„Poród domowy” ma miejsce wtedy, gdy kobieta decyduje się na poród we własnym domu, a nie w szpitalu. Niektóre kobiety wolą ideę porodu domowego z różnych powodów – na przykład może to dać matkom większą swobodę poruszania się, jedzenia i kąpieli podczas porodu. Może również dać matkom komfort porodu w znajomym miejscu, w otoczeniu ludzi, których kochają. Jednak poród w domu może również wiązać się z wyjątkowymi wyzwaniami i ryzykiem, więc jeśli rozważasz poród w domu, ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, z czym wiąże się ten proces na długo przed porodem. Zobacz krok 1 poniżej, aby rozpocząć.
Kroki
Część 1 z 3: Badania
Krok 1. Poznaj zalety i wady porodu domowego
Do niedawna w historii zdecydowana większość porodów miała miejsce w domu. Jednak w 2009 r. w Stanach Zjednoczonych tylko około 0,72% wszystkich urodzeń to porody domowe. Podobnie niskie są statystyki większości innych krajów rozwiniętych. Pomimo stosunkowo rzadkiego występowania w krajach rozwiniętych w epoce nowożytnej, niektóre matki zdecydowanie wolą poród domowy niż szpitalny. Istnieje wiele powodów, dla których matka może wybrać poród w domu zamiast porodu w szpitalu. Należy jednak zauważyć, że niektóre badania naukowe wiążą porody domowe z 2-3 razy większym ryzykiem powikłań.
Chociaż podwyższony odsetek powikłań nadal nie jest bardzo wysoki w wartościach bezwzględnych (odpowiada tylko kilku porodom, w których występują komplikacje na 1000), niezdecydowane matki powinny zrozumieć, że poród domowy może być nieco bardziej ryzykowny niż poród szpitalny. Z drugiej strony poród domowy oferuje pewne korzyści, których poród w szpitalu może nie być w stanie, w tym:
- Większa swoboda dla matki w poruszaniu się, kąpaniu i jedzeniu według własnego uznania
- Większa zdolność matki do dostosowania swojej pozycji podczas porodu
- Komfort znanego otoczenia i twarzy
- Możliwość porodu bez pomocy medycznej (np. stosowanie środków przeciwbólowych), w razie potrzeby
- Umiejętność spełnienia religijnych lub kulturowych oczekiwań związanych z narodzinami
- Niższy koszt całkowity, w niektórych sytuacjach
Krok 2. Dowiedz się, kiedy nie należy podejmować próby porodu domowego
W niektórych sytuacjach porody niosą ze sobą zwiększone ryzyko powikłań dla dziecka, matki lub obojga. W takich sytuacjach zdrowie matki i dziecka przeważa nad drobnymi korzyściami porodu domowego, dlatego poród powinien odbywać się w szpitalu, gdzie dostępni są doświadczeni lekarze i ratująca życie technologia medyczna. Oto sytuacje, w których przyszła mama powinna Zdecydowanie plan porodu w szpitalu:
- Gdy matka cierpi na przewlekły stan zdrowia (cukrzyca, epilepsja itp.)
- Kiedy matka przeszła cesarskie cięcie z powodu poprzedniej ciąży
- Jeśli badanie prenatalne ujawniło jakiekolwiek problemy zdrowotne nienarodzonego dziecka
- Jeśli u matki rozwinął się stan zdrowia związany z ciążą
- Jeśli matka używa tytoniu, alkoholu lub nielegalnych narkotyków
- Jeśli matka ma bliźnięta, trojaczki itp. lub jeśli dziecko nie ułożyło się w pozycji głową do przodu do porodu
- Jeśli poród jest przedwczesny lub spóźniony. Innymi słowy, nie planuj porodu domowego przed 37. tygodniem ciąży lub po 41. tygodniu ciąży.
Krok 3. Poznaj legalność porodu domowego
Ogólnie rzecz biorąc, większość rządów stanowych lub krajowych nie zakazuje porodów domowych. W Wielkiej Brytanii, Australii i Kanadzie poród domowy jest legalny i, w zależności od okoliczności, rząd może zapewnić na nie finansowanie. Jednak sytuacja prawna w Stanach Zjednoczonych wokół położnych jest nieco bardziej skomplikowana.
W Stanach Zjednoczonych we wszystkich 50 stanach legalne jest zatrudnianie certyfikowanej pielęgniarki położnej (CNM). CNM to dyplomowane pielęgniarki, które zwykle pracują w szpitalach – chociaż rzadko zdarzają się telefony domowe, zatrudnianie ich do porodów domowych w każdym stanie jest legalne. W 27 stanach legalne jest również zatrudnienie położnej przychodzącej bezpośrednio lub certyfikowanej położnej zawodowej (CPM). Położne przyjeżdżające bezpośrednio to położne, które osiągnęły swój status poprzez samodzielną naukę, praktykę zawodową itp. i nie muszą być pielęgniarkami ani lekarzem. CPM są certyfikowane przez Północnoamerykański Rejestr Położnych (NARM). CPM nie są zobowiązane do posiadania ubezpieczenia i nie podlegają wzajemnej ocenie
Część 2 z 3: Planowanie narodzin
Krok 1. Umów się z lekarzem lub położną
Zdecydowanie zaleca się, aby podczas porodu domowego towarzyszyła Ci certyfikowana położna lub lekarz. Zaplanuj przyjazd położnej lub lekarza do Twojego domu z dużym wyprzedzeniem – spotkaj się z nim i przedyskutuj z nim swój poród przed prawdopodobnym rozpoczęciem porodu i miej pod ręką jego numer telefonu, aby móc zadzwonić, jeśli poród rozpocznie się niespodziewanie.
- Klinika Mayo zaleca również, aby w miarę możliwości lekarz lub położna mieli łatwy dostęp do konsultacji lekarzy w pobliskim szpitalu.
- Możesz również rozważyć znalezienie lub zatrudnienie douli - kogoś, kto zapewnia ciągłe wsparcie fizyczne i emocjonalne podczas porodu matki.
Krok 2. Wybierz plan swojego doświadczenia porodowego
Poród jest doświadczeniem wyczerpującym emocjonalnie i fizycznie, delikatnie mówiąc. Ostatnią rzeczą, jaką będziesz chciał robić podczas porodu, kiedy możesz być w dużym stresie, to podejmowanie szybkich, ważnych decyzji dotyczących przebiegu porodu. O wiele mądrzej jest stworzyć i przejrzeć przybliżony plan porodu na długo przed rozpoczęciem porodu. Spróbuj rozliczyć się z każdego etapu dostawy, od początku do końca. Nawet jeśli nie jesteś w stanie dokładnie wykonać swojego planu, posiadanie planu zapewni ci spokój ducha. W swoim planie spróbuj odpowiedzieć na pytania takie jak:
- Oprócz lekarza/położnej, jakie osoby, jeśli w ogóle, chcesz przedstawić przy porodzie?
- Gdzie planujesz dostarczyć? Zwróć uwagę, że przez większą część porodu będziesz w stanie się swobodnie poruszać.
- Jakie zapasy powinieneś planować? Porozmawiaj ze swoim lekarzem – zazwyczaj będziesz potrzebować dużo dodatkowych ręczników, prześcieradeł, poduszek i koców, a także wodoodpornych pokryć łóżka i podłogi.
- Jak poradzisz sobie z bólem? Czy użyjesz medycznych środków przeciwbólowych, techniki Lamaze czy innej formy leczenia bólu?
Krok 3. Zorganizuj transport do szpitala
Zdecydowana większość porodów domowych jest udana i wolna od komplikacji. Jednak, jak przy każdym porodzie, zawsze istnieje niewielka szansa, że coś pójdzie nie tak, co zagraża zdrowiu dziecka i/lub matki. Z tego powodu ważne jest, aby być przygotowanym na pilne przewiezienie matki do szpitala w razie nagłej potrzeby. Przechowuj w samochodzie pełny zbiornik paliwa i dobrze zaopatrzony w środki czystości, koce i ręczniki. Poznaj najszybszą trasę do najbliższego szpitala - możesz nawet poćwiczyć tam jazdę.
Krok 4. Wybierz miejsce porodu
Chociaż będziesz w stanie dostosować swoją pozycję, a nawet spacerować przez większość porodu, dobrym pomysłem jest zarezerwowanie miejsca w domu jako miejsca ostatecznego porodu. Wybierz bezpieczne, wygodne miejsce – wiele mam woli własne łóżko, ale możliwe jest poród na kanapie lub nawet na miękkiej części podłogi. Niezależnie od lokalizacji, którą wybierzesz, upewnij się, że przed rozpoczęciem porodu zostało niedawno wyczyszczone i dobrze zaopatrzone w ręczniki, koce i poduszki. Prawdopodobnie będziesz też chciał użyć wodoszczelnego plastikowego arkusza lub pokrycia, aby zapobiec plamom krwi.
- W mgnieniu oka czysta, sucha zasłona prysznicowa sprawdzi się jako wodoszczelna bariera zapobiegająca powstawaniu plam.
- Chociaż Twój lekarz lub położna najprawdopodobniej będzie miał takie rzeczy, możesz również chcieć mieć w pobliżu sterylne gaziki i opaski gotowe do przecięcia pępowiny dziecka.
Krok 5. Poczekaj na oznaki porodu
Po dokonaniu wszystkich niezbędnych przygotowań po prostu poczekaj na rozpoczęcie porodu. Przeciętnie większość ciąż trwa zwykle około 38 tygodni, chociaż zdrowy poród może rozpocząć się w ciągu tygodnia lub dwóch od 38 tygodnia. Jeśli rozpoczniesz poród przed 37. tygodniem ciąży lub po 41. tygodniu, natychmiast udaj się do szpitala. W przeciwnym razie bądź przygotowany na którykolwiek z następujących objawów rozpoczęcia porodu:
- Twoja woda łamie się
- Rozszerzenie szyjki macicy
- Krwawy pokaz (wydzielina śluzu o zabarwieniu różowawym lub brązowawym)
- Skurcze trwające od 30 do 90 sekund
Część 3 z 3: Poród
Poród konwencjonalny
Krok 1. Posłuchaj swojego lekarza lub położnej
Pracownik służby zdrowia, którego wybrałeś do porodu domowego, został przeszkolony w zakresie bezpiecznego porodu i otrzymał odpowiednie uprawnienia. Zawsze słuchaj rad swojego lekarza lub położnej i staraj się ich przestrzegać. Niektóre z rzeczy, które on/ona może doradzić, mogą tymczasowo spowodować nasilenie bólu. Jednak lekarze i położne ostatecznie chcą pomóc Ci przejść przez poród tak szybko i bezpiecznie, jak to możliwe, więc staraj się wykonywać ich polecenia najlepiej, jak potrafisz.
Pozostałe porady w tej części mają jedynie charakter orientacyjny – zawsze kieruj się radą swojego lekarza lub położnej
Krok 2. Zachowaj spokój i koncentrację
Poród może być długotrwałą, bolesną męką, a pewien stopień nerwowości jest prawie nieunikniony. Jednak nigdy nie jest dobrym pomysłem poddawanie się rozpaczy lub beznadziejności. Postaraj się pozostać tak zrelaksowanym i świadomym, jak to tylko możliwe. Umożliwi to przestrzeganie zaleceń lekarza lub położnej najlepiej, jak potrafisz, zapewniając tak szybki i bezpieczny poród, jak to tylko możliwe. Najłatwiej jest pozostać zrelaksowanym, jeśli znajdujesz się w wygodnej pozycji i głęboko oddychasz.
Krok 3. Poszukaj oznak komplikacji
Jak wcześniej wspomniano, większość porodów domowych odbywa się bez żadnych problemów. Jednak komplikacje są zawsze małą możliwością podczas porodu. Jeśli zauważysz którykolwiek z poniższych objawów, natychmiast udaj się do szpitala, ponieważ mogą one oznaczać poważne komplikacje w ciąży, które wymagają technologii i wiedzy specjalistycznej dostępnej w szpitalu:
- Ślady kału pojawiają się w płynie owodniowym, gdy woda odpływa
- Pępowina wpada do pochwy, zanim zrobi to dziecko
- Masz krwawienie z pochwy, które nie jest związane z twoim krwawym przedstawieniem lub jeśli twój krwawy pokaz zawiera szczególnie dużą ilość krwi (normalne krwawe przedstawienia są różowe, brązowe lub nieco zabarwione krwią)
- Nie dostarczasz łożyska po urodzeniu dziecka lub łożysko nie jest dostarczane w stanie nienaruszonym
- Twoje dziecko nie rodzi się z głową
- Twoje dziecko jest w jakikolwiek sposób przygnębione
- Poród nie przechodzi w poród
Krok 4. Poproś opiekuna o monitorowanie poszerzenia szyjki macicy
Podczas pierwszego etapu porodu szyjka macicy rozszerza się, przerzedza i rozszerza, aby umożliwić przejście dziecka. Początkowo dyskomfort może być minimalny. Z biegiem czasu skurcze będą stopniowo stawać się częstsze i bardziej intensywne. Możesz zacząć odczuwać ból lub ucisk w dolnej części pleców lub brzuchu, który nasila się wraz z rozszerzaniem się szyjki macicy. W miarę rozszerzania się szyjki macicy opiekun powinien przeprowadzać częste badania miednicy, aby monitorować jej postępy. Kiedy jest w pełni rozszerzona o szerokości około 10 centymetrów (3,9 cala), jesteś gotowa do wejścia w drugą fazę porodu.
- Możesz zacząć odczuwać potrzebę parcia – Twój opiekun zazwyczaj powie Ci, żebyś tego nie robił, dopóki szyjka macicy nie rozszerzy się do 10 centymetrów (3,9 cala).
- W tym momencie zwykle nie jest za późno na przyjmowanie leków przeciwbólowych. Jeśli zaplanowałaś taką możliwość i masz pod ręką środki przeciwbólowe, porozmawiaj ze swoim lekarzem lub położną, aby ocenić, czy są one odpowiednie.
Krok 5. Postępuj zgodnie z instrukcjami opiekuna dotyczącymi pchania
W drugiej fazie porodu skurcze staną się częstsze i bardziej intensywne. Ból wzrośnie. Możesz odczuwać silną potrzebę parcia – jeśli twoja szyjka macicy jest w pełni rozwarta, położna pozwoli ci to zrobić. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub położną, powiadamiając go o wszelkich zmianach w Twoim stanie. Poinstruuje cię, kiedy naciskać, jak oddychać, a kiedy odpoczywać. Postępuj zgodnie z tymi instrukcjami, jak tylko możesz. Ten etap porodu może trwać do 2 godzin u matek po raz pierwszy, podczas gdy przy kolejnych porodach ten etap może być znacznie krótszy (czasem nawet 15 minut). Jeśli nie jesteś w pełni rozszerzony, poczekaj na swoją zgodę.
- Nie bój się próbować różnych pozycji, takich jak stawanie na czworakach, klęczenie lub kucanie. Twój lekarz lub położna zazwyczaj będą chcieli, abyś znalazła się w najbardziej wygodnej pozycji i pozwala na najskuteczniejsze pchanie.
- Kiedy naciskasz i napinasz się, nie martw się o przypadkowe oddanie moczu lub wypróżnienie – jest to niezwykle częste i Twoja położna będzie tego oczekiwać. Skoncentruj się wyłącznie na wypychaniu dziecka.
Krok 6. Przepchnij dziecko przez kanał rodny
Siła parcia w połączeniu ze skurczami przesunie Twoje dziecko z macicy do kanału rodnego. W tym momencie opiekun może widzieć główkę dziecka. Nazywa się to "ukoronowaniem" - możesz użyć lustra, aby zobaczyć to sam. Nie denerwuj się, jeśli po ukoronowaniu główka dziecka zniknie – to normalne. Z czasem pozycja dziecka przesunie się w dół kanału rodnego. Musisz mocno naciskać, aby wyciągnąć główkę dziecka. Jak tylko to się stanie, położna powinna oczyścić nos i usta dziecka z płynu owodniowego i pomóc w wypchnięciu reszty ciała dziecka.
-
Nie bój się krzyczeć, płakać, zawodzić ani jęczeć. Jest to bardzo częste podczas skurczów i bólów porodowych.
Rodzić w domu Krok 14 - Poród miednicowy (gdy stopy dziecka wysuwają się przed głowę) to stan chorobowy, który niesie dodatkowe ryzyko dla dziecka i najprawdopodobniej będzie wymagał podróży do szpitala. Większość dzisiejszych porodów pośladkowych kończy się cesarskim cięciem.
Krok 7. Opieka nad dzieckiem po urodzeniu
Gratulacje - właśnie zakończyłaś udany poród domowy. Poproś lekarza lub położną o zaciśnięcie i odcięcie pępowiny dziecka za pomocą sterylnych nożyczek. Oczyść dziecko wycierając je czystymi ręcznikami, a następnie ubierz je i owijając w czysty, ciepły kocyk.
- Po porodzie położna może zalecić rozpoczęcie karmienia piersią.
- Nie kąp dziecka od razu. Po urodzeniu zauważysz, że dziecko będzie miało białawe pokrycie. To normalne - pokrycie nazywa się werniksem. Uważa się, że zapewnia ochronę przed infekcjami bakteryjnymi i nawilża skórę dziecka.
Krok 8. Dostarcz poród
Po urodzeniu dziecka, chociaż najgorsze już minęło, jeszcze nie skończyłeś. W trzecim i ostatnim etapie porodu musisz urodzić łożysko, czyli narząd, który odżywiał Twoje dziecko w łonie matki. Łagodne skurcze (w rzeczywistości tak łagodne, że niektóre matki ich nie zauważają) oddzielają łożysko od ściany macicy. Wkrótce łożysko przechodzi przez kanał rodny. Ten proces trwa zwykle około 5-20 minut i w porównaniu z porodem jest stosunkowo niewielką udręką.
Jeśli twoje łożysko nie wychodzi lub nie wychodzi w jednym kawałku, idź do szpitala - jest to stan chorobowy, który, jeśli zostanie zignorowany, może mieć potencjalnie poważne konsekwencje
Krok 9. Zabierz dziecko do pediatry
Jeśli Twoje dziecko wydaje się być całkowicie zdrowe po urodzeniu, prawdopodobnie tak jest. Jednak ważne jest, aby zabrać nowego syna lub córkę do lekarza na badanie lekarskie w ciągu kilku dni od urodzenia, aby upewnić się, że nie cierpi na żadne schorzenia, których nie można łatwo wykryć. Zaplanuj wizytę u pediatry w ciągu dnia lub dwóch po porodzie. Twój pediatra zbada Twoje dziecko i udzieli wskazówek dotyczących opieki.
Możesz również chcieć poddać się samemu badaniu lekarskiemu – poród to intensywny, wymagający proces, a jeśli w jakikolwiek sposób czujesz się nietypowo, najlepiej, aby lekarz ustalił, czy coś jest nie tak
Narodziny w wodzie
Krok 1. Poznaj zalety i wady porodów w wodzie
Narodziny w wodzie są dokładnie tym, na co wygląda – rodzeniem w kałuży wody. Ta metoda porodu stała się bardziej popularna w ostatnich latach – niektóre szpitale oferują nawet baseny porodowe. Jednak niektórzy lekarze uważają, że nie jest to tak bezpieczne, jak poród konwencjonalny. Chociaż niektóre matki przysięgają na poród w wodzie, twierdząc, że jest to bardziej relaksujące, wygodne, bezbolesne i „naturalne” niż zwykłe metody porodu, wiąże się to z pewnym ryzykiem, w tym:
- Zakażenie skażoną wodą
- Powikłania po połykaniu wody przez dziecko
- Chociaż jest to bardzo rzadkie, istnieje również ryzyko uszkodzenia mózgu lub śmierci z powodu niedotlenienia, gdy dziecko jest pod wodą.
Krok 2. Dowiedz się, kiedy poród w wodzie jest niewłaściwy
Jak każdy poród domowy, nie należy podejmować prób porodu w wodzie, jeśli dziecko lub matka są narażeni na pewne komplikacje. Jeśli którykolwiek z warunków wymienionych w części pierwszej dotyczy twojej ciąży, nie próbuj porodu w wodzie – zamiast tego zaplanuj pójście do szpitala. Ponadto nie powinieneś próbować porodu w wodzie, jeśli masz opryszczkę lub inną infekcję narządów płciowych, ponieważ mogą one zostać przeniesione na dziecko przez wodę.
Krok 3. Przygotuj basen porodowy
W ciągu pierwszych 15 minut porodu poproś lekarza/położną lub przyjaciółkę o napełnienie wodą małego basenu o głębokości około stopy. Można wynająć lub kupić specjalne baseny zaprojektowane specjalnie do porodów w wodzie - niektóre formy ubezpieczenia medycznego pokryją koszty. Zdejmij ubranie poniżej talii (jeśli wolisz, możesz być zupełnie nago) i wejdź na basen.
Upewnij się, że twoja woda jest czysta i nie jest cieplejsza niż 100 stopni Fahrenheita (około 37 stopni Celsjusza)
Krok 4. Niech partner lub opiekunka porodowa wchodzi z tobą do basenu (opcjonalnie)
Niektóre matki wolą mieć swojego partnera (małżonka itp.) w basenie podczas porodu, aby uzyskać wsparcie emocjonalne i intymność. Inni wolą mieć swojego lekarza lub położną w basenie. Jeśli planujesz mieć swojego partnera w basenie, możesz poeksperymentować z oparciem się na ciele partnera w celu uzyskania wsparcia podczas pchania.
Krok 5. Przejdź przez poród
Twój lekarz lub położna pomoże Ci podczas porodu, pomagając Ci oddychać, odpychać i odpoczywać, kiedy jest to właściwe. Kiedy poczujesz, że dziecko się zbliża, poproś swojego lekarza/położną lub partnera, aby sięgnął między Twoje nogi, aby mógł chwycić dziecko, gdy tylko wyjdzie. Będziesz chciał mieć wolne ręce, aby trzymać się mocno podczas pchania.
- Podobnie jak w przypadku normalnego porodu, możesz zmienić swoją pozycję dla wygody. Możesz na przykład spróbować pchać leżąc lub klęcząc w wodzie.
- Jeśli w jakimkolwiek momencie ty lub dziecko wykazujecie jakiekolwiek objawy komplikacji, wyjdźcie z basenu.
Krok 6. Natychmiast zabierz dziecko nad wodę
Jak tylko dziecko wyjdzie, trzymaj je nad wodą, aby mogło oddychać. Po chwilowym utuleniu dziecka ostrożnie wyjdź z basenu, aby przeciąć sznurek, a dziecko wysuszyć, ubrać i owinąć kocem.
W niektórych przypadkach dziecko będzie miało pierwszy ruch jelit w łonie matki. W takim przypadku natychmiast umieść głowę dziecka nad wodą i z dala od skażonej wody, ponieważ poważna infekcja może wystąpić, jeśli dziecko wdycha lub pije własny kał. Jeśli uważasz, że mogło do tego dojść, natychmiast zabierz dziecko do szpitala
Porady
- Miej w pobliżu kompetentnych przyjaciół lub dyplomowaną pielęgniarkę.
- Nigdy nie rodzij sama – bez lekarza lub pielęgniarki w pobliżu. Wiele rzeczy może pójść nie tak.
- Jeśli możesz, umyj srom przed przyjściem dziecka. Pomoże to upewnić się, że obszar jest tak czysty, jak to możliwe, aby był bardziej sanitarny.
- Podczas porodu w wodzie wyprowadź dziecko powoli na powierzchnię (szybko i bezpiecznie) trzymając je w pozycji pionowej i pod pachami.
Ostrzeżenia
- Kiedy rodzą się bliźnięta, jeśli pierwszy jest głową w dół, a drugi ma miednicę, jest to trudna komplikacja (należy pamiętać, że zwykle jedna noga zaczyna rodzić, podczas gdy druga pozostaje wewnątrzmaciczna, a do rozwiązania tego problemu potrzebna jest specjalnie przeszkolona położna, pielęgniarka lub lekarz wykrzywienie).
- Jeśli pępowina zaplątała się wokół szyi dziecka itp. lub splątała się pępowina bliźniąt lub dzieci są złączone w jakiejkolwiek części ciała – zwane bliźniętami syjamskimi – poród zwykle wymaga cięcia cesarskiego. Więc nie rodzij bez wykwalifikowanej pomocy w pobliżu lub w teraźniejszości.
- Pielęgniarki, przyjaciele, a nawet lekarze mogą się trochę niepokoić, jeśli poród odbywa się w domu. W dzisiejszym społeczeństwie nie jest to wygodne. Spróbuj jednak zrozumieć, czy zachowują się niechętnie lub rozproszony. Nie psuj ich niepotrzebnie.
