Zakrzepica żył głębokich (DVT) jest powszechnie leczona lekami rozrzedzającymi krew, znanymi jako antykoagulanty. Najczęstszym leczeniem jest kuracja antykoagulantami, czy to heparyną, HDCz czy warfaryną. Antykoagulanty mają na celu zapobieganie dalszemu wzrostowi skrzepu lub tworzeniu się nowych, podczas gdy organizm pracuje nad szybszym „rozpuszczeniem” skrzepu. Prawdopodobnie będziesz musiał zażywać lek przez co najmniej trzy miesiące, a niektóre osoby muszą je przyjmować przez całe życie, w zależności od czynników ryzyka i innych okoliczności zdrowotnych. Jednak w skrajnych przypadkach lub przypadkach, w których nie można zastosować antykoagulantów, lekarz może leczyć zakrzepicę żył głębokich za pomocą filtra krwi zainstalowanego w jamie brzusznej. Pończochy uciskowe są również przydatne w minimalizowaniu obrzęków nóg, a zmiany stylu życia, takie jak zwiększenie aktywności fizycznej, mogą pomóc w radzeniu sobie z zakrzepicą żył głębokich.
Kroki
Metoda 1 z 3: Wykrywanie ZŻG
Krok 1. Monitoruj objawy fizyczne
ZŻG często towarzyszy ból i/lub obrzęk jednej lub obu nóg. Ból zwykle zaczyna się od łydki. Twoja noga może odczuwać ból lub skurcze. Oprócz objawów związanych bezpośrednio z ZŻG należy monitorować objawy zatorowości płucnej, poważnego powikłania wynikającego z ZŻG. Objawy te obejmują:
- Odkaszlnięcie krwią.
- Zawroty głowy lub oszołomienie.
- Ból w klatce piersiowej.
- Duszność.
- Szybkie bicie serca.
Krok 2. Rozważ swoje czynniki ryzyka
Każdy może dostać DVT, ale niektórzy ludzie są bardziej narażeni niż inni. Osoby o wyższym ryzyku ZŻG obejmują te, które są:
- Hospitalizowany lub po niedawno przebytej operacji.
- Nieruchomy.
- Osoby starsze.
- Nadwaga lub otyłość.
- Masz rodzinną historię zakrzepów krwi.
- Miałeś niedawno lub nawracającego raka.
- Jesteś w ciąży lub niedawno urodziłaś dziecko.
- Przyjmowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych lub hormonalnych leków zastępczych.
- Niedawno został ranny.
Krok 3. Uzyskaj USG
Ultrasonografia (lub ultrasonografia) to technika obrazowania, która wykorzystuje fale dźwiękowe do badania przepływu krwi w żyłach. Ultradźwięki są najczęstszymi testami używanymi do diagnozowania ZŻG. Ten nieinwazyjny test może dostarczyć lekarzowi w czasie rzeczywistym obrazy wewnętrznych czynności żył i narządów, które mogą pomóc w określeniu ciężkości ZŻG i zapewnić potencjalny przebieg leczenia.
- Twój lekarz może zasugerować pokrewną technikę, ultrasonografię dupleksową (lub ultradźwięki dupleksowe). Ultrasonografia dupleksowa jest podobna do zwykłej ultrasonografii, ale monitoruje ruch krwi i innych wewnętrznych przedmiotów i płynów. Ultrasonografia dupleksowa może dostarczyć dokładniejszych informacji o szybkości i przepływie krwi.
- Twój lekarz pomoże ci umówić się na wizytę u ultrasonografa w laboratorium naczyniowym, jeśli uzna, że powinieneś wykonać to badanie, zwykle w dużym szpitalu wyposażonym w niezbędny sprzęt do ultrasonografii.
- Podczas badania technik po prostu nałoży cienką warstwę żelu na twoje nogi i/lub stopy, a następnie pomacha na nie ultradźwiękową różdżką. Może być również konieczne założenie mankietu do pomiaru ciśnienia krwi.
Krok 4. Wypróbuj badanie krwi D-dimer
Test D-dimerów bada próbkę krwi pod kątem małych kawałków zakrzepłej krwi, które mogły się odłamać. Jeśli twój lekarz wykryje dużą liczbę tych fragmentów skrzepu, istnieje większe prawdopodobieństwo, że masz DVT.
Krok 5. Wykonaj test flebografii z kontrastem
Flebografia kontrastowa polega na wstrzyknięciu barwnika do dużej żyły w stopie lub kostce, a następnie wykonaniu zdjęcia rentgenowskiego lub serii zdjęć rentgenowskich w miarę upływu czasu. Promienie rentgenowskie ujawnią, w jaki sposób twoje żyły przenoszą krew w całym ciele. Jeśli są jakieś skrzepy lub zablokowane żyły, pojawią się one na zdjęciach rentgenowskich jako obszary, w których koncentruje się barwnik.
Metoda 2 z 3: Leczenie ZŻG lekami
Krok 1. Wypróbuj heparynę
Heparyna jest antykoagulantem. Oznacza to, że jest to lek rozrzedzający krew w celu rozluźnienia i zmniejszenia skrzepu. Aby otrzymać heparynę, udaj się do lekarza. Będą wstrzykiwać heparynę bezpośrednio za pomocą zastrzyku lub podłączyć IV do żyły w kolejności.
- Po otrzymaniu heparyny będziesz musiał być ściśle monitorowany. Twój lekarz przeprowadzi codziennie badanie krwi (czas częściowej tromboplastyny po aktywacji lub test PTT), aby upewnić się, że otrzymujesz odpowiednią ilość heparyny w stosunku do wyników badania krwi.
- Sama heparyna jest niedroga i szybko działa, ale z tą opcją będziesz musiał pozostać w szpitalu przez 3 do 10 dni, w zależności od sytuacji, co może sprawić, że będzie to dość kosztowne. Heparyna jest również preferowana jako pierwszy zabieg, ponieważ można ją łatwo rozpocząć i zakończyć w przypadku wystąpienia powikłań.
Krok 2. Weź heparyny drobnocząsteczkowe (LMWH)
LMWH są podobne do zwykłych heparyn we wszystkich aspektach, z wyjątkiem dwóch. Po pierwsze, w przeciwieństwie do zwykłych heparyn, LMWH są dopuszczone do użytku domowego. Po drugie, nie musisz być tak dokładnie monitorowany, gdy używasz LMWH. Oznacza to, że stosowanie LMWH może zaoszczędzić długiego pobytu w szpitalu.
- LMWH są nieco droższe niż zwykłe heparyny, ale na dłuższą metę są bardziej opłacalne, ponieważ nie trzeba spędzać czasu w szpitalu ani płacić za związane z tym koszty leczenia.
- Powszechne LMWH obejmują dalteparynę, enoksaparynę i tinzaparynę. Dawkowanie tych leków różni się w zależności od wagi i tego, czy służy do leczenia lub zapobiegania zakrzepom. Są one często stosowane przed i bezpośrednio po zabiegu, aby zapobiec powstawaniu zakrzepów, na przykład w chirurgii ortopedycznej.
Krok 3. Zdobądź warfarynę
Warfaryna, podobnie jak heparyny, jest antykoagulantem dostarczanym przez lekarza. Jednak w przeciwieństwie do heparyny warfaryna jest pigułką, a nie preparatem do wstrzykiwania. Działa również wolniej niż heparyny i na ogół nie zadziała przez pięć do siedmiu dni. Podobnie jak w przypadku heparyny, będziesz potrzebować regularnych badań krwi (dwa lub trzy razy w tygodniu), aby lekarze mogli określić, czy warfaryna działa i czy należy skorygować dawki.
- W zależności od stanu zdrowia konieczne może być zażywanie warfaryny przez kilka dni lub do końca życia.
- Unikaj picia alkoholu podczas przyjmowania warfaryny. Alkohol może zbytnio rozrzedzić krew i zwiększyć prawdopodobieństwo nadmiernego krwawienia w przypadku urazu.
- Jednym z największych wyzwań dla osób przyjmujących heparynę jest to, że zmiany w diecie, suplementach lub lekach mogą zmienić skuteczność leku i mogą skutkować koniecznością dostosowania dawki. Dlatego najlepiej jest utrzymywać stałą dietę i upewnić się, że lekarze przepisujący ci leki wiedzą, że bierzesz heparynę.
Krok 4. Zapytaj swojego lekarza o inne leki
Dostępnych jest kilka innych leków, które możesz omówić z lekarzem. Najnowsze leki przeciwzakrzepowe to rywaroksaban, apiksaban i eteksylan dabigatranu. Leki te nie mają takich samych wymagań w zakresie monitorowania jak warfaryna ani tylu interakcji między żywnością a lekami. Jednakże, jeśli masz powikłania krwotoczne, nie wszystkie dostępne leki mają środek odwracający.
Krok 5. Wypróbuj krzepnięcie
Clotbusters są używane w poważniejszych przypadkach DVT. Najczęstszym rodzajem krzepnięcia krwi są leki trombolityczne (znane również jako tkankowe aktywatory plazminogenu lub TPA). Chociaż antykoagulanty mogą zapobiegać powstawaniu zakrzepów w przyszłości, w rzeczywistości nie rozbijają istniejących zakrzepów wywołanych przez DVT. Z drugiej strony TPA mogą rozbijać istniejące skrzepy. Jednak zakrzepy mogą być niebezpieczne, ponieważ mogą powodować poważne krwawienie. Leki są dostarczane dożylnie przez lekarza.
Krok 6. Zwróć uwagę na jakiekolwiek skutki uboczne
Każda metoda leczenia ma swoje skutki uboczne. Skutki uboczne heparyny obejmują bóle głowy, wysypki, objawy grypopodobne i niestrawność. Może wystąpić osteoporoza, zwłaszcza u kobiet w ciąży. LMWH mają takie same skutki uboczne, chociaż prawdopodobieństwo osteoporozy jest znacznie niższe. Skutki uboczne warfaryny obejmują wysypki, bóle głowy, wypadanie włosów, krwawienie i podwyższony poziom enzymów wątrobowych.
- Poważniejsze – ale mniej powszechne – działania niepożądane warfaryny obejmują martwicę skóry (obumieranie tkanki skórnej), zespół fioletowego palca (stan, w którym palce u nóg mogą zmienić kolor na niebieski lub fioletowy z powodu nieprawidłowego przepływu krwi) i skrajne krwawienie. Jeśli masz problemy z zatamowaniem przepływu krwi w wyniku skaleczeń i zadrapań lub doświadczasz obfitych krwawień miesiączkowych, poinformuj o tym swojego lekarza.
- Natychmiast zgłoś te lub inne nietypowe zmiany zdrowotne swojemu lekarzowi.
- Twój lekarz może zredukować twoją receptę lub całkowicie przepisać inną metodę leczenia, jeśli źle zareagujesz na dane leczenie.
Metoda 3 z 3: Rozważanie alternatyw dla medycyny
Krok 1. Zamontuj filtr
Filtry są odpowiednim sposobem leczenia zakrzepicy żył głębokich, gdy nie można stosować leków rozrzedzających krew. Sam filtr to urządzenie z miękkiej siatki, które umożliwia przepływ krwi, ale zatrzymuje skrzepy krwi. Filtr jest wprowadzany do dużej żyły brzusznej (żyły głównej) i zapobiega przedostawaniu się skrzepów, które mogą się rozpaść, do płuc.
- Instalacja filtrów wydaje się obszerna, ale w rzeczywistości występuje, gdy nie śpisz. Twój lekarz zastosuje środek znieczulający na żołądek, a następnie przetnie do żyły głównej za pomocą ultradźwięków, aby poprowadzić cewnik do dokładnej lokalizacji. Na koniec filtr zostanie przewleczony przez cewnik i rozszerzy się, aby przefiltrować żyłę.
- Nie ma potrzeby czyszczenia ani konserwacji filtra. Z biegiem czasu własne antykoagulanty twojego organizmu rozwiążą uwięzione skrzepy krwi.
- Niektóre filtry są wymienne, ale większość jest trwała. Nawet wyjmowane filtry są zwykle trzymane w żyle, jeśli prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia ZŻG pozostaje wysokie. Twój lekarz pomoże Ci zdecydować, czy potrzebujesz stałego czy wymiennego filtra.
Krok 2. Użyj pończoch uciskowych
Pończochy uciskowe to specjalistyczna odzież, która zapobiega obrzękom nóg i stóp. Pończochy uciskowe mogą zapobiegać obrzękom nóg i stóp, które są tak często następstwem DVT. Mogą również zmniejszyć prawdopodobieństwo powstania zakrzepów w przyszłości, zwiększając ciśnienie w nogach.
- Aby używać pończoch uciskowych, po prostu wsuń je na stopę i pod nogę, tak jak w przypadku podkolanówek lub pończoch.
- Pończochy uciskowe są zwykle noszone w ciągu dnia przez dwa lub trzy lata. Jeśli twoja ZŻG nie ustępuje, może być konieczne noszenie pończoch uciskowych przez jeszcze dłuższy czas.
Krok 3. Wprowadź zmiany w stylu życia
Regularnie ćwicz. Celuj w 30-60 minut ćwiczeń cardio każdego dnia. Jazda na rowerze, spacery i bieganie to przykłady ćwiczeń sercowo-naczyniowych, które mogą pomóc w skorygowaniu lub zmniejszeniu prawdopodobieństwa pogorszenia się zakrzepicy żył głębokich. Spróbuj skorzystać ze schodów zamiast windy. Ponadto:
- Często wstawaj, jeśli masz pracę przy biurku. Zrób szybki spacer po biurze, aby zapobiec tworzeniu się skrzepów w nogach.
- Regularnie odwiedzaj lekarza. Twój lekarz będzie w stanie udzielić specjalistycznych zaleceń w oparciu o Twoją konkretną historię medyczną i tło, które mogą pomóc w zapobieganiu i wyleczeniu z DVT.
- Śpij z lekko uniesionymi nogami. Jeśli podczas leżenia śpisz ze stopami uniesionymi nawet kilka centymetrów powyżej poziomu bioder, krew łatwiej wróci z nóg iz powrotem do ciała. Podeprzyj nogi, umieszczając poduszkę pod stopami.
Porady
- Zawsze używaj leków zgodnie z zaleceniami.
- Przyjmuj leki każdego wieczoru o tej samej porze. Umożliwi to organizmowi wchłanianie leku w równomiernym tempie w czasie. Dodatkowo, gdy przyjmiesz regularny harmonogram, będziesz mniej prawdopodobne, że przegapisz dawkę.
