Ze względu na niepełnosprawność wzrokową Twojego dziecka, niektórzy ludzie potrafią go wykorzystać i mają zwyczaj zmuszania go do robienia rzeczy, których woleliby nie robić. Mogą również chcieć pomóc Twojemu dziecku bardziej niż jest to potrzebne z powodu jego niepełnosprawności, czując potrzebę „porodu” go, nawet jeśli naprawdę czuje się nieswojo z powodu zbyt dużej pomocy. Ważne jest, aby nauczyć dziecko poprawnego i grzecznego używania asertywnego języka, aby pomóc w skomplikowanych sytuacjach, gdy się pojawią. W tym artykule wyjaśnimy, w jaki sposób możesz nauczyć swoje dziecko asertywnego języka, nawet z jego niepełnosprawnością wzrokową.
Kroki
Krok 1. Naucz swoje dziecko różnicy między agresywnymi, uległymi i asertywnymi uwagami
Zanim nauczysz swoje dziecko asertywności, upewnij się, że ostrożnie podchodzi do pewnych uwag. Agresywne uwagi są wypowiadane w niegrzeczny, wrogi sposób, zwykle wypowiadane podczas krzyku i nie wykazują oznak asertywności. Te uwagi są zazwyczaj bardzo bolesne i złośliwe. Uległe uwagi są robione w słaby sposób, pozwalając drugiej osobie postawić na swoim bez uzasadnienia twoich uczuć. Kiedy jesteś asertywny, spokojnie, ale stanowczo mówisz drugiej osobie, czego chcesz lub potrzebujesz. Przykłady agresywnych, uległych i asertywnych uwag obejmują:
-
Agresywne uwagi:
„Daj mi ten długopis, albo go dostaniesz!”, „Zostaw mnie w spokoju, bo inaczej!”, lub „Idź do swojej pracy, przestań mnie pytać!”
-
Uwagi uległe:
„W porządku, możesz to mieć”, „Zrobię to, nieważne” lub „W porządku, nie potrzebuję tego”.
-
Asertywne uwagi:
„Proszę oddaj mi długopis, potrzebuję go, aby dokończyć pisanie listu”, „Potrzebuję trochę czasu sam na sam, a może później?” lub „Jestem zdenerwowany, gdy przeszkadzasz mi podczas odpoczynku, proszę poczekać Jestem gotowy, aby zacząć."
Krok 2. Naucz swoje dziecko, kiedy z szacunkiem mówić „nie”
Naucz swoje dziecko i naucz je, kiedy mówić „nie”, kiedy czegoś nie chce, upewniając się, że zachowuje szacunek. Na przykład, jeśli Natasza nie chce żadnych bułek i krzyczy, że nie chce żadnych, możesz powiedzieć: „Natasza, zamiast krzyczeć, że nie chcesz bułek, możesz powiedzieć „Nie, dziękuję, nie chcę chcieć „w życzliwy sposób”. Należy pamiętać, że w przypadku dziecka niewidomego lub niedowidzącego ton głosu może być czasami trudny do kontrolowania i może trochę potrwać, zanim uprzejmie zareaguje. Próbuj dalej, dostaną to.
Jednocześnie naucz swoje dziecko, aby nie było uległe i nie poddało się. Na przykład siostra Caleba wyrywa książkę, którą czytał. Caleb nic nie robi i pozwala jej to wziąć, aby uniknąć konfliktu. Możesz trenować Caleba i powiedzieć: „Caleb, kiedy Isabella bierze coś, co należy do ciebie, powinieneś powiedzieć:„ Isabello, czytałem tę książkę. Proszę, nie zabieraj mi jej. Kiedy skończę czytać, mogę podziel się z tobą książką”
Krok 3. Naucz swoje dziecko, aby używało komunikacji „ja”, kiedy chce dzielić się swoimi uczuciami
Naucz swoje dziecko, aby używało komunikacji „ja”, gdy czuje się urażone i chce wspomnieć o zachowaniu, które je niepokoi. Format wiadomości „ja” określa, jak się czujesz, opisuje działanie, wyjaśnia, dlaczego ci to przeszkadza i czego chcesz, aby je zrobić zamiast tego. Kilka przykładów, które możesz opisać swojemu dziecku:
- „Czuję się zdenerwowany i zły, kiedy dotykasz moich lalek bez mojej zgody, ponieważ te lalki należą do mnie. Chciałbym, abyś poprosił o moją zgodę przed ponownym zabawą z nimi”.
- " Czuję się przestraszony, kiedy nie mówisz, że masz zamiar się przytulić, ponieważ nie jestem w stanie zobaczyć, kiedy ktoś mnie dotyka. Chciałbym, żebyś powiedział mi, kiedy następnym razem będziesz mnie przytulać.
- „Czuję się smutny i zdenerwowany, gdy wygłaszasz nieczułe komentarze na temat mojej niepełnosprawności wzrokowej, ponieważ tak się urodziłem. Chciałbym, abyś przestał robić tego rodzaju bolesne komentarze.
Krok 4. Naucz swoje dziecko, jak się nie zgadzać z szacunkiem
Niepełnosprawność wzrokowa Twojego dziecka nie powstrzymuje go przed dobrymi pomysłami i różnymi opiniami. Twoje dziecko może nie zawsze zgadzać się z innymi i uzna pewne rzeczy za niesprawiedliwe lub niesprawiedliwe. Naucz swoje dziecko, jak reagować, gdy się z kimś nie zgadza. Na przykład, jeśli Charlotte nie zgadza się z posiadaniem psa jako zwierzaka i krzyczy, że ten pomysł jest głupi, możesz powiedzieć: „Charlotte, jeśli nie zgadzasz się z tym pomysłem, możesz wyjaśnić, dlaczego to robisz w spokojny, pełen szacunku sposób”. Być może będziesz musiał podać im przykłady, w jaki sposób mogą się kłócić i nie zgadzać w uprzejmy sposób. Kilka przykładów, które możesz im powiedzieć:
- „Nie zgadzam się z chodzeniem do parku jako zajęciem rodzinnym, myślę, że lepiej byłoby zamiast tego wybrać się do nowego zoo”.
- „Myślę, że żółty kolor działa lepiej niż ciemnoniebieski, ponieważ widzę go wyraźniej”.
- „Nie sądzę, że Jackson byłby dobrym liderem, myślę, że Laura byłaby lepsza”.
Krok 5. Naucz swoje dziecko, jak wyrażać gniew
Krzyki, wyzwiska i zastraszanie nie są dobrymi sposobami wyrażania gniewu i ważne jest, aby nauczyć dziecko tego unikać, szczególnie w przypadku młodszych dzieci niewidomych lub niedowidzących, które czasami mają problemy z samokontrolą. Naucz swoje dziecko, kiedy jest zły i zapytaj, jak się czuje. Zachęć ich do korzystania z komunikacji „ja”, aby mogli jasno wyrażać swoje uczucia.
Krok 6. Przypomnij dziecku, że w razie potrzeby może odmówić pomocy
Większość ludzi chce w jak największym stopniu pomóc osobom niewidomym i niedowidzącym ze względu na ich niepełnosprawność. Chociaż jest to idealne i akceptowalne, niektóre dzieci mogą nie zawsze chcieć pomocy i mogą chcieć wykonywać pewne zadania samodzielnie, zwłaszcza jeśli łatwo im to zrobić samodzielnie. Naucz swoje dziecko, jak grzecznie odrzucać prośby o pomoc w razie potrzeby, mówiąc po prostu „Nie, dziękuję”.
Jednocześnie upewnij się, że uczysz swoje dziecko, kiedy i jak prosić o pomoc. Upewnij się, że grzecznie powiedzą „proszę” i dokładnie wiedzą, czego chcą, aby mogli uzyskać potrzebną pomoc
Krok 7. Odgrywaj role i ćwicz w razie potrzeby
Poświęć trochę czasu na ćwiczenie asertywnego języka z dzieckiem. Możesz chcieć odegrać role z zabawkami, takimi jak figurki lub lalki, aby było fajniej. Twórz sceny, w których Twoje dziecko będzie musiało używać asertywnego języka i poproś je o odgrywanie go i ćwiczenie korzystania z tych umiejętności.
Jeśli Twoje dziecko ma problemy ze znalezieniem słów, możesz pomóc mu skierować je we właściwym kierunku i udzielić mu drobnych wskazówek, aby mogło prawidłowo ćwiczyć używanie asertywnego języka
Krok 8. Przypomnij dziecku, kiedy w razie potrzeby zwrócić się o pomoc od osoby dorosłej
Czasami słowa nie wystarczą, aby ktoś powstrzymał określone zachowanie, takie jak znęcanie się werbalne lub fizyczne. Powiedz dziecku, kiedy ważne jest, aby zadzwonić do osoby dorosłej po pomoc, gdy asertywność nie działa. Gdy Twoje dziecko zaczyna się denerwować w sytuacji, gdy druga osoba nie chce słuchać, włącz się do rozmowy i spróbuj spokojnie ją zapośredniczyć
Krok 9. Chwal swoje dziecko, gdy używa dobrych umiejętności asertywnych
Kiedy zauważysz, że Twoje dziecko korzysta z dobrych umiejętności asertywnych w kontaktach z innymi, pochwal je za to i poświęć dużo uwagi. Powiedz im, jak wspaniale i mądrze było mówić w ten sposób i jak prawidłowo poradzili sobie z sytuacją. Będą starać się utrzymać ten nawyk i kontynuować go w przyszłości. Kilka przykładów, które możesz powiedzieć:
- „Dobra robota, używając asertywnego języka ze swoim młodszym bratem, Destiny. Wykonałeś dobrą robotę, używając poprawnie swoich słów”.
- - To było odważne z twojej strony, że powiedziałeś Tommy'emu, że nie podobają ci się jego złośliwe komentarze. Dobra robota w obronie siebie.
- „Dobra robota, gdy mówisz Ryanowi, że nie chcesz iść, Mia. Używałaś dobrych umiejętności asertywnych”.
Krok 10. Bądź dobrym wzorem do naśladowania
Twoje dziecko zawsze będzie się tobą opiekować tak, jak traktujesz innych. Upewnij się, że zawsze używasz dobrych, pełnych szacunku umiejętności asertywnych wobec innych. Zachęci to Twoje dziecko do takiego samego zachowania i traktowania w ten sposób również innych.
