Lęk separacyjny może powodować przywiązanie, gdy ukochana osoba jest w pobliżu i niepokój, gdy jest daleko, ale jest to stan, z którym możesz sobie skutecznie radzić. Możesz doświadczyć tego sam lub opiekować się nim dziecko, niemowlę lub zwierzę domowe. W każdym przypadku należy zwrócić się o pomoc do lekarzy, którzy mogą pomóc w prawidłowej diagnozie i zaproponować odpowiednie opcje leczenia. Pozytywna, wspierająca postawa jest również niezbędna w każdym przypadku lęku separacyjnego.
Kroki
Metoda 1 z 4: Radzenie sobie z własnym lękiem przed separacją
Krok 1. Uzyskaj diagnozę i leczenie od lekarzy
Lęk separacyjny może dotyczyć osób w każdym wieku, a u dorosłych można zdiagnozować zespół lęku przed separacją dorosłych (ASAD). Zwłaszcza jeśli jesteś nastolatkiem lub dorosłym, Twój lekarz może zalecić leczenie, w tym:
- Sesje terapeutyczne ze specjalistą zdrowia psychicznego.
- Dołączanie do grupy wsparcia z innymi osobami zajmującymi się lękiem separacyjnym.
- Leki, które mogą pomóc w radzeniu sobie z lękiem lub depresją.
Krok 2. Użyj technik, aby przeformułować swoje negatywne myśli
W ramach sesji terapeutycznych otrzymasz wskazówki, jak rozpoznać, skonfrontować i przezwyciężyć negatywne myśli, które pojawiają się, gdy czujesz się odizolowany lub opuszczony. Pracuj ze swoim terapeutą nad umiejętnościami wykonywania następujących czynności:
- Spróbuj pomyśleć o przyczynie swojego lęku przed separacją. Czy w twoim życiu wydarzyło się coś, co sprawiło, że poczułeś się niepewnie, niepewny lub przestraszony? Nie możesz przepracować tych niespokojnych uczuć, dopóki nie zaczniesz rozumieć, skąd one pochodzą.
- Zidentyfikuj i zapisz negatywne myśli, których doświadczasz.
- Zamień negatywne myśli na pozytywne, na przykład zmieniając „Nigdy go więcej nie zobaczę” na „Zobaczę go w przyszłym tygodniu po podróży służbowej”.
- Oderwij się od negatywnych myśli przyjemnymi, zdrowymi zajęciami.
Krok 3. Wypróbuj techniki radzenia sobie z niepokojem
Czasami nie będziesz w stanie zmienić lub zignorować negatywnych uczuć. Twój terapeuta pomoże Ci znaleźć najlepsze dla Ciebie strategie radzenia sobie. Możliwe przykłady to:
- Ćwiczenia głębokiego oddychania.
- Medytacja.
- Techniki wizualizacji.
- Joga.
Krok 4. Zastosuj terapię ekspozycyjną, jeśli zaleci to Twój terapeuta
Zasadniczo terapia ekspozycji polega na „stawieniu czoła swojemu strachowi”, ale w bezpiecznym i wspierającym środowisku. Terapia ekspozycji na lęk separacyjny może obejmować czynności takie jak:
- Wyobrażanie sobie rozłąki z bliskimi podczas sesji terapeutycznych.
- Wykonywanie coraz dłuższych okresów separacji podczas korzystania ze strategii radzenia sobie.
- Mówienie o swoich uczuciach podczas i po sesjach terapii ekspozycyjnej.
Metoda 2 z 4: Zajęcie się lękiem przed separacją u dzieci
Krok 1. Obserwuj ich zachowania i uzyskaj właściwą diagnozę medyczną
Wszystkie dzieci czasami doświadczają przynajmniej łagodnego lęku separacyjnego. Jeśli jednak sama myśl o separacji powoduje poważne objawy emocjonalne lub fizyczne, pozwól lekarzowi ocenić ich stan.
- Dziecko z lękiem separacyjnym może wykonać kilka z poniższych czynności, aby uniknąć separacji: napady złości; opisać (prawdziwe lub wyimaginowane) choroby fizyczne, takie jak ból brzucha lub ból brzucha; stać się nadmiernie czepliwym, gdy jesteś w pobliżu; nie mogą spać w samotności.
- Około 4% dzieci w wieku od 7 do 10 lat odczuwa lęk separacyjny w stopniu, który uzasadnia diagnozę kliniczną.
Krok 2. Przygotuj ich do spędzania wolnego czasu z książkami, grami i odgrywaniem ról
Strach przed nieznanym jest jednym z głównych czynników lęku przed separacją w dzieciństwie. Przygotuj ich na doświadczenie separacji w spokojny, wspierający sposób, używając technik takich jak:
- Czytanie książek dla dzieci, które opisują wydarzenia, takie jak pójście do szkoły po raz pierwszy.
- Granie w różne gry, od peek-a-boo po chowanego.
- Wspólne odgrywanie ról, jak będzie wyglądać separacja, na przykład pobyt w domu babci na weekend.
- Wykonuję treningi przygotowujące i chodzące do szkoły.
Krok 3. Stwórz procedury separacji i ponownego połączenia
Regularne, przewidywalne rutyny zapewniają komfort zażycia dzieciom z lękiem separacyjnym. Opracuj i trzymaj się stałych rutyn dla wydarzeń, takich jak:
- Przygotowanie do snu i pobudka rano.
- Wyjazd do szkoły i powrót do domu na koniec dnia.
- Twój wyjazd do pracy i powrót do domu.
Krok 4. Zawsze bądź pozytywnie nastawiony i wspieraj
Lęk separacyjny może być frustrujący dla rodzica lub opiekuna, ale denerwowanie się nie pomoże. Nigdy nie besztaj dziecka, nie mów mu, że zachowuje się „jak dziecko” lub że musi być „dużym chłopcem” lub „dużą dziewczynką” lub minimalizuj swoje uczucia w inny sposób.
- Nigdy też nie składaj obietnic, których nie możesz dotrzymać: na przykład: „Obiecuję, że jeśli się uspokoisz, żebym mógł dziś iść do pracy, jutro zostanę w domu”.
- Zamiast tego potwierdź ich uczucia i zaoferuj wsparcie: „Wiem, że smucisz się, kiedy idę do pracy. Ja też jest mi smutno. Oboje narysujmy obrazek, który druga osoba może zachować, kiedy jestem w pracy.
Metoda 3 z 4: Radzenie sobie z lękiem separacyjnym u niemowląt
Krok 1. Nie unikaj problemu, poddając się ich niepokojowi
Kiedy jesteś pozbawiony snu i zestresowany jako opiekun niemowlęcia, łatwo jest wpaść w jego płacz i lament. Jeśli jednak unikniesz ich lęku separacyjnego, śpiąc z nimi lub cały czas pozostając w domu, nigdy nie będą mieli powodu, aby go przezwyciężyć.
Zamiast tego rób takie rzeczy, jak krótkie odprawy, gdy płaczą w nocy, i robienie rozłąki w ciągu dnia o coraz dłuższym czasie trwania, gdy obecny jest inny znajomy opiekun
Krok 2. Pozostań pozytywny podczas wyjazdów i zjazdów
Zamiast sprawiać, by rozstania wydawały się smutnym wydarzeniem, przez które każdy musi się przebrnąć, traktuj je jako normalne części szczęśliwego dnia. Nawet jeśli czujesz się okropnie opuszczając ich, nie okazuj tego!
- Kiedy wyjdziesz, porozmawiaj entuzjastycznie o całej zabawie, jaką będzie miał ze swoim opiekunem i zapewnij ich, że wrócisz.
- Kiedy wrócisz, uśmiechnij się szeroko, obejmij je i spędź razem trochę czasu.
Krok 3. Daj im możliwość samodzielnego odkrywania i zabawy
Pozwól dziecku bawić się w bezpiecznej huśtawce z wiszącymi gadżetami lub pozwól mu czołgać się lub chodzić po bezpiecznym pokoju wypełnionym odpowiednimi przedmiotami do zbadania. Trzymaj się na tyle blisko, abyś mógł je widzieć i słyszeć, ale nie przesuwaj nad nimi.
- Pomoże im to zrozumieć, że mogą się dobrze bawić bez Ciebie.
- W przypadku niemowląt i małych dzieci „niezależność” jest pojęciem względnym. Trzymaj dziecko w zasięgu wzroku przez cały czas i upewnij się, że każde pomieszczenie, w którym się znajduje, jest odpowiednio zabezpieczone przed dziećmi.
Krok 4. Stwórz spójne rutyny dzienne i nocne
Konsekwencja sprzyja poczuciu bezpieczeństwa u osób w każdym wieku, w tym u niemowląt. Znajome rytuały sygnalizują, że czas pobawić się z dziadkiem, zdrzemnąć się lub iść do pracy i zmniejszyć niepokój związany ze zmianami lub różnicami.
- Zmniejszając ogólny niepokój niemowlęcia, pomożesz zmniejszyć jego doświadczanie lęku separacyjnego.
- Twoje dziecko nauczy się na przykład, że po rutynie przed drzemką zawsze następuje rutyna po drzemce, co może pomóc złagodzić jego niepokój związany z samą drzemką.
Metoda 4 z 4: Radzenie sobie z lękiem separacyjnym u zwierząt domowych
Krok 1. Spędź czas ze swoim kotem, psa lub innego zwierzaka.
Zwierzęta często doświadczają lęku separacyjnego, ponieważ po prostu nie poświęcają im wystarczającej uwagi, gdy jesteś w pobliżu. Spędź co najmniej godzinę każdego dnia aktywnie angażując się ze swoim zwierzakiem, bawiąc się, chodząc na spacer lub głaszcząc i rozmawiając z nim, przytulając się na kanapie.
Psy są zazwyczaj chętne na każdy rodzaj uwagi, którą możesz poświęcić, podczas gdy koty mogą być bardziej wybredne i pozornie obojętne. Bądź przygotowany na podążanie za przykładem kota, jeśli chodzi o to, kiedy i jak uważnie go obmyć
Krok 2. Daj swojemu zwierzakowi mnóstwo zajęć, gdy Cię nie ma
Jeśli Twój zwierzak będzie zajęty wzbogacającymi zajęciami podczas Twojej nieobecności, będzie mniej prawdopodobne, że doświadczy samotności lub niepokoju. W zależności od zwierzaka wypróbuj następujące rzeczy:
- Zabawki-puzzle, które wymagają od nich pracy na smakołyk.
- Gryź zabawki lub drapaki.
- Muzyka do słuchania podczas nieobecności.
- Grzędy, domki do zabawy, wieże, jaskinie itp.
Krok 3. Nie rób wielkich problemów z odlotami lub przylotami
Jeśli czujesz się zaniepokojony lub smutny z powodu pozostawienia swojego zwierzaka, może to wychwycić i doświadczyć więcej niepokoju na końcu. Zamiast tego traktuj swoje wyjazdy tak, jakby nie były niczym wielkim, z minimum zamieszania – może tylko szybkim zwierzakiem i prostym „Do widzenia – zobaczymy się wkrótce”.
Możesz okazywać entuzjazm po powrocie, ale nie rób tego, by wyglądało na to, że kilkugodzinna nieobecność była niemożliwa. Po prostu skorzystaj z okazji, aby spędzić trochę czasu ze swoim zwierzakiem
Krok 4. Porozmawiaj ze swoim weterynarzem o możliwościach leczenia
Jeśli masz problemy z opanowaniem lęku separacyjnego swojego zwierzaka, zasięgnij porady weterynarza. Mogą zalecić opcje leczenia, takie jak:
- Pozostawianie pachnących przedmiotów (takich jak ubrania) dla swojego zwierzaka.
- Stosowanie uspokajających sprayów lub feromonów.
- Przymierzanie uspokajającej odzieży, takiej jak koszule lub kołnierzyki.
- Podawanie zwierzęciu leków relaksacyjnych lub przeciwlękowych.
