Insulinooporność występuje wtedy, gdy organizm staje się mniej skuteczny w wykorzystywaniu insuliny; zaczyna się jako stopniowy problem i z czasem staje się coraz bardziej dotkliwy. Przez wiele lat insulinooporność może prowadzić do wielu przewlekłych problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca, podwyższony poziom lipidów i zwiększone ryzyko chorób serca. Insulinooporność można testować pośrednio, wykonując testy poziomu cukru we krwi, testy lipidów oraz oceniając objawy kliniczne, które mogą korelować z insulinoopornością.
Kroki
Część 1 z 3: Wykonywanie testów poziomu cukru we krwi
Krok 1. Zmierz poziom glukozy na czczo
Bezpośrednie testowanie insulinooporności jest dla lekarzy bardzo trudne; dlatego najczęstszym sposobem, w jaki jest testowany jest pośrednio, poprzez ocenę innych ilości, które mogą wskazywać na stan oporności na insulinę. Jedną z kluczowych wskazań, że możesz być oporna na insulinę, jest podwyższony poziom glukozy na czczo.
- Będziesz musiał otrzymać formularz od swojego lekarza rodzinnego (lub innego lekarza), który wyśle Cię na „badanie krwi na czczo”. Badanie krwi na czczo nie różni się od zwykłego badania krwi, poza tym, że wymaga, aby nie jeść ani nie pić (z wyjątkiem wody) przez osiem godzin przed badaniem krwi.
- Większość ludzi uważa, że najłatwiej jest pościć (tj. powstrzymać się od jedzenia i picia) przez noc i zrobić badanie krwi z samego rana.
- Normalny pomiar glukozy na czczo wynosi mniej niż 100 mg/dl.
- Jeśli poziom glukozy na czczo wynosi od 100 do 125 mg/dl, masz stan przedcukrzycowy i prawdopodobnie masz insulinooporność.
- Jeśli poziom przekracza 126 mg/dl w dwóch oddzielnych testach, zostanie zdiagnozowana cukrzyca (a kluczowe jest zrozumienie, że diagnoza cukrzycy jest cięższą formą insulinooporności).
Krok 2. Odbierz doustny test tolerancji glukozy
Oprócz badania krwi sprawdzającego pomiar stężenia glukozy na czczo, lekarz może zalecić wykonanie doustnego testu tolerancji glukozy. Ten test wymaga również poszczenia (nie jedz przez osiem godzin przed testem). Różnica polega na tym, że doustny test tolerancji glukozy trwa od jednej do trzech godzin.
- Jest to rutynowe badanie dla kobiet w ciąży w celu zbadania cukrzycy ciążowej.
- Twój poziom glukozy jest mierzony przed rozpoczęciem testu.
- Następnie zostaniesz poinstruowany, aby spożyć napój bogaty w cukier, a poziom glukozy będzie dalej monitorowany w określonych odstępach czasu, aby obserwować, jak twoje ciało zarządza ładunkiem glukozy we krwi.
- Jeśli twoje ciało jest w stanie efektywnie wykorzystywać insulinę (hormon, który transportuje glukozę z krwiobiegu wewnątrz komórek, gdzie jest potrzebna), wyniki będą normalne.
- Z drugiej strony, jeśli Twój organizm rozwinął oporność na insulinę, nie będziesz w stanie szybko i skutecznie przetransportować glukozy z krwiobiegu do komórek, co będzie widoczne jako podwyższony poziom glukozy w wynikach testu.
- Wynik glukozy między 140-200 mg/dl w doustnym teście tolerancji glukozy wskazuje na stan przedcukrzycowy i prawdopodobnie na pewien stopień insulinooporności.
- Wynik glukozy powyżej 200 mg/dl w doustnym teście tolerancji glukozy oznacza cukrzycę, która jest cięższą postacią insulinooporności.
Krok 3. Wykonaj proste badanie krwi, aby zmierzyć HbA1c
Jeden z nowszych testów, które są obecnie dostępne do oceny ilości glukozy w krwioobiegu, nazywa się HbA1c (hemoglobina A1c). Daje lekarzom trzymiesięczny przegląd poziomu cukru (tzn. odzwierciedla średnią ilość glukozy w krwioobiegu w ciągu ostatnich trzech miesięcy).
- Lekarze zwykle stosują test krwi A1c lub test tolerancji glukozy, ale nie oba.
- Jest to bardzo przydatny test, ponieważ jako jedyny oferuje długoterminowy profil zdolności organizmu do przetwarzania glukozy, co odzwierciedla zdolność organizmu do efektywnego wykorzystania insuliny.
- Jeśli masz insulinooporność, twoja wartość HbA1c będzie podwyższona z powodu upośledzonej zdolności do zarządzania ładunkiem glukozy we krwi.
- Normalna HbA1c wynosi mniej niż 5,6%.
- Wartość HbA1c w zakresie 5,7–6,4% wskazuje na stan przedcukrzycowy i sugeruje insulinooporność.
- Wartość HbA1c powyżej 6,5% wskazuje na cukrzycę, która jest późniejszą i cięższą postacią insulinooporności.
Część 2 z 3: Wykonywanie testów lipidowych
Krok 1. Zmierz swój cholesterol LDL
Cholesterol LDL jest powszechnie znany jako „zły cholesterol”; innymi słowy, jak sama nazwa wskazuje, nie jest to rodzaj cholesterolu, który chcesz mieć wysoki poziom cholesterolu LDL można ocenić za pomocą prostego badania krwi, o które możesz poprosić swojego lekarza rodzinnego. badanie krwi na czczo, wymagające, aby nie jeść ani nie pić (innych niż woda) przez 12 godzin przed badaniem.
- Podwyższony odczyt cholesterolu LDL (powyżej 160 mg/dl) koreluje również ze znacznie wyższym ryzykiem wystąpienia insulinooporności.
- Jako taki, cholesterol LDL jest pośrednim sposobem oceny prawdopodobieństwa wystąpienia insulinooporności.
Krok 2. Sprawdź poziom trójglicerydów
Podwyższony poziom trójglicerydów jest również czynnikiem ryzyka skorelowanym z insulinoopornością. Prawidłowy poziom trójglicerydów wynosi poniżej 150 mg/dl, a poziomy graniczne wynoszą od 150 do 200 mg/dl. Jeśli twoje trójglicerydy przekraczają 200 mg/dl, prawdopodobnie masz insulinooporność.
- Prawdopodobnie otrzymasz jednocześnie wszystkie testy lipidowe – cholesterol LDL, cholesterol całkowity, triglicerydy i cholesterol HDL – jako część „panelu lipidowego”.
- Dlatego jest to proste, ponieważ wystarczy wykonać jedno badanie krwi, aby ocenić wszystkie wartości lipidów, co z kolei dostarczy cennych informacji na temat prawdopodobieństwa wystąpienia insulinooporności.
Krok 3. Oceń swój cholesterol HDL
Cholesterol HDL, w przeciwieństwie do cholesterolu LDL, jest „dobrym cholesterolem” – to taki, którego chcesz mieć na wysokim poziomie, ponieważ pełni on w organizmie korzystne funkcje. Osoby z insulinoopornością często mają niższy niż normalny poziom cholesterolu HDL; dlatego wyniki testów cholesterolu HDL w badaniach krwi dostarczą wglądu w prawdopodobieństwo wystąpienia insulinooporności.
- Prawidłowy cholesterol HDL zwykle spada między 40-50 mg/dl dla mężczyzn i 50-59 mg/dl dla kobiet.
- Jeśli twój cholesterol HDL jest poniżej 40 mg/dl dla mężczyzn i 50 mg/dl dla kobiet, istnieje znaczne ryzyko wystąpienia insulinooporności.
Część 3 z 3: Diagnozowanie insulinooporności
Krok 1. Porozmawiaj z lekarzem o wszystkich wynikach testów, aby wyciągnąć wnioski na temat insulinooporności
To podsumowanie wyników badań laboratoryjnych określa prawdopodobieństwo wystąpienia insulinooporności. Ponieważ insulinooporność jest testowana za pomocą różnych pomiarów pośrednich (takich jak testowanie poziomu glukozy we krwi, a także poziomu lipidów we krwi), połączenie tych różnych wyników badań prowadzi do ostatecznej diagnozy insulinooporności.
- Jeśli masz podwyższony poziom glukozy we krwi, podwyższony poziom cholesterolu LDL i trójglicerydów oraz obniżony poziom cholesterolu HDL, najprawdopodobniej masz insulinooporność.
- Ważne jest, aby umówić się na wizytę u lekarza, aby przejrzeć wszystkie wyniki badań. Twój lekarz jest tym, który ma wykształcenie medyczne i doświadczenie, aby oficjalnie postawić diagnozę insulinooporności. Twój lekarz może przeczytać i zinterpretować wyniki badań, a jeśli to konieczne, wspólnie opracujecie plan leczenia.
Krok 2. Oceń oznaki i objawy insulinooporności
Oprócz badań laboratoryjnych istnieją również oznaki i objawy, które mogą sugerować insulinooporność. Obejmują one:
- Otyłość
- Zwiększony obwód talii
- Zwiększone pragnienie
- Zwiększone oddawanie moczu
- Zmęczenie
- Niewyraźne widzenie lub inne problemy ze wzrokiem
Krok 3. Zbadaj się pod kątem insulinooporności
Być może zastanawiasz się: kto powinien zostać przebadany pod kątem insulinooporności? Jeśli masz kliniczne oznaki i objawy oporności na insulinę (opisane powyżej), powinieneś porozmawiać z lekarzem o poddaniu się testowi.
- Jeśli masz ponad 45 lat, kwalifikujesz się do rutynowego badania poziomu cukru we krwi (jeden z pośrednich sposobów oceny insulinooporności). Jeśli Twoje wyniki są prawidłowe w początkowych testach, kwalifikujesz się do powtórnych badań przesiewowych co trzy lata.
- Do badań przesiewowych w kierunku insulinooporności kwalifikujesz się również, jeśli masz którykolwiek z następujących czynników ryzyka: BMI (wskaźnik masy ciała) powyżej 25 (tj. jeśli masz nadwagę), siedzący tryb życia, wysokie ciśnienie krwi, podwyższony poziom cholesterolu, choroba serca w wywiadzie, PCOS (zespół policystycznych jajników) w wywiadzie, jeśli masz bliską krewną, u której zdiagnozowano cukrzycę i/lub jeśli urodziłaś dziecko, które w momencie narodzin ważyło ponad 9 funtów (większe niż normalne dziecko jest wskazówką, że możesz mieć słabą kontrolę poziomu cukru we krwi).
Krok 4. Porozmawiaj z lekarzem o zagrożeniach, do których może predysponować insulinooporność
Ludzie mogą zapytać: Dlaczego martwimy się insulinoopornością? Odpowiedź brzmi, ponieważ insulinooporność jest częścią konstelacji problemów zdrowotnych, które bardzo często idą w parze. Jeśli masz jeden, jest bardziej prawdopodobne, że będziesz mieć (lub rozwinąć) inne, ponieważ czynniki ryzyka dla każdego z tych trwających schorzeń są bardzo podobne i często nakładają się. Warto porozmawiać z lekarzem o schorzeniach, w których insulinooporność zwiększa ryzyko, w tym:
- Choroba serca
- Wysokie ciśnienie krwi
- Cukrzyca
- Choroba wątroby
- Zespół policystycznych jajników (PCOS)
