Zaburzenia urojeniowe polegają na utrzymywaniu stałych przekonań, które są zdecydowanie fałszywe, ale pozostają wiarygodne dla chorego. Co więcej, cierpiący bardzo mocno w nie wierzy. Zaburzenie urojeniowe nie jest formą schizofrenii, z którą często jest mylone. Zamiast tego, urojenia obejmują sytuacje, które mogą faktycznie wystąpić u danej osoby przez co najmniej miesiąc lub dłużej, a przekonania te na ogół wydają się choremu normalne. Ogólnie rzecz biorąc, zachowanie osoby jest na ogół normalne, z wyjątkiem elementu urojeniowego. Istnieje kilka rodzajów zaburzeń urojeniowych, w tym erotomana, imponująca, zazdrosna, prześladowcza i somatyczna. Kiedy dowiesz się więcej o tych zaburzeniach, pamiętaj, że umysł jest niesamowitą siłą i jest zdolny do wielu dziwnych wyobrażeń, które wydają się bardzo realne osobie, która je sobie wyobraża.
Kroki
Metoda 1 z 3: Zrozumienie, jak definiuje się urojenia
Krok 1. Dowiedz się, czym jest złudzenie
Złudzenie to utrwalone przekonanie, które nie zmienia się nawet przy sprzecznych dowodach. Oznacza to, że nawet jeśli spróbujesz rozumować poprzez złudzenie z osobą, która ją posiada, jej przekonania się nie zmienią. Kiedy przedstawisz różne dowody, aby zaprzeczyć złudzeniu, ta osoba nadal będzie potwierdzać swoje przekonanie.
- Osoby o tym samym pochodzeniu społecznym i kulturowym uznałyby to przekonanie za mało prawdopodobne lub nawet niezrozumiałe.
- Przykładem urojenia uważanego za dziwaczne byłoby przekonanie, że narządy wewnętrzne jednej osoby zostały zastąpione narządami wewnętrznymi innej osoby bez widocznych blizn lub innych oznak operacji. Przykładem mniej dziwacznego złudzenia jest przekonanie, że ktoś jest obserwowany lub nagrywany przez policję lub urzędników państwowych.
Krok 2. Poznaj kryteria zaburzenia urojeniowego
Rzeczywiste zaburzenie urojeniowe to specyficzne zaburzenie, które polega na posiadaniu urojeń przez miesiąc lub dłużej. Zdecydowanie nie dzieje się tak w przebiegu innego zaburzenia psychotycznego, takiego jak schizofrenia. Poniżej znajdują się kryteria zaburzenia urojeniowego:
- Mam urojenia przez miesiąc lub dłużej.
- Urojenia nie spełniają kryteriów schizofrenii, co wymaga, aby obecności urojeń towarzyszyły inne markery schizofrenii, takie jak halucynacje, dezorganizacja mowy, dezorganizacja zachowań, katatoniczne zachowania czy obniżona ekspresja emocjonalna.
- Poza urojeniami i aspektami życia dotkniętymi urojeniami, nie ma to wpływu na funkcjonowanie. Jednostka nadal jest w stanie zadbać o codzienne potrzeby. Jego zachowanie nie jest uważane za dziwne ani dziwaczne.
- Urojenia są bardziej widoczne w czasie trwania niż objawy nastroju lub halucynacje związane z urojeniami. Oznacza to, że zmiany nastroju lub halucynacje nie są głównym celem ani najważniejszym objawem.
- Złudzenie nie jest spowodowane substancją, lekiem lub stanem medycznym.
Krok 3. Wiedz, że niektóre zaburzenia mogą mieć urojenia
Istnieje kilka oficjalnych zaburzeń, które mogą mieć halucynacje lub urojenia lub oba, niektóre z nich obejmują schizofrenię, chorobę afektywną dwubiegunową, depresję, majaczenie i demencję.,
Krok 4. Zrozum różnicę między złudzeniem a halucynacją
Halucynacje to doświadczenia, które obejmują percepcję i nie mają bodźca zewnętrznego. Zwykle angażują też jeden lub więcej z pięciu zmysłów, najczęściej słuchowych. Halucynacje mogą być również wzrokowe, węchowe lub dotykowe.
Krok 5. Rozróżnij zaburzenie urojeniowe od schizofrenii
Zaburzenia urojeniowe nie spełniają kryteriów schizofrenii. Schizofrenia wymaga również innych markerów, takich jak halucynacje, dezorganizacja mowy, dezorganizacja zachowania, zachowanie katatoniczne lub zmniejszona ekspresja emocjonalna.
Krok 6. Zrozum występowanie zaburzeń urojeniowych
Zaburzenie urojeniowe dotyka około 0,2% populacji w dowolnym czasie. Ponieważ zaburzenie urojeniowe często nie wpływa na funkcjonowanie, może być trudno powiedzieć, że dana osoba ma zaburzenie urojeniowe, ponieważ nie wyglądają one dziwnie ani dziwnie.
Krok 7. Wiedz, że przyczyny urojeń są niejasne
Istnieją rozległe badania i teorie dotyczące przyczyny i przebiegu urojeń, jednak badacze muszą jeszcze wskazać jedną konkretną i określoną przyczynę.
Metoda 2 z 3: Zrozumienie różnych rodzajów urojeń
Krok 1. Rozpoznaj urojenia erotomańskie
Urojenia erotomańskie obejmują motywy, że inna osoba jest w niej zakochana. Zwykle osoba, która uważana jest za zakochaną w jednostce, ma wyższy status, na przykład sławną osobę lub szefa. Często ta osoba będzie próbowała nawiązać kontakt z osobą, która według niej jest w niej zakochana. Może nawet wywołać prześladowanie lub przemoc.
- Zwykle urojenia erotomaniczne obejmują spokojne zachowanie. Ale czasami osoby z urojeniem mogą stać się drażliwe, namiętne lub zazdrosne.
-
Typowe zachowanie dla osób z erotomanią to:
- Przekonanie, że obiekt jej złudzeń próbuje wysłać jej zakodowane wiadomości, na przykład w pewnych rodzajach mowy ciała lub słów.
- Może uczestniczyć w stalkingu lub nawiązywaniu kontaktu z obiektem złudzenia, np. pisanie listów, wysyłanie sms-ów, e-maili. Może to zrobić, nawet jeśli kontakt jest niepożądany.
- Istnieje wytrwałe przekonanie, że obiekt urojeń nadal jest w niej zakochany, nawet przy sprzecznych dowodach, takich jak zakaz zbliżania się.
- Ten szczególny rodzaj urojeń występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Krok 2. Szukaj złudzeń wielkości
Wspaniałe urojenia to urojenia, których motywem jest posiadanie nierozpoznanego talentu, wglądu lub odkrycia. Osoby z urojeniami wielkościowymi są przekonane o własnej wyjątkowości, takiej jak odgrywanie ważnej roli lub innych uprawnień lub zdolności.
- Mogą również uważać się za sławnych celebrytów lub myśleć, że wymyślili coś fanatycznego, na przykład wehikuł czasu.
- Niektóre typowe zachowania dla osób doświadczających urojeń wielkości mogą obejmować pozornie chełpliwe lub przesadne zachowanie i mogą one zostać uznane za protekcjonalne.
- Dodatkowo osoba ta może wydawać się impulsywna i nierealistyczna w odniesieniu do celów lub marzeń.
Krok 3. Szukaj zazdrosnych zachowań, które mogą sygnalizować złudzenie
Urojenia związane z zazdrością mają wspólny motyw niewierności współmałżonka lub kochanka. Nawet jeśli są to dowody przeciwne, osoba ta jest pewna, że jego partner ma romans. Czasami ludzie z tego typu urojeniami łączą pewne wydarzenia lub doświadczenia i dochodzą do wniosku, że jest to dowód niewierności.
Typowe zachowania osób, które mają urojenia zazdrosne, obejmują przemoc w związku, próby ograniczenia aktywności partnera lub próby zatrzymania partnera w domu. W rzeczywistości ten typ urojeń jest najbardziej kojarzony z przemocą i często jest częstym motywem zabójstwa
Krok 4. Uważaj na zachowania, które wskazują na złudzenie prześladowcze
Złudzenia prześladowcze obejmują motywy, na które dana osoba jest konspirowana lub spiskowana, oszukiwana, szpiegowana, śledzona lub nękana. Czasami ten rodzaj urojeń jest określany jako urojenie paranoidalne i jest najczęstszym rodzajem urojeń. Czasami osoby z urojeniami prześladowczymi doświadczają niejasnego poczucia prześladowania bez możliwości określenia przyczyny.
- Nawet drobne obelgi mogą być przesadzone i postrzegane jako próba oszukiwania lub nękania.
- Zachowania osób z urojeniami prześladowczymi mogą obejmować złość, ostrożność, urazę lub podejrzliwość.
Krok 5. Uważaj na urojenia, które obejmują funkcje ciała lub doznania
Złudzenia somatyczne to takie, które dotyczą ciała i zmysłów. Może to obejmować urojenia dotyczące wyglądu, choroby lub zarażenia.
- Typowe przykłady urojeń somatycznych obejmują przekonanie, że ciało wydziela nieprzyjemny zapach lub że ciało jest zaatakowane przez owady w skórze. Urojenia somatyczne mogą również obejmować przekonanie, że wygląd fizyczny jest brzydki lub że część ciała nie funkcjonuje prawidłowo.
- Zachowania osób doświadczających urojeń somatycznych są zwykle specyficzne dla urojeń. Na przykład ktoś, kto jest przekonany o inwazji owadów, może stale konsultować się z dermatologiem i odmawiać opieki psychiatrycznej, ponieważ nie widzi takiej potrzeby.
Metoda 3 z 3: Szukanie pomocy w zaburzeniach urojeniowych
Krok 1. Porozmawiaj z osobą podejrzewaną o zaburzenie urojeniowe
Urojenia mogą nie być znane, dopóki dana osoba nie zacznie omawiać swoich przekonań lub tego, jak jej przekonania mogą wpłynąć na jej relacje lub pracę.
- Czasami możesz rozpoznać nietypowe zachowanie, które będzie wskazywać na złudzenie. Na przykład, złudzenie może stać się widoczne z powodu nietypowych codziennych wyborów, takich jak niechęć noszenia telefonu komórkowego, jeśli uważają, że są obserwowani przez rząd.
- Unikaj wyzywania tej osoby na jej urojenia. To może je zintensyfikować lub sprawić, że będą mniej skłonni do leczenia.
Krok 2. Uzyskaj diagnozę od specjalisty zdrowia psychicznego
Zaburzenia urojeniowe to poważne schorzenia, które wymagają leczenia ze strony specjalistów od zdrowia psychicznego. Jeśli uważasz, że ukochana osoba cierpi na urojenia, może to być spowodowane wieloma różnymi rodzajami zaburzeń, dlatego ważne jest, aby natychmiast udać się do specjalisty.
- Ważne jest, aby pamiętać, że tylko licencjonowany profesjonalista może zdiagnozować kogoś z zaburzeniami urojeniowymi. Nawet licencjonowani specjaliści przeprowadzają obszerny wywiad obejmujący przegląd objawów, historię medyczną i psychiatryczną oraz dokumentację medyczną w celu dokładnego zidentyfikowania zaburzenia urojeniowego.
- Diagnozowanie zaburzeń urojeniowych może być trudne, ponieważ specjalista od zdrowia psychicznego musi udowodnić, że rzeczy, których doświadcza pacjent, tak naprawdę się nie dzieją. Posiadanie przyjaciół lub rodziny, którzy mogą wkroczyć i wyjaśnić sprawę, może być bardzo pomocne, ale nadal jest to trudne.
Krok 3. Pomóż jednostce uzyskać terapię behawioralną i psychoedukacyjną
Psychoterapia zaburzeń urojeniowych polega na nawiązaniu z terapeutą relacji opartej na zaufaniu, w której można dokonać zmian behawioralnych, takich jak poprawa relacji lub problemy w pracy, na które mają wpływ urojenia. Dodatkowo, gdy zmiany behawioralne poczynią postępy, terapeuta pomoże zakwestionować złudzenia, zaczynając od najmniejszych i najmniej ważnych dla jednostki.
Terapia tego rodzaju może trwać długo i potrwać od 6 miesięcy do roku, aby zobaczyć postęp
Krok 4. Zapytaj psychiatrę danej osoby o leki przeciwpsychotyczne
Leczenie zaburzeń urojeniowych zwykle obejmuje stosowanie leków przeciwpsychotycznych. Wykazano, że leki przeciwpsychotyczne pomagają pacjentom w ustąpieniu objawów w 50% przypadków, podczas gdy 90% wykazywało przynajmniej pewną poprawę objawów.
- Do najczęściej stosowanych leków przeciwpsychotycznych w leczeniu zaburzeń urojeniowych należą pimozyd i klozapina. Stosowano również olanzapinę i risperidon.
- Czasami nakłonienie pacjentów do przyjmowania leków może być trudne. Ponieważ wierzą, że ich doświadczenia są prawdziwe, często są bardzo odporni na leczenie, zwłaszcza w warunkach ambulatoryjnych.
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Ostrzeżenia
- Nie ignoruj ani nie dopuszczaj do podejmowania ryzyka lub agresywnych zachowań u chorego.
- Nie ignoruj stresu, który wyrządza Tobie i innym opiekunom. Stres może być dla Ciebie znaczący. Zaangażowanie innych pomocników na pokład może pomóc w radzeniu sobie ze stresem.
