Schizofrenia jest przewlekłą chorobą mózgu charakteryzującą się występowaniem i brakiem określonych objawów. Objawy pozytywne występujące w schizofrenii obejmują problemy poznawcze/dezorganizację myślenia oraz doświadczanie urojeń lub halucynacji. Objawy negatywne obejmują pozorny brak ekspresji emocjonalnej. Połączenie leków, usług wsparcia i terapii to najskuteczniejszy sposób na zminimalizowanie objawów schizofrenii.
Kroki
Metoda 1 z 5: Uzyskanie właściwej diagnozy
Krok 1. Zobacz lekarza
Właściwa diagnoza schizofrenii jest niezbędna do leczenia jej objawów. Schizofrenia jest trudna do prawidłowego zdiagnozowania, ponieważ ma wspólne cechy z wieloma innymi schorzeniami psychicznymi. Poproś swojego lekarza pierwszego kontaktu o skierowanie do psychiatry, psychologa lub innego specjalisty, który może postawić właściwą diagnozę.
- Średni wiek zachorowania na schizofrenię to późne nastolatki do wczesnych 20 lat dla mężczyzn i późne 20 do wczesnych 30 lat dla kobiet. Schizofrenię rzadko rozpoznaje się u dzieci w wieku poniżej 12 lat lub u dorosłych w wieku powyżej 40 lat.
- Trudno zdiagnozować schizofrenię u nastolatków. Dzieje się tak, ponieważ pierwsze oznaki choroby obejmują zachowania powszechne wśród nastolatków – unikanie przyjaciół, mniejsze zainteresowanie pracą szkolną, problemy ze snem i drażliwość.
- Schizofrenia jest schorzeniem wysoce genetycznym. Jeśli masz krewnego chorego na schizofrenię, twoje szanse na zdiagnozowanie tej choroby są wyższe niż w przypadku typowej populacji.
- Afroamerykanie i Latynosi mogą być bardziej narażeni na błędną diagnozę. Postaraj się znaleźć dostawcę opieki zdrowotnej, który rozumie sposób, w jaki schizofrenia wpływa na społeczności mniejszościowe, aby zapewnić najlepsze opcje leczenia.
Krok 2. Poznaj objawy schizofrenii
Aby zdiagnozować schizofrenię, osoba nie musi mieć wszystkich jej objawów. Musi wykazywać co najmniej dwa z tych objawów przez pewien czas. Objawy muszą mieć zauważalny wpływ na zdolność do funkcjonowania danej osoby i nie mogą być lepiej wyjaśnione inną przyczyną, taką jak zażywanie narkotyków.
- Urojenia lub halucynacje są objawem najczęściej związanym ze schizofrenią. Halucynacje mogą być słuchowe lub wzrokowe. Objawy te są często związane z epizodami psychotycznymi.
- Zdezorganizowana mowa jest funkcją dezorganizacji poznawczej osoby. Osoba może być trudna do zrozumienia, nie być w stanie pozostać przy temacie lub reagować w sposób mylący i irracjonalny. Może używać wymyślonych słów lub mówić w całkowicie wymyślonym języku.
- Zdezorganizowane zachowanie odzwierciedla przejściową utratę funkcji poznawczych osoby z powodu schizofrenii. Może mieć trudności z wykonaniem zadania lub wytrwać w zadaniu wykraczającym poza zwykłe oczekiwania.
- Zachowanie katatoniczne może być również objawem schizofrenii. Osoba może siedzieć godzinami bez mówienia. Może wydawać się nieświadomy swojego otoczenia.
- Negatywne objawy schizofrenii są często mylone z depresją. Obejmują one brak ekspresji emocjonalnej, brak przyjemności w codziennych czynnościach i/lub mniej mówienia.
- Niejednokrotnie osoba ze schizofrenią nie jest zaniepokojona tymi objawami, co skutkuje oporem na leczenie.
Krok 3. Przyznaj, że możesz nie być najlepszym sędzią swoich objawów
Jedną z najtrudniejszych cech schizofrenii jest trudność w rozpoznaniu urojeniowego myślenia. Twoje myśli, idee i spostrzeżenia mogą wydawać ci się zupełnie normalne, podczas gdy innym wydają się urojeniowe. Jest to często źródłem wielu napięć między osobą chorą na schizofrenię a jej rodziną i społecznością.
- Prawie połowa wszystkich osób, u których zdiagnozowano schizofrenię, ma trudności z rozpoznaniem swojego urojeniowego myślenia. Terapia powinna zająć się tym brakiem wglądu.
- Nauka proszenia o pomoc w radzeniu sobie z niepokojącymi lub niepokojącymi wyobrażeniami i innymi objawami ma kluczowe znaczenie dla dobrego życia ze schizofrenią.
Metoda 2 z 5: Znalezienie odpowiedniego leku
Krok 1. Zapytaj swojego lekarza o leki przeciwpsychotyczne
Leki przeciwpsychotyczne są stosowane w leczeniu objawów schizofrenii od połowy lat pięćdziesiątych. Starsze leki przeciwpsychotyczne, czasami nazywane typowymi lekami przeciwpsychotycznymi lub lekami przeciwpsychotycznymi pierwszej generacji, działają poprzez blokowanie określonego podtypu receptora dopaminy w mózgu. Nowsze leki przeciwpsychotyczne, zwane również atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, blokują zarówno receptor, jak i specyficzny receptor serotoninowy.
- Leki przeciwpsychotyczne I generacji obejmują takie leki jak chlorpromazyna, haloperidol, trifluoperazyna, perfenazyna i flufenazyna.
- Leki przeciwpsychotyczne II generacji obejmują klozapinę, risperidon, olanzapinę, kwetiapinę, paliperydon i zyprazydon.
Krok 2. Uważaj na niepożądane skutki uboczne
Leki przeciwpsychotyczne często mają poważne skutki uboczne. Wiele skutków ubocznych zniknie po kilku dniach. Efekty uboczne obejmują niewyraźne widzenie, senność, wrażliwość na słońce, wysypki skórne i przyrost masy ciała. Kobiety mogą doświadczać problemów menstruacyjnych.
- Znalezienie leku, który będzie dla Ciebie najlepszy, może zająć trochę czasu. Twój lekarz może chcieć wypróbować różne dawki i kombinacje leków. Żadne dwie osoby nie reagują dokładnie w ten sam sposób na leki.
- Klozapina (Clozaril) może powodować stan zwany agranulocytozą, który jest utratą białych krwinek. Jeśli twój lekarz przepisze klozapinę, będziesz musiał co tydzień lub dwa sprawdzać krew.
- Przyrost masy ciała spowodowany lekami przeciwpsychotycznymi może powodować cukrzycę i/lub wysoki poziom cholesterolu.
- Długotrwałe stosowanie leków przeciwpsychotycznych pierwszej generacji może skutkować stanem znanym jako późna dyskineza (TD). TD powoduje mimowolne skurcze mięśni, zwykle wokół ust.
- Inne działania niepożądane leków przeciwpsychotycznych obejmują sztywność, drżenie, skurcze mięśni i niepokój. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli doświadczasz tych działań niepożądanych.
Krok 3. Pamiętaj, że leki to tylko jeden sposób leczenia twoich objawów
Pomimo znaczenia przyjmowania leków w leczeniu objawów schizofrenii, leki same w sobie nie leczą schizofrenii. To tylko jedno narzędzie, które pomaga zminimalizować objawy. Interwencje psychospołeczne, takie jak terapia indywidualna, trening umiejętności społecznych, rehabilitacja zawodowa, zatrudnienie wspierane i terapia dla Twojej rodziny mogą również pomóc w radzeniu sobie z Twoim stanem.
Bądź proaktywny w poszukiwaniu dodatkowych informacji na temat opcji leczenia, które mogą współpracować z lekami, aby zminimalizować objawy
Krok 4. Bądź cierpliwy
Leki mogą zająć dni, tygodnie, a nawet dłużej, aby stały się naprawdę skuteczne. Podczas gdy większość ludzi może widzieć dobre wyniki po przyjmowaniu leków przez sześć tygodni, inni mogą nie widzieć dobrych wyników przez kilka miesięcy.
- Jeśli po sześciu tygodniach nie zaczniesz widzieć poprawy, skonsultuj się z lekarzem. Możesz skorzystać z wyższej lub niższej dawki lub innego leku.
- Nigdy nie przerywaj nagle przyjmowania leków przeciwpsychotycznych. Jeśli zdecydujesz się przerwać przyjmowanie leków, zrób to pod kierunkiem lekarza.
Metoda 3 z 5: Uzyskiwanie wsparcia
Krok 1. Szczerze porozmawiaj ze swoim lekarzem
Posiadanie silnego systemu wsparcia jest jednym z podstawowych czynników skutecznego leczenia schizofrenii. Dobry zespół wsparcia może składać się ze specjalistów od zdrowia psychicznego, członków rodziny oraz osobistych przyjaciół i rówieśników, którzy podzielają diagnozę.
- Porozmawiaj z zaufanymi przyjaciółmi i członkami rodziny o swoich objawach. Mogą pomóc w poruszaniu się po systemach opieki psychiatrycznej w celu uzyskania potrzebnego leczenia.
- Niejednokrotnie utrzymanie stabilnego, spójnego mieszkania jest trudne dla osób ze schizofrenią. Jeśli pozostanie z rodziną jest opcją w stresujących czasach, rozważ pozwolenie rodzinie na opiekę nad tobą, dopóki objawy się nie poprawią.
- Opcje mieszkaniowe, takie jak domy grupowe lub mieszkania wspierane, wspierają osoby ze schizofrenią. Dostępność takich domów jest bardzo zróżnicowana w zależności od stanu. Skontaktuj się z lokalnym oddziałem National Alliance for Mental Health (NAMI) lub innymi specjalistami ds. zdrowia psychicznego, aby dowiedzieć się więcej o tych usługach.
Krok 2. Porozmawiaj z lekarzem lub dostawcą leczenia
Dobra, uczciwa komunikacja ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego pozwoli Ci uzyskać najlepszy poziom leczenia, jaki mogą zapewnić. Uczciwość z lekarzem w sprawie objawów zapewni, że otrzymujesz odpowiednią dawkę leku, ani za dużo, ani za mało.
- Zawsze możesz zasięgnąć drugiej opinii, jeśli uważasz, że Twój lekarz nie reaguje na Twoje potrzeby. Nigdy nie przerywaj leczenia bez planu awaryjnego.
- Skontaktuj się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek pytań dotyczących problemów z leczeniem, skutków ubocznych leków, uporczywych objawów lub innych problemów.
- Twój udział jest niezbędny do najskuteczniejszego leczenia Twoich objawów. Leczenie działa najlepiej, gdy pracujesz razem z zespołem terapeutycznym.
Krok 3. Weź udział w grupie wsparcia
Piętno schizofrenii może być bardziej nieprzyjemne niż objawy. W grupie wsparcia rówieśniczego twoje doświadczenie jest dzielone przez innych członków. Wykazano, że uczęszczanie do grupy wsparcia jest jednym z najskuteczniejszych sposobów na zminimalizowanie trudności życiowych ze schizofrenią i innymi chorobami psychicznymi.
- Grupy wsparcia rówieśniczego są oferowane przez lokalne organizacje zdrowia psychicznego, Anonimowych Schizofreników (SA) i NAMI w całych Stanach Zjednoczonych. Aby uzyskać więcej informacji, wyszukaj w Internecie grupy w swojej okolicy.
- Grupy wsparcia rówieśniczego są również oferowane online. SA oferuje również grupy wsparcia telekonferencji. Znajdź odpowiednią dla siebie opcję grupy wsparcia.
Metoda 4 z 5: Dokonywanie zdrowych wyborów dotyczących stylu życia
Krok 1. Jedz zdrową dietę
Badania sugerują, że osoby ze schizofrenią mają zwykle bardziej niezdrową dietę niż osoby bez schizofrenii. Brak ruchu i palenie są również powszechne wśród osób ze schizofrenią. Badania sugerują, że dieta uboga w tłuszcze nasycone, bogata w wielonienasycone kwasy tłuszczowe i uboga w cukier może być korzystna również w łagodzeniu objawów schizofrenii.
- Neurotroficzny czynnik pochodzenia mózgowego (BDNF) to białko, które jest aktywne w częściach mózgu związanych z uczeniem się, pamięcią i wyższym myśleniem. Chociaż dowody są jeszcze niejasne, możliwa jest hipoteza, że dieta wysokotłuszczowa i bogata w cukier prowadzi do zaostrzenia objawów schizofrenii.
- Niezdrowe diety mogą prowadzić do wtórnych problemów medycznych, takich jak rak, cukrzyca lub otyłość.
- Jedz więcej probiotyków. Probiotyki zawierają pożyteczne bakterie, które poprawiają jakość jelit. Wiele osób poszukujących zdrowego leczenia objawów schizofrenii może chcieć zastosować zbilansowaną dietę zawierającą probiotyki. Zupa z kapusty kiszonej i miso to dobre źródła probiotyków. Probiotyki są czasami dodawane do żywności i są dostępne jako suplement diety.
- Unikaj produktów z kazeiną. Niewielki odsetek osób ze schizofrenią negatywnie reaguje na kazeinę, która znajduje się w produktach mlecznych.
Krok 2. Rzuć palenie
Palenie papierosów jest częstsze wśród osób ze schizofrenią niż w przeciętnej populacji. W jednym z badań oszacowano, że ponad 75% dorosłych ze zdiagnozowaną schizofrenią również zgłaszało palenie papierosów.
- Nikotyna może prowadzić do przejściowej poprawy myślenia, co może być powodem, dla którego wiele osób ze schizofrenią decyduje się na palenie. Jest to jednak poprawa krótkoterminowa. Nie równoważy długoterminowych negatywnych konsekwencji palenia.
- Większość palaczy zaczęła palić przed pojawieniem się psychotycznych cech schizofrenii. Badania nie są jasne, czy dym papierosowy może powodować podatność na objawy schizofrenii, czy też wyższy wskaźnik palenia jest efektem ubocznym leków przeciwpsychotycznych.
Krok 3. Spróbuj diety bezglutenowej
Gluten to ogólna nazwa białek występujących w większości zbóż. Wiele osób ze schizofrenią ma również nadwrażliwość na gluten. Mogą mieć współistniejącą chorobę zwaną celiakią, która powoduje negatywne reakcje na gluten.
- Celiakia jest trzykrotnie częstsza wśród osób ze schizofrenią. Ogólnie rzecz biorąc, osoby nadwrażliwe na gluten są bardziej narażone na problemy ze zdrowiem psychicznym. Doprowadziło to do hipotetycznego związku między obawami o zdrowie psychiczne a spożyciem glutenu.
- Badania nie są jednoznaczne, jeśli chodzi o pozytywne korzyści wynikające z diety bezglutenowej.
Krok 4. Wypróbuj dietę ketogeniczną
Dieta ketogeniczna jest bogata w tłuszcze i uboga w węglowodany, zapewniając jednocześnie odpowiednią ilość białka. Pierwotnie stosowana w leczeniu zaburzeń napadowych, dieta została dostosowana do różnych problemów ze zdrowiem psychicznym. W diecie ketogenicznej organizm zaczyna spalać tłuszcz, a nie cukier, unikając dodatkowej produkcji insuliny.
- Nie ma wystarczających danych, aby sugerować, że stosowanie tej diety eliminuje objawy schizofrenii, ale niektórzy ludzie mogą chcieć spróbować tej diety, jeśli ich objawy są w inny sposób oporne na leczenie.
- Dieta ketogeniczna jest również znana jako dieta Adkinsa lub dieta Paleo.
Krok 5. Włącz do swojej diety więcej kwasów tłuszczowych Omega-3
Badania sugerują, że dieta bogata w kwasy tłuszczowe Omega-3 pomaga w leczeniu objawów schizofrenii. Korzyści z Omega-3 zwiększają się, jeśli Twoja dieta zawiera przeciwutleniacze. Przeciwutleniacze mogą odgrywać rolę w rozwoju objawów schizofrenicznych.
- Kapsułki z olejem rybim są dobrym źródłem Omega-3. Jedzenie ryb zimnowodnych, takich jak łosoś czy dorsz, również podnosi poziom Omega-3. Inne produkty bogate w Omega-3 to orzechy włoskie, awokado, nasiona lnu i inne orzechy.
- Weź 2-4 gramy Omega-3 dziennie.
- Sugeruje się, że pokarmy bogate w przeciwutleniacze, w tym witaminy E i C oraz melatoninę, pomagają zminimalizować objawy schizofrenii.
Metoda 5 z 5: Leczenie schizofrenii za pomocą terapii
Krok 1. Wypróbuj terapię poznawczo-behawioralną (CBT)
Wykazano, że indywidualna terapia poznawcza pomaga ludziom zmienić nieprzystosowawcze zachowania i przekonania. Chociaż CBT wydaje się mieć niewielki bezpośredni wpływ na objawy schizofrenii, pomaga wielu pacjentom trzymać się programu leczenia i ma pozytywny wpływ na ich ogólną jakość życia. Skuteczna może być również terapia grupowa.
- Sesje CBT powinny być zaplanowane raz w tygodniu przez 12-15 tygodni, aby uzyskać najlepsze wyniki. Sesje te można powtarzać w razie potrzeby.
- W niektórych krajach, takich jak Wielka Brytania, CBT jest najczęściej przepisywanym sposobem leczenia schizofrenii, innym niż leki przeciwpsychotyczne. W innych krajach dostęp do CBT może być trudny.
Krok 2. Odbierz terapię psychoedukacyjną
Jest to forma terapii, która służy przede wszystkim lepszej edukacji na temat objawów i sposobu, w jaki wpływają one na Twoje życie. Badania sugerują, że poznanie objawów schizofrenii pomoże ci lepiej zrozumieć sposób, w jaki te objawy wpływają na ciebie, i umożliwi ci lepsze radzenie sobie z nimi.
- Jedną z cech schizofrenii jest brak wglądu, impulsywność i złe planowanie. Poznanie swojej diagnozy może pomóc w dokonywaniu lepszych wyborów w sytuacjach, które negatywnie wpływają na Twoje życie.
- Edukacja jest procesem stopniowym, a nie krótkoterminowym celem. Ta forma terapii powinna być stałą częścią Twojej pracy z terapeutą i może być łatwo połączona z innymi formami terapii, takimi jak CBT.
Krok 3. Rozważ terapię elektrowstrząsową (ECT)
Badania sugerują, że ECT może przynosić pewne korzyści pacjentom ze schizofrenią. Jest ogólnie przepisywany osobom cierpiącym na przewlekłą depresję. Jest to leczenie częściej stosowane w Unii Europejskiej i niewiele jest badań potwierdzających jego zastosowanie w leczeniu osób ze schizofrenią. Istnieją jednak studia przypadków, w których osoby, których objawy były oporne na inne terapie, pozytywnie zareagowały na EW.
- ECT zwykle wykonuje się trzy razy w tygodniu. Pacjent może wymagać zaledwie trzech lub czterech zabiegów lub nawet 12-15. Nowoczesne metody EW są bezbolesne, w przeciwieństwie do wersji praktykowanych kilkadziesiąt lat temu we wczesnych dniach EW.
- Utrata pamięci jest głównym negatywnym skutkiem ubocznym EW. Problemy z pamięcią zwykle ustępują w ciągu kilku miesięcy po ostatnim zabiegu.
Krok 4. Użyj powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS) do leczenia objawów
Jest to eksperymentalna kuracja, która w kilku badaniach wykazała obiecujące wyniki. Dane dotyczące tego leczenia są jednak nadal ograniczone. Zabieg ten może być szczególnie stosowany w leczeniu halucynacji słuchowych.
- Badania pokazują, że najbardziej obiecujące są osoby z ciężkimi, uporczywymi omamami słuchowymi lub „głosami”.
- Zabieg polega na stosowaniu TMS przez 16 minut dziennie przez cztery kolejne dni.
