Samookaleczanie – zwane również samookaleczaniem, samookaleczaniem lub cięciem – jest celowym działaniem mającym na celu zranienie siebie jako sposób radzenia sobie z ogromnym smutkiem, gniewem lub frustracją. Samookaleczenie zwykle nie wskazuje na pragnienie samobójcze, ale może być wołaniem o pomoc. Możesz najlepiej pomóc komuś, kto dokonuje samookaleczeń, rozumiejąc jego sytuację i wspierając jego drogę do powrotu do zdrowia.
Kroki
Część 1 z 4: Rozpoznawanie samookaleczenia
Krok 1. Zaufaj swojemu instynktowi
Jeśli zaczynasz podejrzewać, że ktoś, kogo znasz, wyrządza sobie krzywdę, nie ignoruj tych podejrzeń. Polegaj na swojej historii z jednostką i własnej umiejętności czytania ludzi, aby ustalić, czy coś się dzieje. Zastanów się, czy twój znajomy może próbować:
- Zarządzaj lub zmniejszaj silny niepokój i stres oraz zapewniaj natychmiastową ulgę
- Odwracaj uwagę od bolesnych emocji poprzez odczuwanie bólu fizycznego
- Mają poczucie kontroli nad swoim ciałem, uczuciami lub życiem, szczególnie jeśli są perfekcjonistami
- Poczuj cokolwiek. Czasami osoby samookaleczające się czują się tak emocjonalnie puste i odrętwiałe, że widok własnej krwi pomaga im poczuć, że żyją.
- Wyrażaj uczucia nie do zniesienia w sposób zewnętrzny i komunikuj niepokój i emocjonalny ból światu zewnętrznemu
- Karają się za dostrzegane wady
- Miej fizyczne oznaki i blizny, aby pokazać ich emocjonalny ból
Krok 2. Uważaj na oznaki samookaleczenia
Samookaleczenie zwykle dotyczy ramion, nóg lub tułowia, ponieważ są to najłatwiejsze do ukrycia miejsca. Jeśli jednak zachowasz czujność, możesz rzucić okiem na zranione obszary. Powinieneś jednak okazywać szacunek i nie szpiegować kogoś, aby zobaczyć części jego ciała, które on ukrywa; lepiej byłoby po prostu wyjść i zapytać ich, czy nie dokonują samookaleczeń. Niektóre oznaki samookaleczania się przyjaciela lub bliskiej osoby mogą obejmować:
- Niewyjaśnione urazy lub blizny
- Ciągłe zakrywanie się, nawet gdy pogoda lub sytuacja wymaga innego wyboru odzieży
- Roszczenia z tytułu częstych wypadków (w celu wyjaśnienia obrażeń lub blizn)
- Plamy krwi pojawiające się na odzieży, tkankach lub w innych miejscach
- Zmiany nastroju lub zachowania, takie jak izolacja, rozdrażnienie lub depresja
- Długie okresy ciszy
Krok 3. Rozważ różne metody samookaleczenia
Chociaż konkretne sposoby samookaleczeń mogą się różnić, osoby dokonujące samookaleczeń często stosują jedną lub więcej z następujących metod:
- Cięcie lub robienie zadrapań na skórze
- Palenie skóry (zapalonymi zapałkami, papierosami lub gorącymi przedmiotami)
- Wycinanie słów lub symboli w skórze
- Przebijanie skóry ostrymi przedmiotami
- Łamanie kości, uderzanie lub uderzanie się lub uderzanie głową
- Gryzienie siebie
- Wyrywanie własnych włosów
- Zbieranie strupów lub zakłócanie gojenia się ran
- Picie czegoś trującego, takiego jak wybielacz lub detergent
Krok 4. Spróbuj zrozumieć samookaleczenie
Poznanie samookaleczeń może pomóc ci zrozumieć, dlaczego tak się dzieje, jak odnosić się do osoby samookaleczającej się i jak współczująco wspierać go w uzyskaniu pomocy w powstrzymaniu tego zachowania. Samookaleczenie wiąże się z psychologicznym bólem i niepokojem, trudnościami w wyrażaniu emocji i skrywaniem negatywnych uczuć wobec siebie, takich jak poczucie winy, odrzucenie, smutek, nienawiść do samego siebie, bezwartościowość, samotność, panika, złość lub dezorientacja seksualna.
- Nie utożsamiaj samookaleczeń z próbami samobójczymi. Większość samookaleczających się nie chce się zabić.
- Samookaleczenie przynosi osobie chwilowe poczucie spokoju i spokoju oraz uwolnienie napięcia.
- Po tych natychmiastowych uczuciach ulgi zwykle następuje poczucie winy, wstyd i bardziej bolesne emocje. Samookaleczenie to rozwiązanie krótkoterminowe, które może prowadzić do długotrwałego problemu.
- Samookaleczanie może być powiązane z chorobami psychicznymi, takimi jak depresja, lęki, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia odżywiania, zespół stresu pourazowego i zaburzenie osobowości typu borderline.
- Samookaleczenia często zaczynają się w wieku nastoletnim, kiedy emocje są bardziej zmienne i mogą być powiązane z innymi problemami kontroli impulsów, takimi jak nadużywanie alkoholu lub narkotyków.
Krok 5. Najpierw zajmij się własnymi uczuciami
Zanim spróbujesz skonfrontować się z kimś na temat samookaleczenia, powinieneś spróbować zneutralizować i poradzić sobie z własnymi uczuciami związanymi z praktykowaniem samookaleczeń. Jeśli nie masz z tym osobistych doświadczeń, może to wywołać obrzydzenie lub szok, ale powinieneś starać się nie przekazywać tych uczuć osobie, która dokonuje samookaleczeń.
Część 2 z 4: Informowanie o samookaleczeniu
Krok 1. Przygotuj się do rozmowy z samookaleczającym
Powinieneś mieć neutralne środowisko bez rozpraszania uwagi. Wyłącz wszelkie urządzenia elektroniczne, wycisz telefon komórkowy lub wyłącz go całkowicie, zdobądź opiekunkę, jeśli masz dzieci i postaraj się, aby otoczenie było jak najbardziej komfortowe i przyjazne. Możesz podać chusteczki, jeśli uważasz, że ty lub twój przyjaciel możecie płakać podczas rozmowy.
Krok 2. Powiedz samookaleczającemu się, że Ci na nim zależy
Przypomnij im, że nie są sami, a Ty jesteś po to, aby im pomagać i wspierać. Poświęć trochę czasu na przyjrzenie się swojej relacji z daną osobą i powiedz jej, jak bardzo i dlaczego Ci na niej zależy. Pomoże to pokazać, że zbliżasz się do nich z miejsca miłości.
- Na przykład możesz powiedzieć: „John, jesteśmy przyjaciółmi od 3 lat, a kiedy się spotkaliśmy, uderzyła mnie Twoja niefrasobliwa osobowość i Twój gotowy śmiech. Ostatnio nie byłeś taki sam i naprawdę się o ciebie martwię. Będę twoim przyjacielem bez względu na wszystko – śmiech, płacz, radość, smutek – cokolwiek. Ale chcę, żebyś wiedziała, że jestem tu dla ciebie i że mi na tobie zależy”.
- Innym przykładem jest: „Jane, jesteś moją siostrą. Tak wiele przeszliśmy razem w naszym życiu, a nawet jeśli się nie zgadzamy lub nie dogadujemy, nadal kocham cię bezwarunkowo. Mamy długą historię i trwałą więź, która może nam pomóc przejść przez wszystko. Ostatnio martwiłem się o ciebie.
Krok 3. Zapytaj przyjaciela, czy nie robi sobie krzywdy
Wiele osób boi się konfrontacji z kimś, kto ma problemy emocjonalne lub samookaleczenia, często obawiając się, że taka konfrontacja może doprowadzić do pogorszenia problemu lub eskalacji do próby samobójczej. Jednak jest to mało prawdopodobne. Nie jest to łatwa rozmowa, ale jest ważna.
- Porozmawiaj szczerze, ale delikatnie z osobą o jej samookaleczeniu. Twój przyjaciel może poczuć ulgę, dzieląc się swoimi sekretami.
- Nie musisz starać się osłodzić swojego podejścia; po prostu bądź jasny i bezpośredni. Możesz powiedzieć coś w stylu: „Zauważyłem kilka niezwykłych blizn na twoim ciele. To, w połączeniu z faktem, że ostatnio wydawałeś się smutny, sprawiły, że zacząłem się martwić, że robisz sobie krzywdę. Czy dokonujesz samookaleczeń?
Krok 4. Słuchaj z otwartym umysłem
Może być bardzo trudno usłyszeć kogoś, kogo kochasz, mówiącego o samookaleczeniu, ale jeśli możesz sprawić, by się przed tobą otworzyły, jest bardziej prawdopodobne, że będziesz w stanie nakłonić go do uzyskania pomocy. Niech prowadzą rozmowę tak często, jak to możliwe; zadawaj otwarte pytania i pozwól im powiedzieć to, co chce powiedzieć.
Postaraj się, aby osoba skupiła się na uczuciach, a nie na samym cięciu
Krok 5. Okaż empatię w rozmowie
Pamiętaj, że rozmawiasz z osobą, aby zapewnić jej pomoc i ujście do wyrażenia swoich uczuć. Nie osądzaj, nie zawstydzaj, nie krytykuj ani nie gniewaj się. Krzyczenie na nich za ich zachowanie, grożenie, że nie zostaniesz przyjaciółmi lub oskarżanie ich o zachowanie może zwiększyć ryzyko zachowań samookaleczających.
Powiedz osobie, że chcesz zrozumieć, przez co przechodzi. Nawet jeśli nie możesz tego w pełni zrozumieć, pokazanie, że chcesz współodczuwać, może komunikować, jak bardzo Ci zależy
Krok 6. Zidentyfikuj, dlaczego dana osoba się samookalecza
Istnieją różne powody powodowania samookaleczeń, a rozwiązania łagodzące lub oferujące alternatywy dla samookaleczeń różnią się w zależności od przyczyny samookaleczenia. Najczęstsze ogólne powody samookaleczeń to:
- wyrażania bólu lub innych intensywnych uczuć
- uspokoić się lub poczuć się lepiej
- by czuć się mniej odrętwiałymi lub odłączonymi
- uwolnić gniew lub napięcie z ich ciała
Część 3 z 4: Oferowanie alternatyw
Krok 1. Zaproponuj opcje zarządzania emocjami
Pomaganie komuś w rozwijaniu większej świadomości emocjonalnej i technik radzenia sobie, które nie obejmują samookaleczeń, może pomóc zminimalizować zachowania autodestrukcyjne. Może to być coś tak prostego, jak prowadzenie dziennika poświęconego wyrażaniu i przetwarzaniu emocji, lub coś bardziej złożonego, jak chodzenie na sesje psychoterapii, aby dowiedzieć się o przetwarzaniu emocji.
Ćwiczenie uważności poprzez medytację lub jogę może pomóc osobom samookaleczającym się w kontakcie z emocjami i przetwarzaniu ich w spokojniejszy i zdrowszy sposób. Ponadto dyscyplina i siła wymagana do osiągnięcia zaawansowanych pozycji jogi może pomóc niektórym osobom doświadczyć ulgi podobnej do tej, jaką odczuwa się podczas samookaleczeń
Krok 2. Pomóż zidentyfikować wyzwalacze
Osoba samookaleczająca się prawdopodobnie ma określone wyzwalacze: wydarzenia, sytuacje lub emocje, które powodują, że odczuwa potrzebę samookaleczenia. Jeśli uświadomią sobie te wyzwalacze, mogą opracować więcej strategii radzenia sobie, unikania wyzwalaczy lub dokonywania świadomego wyboru zaangażowania się w alternatywną aktywność.
Pomocne może okazać się porozmawianie z osobą, która praktykuje samookaleczanie o własnych wyzwalaczach emocjonalnych i sposobach radzenia sobie z nimi bez szkodzenia sobie. Pamiętaj, aby podchodzić do takiej rozmowy z pozycji troski i oferowania alternatyw, a nie osądzania lub oddzielania się od nich
Krok 3. Zaproponuj alternatywy dla samookaleczenia
W oparciu o powód, dla którego dana osoba się samookalecza, możesz zaproponować alternatywne strategie radzenia sobie z uczuciami. Nie każda alternatywa będzie działać dla każdej osoby, ale zasugerowanie pewnych konkretnych alternatyw do wypróbowania może pomóc twojemu przyjacielowi znaleźć coś, co dla niego działa.
- Ktoś, kto samookalecza się, by radzić sobie z emocjami, może odczuwać podobne wyzwolenie poprzez umiarkowane lub energiczne ćwiczenia, głośne dźwięki, niszczenie czegoś (np. rozdzieranie papieru lub łamanie patyków na pół), pisanie poezji lub piosenek lub pisanie w dzienniku.
- Ktoś, kto samookalecza się, aby się uspokoić, może zastąpić samookaleczenie samoopieką w postaci luksusowych kąpieli, masaży, spędzania czasu z ukochanymi pupilami, czy przytulania się w miękkim, ciepłym kocyku.
- Ktoś, kto samookalecza się z powodu odrętwienia, może być w stanie skontaktować się z przyjaciółmi, aby poczuć się bardziej związany. Mogą również być w stanie czuć się mniej odrętwiałe, zastępując samookaleczenia mniej szkodliwymi zachowaniami, takimi jak jedzenie żywności o bardzo intensywnym smaku, ciasne trzymanie kostki lodu, aż się rozpuści, a nawet branie zimnego prysznica.
Część 4 z 4: Znajdowanie pomocy
Krok 1. Nie dotrzymuj tajemnicy
Zwłaszcza jeśli ty i osoba dokonująca samookaleczeń jesteście nastolatkami, powinniście zachęcić przyjaciela, aby porozmawiał z jego rodzicami, nauczycielem, pedagogiem szkolnym lub inną zaufaną osobą dorosłą na temat ich samookaleczeń. Powiedz im, że pójdziesz z nimi, jeśli boją się iść same. Nie obiecuj, że zachowasz to w tajemnicy. Zachowanie ciszy umożliwia twojemu przyjacielowi i daje mu pozwolenie na dalsze ranienie się.
- W razie potrzeby powiedz komuś godnemu zaufania. Bądź szczery ze swoim przyjacielem i powiedz mu, komu powiesz. Wybierz mądrze i powiedz komuś, kto zachowa poufność i będzie działał w sposób profesjonalny, aby uzyskać pomoc, której potrzebuje twój przyjaciel.
- Przygotuj się na gniew. Twój przyjaciel może się wstydzić lub zawstydzić i nie chcieć, aby ktokolwiek o tym wiedział. Niech twój przyjaciel wie, że ci na nich zależy. Możesz obawiać się zdrady zaufania przyjaciela i utraty przyjaciela, ale twój przyjaciel potrzebuje profesjonalnej pomocy, a jego zdrowie i bezpieczeństwo jest najważniejszym czynnikiem. Większość znajomych z czasem zrozumie Twoją decyzję.
- Nie poddawaj się groźbom dalszego samookaleczenia. Twój przyjaciel może być zły i grozić, że zrobi sobie dalsze krzywdy, jeśli powiesz, że chcesz powiedzieć komuś o jego zachowaniu. Pamiętaj, że nie ponosisz winy, a jedyną osobą, która ma kontrolę nad swoimi obrażeniami, są sami dokonujący samookaleczeń.
Krok 2. Uzyskaj pomoc medyczną dla osoby samookaleczającej się
Chociaż nie ma konkretnego testu diagnostycznego na samookaleczenie, możesz zachęcić znajomego do wizyty u lekarza lub specjalisty zdrowia psychicznego, który może ocenić, zdiagnozować i stworzyć plan leczenia. W przypadku ciężkich, krótkotrwałych kryzysów może być wymagana hospitalizacja.
Niektóre rany zadane sobie samemu mogą wymagać leczenia. Rozległe blizny można pokryć lub zmniejszyć za pomocą chirurgii plastycznej
Krok 3. Pomóż swojemu przyjacielowi znaleźć pomoc emocjonalną
Poradnictwo lub psychoterapia może pomóc Twojemu przyjacielowi zidentyfikować i poradzić sobie z podstawowymi problemami prowadzącymi do zachowań samookaleczających. Istnieje kilka rodzajów terapii, które mogą być pomocne, takie jak:
- Terapia poznawczo-behawioralna. Pomaga to zidentyfikować negatywne przekonania i zachowania oraz zastąpić je zdrowymi, pozytywnymi strategiami radzenia sobie. Ludzie tworzą plany, aby lepiej identyfikować i reagować na ich wyzwalacze, tolerować cierpienie oraz identyfikować bezpieczne osoby i miejsca, do których mogą się udać, gdy mają ochotę na samookaleczenie
- Psychoterapia psychodynamiczna. Koncentruje się na identyfikacji przeszłych doświadczeń, traumatycznych wspomnień lub problemów interpersonalnych, aby dotrzeć do źródła problemów emocjonalnych
- Terapie oparte na uważności. Pomagają one jednostkom nauczyć się żyć w teraźniejszości i zrozumieć intencje, zmniejszyć lęk i depresję oraz poprawić ogólne samopoczucie
- Terapia rodzinna. Jest to terapia grupowa, która może być zalecana w niektórych przypadkach, szczególnie dla młodych osób, które dokonują samookaleczeń
Krok 4. Bądź źródłem wsparcia
Pamiętaj, aby traktować swojego przyjaciela w taki sam sposób, w jaki postępowałeś, zanim zorientowałeś się, że dokonuje samookaleczeń. Kontynuuj spędzanie czasu razem, robiąc rzeczy, które oboje lubicie robić. Oprócz dalszego bycia dobrym przyjacielem, możesz zaoferować:
- Bądź kontaktem w nagłych wypadkach, jeśli twój przyjaciel ma ochotę na samookaleczenie lub w razie potrzeby zabierz go na wizyty lekarskie lub do kliniki.
- Zostań kumplem do ćwiczeń. Aktywność fizyczna i techniki relaksacyjne mogą pomóc w stanach lękowych, depresji i ogólnym samopoczuciu. Dodatkowo będziecie się razem dobrze bawić.
- Zachęcaj do rozbudowy sieci społecznościowych. Wiele osób, które dokonują samookaleczeń, czuje się samotne, odizolowane i odłączone.
Krok 5. Wspieraj ukochaną osobę w przyjmowaniu leków
Leki przeciwlękowe, przeciwdepresyjne lub przeciwpsychotyczne mogą być przepisywane przez lekarza lub psychiatrę leczącego osobę, która dokonuje samookaleczeń. Niektórzy ludzie kojarzą przyjmowanie takich leków z poczuciem wstydu lub porażki. Można temu przeciwdziałać przez wasze pełne miłości wsparcie; pamiętaj, aby zachęcić przyjaciela do kontynuowania leczenia i prowadzenia bardziej pozytywnego życia po samookaleczeniu.
Krok 6. Dbaj też o siebie
Możesz poświęcić dużo energii na pomoc komuś, kto się samookalecza. Możesz być zmartwiony, zdezorientowany, zszokowany, skonfliktowany, smutny i rozgniewany. Te uczucia są normalne i mogą być wyczerpujące.
- Poświęć trochę czasu, aby być dla siebie dobrym i cieszyć się swoim hobby.
- Odpocznij i ćwicz.
- Zobacz doradcę, który poradzi sobie również z twoimi uczuciami.
- Pamiętaj, że nie odpowiadasz za działania swojego przyjaciela. Nie możesz sprawić, by twój przyjaciel przestał ranić siebie. Możesz odgrywać jedynie rolę wspierającą w ich drodze do uzdrowienia.
