Eksperci twierdzą, że lekarz może zmierzyć poziom tlenu we krwi, aby upewnić się, że płuca działają prawidłowo, aby upewnić się, że leczenie działa, sprawdzić bezdech senny lub dowiedzieć się, czy jesteś wystarczająco zdrowy, aby wykonywać ćwiczenia. Twój lekarz może wykonać gazometrię krwi tętniczej lub test pulsoksymetryczny, aby zmierzyć ilość tlenu we krwi. Badania pokazują, że testy tlenu we krwi nie zdiagnozują twojego stanu, ale mogą pomóc twojemu lekarzowi zawęzić przyczynę twoich objawów. Podczas gdy gazometria krwi tętniczej jest zwykle dokładniejsza, pulsoksymetria może wskazywać poziom tlenu we krwi przez pewien czas. Na szczęście te testy są proste i łatwe.
Kroki
Metoda 1 z 2: Pomiar tlenu we krwi za pomocą gazometrii krwi tętniczej
Krok 1. Skontaktuj się z pracownikiem służby zdrowia, aby otrzymać gazometrię krwi tętniczej
Twój lekarz lub inny personel medyczny może dokładnie zmierzyć poziom tlenu we krwi przy użyciu zaawansowanych technik i sprzętu. Może być konieczne wykonanie badania poziomu tlenu we krwi przed zabiegiem chirurgicznym lub innymi procedurami medycznymi lub w przypadku pewnych schorzeń, takich jak:
- bezdech senny
- Zawał serca lub zastoinowa niewydolność serca
- Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)
- Niedokrwistość
- Rak płuc
- Astma
- Zapalenie płuc
- Mukowiscydoza
- Aktualna lub możliwa potrzeba wentylacji mechanicznej wspomagającej oddychanie
Krok 2. Przygotuj się do zabiegu
Chociaż gazometria krwi tętniczej jest powszechna i dość bezpieczna, nadal będziesz chciał przygotować się do zabiegu. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby upewnić się, że rozumiesz test i zadawaj pytania na jego temat. Możesz również pomóc, informując lekarza, jeśli:
- Masz lub miałeś problemy z krwawieniem
- Bierzesz leki rozrzedzające krew, takie jak aspiryna lub warfaryna (Coumadin)
- Bierzesz jakieś leki
- Masz jakiekolwiek znane alergie na leki lub środki znieczulające
Krok 3. Poznaj ryzyko
Gazometria krwi tętniczej jest rutynową procedurą i istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że w jej wyniku pojawią się poważne problemy. Potencjalne drobne zagrożenia obejmują:
- Mały siniak w miejscu pobierania krwi z tętnicy. Utrzymywanie nacisku na miejsce przez co najmniej dziesięć minut po usunięciu igły zmniejszy ryzyko siniaków.
- Uczucia zawrotów głowy, zawrotów głowy lub nudności podczas pobierania krwi z tętnicy.
- Długotrwałe krwawienie. Jest to potencjalne ryzyko, jeśli masz zaburzenia krwawienia lub przyjmujesz leki rozrzedzające krew, takie jak aspiryna lub warfaryna.
- Zablokowana tętnica. Jeśli igła uszkodzi nerw lub tętnicę, może to spowodować zablokowanie tętnicy. To rzadki problem.
Krok 4. Poproś pracownika służby zdrowia o wybranie strony testowej
Aby zmierzyć tlen we krwi tą metodą, krew musi być pobrana z tętnicy. Zwykle wybiera się jeden w nadgarstku (tętnica promieniowa), chociaż krew można również pobierać z tętnicy w pachwinie (tętnica udowa) lub z ramienia powyżej łokcia (tętnica ramienna). Do pobrania krwi do próbki zostanie użyta igła.
- Do zabiegu będziesz mogła siedzieć, a Twoje ramię zostanie wyciągnięte i oprze się na wygodnej powierzchni.
- Pracownik służby zdrowia wyczuje twój nadgarstek, aby znaleźć puls i sprawdzić przepływ krwi w tętnicach (procedura zwana testem Allena).
- Jeśli używasz ramienia do dializy lub jeśli w zamierzonym miejscu badania występuje infekcja lub stan zapalny, do gazometrii krwi tętniczej zostanie użyty inny obszar.
- Do tej procedury wybiera się tętnicę, ponieważ umożliwia pomiar tlenu, zanim dostanie się on do tkanek ciała, dając dokładniejszy odczyt.
- Jeśli obecnie stosujesz tlenoterapię, Twój lekarz może odciąć dopływ tlenu na dwadzieścia minut przed badaniem (chyba że nie możesz oddychać bez tlenu), aby uzyskać dokładny odczyt poziomu tlenu we krwi.
Krok 5. Poproś pracownika służby zdrowia o pobranie próbki krwi
Po wybraniu miejsca badania, Twój pracownik służby zdrowia przygotuje miejsce i użyje igły do pobrania próbki krwi.
- Najpierw skóra w miejscu testowym zostanie oczyszczona alkoholem. Możesz otrzymać znieczulenie miejscowe (przez wstrzyknięcie), aby najpierw znieczulić obszar.
- Igła przebije twoją skórę, a krew wypełni strzykawkę. Upewnij się, że oddychasz normalnie podczas pobierania krwi. Jeśli nie podano Ci znieczulenia miejscowego, możesz odczuwać lekki ból podczas tego kroku.
- Po napełnieniu strzykawki igła zostanie usunięta, a miejsce wkłucia zostanie nałożone gazą lub wacikiem.
- Miejsce nakłucia zostanie założone bandażem. Powinieneś naciskać na miejsce przez pięć do dziesięciu minut, aby zatrzymać krwawienie. Jeśli przyjmujesz jakiekolwiek leki rozrzedzające krew lub masz problemy z krwawieniem, Twój pracownik służby zdrowia może zalecić Ci uciskanie przez dłuższy czas.
Krok 6. Postępuj zgodnie z instrukcjami po zabiegu
W większości przypadków pacjenci szybko i bezproblemowo wyzdrowieją z niewielkiego dyskomfortu związanego z badaniem gazometrii krwi tętniczej. Jednak na początku powinieneś być delikatny z ręką lub nogą używaną do pobierania krwi. Unikaj podnoszenia lub przenoszenia przedmiotów przez około dwadzieścia godzin po teście.
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz przedłużone krwawienie z witryny lub inny nieoczekiwany problem
Krok 7. Wyślij próbkę krwi do laboratorium
Po pobraniu próbki pracownik służby zdrowia wyśle próbkę do laboratorium w celu wykonania testu. Gdy próbka dotrze do laboratorium, technicy mogą użyć specjalnego sprzętu do pomiaru poziomu tlenu we krwi próbki.
- Czas, jaki upływa przed otrzymaniem wyników badania gazometrii krwi tętniczej, będzie zależeć od laboratorium, do którego zostanie wysłana próbka. Twój pracownik służby zdrowia będzie mógł udzielić Ci tych informacji.
- W nagłych sytuacjach, zwłaszcza w szpitalu, wyniki mogą być dostępne w ciągu kilku minut. Zapytaj swojego lekarza, jak długo możesz oczekiwać na otrzymanie wyników.
Krok 8. Zinterpretuj wyniki
Gazometria krwi tętniczej daje odczyt ciśnienia parcjalnego tlenu i dwutlenku węgla we krwi, co jest bardziej szczegółowe i przydatne dla pracowników służby zdrowia niż wartości procentowe wytwarzane przez pulsoksymetrię. Normalne wyniki tlenu mieszczą się w zakresie 75-100 mmHg (jednostka używana do pomiaru ciśnienia); normalne wyniki dotyczące dwutlenku węgla wynoszą 38-42 mmHg. Twój lekarz omówi z Tobą konsekwencje wyników testu, w tym sposób, w jaki Twój „normalny” poziom może się różnić w zależności od wielu czynników, w tym:
- Twoja wysokość nad poziomem morza
- Konkretne laboratorium, do którego została wysłana Twoja próbka
- Twój wiek
- Jeśli masz gorączkę lub niską temperaturę ciała
- Jeśli masz pewne schorzenia, takie jak anemia
- Jeśli palisz tuż przed badaniem
Metoda 2 z 2: Pomiar tlenu we krwi za pomocą pulsoksymetrii
Krok 1. Skontaktuj się z pracownikiem służby zdrowia, aby otrzymać test pulsoksymetryczny
Test pulsoksymetryczny może dać nasycenie krwi tlenem poprzez przepuszczanie światła przez tkanki. Może być konieczne wykonanie badania poziomu tlenu we krwi przed zabiegiem chirurgicznym lub innymi procedurami medycznymi lub w przypadku pewnych schorzeń, takich jak:
- bezdech senny
- Zawał serca lub zastoinowa niewydolność serca
- Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)
- Niedokrwistość
- Rak płuc
- Astma
- Zapalenie płuc
- Mukowiscydoza
- Aktualna lub możliwa potrzeba wentylacji mechanicznej wspomagającej oddychanie
Krok 2. Przygotuj się do zabiegu
Pulsoksymetryczna metoda pomiaru poziomu tlenu we krwi jest nieinwazyjna, więc zwykle niewiele trzeba zrobić, aby przygotować się do badania. Jednak twój lekarz nadal omówi z tobą test i odpowie na wszelkie pytania.
- Możesz zostać poproszony o usunięcie lakieru do paznokci, jeśli dotyczy.
- Twój lekarz może udzielić Ci innych szczegółowych instrukcji dotyczących przygotowania, w oparciu o Twój stan zdrowia i historię.
Krok 3. Poznaj ryzyko
Z pulsoksymetrią wiąże się bardzo niewiele zagrożeń. Są one minimalne, ale obejmują:
- Podrażnienie skóry w miejscu aplikacji. Może się to zdarzyć przy dłuższym lub wielokrotnym stosowaniu czujnika sondy.
- Niedokładne odczyty w przypadku wdychania dymu lub tlenku węgla.
- Twój lekarz może poinformować Cię, czy istnieje jakiekolwiek dodatkowe ryzyko, w oparciu o Twój konkretny stan zdrowia.
Krok 4. Poproś pracownika służby zdrowia o przygotowanie czujnika
Czujnik używany do pomiaru poziomu tlenu we krwi za pomocą pulsoksymetrii to urządzenie przypominające zacisk, zwane sondą. Czujnik sondy zawiera źródło światła, detektor światła i mikroprocesor. Światło emitowane ze źródła po jednej stronie klipsa przechodzi przez skórę i dociera do detektora po drugiej stronie klipsa. Mikroprocesor wykonuje obliczenia na podstawie informacji otrzymanych z detektora w celu obliczenia poziomu tlenu we krwi z bardzo małym marginesem błędu.
Krok 5. Poproś pracownika służby zdrowia o przymocowanie czujnika do ciała
Zazwyczaj jako miejsce mocowania czujnika wybiera się palec, ucho lub nos. Czujnik następnie użyje światła do pomiaru poziomu tlenu we krwi.
- Ta metoda ma tę zaletę, że jest bezbolesna i nieinwazyjna, ponieważ nie wymaga użycia igieł.
- Jednak nie jest tak dokładny jak gazometria krwi tętniczej, więc w niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie obu testów.
- Pracownik służby zdrowia nie może przymocować czujnika do obszaru, w którym występuje nadmierny ruch, drżenie lub siniaki. Na przykład, jeśli masz ciemny siniak pod paznokciem, pracownik służby zdrowia może zamiast tego umieścić czujnik na uchu.
Krok 6. Pozwól czujnikowi wykonać odczyt
Mikroprocesor czujnika porównuje transmisję dwóch długości fal światła, czerwonego i podczerwonego, gdy przechodzą one przez stosunkowo cienką skórę palca, ucha lub innego miejsca. Hemoglobina we krwi, która zaabsorbowała tlen, pochłania więcej światła podczerwonego, podczas gdy hemoglobina pozbawiona tlenu pochłania więcej czerwonego światła. Czujnik oblicza różnicę między tymi dwiema wartościami, aby dostarczyć informacji potrzebnych do ustalenia poziomu tlenu we krwi.
Krok 7. Wyjmij sondę
W przypadku jednorazowego pomiaru poziomu tlenu we krwi, po wykonaniu przez czujnik niezbędnych pomiarów i zakończeniu obliczeń sondę można wyjąć. W niektórych przypadkach (np. w przypadku pewnych wrodzonych wad serca) lekarz może jednak wymagać noszenia sondy w celu ciągłego monitorowania. Jeśli zostaniesz o to poproszony, wyjmij czujnik sondy tylko wtedy, gdy zaleci to lekarz.
Krok 8. Postępuj zgodnie z instrukcjami po zabiegu
Przez większość czasu po teście pulsoksymetrycznym nie ma żadnych specjalnych ograniczeń i możesz natychmiast wrócić do normalnych zajęć. Jednak w zależności od indywidualnego stanu zdrowia, lekarz może udzielić specjalnych instrukcji po zabiegu.
Krok 9. Zinterpretuj wyniki
Gdy Twój lekarz otrzyma wyniki Twojego testu pulsoksymetrycznego, omówi je z Tobą. Poziom nasycenia tlenem około 95% jest określany jako normalny. Twój lekarz omówi z Tobą konsekwencje wyników testu, w tym sposób, w jaki niektóre czynniki mogą zmienić wyniki testu, w tym:
- Zmniejszony przepływ krwi obwodowej
- Światło padające na sondę pulsoksymetryczną
- Ruch obszaru testowego
- Niedokrwistość
- Nieprawidłowe ciepło lub chłód w obszarze testowym
- Pocenie się w miejscu badania
- Ostatnie wstrzyknięcie barwnika kontrastowego
- Tytoń do palenia
