Jak być odważnym (ze zdjęciami)

2024 Autor: Louis Wesley | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-20 00:25

Chcesz być bardziej odważny? Odwaga nie jest czymś, z czym się rodzisz – zdobywasz ją z biegiem czasu, zdobywając życiowe doświadczenia. Możesz ćwiczyć bycie odważnym, działając zgodnie z tym, co podpowiada ci serce i stawiając sobie nowe wyzwania, nawet gdy się boisz. Może to zająć trochę czasu i dużo cierpliwości wobec siebie, ale z pozytywnym nastawieniem i pomocnym sposobem myślenia, staniesz się odważniejszy, niż kiedykolwiek myślałeś, że to możliwe.

Kroki

Część 1 z 3: Akceptacja tego, gdzie jesteś

Krok 1. Przyznaj, że się boisz

Odwaga nie oznacza, że nigdy się nie boisz – oznacza, że się boisz, ale i tak idziesz do przodu, nawet w najstraszniejszych momentach. Kiedy próbujesz odepchnąć emocje, często stają się one po prostu silniejsze. Zamiast tego przyznaj, że czujesz się tak, jak się czujesz. Będziesz w stanie lepiej radzić sobie ze swoimi emocjami, gdy będziesz o nich szczery.

Powiedz to głośno. Werbalizowanie tego, czego się boisz, może wydobyć to na światło dzienne i sprawić, że stanie się to bardziej zwyczajne. Nie musisz tego mówić nikomu, tylko sobie.
Możesz także spróbować księgowania. Pisz prywatnie, ale szczerze, o tym, co czujesz. Trzymaj się z daleka od osądzania siebie – nie jest pomocne mówienie takich rzeczy jak „Jestem takim tchórzem”. Skoncentruj się na tym, co czujesz w tej chwili, nie osądzając tego: „Boję się operacji, którą muszę mieć jutro”.

Krok 2. Potwierdź swoje uczucia

Powinieneś zrozumieć, że twoje emocje są normalne. Strach ma swój początek w ciele migdałowatym, regionie mózgu zwanym czasem „mózgiem jaszczurki”, ponieważ zajmuje się pierwotnymi emocjami i wszyscy go doświadczają. Ocenianie siebie za uczucia nie jest pomocne i nie prowadzi do odwagi.

Pomocne może być czytanie historii ludzi, którzy zmierzyli się ze swoimi lękami i przezwyciężyli je. To może pomóc ci zrozumieć, że nie jesteś sam w odczuwaniu strachu, co może ułatwić ci zaakceptowanie tej emocji w sobie

Krok 3. Nazwij swój strach

Czasami nie jesteśmy nawet pewni, czego się boimy. Ta niepewność może zwiększyć niepokój, co sprawia, że czujemy się jeszcze bardziej przestraszeni. Poświęć trochę czasu na określenie, co może powodować uczucie strachu.

Może się okazać, że autorefleksja jest pomocna. Postaraj się być tak konkretny i szczegółowy, jak to tylko możliwe.
Na przykład: „Boję się. Czuję to wszędzie w moim ciele. Mam mdłości. Nie wiem, dlaczego się teraz boję. Rzeczy, które mogą wywoływać ten strach, to moje zmartwienie o zdrowie mojego partnera, moje obawy o utrzymanie pracy lub poczucie, że Lakers nie wygrają mistrzostw w tym roku.
Pomocna może być również rozmowa ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego. Wiele osób wierzy w mit, że terapia jest przeznaczona tylko dla osób, które mają ogromne, nie do pokonania problemy, ale to wcale nie jest prawda. Jeśli stale masz problemy z lękiem, terapeuta lub doradca może pomóc ci określić, dlaczego i wymyślić strategie, aby temu zaradzić.

Krok 4. Zbadaj swoje obawy

Mamy tendencję do lęku, gdy dostrzegamy jakąś krzywdę lub zagrożenie dla siebie (lub innych). Niektóre obawy są uzasadnione, ale inne wyrządzają więcej szkody niż pożytku. Przyjrzyj się dobrze swoim lękom i zdecyduj, czy uważasz, że są pomocne, czy szkodliwe.

Na przykład strach przed skokami spadochronowymi, gdy nigdy nie miałeś lekcji, jest rozsądnym strachem. Nie masz żadnego przeszkolenia ani umiejętności w tej dziedzinie i możesz zostać zraniony. Możesz jednak rozwiązać ten strach, biorąc lekcje i ucząc się więcej o skokach spadochronowych. Możesz nadal odczuwać cień strachu, gdy jesteś w samolocie, ale podejmiesz wszystkie działania, które możesz kontrolować.
Z drugiej strony, bojąc się skończyć pisanie swojej książki, ponieważ boisz się, jak ocenią ją inni, nie jest to zbyt pomocne. Nie masz kontroli nad reakcjami innych, ale możesz kontrolować to, co robisz. W tym przypadku jedyną rzeczą, która cię powstrzymuje, jest sam strach.
Twoje lęki mogą również objawiać się jako niezmienne i globalne. Cofnij się o krok i zbadaj je. Na przykład „Po prostu nie jestem wystarczająco odważny, aby podróżować sam” zakłada, że twój strach jest nieodłączny i trwały. Zamiast tego skup się na tym, co możesz zrobić, aby przezwyciężyć ten strach: „Boję się podróżować sam. Mogę poszukać informacji o miejscu, do którego podróżuję, więc czuję się bardziej komfortowo, gdy tam dotrę. Mogę chodzić na zajęcia z samoobrony, więc czuję się silniejszy.”

Krok 5. Zaakceptuj lukę

Częstym powodem, dla którego się boimy, jest to, że martwimy się, że jesteśmy bezbronni. Wraz z podatnością pojawia się możliwość niepewności, zranienia lub ryzyka. Jednak bycie wrażliwym otwiera cię również na miłość, połączenie i empatię. Uczenie się akceptowania wrażliwości jako faktu życia może pomóc ci mniej martwić się o swoje lęki.

Jednym ze sposobów na bycie odważnym jest zaakceptowanie, że wszystko jest ryzykowne. Wszystkie rzeczy, które robisz w ciągu dnia – od wstawania z łóżka po zjedzenie obiadu – niosą ze sobą pewien poziom ryzyka. Ale to nie powstrzymuje cię przed życiem. Ani rzeczy, których się boisz.
Strach przed porażką to kolejny bardzo powszechny strach. Staraj się myśleć o rzeczach nie w kategoriach porażki lub sukcesu, ale w kategoriach tego, czego możesz się od nich nauczyć. W ten sposób wszystkie rzeczy są w jakiś sposób pomocne, nawet jeśli nie są zgodne z oczekiwaniami.

Krok 6. Skoncentruj się na tym, co możesz kontrolować

Nie możesz nic poradzić na strach przed czymś – to reakcja emocjonalna, której nie możesz zmienić. Możesz jednak kontrolować, co z tym zrobisz. Skoncentruj swoją uwagę na swoich działaniach, a nie na mimowolnych reakcjach.

Pamiętaj, że nie możesz też kontrolować wyników żadnej akcji. Możesz tylko kontrolować to, co robisz. Odrzuć myśl, że „masz” kontrolować, jak każde działanie kończy się - po prostu nie możesz tego kontrolować. Skoncentruj się na swoich działaniach, a nie na ich wynikach

Część 2 z 3: Budowanie pewności siebie

Krok 1. Znajdź wzór do naśladowania

Jeśli masz trudności z wyjściem z sytuacji, spróbuj wzorować swoje zachowanie na kimś innym, kto zmaga się z przeciwnościami losu. Może to nie tylko dać ci dobrą dawkę perspektywy („Wow, przynajmniej mój problem nie jest taki zły”), ale może zainspirować cię do większej odwagi.

Poszukaj wzoru do naśladowania wśród osób, które już znasz. Jeśli czujesz się wystarczająco komfortowo, zastanów się nad pytaniem ich, jak radzili sobie w sytuacjach, które wymagały odwagi.
Przeczytaj o odważnych postaciach historycznych. Zapoznaj się z życiorysami ludzi, którzy są znani z dzielnego stawiania czoła przeciwnościom, takich jak Theodore Roosevelt, Harriet Tubman czy Joanna d'Arc, bojownicy o wolność, buntownicy itp.

Krok 2. Rozwijaj odporność psychiczną

Odwaga wymaga bycia „twardym”, gdy napotykasz przerażające lub trudne sytuacje. Odporność psychiczna to jednak coś więcej niż tylko twardy front. Aby być naprawdę odpornym, musisz ćwiczyć następujące rzeczy:

Elastyczność. Elastyczność poznawcza to umiejętność dostosowywania się do zmieniających się sytuacji. To umiejętność trzymania się z dala od defensywy, jeśli coś pójdzie nie tak. To umiejętność szukania nowych sposobów podejścia do problemu lub sytuacji. Możesz rozwinąć elastyczność, rozpoznając potencjał uczenia się we wszystkich sytuacjach i rozwijając nastawienie oparte na ciekawości, a nie zmartwieniu.
Zaręczyny. Aby być odważnym w danej sytuacji, musisz stawić jej czoło. Naprawdę odważni ludzie badają sytuację i określają, jak do niej podejść, zamiast próbować uciec lub zignorować problem. Podział sytuacji na mniejsze elementy może pomóc Ci stawić czoła kłopotliwym sytuacjom. Możesz też spróbować wyobrazić sobie najlepszy możliwy scenariusz, a nie najgorszy z możliwych.
Trwałość. Nie zawsze wszystko idzie gładko. Odważni ludzie to rozumieją i wstają, gdy upadną. Możesz pomóc sobie stać się wytrwałym, określając, jakie działania musisz podjąć na każdym kroku. O wiele łatwiej jest zmierzyć się z porażką, jeśli wiesz, że następny krok, który musisz wykonać, jest osiągalny, a nie monumentalne zadanie.

Krok 3. Zmierz się z negatywnymi myślami

Wszyscy od czasu do czasu utknęliśmy w nieprzydatnych sposobach myślenia lub „zakłóceniach poznawczych”. Kiedy zauważysz, że myślisz negatywnie o sobie lub o sytuacji, rzuć sobie wyzwanie, aby zbadać, jakie naprawdę masz dowody na te myśli, lub przeformułuj je w pozytywny sposób.

Generalizowanie jest powszechnym zniekształceniem. Na przykład „Jestem takim tchórzem” to uogólniające stwierdzenie o sobie, które nie jest prawdziwe. Możesz odczuwać strach, ale to nie czyni cię „tchórzem”.
Skoncentruj się na tym, co czujesz w danej chwili. Na przykład: „Boję się o tę wielką randkę jutro, ponieważ denerwuję się, że moja randka mnie nie polubi”. Pomoże ci to uniknąć posiadania niezdrowych (i niedokładnych) przekonań na swój temat.
Katastrofizacja to kolejne zniekształcenie, które może powodować reakcje strachu. Kiedy katastrofujesz, niszczysz wydarzenie lub doświadczenie nieproporcjonalne, aż wymknie się spod kontroli. Na przykład: „Moja szefowa nie patrzył na mnie, kiedy mijałem ją na korytarzu. Pewnie jest na mnie zła. Prawdopodobnie zrobiłem coś złego. Może mnie zwolnić. Stracę swój dom. To oczywiście najgorszy scenariusz, który jest bardzo mało prawdopodobny.
Zmierz się z tymi myślami, wymagając od siebie zbadania dowodów na każdym etapie swojego założenia. Na przykład: „Moja szefowa nie patrzył na mnie, kiedy mijałem ją na korytarzu. Mogła być na mnie zła. Mogła też być rozproszona przez coś innego. Może nawet mnie nie widziała. Zakładając, że jest na mnie zła, nie ma sensu; Zapytam ją, czy wszystko w porządku, zanim za bardzo się zdenerwuję.

Krok 4. Odrzuć perfekcjonizm

Perfekcjonizm jest przyczyną wielu obaw. Możemy tak bardzo obawiać się, że nasze wysiłki nie będą „doskonałe”, że nawet ich nie podejmujemy. To powszechny mit, że perfekcjonizm to to samo, co zdrowa ambicja lub dążenie do doskonałości. W rzeczywistości perfekcjonizm próbuje powstrzymać nas przed utratą lub porażką – a to po prostu nie jest możliwe w życiu.

Perfekcjonizm może sprawić, że będziesz dla siebie tak surowy, że rzeczy, które są prawdziwymi osiągnięciami, postrzegasz jako „porażki”, ponieważ nie spełniają twoich nierozsądnych standardów. Na przykład perfekcjonista może uznać zdobycie B z historii za „porażkę”, ponieważ nie jest to doskonała ocena. Uczeń, który jest wobec siebie sprawiedliwy, mógłby uznać to za sukces, ponieważ na zajęciach pracował tak ciężko, jak tylko mógł. Skupienie się na procesie, a nie na jego wynikach, może pomóc w pokonaniu perfekcjonizmu.
Perfekcjonizm często może prowadzić do poczucia wstydu w sobie, ponieważ skupia się tylko na twoich wadach. Bardzo trudno jest okazać odwagę, jeśli się wstydzisz.
Perfekcjonizm również nie prowadzi do sukcesu. W rzeczywistości wiele osób, które identyfikują się jako perfekcjoniści, odnosi mniejsze sukcesy niż ludzie, którzy akceptują możliwość niepowodzeń i postrzegają je jako doświadczenia edukacyjne.

Krok 5. Zacznij każdy dzień od autoafirmacji

Autoafirmacje to frazy lub mantry, które mają dla ciebie osobiste znaczenie. Możesz je powtórzyć, aby wyrazić życzliwość i akceptację dla siebie. Chociaż może to zabrzmieć tandetnie, autoafirmacje mogą z czasem pomóc w zwiększeniu pewności siebie.

Na przykład możesz powiedzieć coś w stylu „Dzisiaj akceptuję siebie taką, jaką jestem” lub „Jestem warta miłości”.
Możesz także skoncentrować swoje autoafirmacje na rozwijaniu odwagi. Na przykład możesz powiedzieć coś w stylu „Dzisiaj mogę być odważny” lub „Jestem wystarczająco silny, aby poradzić sobie z tym, co dzisiaj stanie mi na drodze”.
Pamiętaj, aby twoje autoafirmacje były skupione na sobie. Pamiętaj, że nie możesz kontrolować innych. Na przykład pomocna autoafirmacja może wyglądać tak: „Dzisiaj zrobię co w mojej mocy, aby poradzić sobie ze swoimi lękami. Nie mogę zrobić więcej niż najlepiej. Nie mogę kontrolować tego, jak inni na mnie działają lub reagują”.
Sformułuj swoje autoafirmacje w pozytywny sposób. Ludzie reagują negatywnie na negatywne stwierdzenia, nawet jeśli mają one być pomocne. Zamiast mówić „Nie poddam się dzisiaj moim lękom”, powiedz coś w stylu „Dzisiaj mogę stawić czoła moim lękom, ponieważ jestem silny”.

Krok 6. Zdystansuj się od swoich lęków

Czasami pomocne może być postrzeganie swoich lęków jako czegoś odrębnego od siebie. Wizualizacja strachu jako oddzielnego stworzenia może pomóc ci poczuć, że masz nad nim większą kontrolę.

Na przykład możesz sobie wyobrazić, że twój strach to mały żółw. Ilekroć się boi, żółw wciąga głowę do skorupy i nie może nic zrobić ani zobaczyć, co oczywiście nie jest pomocne. Wizualizuj swojego „żółwia strachu” i skonfrontuj się z nim, mówiąc mu, że robisz to, co możesz kontrolować i nie martw się o to, czego nie możesz.
Używanie humorystycznych lub komicznych obrazów może pozbawić cię trochę siły strachu, czyniąc go śmiesznym. (To zadziałało w Harrym Potterze, prawda? Riddikulus!)

Krok 7. Poproś znajomych o pomoc

Czasami słowo zachęty od przyjaciela lub ukochanej osoby może ci pomóc, gdy czujesz się mniej niż odważny. Otaczaj się ludźmi, którzy są również oddani wrażliwości i odwadze, a nie tymi, którzy pozwalają, aby zdominowały ich straszne myśli.

Ludzie są podatni na „emocjonalną zarazę”. Okazuje się, że tak jak można się przeziębić, można też „złapać” emocje od otaczających nas ludzi. Ważne jest, aby otaczać się ludźmi, którzy siebie akceptują i są odważni. Jeśli spotykasz się głównie z innymi ludźmi, którzy czegoś się boją (i nie robią nic, aby poradzić sobie z tym strachem), możesz mieć więcej problemów z przezwyciężeniem własnego strachu

Krok 8. Próbuj trudnych zadań

Odniesienie sukcesu w czymś, co uważasz za trudne, może dodać ci pewności siebie. Nawet jeśli nie od razu opanujesz swoje przedsięwzięcie, potraktuj wyzwanie jako doświadczenie edukacyjne i przypomnij sobie, że na naukę możesz poświęcić tyle czasu, ile potrzebujesz.

Na przykład możesz postawić sobie za cel naukę gry na gitarze, ugotowanie wyśmienitego francuskiego posiłku, zdobycie certyfikatu nurkowania – jedynym ograniczeniem jest Twoja wyobraźnia.
Wyznaczaj sobie cele i podejmuj wyzwania, które są dla Ciebie ważne. Pewnym sposobem na zniszczenie pewności siebie jest ciągłe porównywanie się z innymi. Nie martw się, co inni myślą o Twoich celach; zrób je dla ciebie.

Krok 9. Ćwicz uważność

Jednym z powodów, dla których wiele osób zmaga się z odwagą, jest to, że chcemy uniknąć smutku, złości lub frustracji, więc „wyłączamy” cierpienie, którego doświadczamy my i inni. Ćwiczenie świadomej akceptacji obecnego doświadczenia, bez osądzania, może pomóc w zaakceptowaniu emocji zarówno negatywnych, jak i pozytywnych, dzięki czemu poczujesz się odważniej.

Medytacja uważności może być doskonałym sposobem na ćwiczenie tych umiejętności. Możesz wziąć udział w zajęciach lub uczyć się.
UCLA oferuje kilka medytacji z przewodnikiem do pobrania. UCSD ma również do pobrania przewodniki do medytacji w formacie MP3. Program Harvard Pilgrim „Mind the Moment” obejmuje bezpłatny kurs i filmy ćwiczeniowe do praktyki uważności.

Część 3 z 3: Codzienne ćwiczenie odwagi

Krok 1. Ćwicz akceptowanie niepewności

Niepewność jest źródłem wielu obaw. Możesz jednak nauczyć się tolerować niepewność, stopniowo wprowadzając ją do swojego codziennego doświadczenia. Zwiększy to Twoją pewność siebie i umiejętność radzenia sobie w niepewnych sytuacjach, co pozwoli Ci działać z odwagą.

„Nietolerancja niepewności” powoduje wiele niepokoju. Możesz mieć trudności z pogodzeniem się z tym, że w danej sytuacji może wydarzyć się coś negatywnego. Możesz przeceniać ryzyko sytuacji lub unikać działania, ponieważ martwisz się konsekwencjami.
Prowadź dziennik przez cały dzień, odnotowując, kiedy czujesz się niepewny, niespokojny lub przestraszony. Zapisz szczegółowo, co Twoim zdaniem powoduje te uczucia. Zwróć też uwagę na to, jak na nie reagujesz w danym momencie.
Oceń swoje obawy. Umieść rzeczy, których się boisz lub obawiasz, na skali od 0 do 10. Na przykład „pójście na randkę z nieznajomym” może oznaczać 8, a „pójście do filmu, którego nigdy wcześniej nie widziałem” może oznaczać 2.
Zacznij powoli uczyć się radzenia sobie ze strachem przed niepewnością, ćwicząc w warunkach niskiego ryzyka. Na przykład, wybierz jedną z obaw, które masz niżej w rankingu, na przykład „spróbowanie nowej restauracji” i przećwicz to. Możesz skończyć z nienawiścią do restauracji i to jest w porządku. Ważne jest, aby udowodnić sobie, że możesz stawić czoła niepewności z odwagą i wyjść silniejszy po drugiej stronie.
Zapisz swoje odpowiedzi w swoim dzienniku. Za każdym razem, gdy napotkasz strach, zapisz, co się stało. Co zrobiłeś? Jak się czułeś, gdy to robiłeś? Jak zareagowałeś na te uczucia? Jak to się stało?

Krok 2. Zrób konkretne plany

Łatwo jest się bać, gdy nie wiesz, co musisz zrobić. Podziel wyzwania i sytuacje na mniejsze zadania, które możesz osiągnąć.

Wyobrażenie sobie możliwych przeszkód, jakie możesz napotkać, może pomóc ci działać odważnie, gdy napotkasz trudności. Pomyśl o wszelkich przeszkodach, które możesz napotkać i stwórz plan działania, aby sobie z nimi poradzić.
Sformułuj swoje plany i cele w pozytywnym języku. Badania pokazują, że jest bardziej prawdopodobne, że osiągniesz swoje cele, jeśli przedstawisz je pozytywnie jako coś, do czego dążysz, a nie to, nad czym pracujesz.
Utrzymuj swoje cele w oparciu o wyniki. Pamiętaj, że możesz kontrolować tylko swoje działania i reakcje, a nie kogokolwiek innego. Upewnij się, że wyznaczyłeś sobie cele i sporządziłeś plany, które możesz osiągnąć dzięki własnej pracy.

Krok 3. Wybierz pomaganie innym

Kiedy boisz się lub jesteś zestresowany, twoją naturalną tendencją może być ukrywanie się przed światem. Jednak badania psychologiczne sugerują, że nie jest to najbardziej pomocny sposób na zwiększenie odwagi. Wiele osób przejawia tendencję do „zachowania i zaprzyjaźniania się”, w której reagujesz na stresującą sytuację, wyrażając troskę o innych. Wyrażanie troski o innych aktywuje stan odwagi w twoim mózgu, który może przenieść się na twoje własne sytuacje. Następnym razem, gdy poczujesz strach, spróbuj okazać komuś współczucie lub uszanuj jego siłę. Możesz też znaleźć własne podwyżki.

Kiedy system opieki społecznej, regulowany przez neuroprzekaźnik oksytocynę, jest stymulowany, doświadczasz większej empatii i więzi z innymi. Ten system hamuje również obszary mózgu, które przetwarzają strach.
System nagrody w twoim mózgu uwalnia potężny neuroprzekaźnik zwany dopaminą, który zwiększa poczucie motywacji i zmniejsza poczucie strachu. Dopamina może sprawić, że poczujesz się bardziej optymistyczny i odważny.
System dostrajania w twoim mózgu opiera się na neuroprzekaźniku serotoninie. Twoja samokontrola i intuicja są powiązane z serotoniną, co oznacza, że czujesz się bardziej w stanie podejmować odważne (i mądre) decyzje.

Krok 4. Bądź odważny przez 20 sekund

Czasami trudno wyobrazić sobie bycie odważnym przez cały dzień, a nawet godzinę. Ćwicz odwagę tylko przez 20 sekund na raz. Możesz zrobić wszystko tylko przez 20 sekund. Kiedy skończysz pierwszy zestaw, zacznij kolejny. I kolejny. I kolejny. Te małe kawałki sumują się.

Krok 5. Rozważ swoją decyzję

Jeśli masz do czynienia z sytuacją, która może oznaczać podjęcie odważnej, ale trudnej decyzji, poświęć trochę czasu na przemyślenie tego. Jeśli mocno myślisz o tym, co należy zrobić, możesz to wykorzystać, aby zwiększyć swoją odwagę w danej chwili. Przekonanie jest głównym czynnikiem odwagi. Zapytaj siebie:

Czy to właściwa rzecz? Właściwa rzecz nie zawsze jest najłatwiejsza ani najpopularniejsza. Polegaj na swoim sumieniu, aby pomóc Ci podjąć decyzję.
Czy to jedyny sposób na rozwiązanie sytuacji? Zastanów się, czy istnieją inne sposoby na obejście problemu. Czy istnieje obejście, o którym jeszcze nie pomyślałeś?
Czy jesteś przygotowany na konsekwencje? Jeśli akcja, którą zamierzasz wykonać, ma ogromne konsekwencje, poświęć dodatkową sekundę, aby się nad tym zastanowić. Gdyby zdarzył się najgorszy scenariusz, czy byłbyś w stanie sobie z nim poradzić?
Dlaczego podejmujesz tę decyzję? Dlaczego jest to dla Ciebie ważne? Co się stanie, jeśli ci się nie uda?
Możesz także sporządzić listę zalet i wad dla każdego działania, które możesz podjąć. Co tak naprawdę może się stać najgorsze? Co najlepsze, co może się wydarzyć?

Krok 6. Nie myśl - działaj

Po pewnym momencie lepiej, jeśli przestaniesz rozmyślać nad tym, co masz zamiar zrobić i po prostu to zrób. Nadmierne myślenie może nie tylko odwieść Cię od działania, ale może Cię stresować i sprawić, że poczujesz, że nie możesz nic zrobić. Weź głęboki oddech, spróbuj oczyścić umysł i idź naprzód z tym, na co już zdecydowałeś. Nie wahaj się i skup się na tym, by przez to przejść.

Powtórzenie afirmacji podczas wykonywania tej czynności może pomóc. Zaufanie jest ważne, aby przejść przez pierwszy krok. Kontynuując działanie, nadal będziesz czuć się odważniejszy

Krok 7. Udawaj, aż to zrobisz

Uczenie się tolerowania niepewności i dyskomfortu w pewnych sytuacjach jest właśnie tym - ciągłym doświadczeniem uczenia się. Nie będziesz odważny z dnia na dzień. Ale badania wykazały, że „przybieranie odważnej twarzy”, nawet jeśli nie czujesz się odważny, może pomóc ci stać się odważniejszym.

Nie czekaj, aż poczujesz się odważny. Często nawet ludzie, których uważamy za odważnych – strażacy, żołnierze, lekarze – nie czują się w tej chwili odważni. Po prostu wiedzą, co należy zrobić, i decydują się to zrobić.
Z drugiej strony przekonanie, że nie możesz czegoś zrobić, może stać się samospełniającą się przepowiednią. Twoja wiara w siebie może albo pomóc, albo utrudnić twoją wydajność.

Porady

Odwaga nie zawsze ryczy. Czasami odwaga to wystarczająca siła, by wstać i spróbować ponownie.
Pamiętaj, odwaga nie jest brakiem strachu, ale siłą do stawienia czoła temu strachowi.
Kiedy musisz zebrać się na odwagę, pamiętaj o innych wyzwaniach, które pokonałeś. Każdy był kiedyś odważny (na przykład uczył się jeździć na rowerze). Znowu możesz być odważny.
Znajdź inspirujący werset lub piosenkę. Werset lub piosenka mogą pomóc ci poczuć, że nie jesteś sam. Zapisz to na kartce i trzymaj przy sobie. Jeszcze lepiej, zapamiętaj to! W ciągu dnia śpiewaj piosenkę lub czytaj lub recytuj werset!
Sukces nie oznacza braku problemów, ale przezwyciężenie problemów.
Po prostu rób to, co słuszne. To jest najważniejsze i sprawi, że ludzie pomyślą, że jesteś odważny. Na przykład wstawiaj się za kimś, kto jest zastraszany.