Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci charakteryzuje się wahaniami nastroju, drażliwością, problemami z koncentracją oraz poczuciem beznadziejności lub bezwartościowości. Nieleczona choroba afektywna dwubiegunowa może mieć słaby wpływ na zdolność dziecka do odniesienia sukcesu w sytuacjach szkolnych i społecznych. Jednak świadomość choroby rośnie i dostępnych jest wiele opcji leczenia.
Kroki
Metoda 1 z 3: Trwa terapia
Krok 1. Rozważ terapię skoncentrowaną na rodzinie
Terapia skoncentrowana na rodzinie może być bardzo skutecznym sposobem leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci. Często rodzice nie rozumieją, jak radzić sobie z objawami choroby afektywnej dwubiegunowej, takimi jak wahania nastroju i przedłużone sesje płaczu. Konsultacje z terapeutą jako rodziną mogą pomóc zarówno rodzicom, jak i dzieciom nauczyć się, jak radzić sobie z zaburzeniem.
- Terapia rodzinna pomoże Ci w komunikacji i rozwiązywaniu problemów w rodzinie. Wykwalifikowany terapeuta może nauczyć rodziców, jak rozpoznać, kiedy nadchodzi atak manii lub depresji i jak pomóc dziecku w tym czasie.
- Możesz poprosić swojego pediatrę o skierowanie do terapeuty rodzinnego. Możesz również zobaczyć, co pokrywa Twój ubezpieczyciel. Znalezienie terapeuty, który dobrze współpracuje z Tobą i Twoją rodziną, może zająć trochę czasu. Nie jest niczym niezwykłym, aby przejść przez kilku terapeutów przed znalezieniem odpowiedniego dopasowania, więc miej cierpliwość i próbuj dalej.
Krok 2. Wypróbuj terapię poznawczo-behawioralną
Inną opcją jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT). CBT jest z powodzeniem stosowana w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Celem tego rodzaju terapii jest rozpoznawanie i rozwiązywanie negatywnych wzorców myślowych, które prowadzą do niepokojących zachowań. CBT często obejmuje „zadanie domowe” dla pacjenta. Na przykład Twojemu dziecku można powiedzieć, aby przez 5 dni w tygodniu wykonywało jakąś uspokajającą aktywność i zapisywało swoje myśli w dzienniku. Jeśli jesteś zainteresowany CBT, zapytaj lokalne kliniki, czy oferują to jako opcję leczenia i porozmawiaj ze swoim pediatrą o znalezieniu terapeuty CBT w Twojej okolicy.
Krok 3. Zapytaj o interpersonalną i społeczną terapię rytmu
Ta forma terapii skupia się na utrzymywaniu lepszych relacji z innymi ludźmi. Dzieci z chorobą afektywną dwubiegunową często rozwijają tendencje antyspołeczne z powodu niemożności regulowania nastroju. Jeśli czujesz, że Twoje dziecko izoluje się od innych, terapia rytmu interpersonalnego i społecznego może być dla Ciebie dobrą opcją.
- Możesz znaleźć terapeutę, który prowadzi interpersonalną i społeczną terapię rytmu, prosząc o skierowania od swojego pediatry oraz innych terapeutów i lekarzy. Większość psychiatrów wymienia rodzaje terapii, które przeprowadzają na profilach internetowych, więc możesz tam również sprawdzić.
- Dla tej marki terapii ważna jest rutyna. Dzieci będą uczone, w jaki sposób utrzymywanie regularnych czynności, takich jak spanie i jedzenie, może pomóc w regulowaniu epizodów maniakalnych i depresyjnych. Terapeuta może czasami chcieć skonsultować się z Tobą, aby omówić, w jaki sposób możesz utrzymać swoje dziecko w rutynie.
Metoda 2 z 3: Próbowanie leków
Krok 1. Rozważ zalety i wady leczenia Twojego dziecka
Leki są szeroko stosowane w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej u dorosłych, ale ich stosowanie w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci budzi kontrowersje. Zaleca się skonsultowanie się zarówno z psychiatrą, jak i lekarzem przed zastosowaniem leków.
- Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową na ogół muszą przyjmować jakąś formę leków przez większość swojego dorosłego życia. Wczesne rozpoczęcie przyjmowania leków może pomóc dzieciom przygotować się do przyjmowania leków w wieku dorosłym. Może pomóc im przyzwyczaić się do przyjmowania leków o właściwych porach dnia i wcześnie dowiedzieć się, na jakie leki najlepiej reagują.
- Z drugiej strony, rodzaje leków zwykle stosowanych w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej mogą mieć niekorzystne neurologiczne skutki uboczne u dzieci poniżej szóstego roku życia. Dzieci mogą odczuwać bóle głowy, dezorientację i utratę koordynacji. Lit może również powodować trądzik i przyrost masy ciała, co może być kłopotliwym problemem dla nastolatków.
- Poświęć dużo czasu na rozmowę z psychiatrą i lekarzem o zaletach i wadach leków, zanim zdecydujesz się na leczenie swojego dziecka. Chcesz mieć pewność, że wybrana przez Ciebie ścieżka medyczna jest bezpieczna, biorąc pod uwagę stan zdrowia i historię medyczną Twojego dziecka.
Krok 2. Wypróbuj stabilizatory nastroju
Stabilizatory nastroju są zwykle pierwszym sposobem postępowania podczas przepisywania leków na chorobę afektywną dwubiegunową. Zwykle leczą i zapobiegają objawom maniakalnym, ale często mogą nie pomagać w objawach depresji. Stabilizatory nastroju są często przepisywane w połączeniu z antydepresantami.
- Lit, zatwierdzony do stosowania u dzieci powyżej 12. roku życia, jest często stosowany w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Niektóre nastolatki i preteens dobrze reagują na lit, ale inne mogą odczuwać skutki uboczne, takie jak wahania nastroju, zawroty głowy, biegunka, zaparcia, zgaga i objawy podobne do przeziębienia.
- Ogólnie rzecz biorąc, lit i stabilizatory nastroju mogą nasilać myśli samobójcze, zwłaszcza u nastolatków. Stosowanie leków powinno być ściśle monitorowane przez psychiatrę i lekarza.
Krok 3. Zapytaj o atypowe leki przeciwpsychotyczne
Jeśli dziecko nie reaguje dobrze na stabilizatory nastroju, psychiatra lub lekarz może zasugerować atypowe leki przeciwpsychotyczne. Dopuszczone do stosowania u dzieci od 10 roku życia, atypowe leki przeciwpsychotyczne pomagają regulować nastrój i zmniejszać objawy manii.
- Nietypowe leki przeciwpsychotyczne mogą przynosić korzyści niektórym dzieciom i nastolatkom, ale długotrwałe stosowanie nie jest zalecane. Używanie takich leków przez zbyt długi czas może prowadzić do stanów, które powodują niekontrolowane ruchy mięśni wokół ust i dłoni.
- Przybieranie na wadze jest poważnym problemem w przypadku wielu atypowych leków przeciwpsychotycznych. Zmiany w metabolizmie mogą powodować nagłą, szybką wagę, która może podnieść poziom cholesterolu i zwiększyć ryzyko cukrzycy. Dzieci i młodzież przyjmujące atypowe leki przeciwpsychotyczne powinny mieć ściśle kontrolowaną wagę, zdrową dietę i regularną aktywność fizyczną.
Krok 4. Użyj antydepresantów
Leki przeciwdepresyjne są często stosowane razem z innymi lekami. Ponieważ stabilizatory nastroju i leki przeciwpsychotyczne zwykle łagodzą objawy maniakalne, dodanie leków przeciwdepresyjnych do schematu leczenia może pomóc w walce z depresją.
- Skuteczność leków przeciwdepresyjnych i dzieci i młodzieży jest mieszana. Chociaż niektóre nastolatki i dzieci reagują dobrze, badania wskazują, że stosowanie leków przeciwdepresyjnych z lekami normotymicznymi nie różni się znacząco od stosowania samych leków normotymicznych.
- Fizyczne skutki uboczne mogą obejmować nudności, przyrost masy ciała, bóle głowy i problemy ze snem. Chociaż leki przeciwdepresyjne są ogólnie bezpieczne, Twoje dziecko powinno być ściśle monitorowane podczas przyjmowania jakichkolwiek leków psychiatrycznych. Dla niektórych antydepresanty mogą nasilać myśli samobójcze.
Metoda 3 z 3: Zapewnienie wsparcia
Krok 1. Dowiedz się wszystkiego, co możesz o chorobie afektywnej dwubiegunowej
Jeśli chodzi o chorobę afektywną dwubiegunową u dzieci, ważne jest wsparcie rodziny. Najlepszym sposobem, w jaki możesz wspierać swoje dziecko, jest edukacja.
- Choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się wahaniami nastroju, w których dziecko przechodzi z fazy maniakalnej do depresyjnej. W fazie maniakalnej dziecko może być bardzo niemądre, energiczne i szczęśliwe, a jednocześnie mieć bardzo wybuchowy temperament. Mogą spać bardzo mało, mieć trudności z koncentracją i angażować się w ryzykowne zachowania. W fazie depresji Twoje dziecko może być ciche, wycofane i dużo płakać. Mogą również czuć się winni lub bezwartościowi i nie interesować się działaniami. Mogą narzekać na bóle, ponieważ dzieciom często brakuje słownictwa, aby wyjaśnić uczucie smutku i rozpaczy.
- Choroba afektywna dwubiegunowa ma różne formy. Choroba afektywna dwubiegunowa I jest na ogół bardziej intensywna, z epizodami maniakalnymi trwającymi do sześciu dni. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe II obejmuje krótsze, mniej intensywne fazy maniakalne. Istnieją inne, łagodniejsze formy choroby afektywnej dwubiegunowej, które nie mieszczą się w dwóch głównych kategoriach diagnostycznych. Kiedy u Twojego dziecka zostanie zdiagnozowana choroba afektywna dwubiegunowa, psychiatra wyjaśni, do jakiej kategorii należy i pozwoli Ci zadawać pytania.
- Najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się o stanie Twojego dziecka, jest rozmowa z lekarzem dziecka lub psychiatrą. Mogą polecić Ci przeczytanie materiałów, które mogą nauczyć Cię, jak radzić sobie z nastrojami dziecka z chorobą afektywną dwubiegunową.
Krok 2. Zwróć uwagę na nastrój i zachowanie dziecka
Zacznij robić codzienne notatki dotyczące zachowania Twojego dziecka. Jaki był ich nastrój dzisiaj? Co wywołało ten nastrój? Jak oni spali? Jakie leki biorą? To wszystko są ważne elementy ich zaburzenia. Pomoże ci to zobaczyć, jakie zostały poczynione postępy i czy pojawiają się jakiekolwiek negatywne skutki uboczne w wynikach nowych terapii lub leków. Podziel się swoimi obserwacjami z lekarzami i psychiatrą, aby pomóc zmienić opcje leczenia Twojego dziecka, aby uzyskać najlepsze wyniki.
Krok 3. Porozmawiaj z nauczycielami Twojego dziecka
Nauczyciele Twojego dziecka muszą być zaznajomieni z zaburzeniem Twojego dziecka. Dzieci z chorobą afektywną dwubiegunową mogą mieć trudności z koncentracją w szkole i kontaktami z innymi, dlatego nauczyciele powinni wiedzieć, jak im pomóc.
- Na początku każdego roku szkolnego znajdź czas, aby usiąść i porozmawiać z nowymi nauczycielami. Chociaż zrozumienie chorób psychicznych rośnie, niektórzy ludzie mogą nadal być zdezorientowani lub sceptyczni. Spróbuj wyjaśnić, że choroba afektywna dwubiegunowa jest chorobą biologiczną, podobnie jak cukrzyca, a Twoje dziecko wymaga szczególnej uwagi.
- Bądź tak przejrzysty, jak to tylko możliwe. Sporządź listę wszelkich rozważań, które powinien poczynić nauczyciel. Na przykład Twoje dziecko może potrzebować dodatkowego czasu na testy lub quizy. Zrozum, że nauczyciel może nie być w stanie dokonać wszystkich rozważań, biorąc pod uwagę politykę szkolną. Być może będziesz musiał omówić pewne potrzeby z wyższym autorytetem, na przykład zasadą, aby upewnić się, że zostaną spełnione.
- Niech lekarz lub psychiatra dziecka napisze notatkę. Posiadanie źródła autorytetu wyjaśniającego stan może pomóc nauczycielowi lepiej zrozumieć. Niektóre szkoły mogą nawet wymagać zaświadczenia od lekarza lub psychiatry, jeśli potrzebne są specjalne warunki.
Krok 4. Pomóż dziecku śledzić wizyty terapeutyczne i leki
Twoje dziecko będzie potrzebować Twojej pomocy w radzeniu sobie ze swoim stanem. Pomóż im wyjaśnić korzyści płynące z terapii i leków. Przypomnij dziecku, kiedy zażywać leki i upewnij się, że przychodzisz na spotkanie na czas. Porozmawiaj ze swoim dzieckiem o jego stanie podczas leczenia i zawsze wyjaśniaj, że choroba psychiczna nie jest wstydem.
