Jeśli dowiesz się, że masz zaburzenie rytmu serca, znane również jako arytmia, nie oznacza to, że nigdy więcej nie możesz ćwiczyć. W rzeczywistości ćwiczenia są ważną częścią utrzymywania niezwykłego rytmu serca tak zdrowego, jak to tylko możliwe. Aby korzystać z ćwiczeń w ramach leczenia, ważne jest, aby zrozumieć swoją chorobę, skonsultować się z lekarzem w sprawie najlepszych ćwiczeń i znać swoje ograniczenia, jeśli chodzi o wysiłek.
Kroki
Część 1 z 3: Przygotowanie do rozpoczęcia programu ćwiczeń
Krok 1. Skonsultuj się z lekarzem
Pierwszą rzeczą do zrobienia jest wizyta u lekarza, aby określić rodzaj arytmii, której doświadczasz. W przypadku wielu rodzajów arytmii ćwiczenia są częścią leczenia, ale należy skonsultować się z lekarzem, aby ustalić, które ćwiczenia są najbardziej odpowiednie dla Twojego stanu.
W przypadku większości arytmii zachęca się do ćwiczeń fizycznych, które często mogą stanowić integralną część leczenia
Krok 2. Monitoruj swoje serce
Aby określić dokładny typ arytmii, którą masz i dokładną formę ćwiczeń, które mogą być zalecane, Twój lekarz prawdopodobnie założy Ci 24-godzinny monitor pracy serca (monitor Holter). Zwykle nosi się go przez kilka dni, aby ocenić rytm serca.
Ćwiczenia są zawsze ważną częścią zdrowia, ale istnieją pewne formy ćwiczeń, które są odradzane w przypadku niektórych form arytmii. Pomoże to lekarzowi ocenić, co jest najlepsze w Twojej konkretnej sytuacji
Krok 3. Zrób test warunków skrajnych
Twój lekarz może również zlecić test wysiłkowy serca, taki jak test wysiłkowy na bieżni, który można wykonać za pomocą dołączonego urządzenia do obrazowania. Pomoże to ustalić, czy możesz mieć arytmię wywołaną wysiłkiem fizycznym lub pogorszoną podczas ćwiczeń, lub czy masz powiązane blokady w tętnicach serca.
Ten rodzaj testu może również określić cel tętna (HR) i poinformować, kiedy wystarczy
Krok 4. Zrozum, w jaki sposób ćwiczenia mogą być wykorzystywane do leczenia zaburzeń rytmu serca
Nowe badania wskazują, że poprawa wydolności sercowo-oddechowej i utrata wagi w przypadku otyłości mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo powrotu nieregularnego bicia serca. Umiarkowana aktywność fizyczna może zmniejszyć obciążenie serca i pomóc w utrzymaniu regularnego rytmu serca.
Krok 5. Omów potrzebę programu rehabilitacji kardiologicznej
Twój lekarz może również zalecić program rehabilitacji kardiologicznej, który jest (zwykle) monitorowanym zestawem ćwiczeń przez kilka tygodni na bieżni. Podczas programu rehabilitacji kardiologicznej Twoje tętno i ciśnienie krwi będą czasami monitorowane za pomocą EKG.
Jeśli arytmia jest poważna, może to być najbezpieczniejszy sposób na włączenie ćwiczeń do regeneracji
Część 2 z 3: Rozpoczęcie programu ćwiczeń
Krok 1. Zrozum różne rodzaje ćwiczeń, które możesz wykonywać
Istnieją cztery podstawowe kategorie ćwiczeń: wytrzymałość lub aerobik, siła, równowaga i elastyczność. Wytrzymałość jest „najtrudniejszą” formą i należy do niej dopracować. Najlepiej zacząć od ćwiczeń siłowych, równowagi i elastyczności. Innymi słowy, nie próbuj biegać maratonu w pierwszym tygodniu!
- Leczenie zaburzeń rytmu serca za pomocą ćwiczeń fizycznych wymaga zindywidualizowania schematu ćwiczeń, niezależnie od tego, jaki rodzaj ćwiczeń wybierzesz, tak aby odpowiadał on Twoim konkretnym zdolnościom i potrzebom. Możesz ćwiczyć te kategorie ćwiczeń na wiele różnych sposobów, samodzielnie lub w grupach.
- Ćwiczenia wytrzymałościowe mogą obejmować takie czynności, jak bieganie, jogging, jazda na rowerze, używanie maszyny do wiosłowania, praca na podwórku i taniec.
- Ćwiczenia siłowe zazwyczaj obejmują podnoszenie ciężarów na różne sposoby.
- Ćwiczenia równowagi obejmują na przykład różne pozycje jogi i tai chi.
- Ćwiczenia elastyczności obejmują rozciąganie na różne sposoby, w tym jogę lub rozciąganie statyczne.
Krok 2. Zacznij ćwiczyć stopniowo
Pracuj nad swoimi celami treningowymi. Na przykład, jeśli ogólny cel ćwiczeń wytrzymałościowych i aerobowych powinien wynosić 30–45 minut pięć dni w tygodniu (lub co najmniej 150 minut tygodniowo), nie zaczynaj od tak długiego czasu. Zacznij od pięciu do dziesięciu minut pięć dni w tygodniu, chyba że zalecono inaczej.
- Podnoś się stopniowo, ale nie pomijaj ćwiczeń rozciągających, uelastyczniających i balansujących, nawet gdy wykonujesz krótkie treningi.
- Możesz także włączyć codzienne czynności, takie jak chodzenie lub wchodzenie po schodach, i używać ich, aby zacząć budować wytrzymałość. Ponadto wiele czynności może budować zarówno siłę i wytrzymałość, jak i równowagę i siłę. Na przykład joga może pomóc w poprawie siły, wytrzymałości, elastyczności i równowagi.
- Na początku zaleca się współpracę z profesjonalnym specjalistą ds. ćwiczeń wraz z lekarzem, aby upewnić się, że Twój program ćwiczeń jest odpowiedni dla Ciebie i że rozumiesz, jak prawidłowo wykonywać ćwiczenia.
Krok 3. Włącz trening interwałowy o wysokiej intensywności (HIIT)
Ostatnie badania pokazują, że trening interwałowy o wysokiej intensywności (HIIT) poprawia zdrowie układu sercowo-naczyniowego i może obniżyć częstość występowania powszechnych zaburzeń rytmu, takich jak migotanie przedsionków. Ten rodzaj treningu, w którym osoba przełącza się między interwałami ćwiczeń o umiarkowanej intensywności a ćwiczeniami o wysokiej intensywności (takich jak chodzenie i bieganie), może w rzeczywistości być lepszy niż ćwiczenia wytrzymałościowe dla osób z zaburzeniami rytmu serca.
- Przykładem HIIT może być energiczna, pięciominutowa rozgrzewka, po której następuje 60 sekund marszu lub joggingu. Następnie przełącz się na bieganie lub sprint przez 30 sekund, potem wróć do chodzenia na kolejne 60 sekund i tak dalej. Po 20 minutach przełączania między ćwiczeniami o średniej i wysokiej intensywności, ochłodź się przez pięć minut.
- Porozmawiaj ze swoim lekarzem o HIIT i o tym, co byłoby dla Ciebie odpowiednie (możesz na przykład zacząć od dłuższych interwałów ćwiczeń o średniej intensywności i krótszych okresów ćwiczeń o wysokiej intensywności).
Krok 4. Wypróbuj ćwiczenia siłowe
Ćwiczenia siłowe wzmacniają mięśnie i poprawiają napięcie mięśni. Może to obejmować używanie taśm oporowych lub podnoszenie ciężarów. Ponownie, chcesz zacząć od małych rozmiarów i wbijać się w pasma z większym oporem lub cięższymi.
- Nie musisz koniecznie „nabierać masy”, chyba że chcesz. Zacznij od ciężarów o wadze 1–2 funta i podnieś ręce nad głowę lub przed siebie, powtarzając każde od pięciu do ośmiu razy. Możesz również wykonywać uginanie ramion, zginając łokcie, aby podnieść ciężary na wysokość ramion. Możesz wykonywać te same ćwiczenia górnej części ciała z taśmami oporowymi.
- W przypadku dolnej części ciała zawiśnij na krześle lub blacie i umieść ciężarki na kostkach lub użyj opaski oporowej i unieś nogi do boku, do przodu i do tyłu.
Krok 5. Włącz ćwiczenia elastyczności
Ćwiczenia elastyczności rozciągają, wzmacniają i napinają mięśnie oraz zapewniają elastyczność i większą swobodę ruchów. Rozciąganie może również pomóc zmniejszyć ból stawów i stan zapalny. Ćwiczenia rozciągające mogą być tak proste, jak rozciąganie rąk i nóg przed ćwiczeniami siłowymi lub wytrzymałościowymi, lub bardziej intensywne i formalne, jak joga.
- Ćwiczenia rozciągające można wykonywać na krześle, na podłodze lub na obu.
- Zawsze powinieneś się rozciągać przed jakąkolwiek aktywnością ćwiczeniową.
Krok 6. Wykonuj ćwiczenia równowagi
Ćwiczenia na równowagę są szczególnie ważne u osób starszych w zapobieganiu upadkom. Mogą to być ćwiczenia dolnych partii ciała wzmacniające nogi, ćwiczenie stania na jednej nodze lub ćwiczenie Tai Chi. Bardzo łatwym ćwiczeniem równowagi jest chód od pięty do palca, w którym piętę jednej stopy umieszcza się na palcu stopy prowadzącej, a następnie piętę tej stopy na palcu drugiej stopy.
Ćwicz chodzenie po pokoju. Jeśli potrzebujesz, idź wzdłuż blatu, aby się na nim utrzymać
Krok 7. Pchaj się, ale nie posuwaj się za daleko
Dobrze jest naciskać, ale delikatnie, w kierunku swoich celów fitness. Uważaj jednak, aby nie naciskać zbyt mocno. Arytmie można również wywołać ćwiczeniami. Dlatego bardzo ważna jest współpraca z lekarzem, przyjmowanie zalecanych leków i bycie świadomym wszelkich oznak problemu.
- Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów, zatrzymaj się i powiadom swojego lekarza.
- Ćwiczenia i aktywność fizyczna są dobre dla ogólnego stanu zdrowia serca i przynoszą korzyści, ale aby uzyskać najlepsze wyniki, musisz rozumieć sygnały ostrzegawcze i współpracować z personelem medycznym.
Krok 8. Bądź świadomy oznak, że zbyt mocno naciskasz podczas ćwiczeń wytrzymałościowych i aerobowych
Ćwiczenia wytrzymałościowe i aerobowe należy bezwzględnie rozpocząć pod okiem specjalisty od ćwiczeń fizycznych, a kardiolog powinien otrzymać jasne wskazówki dotyczące docelowego tętna i oznak, które wskazują, że posuwasz się za daleko. Niektóre z tych znaków mogą obejmować:
- Tętno powyżej docelowego HR
- Kołatanie serca lub jakiekolwiek poczucie nieregularnego HR (arytmia)
- Zawroty głowy
- Zawroty
- Niewyraźne widzenie lub trudności w skupieniu się na obiekcie
- Ból w klatce piersiowej
- Utrata przytomności
- Niemożność złapania oddechu
- Jeśli wystąpi którykolwiek z nich, natychmiast zatrzymaj się i powiedz komuś lub zadzwoń pod numer 911 (lub służby ratunkowe)
Część 3 z 3: Zrozumienie zaburzeń rytmu serca
Krok 1. Zrozum różne rodzaje zaburzeń rytmu serca
Zaburzenia rytmu serca, znane również jako arytmie serca, zasadniczo obejmują nieprawidłowe rytmy serca. Istnieje wiele różnych rodzajów arytmii serca:
- Migotanie przedsionków (AFib): Górne komory serca, zwane przedsionkami, kurczą się w nieregularnym rytmie. Objawy AFib to zmęczenie, szybkie bicie serca, uczucie trzepotania lub uderzania w klatkę piersiową, zawroty głowy, duszność i zmęczenie podczas ćwiczeń. Nieregularne tętno może prowadzić do zastoju przepływu krwi w sercu, co może powodować powstawanie zakrzepów. Zakrzepy te mogą przemieszczać się do innych narządów i mogą prowadzić do udaru, zakrzepów krwi, niewydolności serca i innych powikłań sercowych.
- Migotanie komór (VFib): Dolne komory pompujące serca, zwane komorami, kurczą się z nieregularnym rytmem. Migotanie przedsionków jest najniebezpieczniejszą formą arytmii, ponieważ przy migotaniu przedsionków serce nie może pompować krwi, ponieważ rytm powoduje, że serce nie pompuje. Objawy są często nagłe i obejmują utratę reaktywności bez oddychania. Niezbędna jest natychmiastowa pomoc medyczna.
- Bradykardia: Bradykardia to wolne tętno (poniżej 60 uderzeń na minutę (bpm). Sprawni fizycznie dorośli często mają tętno poniżej 60 uderzeń na minutę ze względu na ich sprawność fizyczną. Jest to bradykardia fizjologiczna. Objawy niebezpiecznego (patologicznego) bradykardia obejmuje zmęczenie, zawroty głowy, omdlenia, a patologiczna bradykardia może powodować niewydolność serca, ból w klatce piersiowej i wysokie ciśnienie krwi.
- Przedwczesne skurcze to wczesne bicie serca, które często opisuje się jako pomijanie uderzeń i są bardzo częste. Zwykle nie wymagają leczenia.
- Tachykardia: Tachykardia to szybkie tętno (powyżej 100 uderzeń na minutę). Istnieją trzy formy tachykardii.
Krok 2. Określ różnicę między rodzajami tachykardii
Trzy typy obejmują nadkomorowe, zatokowe i komorowe. Każdy typ różni się nieco od pozostałych.
- W przypadku częstoskurczu nadkomorowego (SVT) szybkie tętno rozpoczyna się w górnych komorach (przedsionkach) serca. SVT może być napadowy, co oznacza, że może pojawić się nagle. SVT jest najczęstszą postacią arytmii u dzieci. U dorosłych SVT występuje częściej u kobiet. Główne objawy to szybkie bicie serca.
- Tachykardia zatokowa to wzrost częstości akcji serca, który może być normalną reakcją na gorączkę, strach, niepokój lub wysiłek fizyczny. Może to być również odpowiedź na anemię, zaburzenia tarczycy, choroby serca czy krwotok.
- Częstoskurcz komorowy może zagrażać życiu i wymaga natychmiastowego leczenia. Objawy to zawroty głowy, omdlenia i zawał serca.
Krok 3. Zrozum, w jaki sposób zaburzenia przewodzenia są powiązane z arytmią
Zaburzenia przewodzenia to zaburzenia rytmu serca, które są spowodowane opóźnieniem impulsu elektrycznego serca. Zaburzenia przewodzenia nie zawsze są związane z arytmiami, a arytmie nie zawsze są związane z zaburzeniami przewodzenia, ale mogą być powiązane. Zaburzenia przewodzenia zakłócają sygnał elektryczny, który ustawia tętno i mogą obejmować:
- Bloki odgałęzień pęczka Hisa to zaburzenie przewodzenia komór, dolnych komór serca. Często nie jest potrzebne żadne leczenie.
- Bloki serca to te, które blokują sygnał elektryczny z przedsionków (górne komory) do komór (dolne komory). Bloki serca najczęściej wymagają leczenia.
- Zespół długiego Q-T jest stosunkowo rzadki i jest zaburzeniem dziedzicznym.
- Choroba Adamsa-Stokesa to nagłe przerwanie normalnego bicia serca.
- Trzepotanie przedsionków może wystąpić wraz z migotaniem przedsionków lub może wystąpić samodzielnie i prowadzić do bardzo szybkiego, stabilnego bicia serca
- Zespół chorej zatoki występuje, gdy węzeł zatokowy, w którym zaczyna się sygnał elektryczny serca, nie „odpala” prawidłowo.
- Arytmia zatokowa to zmiany częstości akcji serca podczas oddychania i jest dość powszechna u dzieci i nieco mniej powszechna u dorosłych.
- Zespół Wolffa-Parkinsona-White'a występuje u osób z dodatkowym „obwodem” elektrycznym, który powoduje, że sygnał zbyt wcześnie dociera do komór, a sygnał odbija się rykoszetem z powrotem do przedsionków.
