepełnosprawne. Dzieci ze specjalnymi potrzebami uczą się manipulować, tak jak zwykłe dzieci. (Przeczytaj książki dla rodziców!) Ustaw odpowiednie granice z odpowiednimi modyfikacjami. Znalezienie właściwej równowagi jest prawdopodobnie jedną z najtrudniejszych części posiadania dziecka specjalnej troski. (Nie martw się, masz czas, aby ocenić, co się dzieje i wprowadzić poprawki.)
- Stwierdzenie, że Twoje dziecko jest poza kontrolą przez większość czasu, nawet jeśli zatrudniasz powyższe, uzasadniałoby wizytę specjalisty behawioralnego i środowiskowego, który specjalizuje się w zaburzeniach ze spektrum autyzmu.
- Uważaj na agresywnych terapeutów. Taktyki takie jak Ciche ręce mogą prowadzić do zespołu stresu pourazowego. Zweryfikuj wszystkich terapeutów pod kątem obraźliwych kar i negatywnych postaw.
