Zdrowe nerki usuwają produkty przemiany materii i nadmiar płynów z krwi. Nerki są zatem niezbędne do utrzymania stabilnej równowagi substancji chemicznych w organizmie. Jednak ponad 26 milionów Amerykanów, czyli 1 na 9 dorosłych, cierpi na chorobę nerek, co oznacza, że nerki nie funkcjonują skutecznie. Wcześnie wykryta choroba nerek może być leczona, aby zapobiec poważniejszym rozwojowi choroby i innym powikłaniom. Istnieje wiele sposobów mierzenia czynności nerek i testowania chorób nerek.
Kroki
Metoda 1 z 2: Uzyskanie podstawowych testów laboratoryjnych
Krok 1. Omów swoje obawy z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej
Poinformuj lekarza o wszelkich objawach, których możesz doświadczać.
- Objawy mogą obejmować obrzęk oczu, dłonie stóp; przejście krwawego, mętnego lub koloru herbaty; nadmierne pienienie moczu; oddawanie mniejszej ilości moczu lub trudności w oddawaniu moczu; zmęczenie i utrata apetytu; uporczywe uogólnione swędzenie.
- Lekarz zleci wtedy wykonanie serii standardowych testów. National Kidney Foundation zaleca dwa proste testy w celu sprawdzenia choroby nerek, jeden oceniający krew, a drugi oceniający mocz.
Krok 2. Zrozum badanie krwi
Ważne jest, aby być na bieżąco informowanym o tym, co te testy mierzą i jakie dostarczają informacji na temat czynności nerek. Bycie na bieżąco może również pomóc w opanowaniu niepokoju.
Badanie krwi nazywa się współczynnikiem filtracji kłębuszkowej. Mierzy, ile krwi filtrują nerki co minutę. Jest to znane jako GFR (współczynnik filtracji kłębuszkowej). Ten test pokazuje, jak dobrze działają twoje nerki. Normalna wartość GFR wynosi 90 lub więcej. GFR poniżej 60 to znak, że nerki nie pracują prawidłowo
Krok 3. Zrozum badanie moczu
Badanie moczu sprawdza obecność białka w moczu, co może być oznaką choroby nerek. Kiedy filtry w nerkach są uszkodzone, białko przedostaje się do moczu.
Ten test ma kilka różnych nazw, w tym czek na „białkomocz”, „albuminuria” lub „mikroalbuminuria”. Można go również nazwać „stosunkiem albuminy w moczu do kreatyniny”
Krok 4. Pobierz próbkę krwi
Będziesz musiał odwiedzić klinikę laboratorium medycznego, gdzie technik pobierze standardową próbkę krwi z twojego ramienia.
- Twój lekarz może poprosić Cię o tymczasowe zaprzestanie przyjmowania jakichkolwiek leków, które mogą wpłynąć na wyniki. Należą do nich antybiotyki, kwas żołądkowy i leki do chemioterapii.
- Ryzyko badania krwi jest minimalne. W rzadkich przypadkach ludzie mogą doświadczać nadmiernego krwawienia, omdlenia, zawrotów głowy lub infekcji.
- Niektórzy ludzie odczuwają umiarkowany ból po wkłuciu igły w ramię. Większość jednak czuje tylko lekkiego ukłucia. Po pobraniu próbki może pojawić się pulsowanie lub niewielki siniak, ale nie powinno to trwać długo.
- Próbka jest następnie wysyłana do laboratorium w celu przetestowania.
Krok 5. Pobierz próbkę moczu
W większości przypadków zostaniesz poproszony o oddanie małej próbki moczu w gabinecie lekarskim. Do tego testu nie jest wymagane żadne specjalne przygotowanie. Nie ma również ryzyka związanego z dostarczeniem próbki moczu.
- W rzadkich przypadkach konieczne może być zbieranie całego moczu w domu przez 24 godziny. Aby to zrobić, musisz otrzymać od swojego lekarza specjalny pojemnik.
- Próbka jest wysyłana do laboratorium w celu przetestowania.
Krok 6. Poczekaj na wyniki testu
Twój lekarz skontaktuje się z Tobą, gdy wyniki będą dostępne. Najlepiej spotkać się z nim, aby omówić potencjalną diagnozę i plan leczenia, jeśli wyniki są pozytywne dla choroby nerek.
Metoda 2 z 2: Dalsze testy
Krok 1. Oceń z lekarzem, czy potrzebne są dodatkowe badania
Twój lekarz poinformuje Cię, czy wyniki podstawowych badań laboratoryjnych były rozstrzygające. Może zalecić wykonanie kolejnych badań w celu potwierdzenia tych wyników lub oceny stopnia uszkodzenia nerek.
Krok 2. Zrób badanie USG
USG nerek to nieinwazyjne badanie, które daje obrazy, które są wykorzystywane do oceny wielkości, kształtu i lokalizacji nerek.
- Musisz umówić się na USG, zwykle w specjalnej klinice lub ośrodku medycznym, który wykonuje USG nerek.
- Technik wyjaśni procedurę i być może będziesz musiał podpisać formularz zgody autoryzujący zabieg.
- Zazwyczaj przed USG nie jest wymagane żadne wcześniejsze przygotowanie, takie jak post lub sedacja.
- Technik przeprowadzi przetwornik przez brzuch po nałożeniu żelu na obszar, który ma być obrazowany. Przetwornik jest urządzeniem podobnym do probówki, które wytwarza fale dźwiękowe, które odbijają się od tkanek ciała i wytwarzają echa. Echa są następnie przesyłane do komputera i tłumaczone na obrazy Twoich nerek.
Krok 3. Uzyskaj skan CT
Ten test, zwany tomografią komputerową (CT), wykorzystuje barwnik kontrastowy do zobrazowania nerek. Może być również używany do wyszukiwania nieprawidłowości i niedrożności w nerkach.
- Będziesz musiał umówić się na specjalną wizytę na tomografię komputerową, zwykle w specjalnej klinice lub ośrodku medycznym, który wykonuje tomografię komputerową nerek.
- Technik wyjaśni Ci procedurę i będziesz musiał podpisać zgodę autoryzującą zabieg, jeśli wiąże się to z użyciem barwnika kontrastowego.
- W ramach przygotowań należy wstrzymać się z jedzeniem i piciem przed badaniem.
- Podczas testu będziesz leżał na stole do skanowania, który wsuwa się do dużego, okrągłego otworu skanera. Gdy skaner obraca się wokół ciebie, promienie rentgenowskie będą przechodzić przez ciało przez krótki czas. Promienie rentgenowskie pochłonięte przez tkanki ciała są wykrywane przez skaner i przesyłane do komputera. Komputer następnie przekształca informacje w obraz.
Krok 4. Poddaj się biopsji nerki w szpitalu
Będziesz musiał zaplanować tę procedurę z wyprzedzeniem i zaplanować pobyt w szpitalu przez co najmniej 12 godzin.
- Większość biopsji nerek jest wykonywana przezskórnie, czyli przez skórę. W większości przypadków nie zostaniesz uśpiony za pomocą środka znieczulającego, ale zamiast tego podajesz leki, które powodują senność, podczas gdy obszar jest odrętwiały.
- Lekarz nacina skórę i wbija igłę w powierzchnię nerki. On lub ona następnie pobrać próbkę. Przez kilka dni obszar może odczuwać ból lub tkliwość, a w moczu może pojawić się krew. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli te objawy utrzymują się.
