Przepuklina dysku może być niezwykle bolesna. Występuje, gdy część miękkiego materiału z wnętrza dysku, który amortyzuje twoje kręgi, wychodzi. Nie każdy z przepukliną dysku odczuwa ból, ale jeśli materiał, który wydostaje się z dysku, pogarsza nerwy w plecach, może powodować silny ból. Chociaż zajmuje to trochę czasu, wiele osób wraca do zdrowia bez operacji.
Kroki
Metoda 1 z 3: Identyfikacja przepukliny dysku
Krok 1. Rozpoznaj objawy
Najczęstsze obszary przepukliny dysków znajdują się w dolnej części kręgosłupa i szyi. Jeśli przepuklina znajduje się w dolnej części pleców, prawdopodobnie będziesz odczuwać ból w nogach. Jeśli przepuklina znajduje się na szyi, prawdopodobnie boli ramię i ramię. Objawy obejmują:
- Ból w twoich kończynach. Ból może nasilać się, gdy kaszlesz, kichasz lub poruszasz się w określony sposób.
- Drętwienie lub uczucie mrowienia. Dzieje się tak, gdy nerwy biegnące do tej kończyny są dotknięte przepukliną dysku.
- Słabość. Jeśli twoja dolna część pleców jest dotknięta, możesz być bardziej podatny na potknięcie i upadek. Jeśli twoja szyja jest zaatakowana, możesz mieć trudności z noszeniem ciężkich przedmiotów.
Krok 2. Idź do lekarza, jeśli uważasz, że masz przepuklinę dysku
Lekarz przeprowadzi badanie lekarskie, aby dokładnie określić, skąd pochodzi Twój ból. Lekarz prawdopodobnie zapyta o twoją historię medyczną, w tym o niedawne obrażenia. Lekarz może również przetestować:
- Odruchy
- Siła mięśni
- Koordynacja, równowaga i zdolność chodzenia
- Zmysł dotyku. Lekarz może sprawdzić, czy odczuwasz lekkie dotknięcia lub wibracje na różnych obszarach ciała.
- Możliwość podniesienia nogi lub poruszenia głową. Te ruchy rozciągają nerwy rdzeniowe. Jeśli odczuwasz zwiększony ból, drętwienie lub mrowienie, może to sugerować, że dysk jest przepukliny.
Krok 3. Wykonaj badania obrazowe, jeśli zaleci to lekarz
Testy te można wykorzystać do wykluczenia innych możliwych przyczyn bólu i umożliwienia lekarzowi dokładnego zobaczenia, co dzieje się z twoimi dyskami. Należy poinformować lekarza, jeśli jesteś w ciąży lub podejrzewasz, że możesz być w ciąży, ponieważ może to mieć wpływ na to, jakie badania zaleci lekarz.
- Prześwietlenie. Twój lekarz może poprosić Cię o prześwietlenie, aby sprawdzić, czy Twój ból nie jest spowodowany infekcją, guzem, złamaną kością lub niewspółosiowością kości w kręgosłupie. Lekarz może również zasugerować wykonanie mielogramu z prześwietleniem. Wiąże się to z wprowadzeniem barwnika do płynu mózgowo-rdzeniowego, który pojawi się na zdjęciu rentgenowskim. Pomaga lekarzowi zobaczyć, gdzie dyski mogą naciskać na twoje nerwy.
- Tomografia komputerowa (skan tomografii komputerowej). Podczas tomografii komputerowej leżysz na stole, który przesuwa się do skanera. Skaner wykona sekwencyjne zdjęcia rentgenowskie obszaru zainteresowania. Lekarz może poprosić cię o krótkie wstrzymanie oddechu, aby upewnić się, że obraz będzie wyraźny. Nie zaszkodzi, ale możesz zostać poproszony o post przez kilka godzin przed badaniem lub wcześniej otrzymać kontrast. Test zajmie prawdopodobnie około 20 minut lub mniej. Ten test może pomóc lekarzowi dokładnie określić, które dyski są dotknięte.
- Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Skaner MRI wykorzystuje magnesy i fale radiowe do tworzenia obrazów twojego ciała. MRI jest szczególnie przydatny do określenia, który dysk ma przepuklinę i na jakie nerwy może naciskać. Ten test nie boli, ale wymaga położenia się na stole, który wsunie się do skanera. Skaner będzie wydawać głośne dźwięki i prawdopodobnie założysz słuchawki lub zatyczki do uszu. Może to potrwać do półtorej godziny.
- To najczulsze badanie obrazowe, ale też najdroższe.
Krok 4. Wykonaj testy nerwowe
Jeśli lekarz obawia się, że możesz mieć uszkodzenie nerwów, możesz zostać poproszony o wykonanie testów przewodnictwa nerwowego i elektromiogramu.
- Podczas badań przewodnictwa nerwowego lekarz może podać niewielki impuls elektryczny, aby określić, czy jest on prawidłowo przenoszony do określonych mięśni.
- Podczas elektromiogramu lekarz wprowadza cienką igłę do mięśnia, aby zmierzyć nadchodzące impulsy elektryczne.
- Obie procedury mogą być niewygodne.
Metoda 2 z 3: Korzystanie z domowych środków zaradczych i zmiany stylu życia
Krok 1. W razie potrzeby zastosuj lód lub podgrzej
Klinika Mayo zaleca je jako domowe środki do radzenia sobie z bólem przepukliny dysku. To, który wybierzesz, może zależeć od stadium Twojej kontuzji.
- W ciągu pierwszych kilku dni zimne okłady mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny i obrzęk. Możesz użyć okładu z lodu lub opakowania mrożonych warzyw zawiniętych w ręcznik. Nakładaj na około 10 minut, a następnie daj skórze szansę na rozgrzanie. Nie nakładaj zimnego okładu bezpośrednio na skórę.
- Po kilku pierwszych dniach możesz użyć ciepła, aby rozluźnić napięte mięśnie. Użyj termoforu owiniętego w ręcznik lub podkładkę grzewczą. Nie umieszczaj źródła ciepła bezpośrednio na gołej skórze, aby uniknąć oparzeń.
Krok 2. Bądź aktywny, jeśli możesz
Być może będziesz musiał odpocząć przez kilka pierwszych dni po przepuklinie dysku, ale po tym pozostawanie aktywnym zapobiegnie zesztywnieniu i pomoże szybciej wrócić do zdrowia. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub fizjoterapeutą, aby dowiedzieć się, jakie ćwiczenia mogą ci zalecić.
- Unikaj wykonywania czynności, które mogą to pogorszyć. Może to obejmować noszenie ciężkich przedmiotów, podnoszenie lub sięganie.
- Twój lekarz może zasugerować pływanie, ponieważ woda utrzyma twoją wagę i zmniejszy nacisk na kręgosłup. Inne możliwości to jazda na rowerze lub spacery.
- Spróbuj przechyłów miednicy, jeśli lekarz to zatwierdzi. Połóż się na plecach z podniesionymi kolanami i włóż rękę pod dolną część pleców. Przechyl miednicę tak, aby naciskać na rękę. Przytrzymaj przez pięć sekund. Powtórz to 10 razy. Jeśli powoduje to ból, zatrzymaj się i porozmawiaj z lekarzem.
- Czy ściska pośladki. Leżąc na plecach z podniesionymi kolanami, ściśnij pośladki i trzymaj je przez pięć sekund. Powtórz to 10 razy. To nie powinno powodować bólu. Jeśli tak, nie kontynuuj i omów to z lekarzem.
Krok 3. Dostosuj pozycję do spania
Możesz uzyskać ulgę, leżąc w pozycjach, które odciążają kręgosłup i nerwy. Twój lekarz lub fizjoterapeuta może zasugerować:
- Leżąc na brzuchu na poduszkach, aby plecy były zaokrąglone. Może to zmniejszyć nacisk na nerwy.
- Leżąc w pozycji płodowej z poduszką między kolanami. Strona z przepukliną dysku powinna być uniesiona.
- Leżąc na plecach i układając poduszki pod kolanami, tak aby biodra i kolana były zgięte, a dolne nogi były równoległe do łóżka. W ciągu dnia możesz chcieć położyć się na podłodze i oprzeć nogi na krześle.
Krok 4. Uzyskaj wsparcie społeczne
Życie z przewlekłym bólem jest niezwykle stresujące i może wywoływać depresję i niepokój. Utrzymywanie sieci społecznościowej pomoże Ci radzić sobie i czuć się mniej samotnym. Wsparcie społeczne możesz uzyskać poprzez:
- Rozmowa z przyjaciółmi i rodziną. Jeśli są zajęcia fizyczne, których nie możesz już wykonywać sam, pozwól im pomóc.
- Zobacz doradcę. Doradca może pomóc ci nauczyć się technik radzenia sobie i ustalić, czy masz nierealistyczne oczekiwania dotyczące powrotu do zdrowia. Twój lekarz może polecić kogoś, kto specjalizuje się w pomaganiu ludziom w radzeniu sobie z bólem.
- Dołącz do grupy wsparcia. To może pomóc ci poczuć się mniej samotnym i nauczyć się mechanizmów radzenia sobie.
Krok 5. Zarządzaj stresem
Stres sprawia, że stajesz się bardziej wrażliwy na ból. Opracowując techniki radzenia sobie ze stresem, możesz lepiej radzić sobie z bólem. Niektórzy ludzie czerpią korzyści z następujących technik:
- Medytacja
- Głębokie oddychanie
- Muzyka lub arteterapia
- Wizualizacja uspokajających obrazów
- Progresywne napinanie i rozluźnianie różnych grup mięśni w Twoim ciele
Krok 6. Porozmawiaj z fizjoterapeutą o alternatywnych terapiach
Mogą istnieć sposoby, dzięki którym możesz zmienić sposób poruszania się lub siedzenia, aby uniknąć pogorszenia swojego stanu. Możesz również skorzystać z alternatywnych metod leczenia bólu, ale zawsze porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby mieć pewność, że te metody będą dla Ciebie bezpieczne. Możliwości obejmują:
- Krótkotrwałe usztywnienie szyi lub pleców, aby je chronić i zapewniać stabilność
- Trakcja
- Zabiegi ultradźwiękowe
- Stymulacja elektryczna
Metoda 3 z 3: Przyjmowanie leków
Krok 1. Rozpraw się z umiarkowanym bólem za pomocą dostępnych bez recepty środków przeciwbólowych
Jest to prawdopodobnie pierwsza sugestia lekarza, jeśli ból nie jest zbyt silny.
- Możliwe leki to ibuprofen (Advil, Motrin IB) lub naproksen (Aleve).
- Chociaż niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) mogą być bardzo pomocne, mogą nie być odpowiednie dla Ciebie, jeśli masz wysokie ciśnienie krwi, astmę, problemy z sercem lub nerkami. Porozmawiaj z lekarzem o tych lekach przed rozpoczęciem, ponieważ mogą one wpływać na inne leki, w tym leki ziołowe lub suplementy diety. NLPZ są szczególnie znane z powodowania wrzodów żołądka. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli leki dostępne bez recepty nie pomogą w ciągu 7 dni.
Krok 2. Zwalczaj silny ból za pomocą leków na receptę
W zależności od objawów i historii choroby lekarz może zasugerować:
- Leki na ból nerwów. Te leki zyskują coraz większą popularność, ponieważ skutki uboczne są często mniej dotkliwe niż te wytwarzane przez narkotyki. Najczęstsze z nich to gabapentyna (Neurotin, Gralise, Horizant), pregabalina (Lyrica), duloksetyna (Cymbalta) i tramadol (Ultram).
- Narkotyki. Leki te są prawdopodobnie przepisywane, gdy leki dostępne bez recepty nie były wystarczająco silne, a leki przeciwbólowe nie były pomocne. Mogą powodować działania niepożądane, w tym uspokojenie polekowe, nudności, splątanie i zaparcia. Leki te często zawierają kodeinę lub mieszankę oksykodonu i acetaminofenu (Percocet, Oxycontin).
- Środki zwiotczające mięśnie. Niektórzy ludzie mają bolesne skurcze mięśni i te leki mogą w tym pomóc. Powszechnym jest diazepam. Niektóre środki zwiotczające mięśnie mogą powodować sedację i zawroty głowy, dlatego najlepiej stosować je na noc, tuż przed snem. Przeczytaj opakowanie, aby ustalić, czy podczas ich przyjmowania należy unikać prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Krok 3. Zdobądź zastrzyki z kortyzonu na ból
Kortyzon może tłumić stany zapalne i obrzęki. W razie potrzeby lekarz może zaproponować zastrzyk bezpośrednio w obszar, który powoduje ból.
- Twój lekarz może również użyć sterydów doustnych, gdy próbuje zmniejszyć obrzęk.
- Kortykosteroidy są często stosowane w celu opóźnienia lub ewentualnie wyeliminowania konieczności operacji. Istnieje nadzieja, że po ustąpieniu stanu zapalnego organizm naturalnie wyleczy się na dłuższą metę.
- Kortyzon podawany w dużych dawkach przez długi czas może powodować przyrost masy ciała, depresję, cukrzycę, wysokie ciśnienie krwi, osteoporozę, zwiększone siniaki, trądzik i podatność na infekcje.
Krok 4. Omów operację z lekarzem
Twój lekarz może zalecić operację, jeśli inne opcje nie poprawiają objawów, twoje nerwy są mocno ściśnięte. Istnieje kilka różnych rodzajów operacji, które lekarz może zasugerować:
- Dyskektomia otwarta. Podczas tego zabiegu chirurg wykonuje nacięcie kręgosłupa i wyjmuje uszkodzoną część dysku. Jeśli uszkodzenie jest rozległe, chirurg może usunąć cały dysk. Jeśli cały dysk zostanie usunięty, może być konieczne naprawienie kręgów wokół brakującego dysku, aby zapewnić stabilność. Nazywa się to fuzją.
- Wymiana protezy krążka międzykręgowego. Podczas tego zabiegu, po usunięciu przez chirurga uszkodzonego dysku, zostaje on zastąpiony protezą dysku.
- Endoskopowa dyskektomia laserowa. Podczas tej procedury chirurg wykona małe nacięcie w kręgosłupie, a następnie wstawi cienką rurkę ze światłem i kamerą (endoskop). Uszkodzony dysk zostanie następnie usunięty za pomocą lasera.
Krok 5. Postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza podczas powrotu do zdrowia po operacji
Chirurgia pomaga większości osób, które ją otrzymują, ale powrót do zdrowia może zająć kilka tygodni. Możesz wrócić do pracy po dwóch tygodniach do półtora miesiąca po operacji.
- Jeśli zauważysz oznaki jakichkolwiek powikłań po zabiegu, natychmiast skontaktuj się z lekarzem. Choć rzadkie, możliwe powikłania obejmują infekcje, uszkodzenie nerwów, paraliż, krwotok lub chwilową utratę wrażliwości na dotyk.
- Chirurgia kręgosłupa działa przez chwilę. Ale jeśli pacjent łączy dwa kręgi, obciążenie jest często przenoszone na sąsiednie kręgi, co może wymagać dodatkowej operacji. Ważnym pytaniem, które należy zadać lekarzowi, jest to, czy w przyszłości możesz wymagać dodatkowych operacji.
