Ospa wietrzna jest powszechną chorobą wieku dziecięcego, która jest wysoce zakaźna. Chorobę wywołuje wirus o nazwie varicella zoster, który zwykle powoduje łagodną i niezagrażającą życiu chorobę. Jednak choroba może być ciężka, a dla niektórych osób nawet śmiertelna. Jako osoba dorosła możesz mieć do czynienia z opieką nad dzieckiem lub inną osobą dorosłą z ospą wietrzną. Jeśli jednak nie miałeś ospy wietrznej ani szczepionki, możesz zachorować. Dowiedz się, jak uniknąć zachorowania, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia długotrwałych skutków, które możesz ponieść.
Kroki
Metoda 1 z 3: Podstawowe środki ostrożności
Krok 1. Dowiedz się, jak rozprzestrzenia się wirus ospy wietrznej
Wirus jest wysoce zaraźliwy i rozprzestrzenia się w powietrzu poprzez cząsteczki pochodzące ze zmian (ran) na skórze lub z górnych dróg oddechowych. Możesz również zarazić się wirusem, dotykając otwartych zmian na zakażonej osobie, a następnie dotykając twarzy, nosa lub ust.
- Choroba rozwija się od 10 do 21 dni (średnio 15-16 dni) po ekspozycji.
- Jeśli jesteś w bliskim kontakcie z kimś, kto ma ospę wietrzną i nie masz odporności, istnieje około 90% szans, że ją zachorujesz.
- Osoba z wirusem jest zaraźliwa od 1 do 2 dni przed pojawieniem się wysypki na skórze i będzie nadal zarażać, dopóki WSZYSTKIE zmiany nie ulegną zaschnięciu. Zwykle dzieje się to około 5 dni po pojawieniu się wysypki.
- Niektóre osoby, które zostaną zaszczepione, mogą cierpieć na przełomową ospę wietrzną, która jest łagodną postacią ospy wietrznej, która obejmuje wysypkę z mniej niż 50 zmianami i lekką gorączką. Osoby te są również zaraźliwe. Jednak osoby z przełomową ospą wietrzną są tylko w jednej trzeciej tak zaraźliwe, jak osoby nieszczepione.
Krok 2. Załóż maskę, aby chronić się przed przenoszeniem kropel
Podejmij środki ostrożności podczas opieki nad osobą chorą na ospę wietrzną, aby zmniejszyć ryzyko infekcji kropelkowej. Noś maskę na twarz, aby zapobiec przedostawaniu się wydzieliny do ust i nosa. Maskę na twarz należy zawsze nosić przed przebywaniem w tym samym pomieszczeniu z pacjentem, a za każdym razem należy zakładać nową maskę. Noś rękawiczki, fartuch i gogle lub maskę na twarz, jeśli dana osoba kicha, kaszle lub wytwarza dużo wydzieliny z nosa. Kropelki z kichnięcia mogą przemieszczać się w powietrzu na odległość do 200 stóp, więc ochrona jest kluczowa.
- Wirus ospy wietrznej i półpaśca rozprzestrzenia się drogą kropelkową lub poprzez bezpośredni kontakt z osobą lub dotykanie przedmiotów lub odzieży, które miały kontakt z zarażoną osobą.
- Kropelki mogą pochodzić z kichania, kaszlu, mówienia, wydzieliny z nosa i śliny.
Krok 3. Umyj ręce przed i po dotknięciu pacjenta
Upewnij się, że myjesz ręce przed i po dotknięciu pacjenta lub po kontakcie z przedmiotami, materiałami lub wydzielinami pacjenta. Do mycia rąk używaj mydła i ciepłej wody.
- Myj ręce mydłem i ciepłą wodą przez co najmniej 20 sekund.
- Pamiętaj, aby wyszorować grzbiety dłoni, między palcami i pod paznokciami.
- Jeśli potrzebujesz minutnika na 20 sekund, zanuć dwa razy „Happy Birthday”.
- Dobrze opłucz ręce pod ciepłą wodą i osusz je czystym ręcznikiem lub wysusz je gorącym powietrzem.
Krok 4. Trzymaj pacjenta w jednym pomieszczeniu, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa
Często najlepszym pomieszczeniem jest sypialnia pacjenta. Jeśli to możliwe, pozwól pacjentowi korzystać tylko z jednej łazienki w domu i upewnij się, że żadna inna osoba w domu nie korzysta z tej łazienki.
Poproś pacjenta, aby założył maskę, kiedy wychodzi z sypialni i idzie do łazienki. Każde kichanie lub kaszel poza pokojem może również rozprzestrzeniać wirusa
Krok 5. Użyj środków ostrożności dotyczących kontaktu, aby zapewnić dodatkową ochronę
Środki ostrożności dotyczące kontaktu obejmują noszenie fartucha i rękawiczek w przypadku jakiegokolwiek fizycznego kontaktu z osobą lub innymi przedmiotami nieożywionymi, które mogły mieć kontakt z pacjentem.
Zmieniając pościel, wchodząc do pokoju, dotykając pacjenta lub dotykając jakichkolwiek innych przedmiotów, upewnij się, że masz na sobie okulary ochronne, rękawiczki i fartuch
Metoda 2 z 3: Szczepienie przeciwko ospie wietrznej
Krok 1. Przetestuj odporność, jeśli nie jesteś pewien, czy zachorowałeś na ospę wietrzną
Jeśli nie pamiętasz, czy zachorowałeś na ospę wietrzną, czy nie, urodziłeś się po 1980 roku i nie masz członków rodziny, którzy pamiętają, lekarz może wyznaczyć miano krwi. Jest to badanie krwi, które mierzy przeciwciała we krwi na wirusa ospy wietrznej.
Jeśli byłeś narażony na ospę wietrzną i zachorowałeś, nawet jeśli był to bardzo łagodny przypadek, będziesz mieć przeciwciała we krwi, które ochronią cię przed ponownym zachorowaniem
Krok 2. Porozmawiaj z lekarzem o tym, czy szczepionka jest dla Ciebie bezpieczna
Są ludzie, którzy nie powinni otrzymywać szczepionki chroniącej przed ospą wietrzną z powodu innych problemów medycznych. Przedyskutuj swoją historię medyczną z lekarzem, aby ustalić, czy nie powinnaś otrzymać szczepionki. Ogólnie rzecz biorąc, nie należy zaszczepiać się, jeśli:
- Wystąpiła reakcja alergiczna na pierwszą dawkę szczepionki
- są w ciąży
- Masz alergię na żelatynę lub neomycynę
- Masz chorobę układu odpornościowego, taką jak HIV/AIDS
- Otrzymałeś dużą dawkę sterydów lub innych leków wpływających na Twój układ odpornościowy
- Przechodzą jakiekolwiek leczenie raka za pomocą promieniowania, leków lub chemioterapii?
- Przebyłeś transfuzję lub otrzymałeś produkty krwiopochodne w ciągu ostatnich 5 miesięcy
Krok 3. Zapytaj o szczepienie, jeśli nie jesteś odporny
Szczepienie przeciwko ospie wietrznej może również uchronić Cię przed zarażeniem się tą chorobą. Chociaż większość badań przeprowadzono na szczepieniach przed ekspozycją na wirusa, szczepienie po ekspozycji zapewnia pewną skuteczną ochronę. Jednak dla uzyskania najlepszych rezultatów ważne jest, aby zaszczepić się w ciągu 3-5 dni od ekspozycji na chorobę.
- Jeśli nie zachorowałeś na ospę wietrzną ani nie otrzymałeś szczepionki, porozmawiaj ze swoim lekarzem o szczepieniu.
- Niektóre osoby, które otrzymają szczepionkę, zachorują na łagodny przypadek ospy wietrznej z mniejszą liczbą pęcherzy niż zwykle i często w ogóle bez gorączki. Szczepionka jest zrobiona z żywych lub osłabionych wirusów.
- Dzieci otrzymują szczepionkę w wieku 12-18 miesięcy, a kolejną dawkę w wieku od 4 do 6 lat. Najczęstsze działania niepożądane szczepionki to ból, zaczerwienienie lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia. Niewielki odsetek dzieci i dorosłych, którzy otrzymają szczepionkę, rozwinie również łagodną wysypkę w miejscu podania szczepionki.
Krok 4. Zastanów się nad przyjmowaniem immunoglobuliny, jeśli nie możesz przyjąć szczepionki
Nawet jeśli nie możesz otrzymać szczepionki przeciwko ospie wietrznej z powodu problemów zdrowotnych lub obaw, nadal istnieją inne opcje. Zapytaj swojego lekarza o leczenie immunoglobulinami przeciwko ospie wietrznej i półpaścu, jeśli uważasz, że byłeś narażony na ospę wietrzną. To leczenie pomoże wzmocnić twoją odporność, dając ci przeciwciała potrzebne do walki z wirusem.
- Postaraj się zastosować leczenie immunoglobulinami jak najszybciej po ekspozycji i nie czekaj dłużej niż 10 dni po ekspozycji. To nie zadziała tak dobrze, jeśli będziesz czekać zbyt długo.
- Dostaniesz ten lek jako zastrzyk, podobnie jak szczepionkę.
- Poinformuj swojego lekarza, jeśli masz jakiekolwiek poważne schorzenia, takie jak choroba serca lub historia zakrzepów krwi lub udaru mózgu. Powiedz im również, czy ostatnio miałaś szczepionkę, ponieważ to leczenie może zmniejszyć skuteczność niektórych szczepionek.
Krok 5. Porozmawiaj o przyjmowaniu leków przeciwwirusowych, jeśli masz wysokie ryzyko zachorowania
Jeśli byłeś narażony na wirusa ospy wietrznej, a twój lekarz uważa, że możesz poważnie zachorować, może zalecić leki takie jak acyklowir lub walacyklowir. Leki te mogą złagodzić objawy i przyspieszyć powrót do zdrowia. Zapytaj o przyjmowanie leków przeciwwirusowych, jeśli dopiero zacząłeś wykazywać objawy ospy wietrznej i:
- Masz więcej niż 12 lat i nie jesteś odporny na ospę wietrzną
- Masz przewlekły problem zdrowotny, taki jak choroba serca
- Bierzesz sterydy lub leki salicylowe
Metoda 3 z 3: Czynniki ryzyka i opcje leczenia
Krok 1. Rozpoznaj zagrożenia dla określonych populacji osób zarażonych ospą wietrzną
Istnieje kilka populacji osób, które są bardziej narażone na wystąpienie poważnych powikłań, które mogą zagrażać życiu. Do tych osób należą:
- Noworodki i niemowlęta, których matki nie chorowały na ospę wietrzną lub szczepionkę
- Dorośli ludzie
- Kobiety w ciąży, które nie chorowały na ospę wietrzną
- Osoby, których układ odpornościowy jest osłabiony przez leki
- Osoby przyjmujące sterydy
- Osoby ze schorzeniami, które wpływają na ich układ odpornościowy, takimi jak rak lub HIV/AIDS. Osoby zakażone wirusem HIV czasami rozwijają przewlekłą ospę wietrzną.
Krok 2. Bądź świadomy potencjalnych powikłań związanych z ciężką ospą wietrzną
W niektórych przypadkach ospa wietrzna może mieć poważne komplikacje, które wymagają natychmiastowej interwencji medycznej. Powikłania po infekcji ospy wietrznej obejmują między innymi:
- Zakażenia bakteryjne skóry lub tkanek miękkich
- Zapalenie płuc
- Posocznica (zakażenie krwi)
- Zespół wstrząsu toksycznego
- Infekcje kości
- Septyczne zapalenie stawów (zakażenie stawów)
- Zapalenie mózgu (zapalenie mózgu)
- Ataksja móżdżkowa (zapalenie móżdżku w mózgu)
- Odwodnienie
- Infekcje stawów
Krok 3. Omów opcje leczenia z lekarzem
Leczenie ospy wietrznej jest zwykle podtrzymujące i odbywa się w domu. Jeśli jesteś w grupie podwyższonego ryzyka i rozwijasz inne schorzenia związane z ospą wietrzną, możesz potrzebować hospitalizacji w celu leczenia wtórnej infekcji i leczenia wspomagającego. Zabiegi w domu pomogą w bardziej komfortowym powrocie do zdrowia. Powszechne domowe metody leczenia ospy wietrznej obejmują:
- Balsam kalaminowy i koloidalne kąpiele owsiane lub soda oczyszczona pomagają wysuszyć zmiany i złagodzić swędzenie.
- Benedryl, który może pomóc zmniejszyć swędzenie i stan zapalny. Dla dorosłych typowa dawka to 25-50mg 3 razy dziennie. Jeśli leczysz dziecko, poproś lekarza o zalecenie dawki na podstawie wagi dziecka.
- Leki inne niż aspiryna, takie jak paracetamol, łagodzące gorączkę. Produkty aspiryny mogą czasami powodować u dzieci i młodzieży poważną, zagrażającą życiu reakcję zwaną zespołem Reyesa, dlatego nigdy nie podawaj dziecku aspiryny ani innych leków zawierających kwas salicylowy.
- Leki przeciwwirusowe dla osób z grupy wysokiego ryzyka, u których mogą wystąpić wtórne infekcje. Te leki przeciwwirusowe obejmują acyklowir, walacyklowir i famcyklowir.
Krok 4. Wiedz, kiedy szukać pomocy medycznej
Jeśli dana osoba jest leczona w domu, ważne jest, aby wiedzieć, jakie sytuacje wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej. Zadzwoń do lekarza lub zabierz osobę na pogotowie, jeśli osoba:
- Ma więcej niż 12 lat w ramach profilaktycznej opieki podtrzymującej
- Ma osłabiony układ odpornościowy
- Jest w ciąży
- Ma gorączkę, która trwa dłużej niż 4 dni
- Ma gorączkę powyżej 102 ° F (39 ° C)
- Ma obszary wysypki, które stają się bardzo czerwone, ciepłe lub delikatne
- Ma obszar, z którego wycieka gęsty odbarwiony płyn
- Ma trudności z przebudzeniem lub jest zdezorientowany
- Ma trudności z chodzeniem
- Ma sztywny kark
- Ma częste wymioty
- Ma trudności z oddychaniem lub silny kaszel
Porady
- Ospa wietrzna jest powszechną chorobą wieku dziecięcego, która jest wysoce zaraźliwa i wymaga znacznych środków ostrożności, jeśli chcesz zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby.
- Jeśli jesteś dorosły lub masz osłabiony układ odpornościowy, powinieneś praktykować konsekwentną i ostrożną opiekę nad osobą chorą na ospę wietrzną, ponieważ konsekwencje są niebezpieczne i prawdopodobnie zagrażają życiu.
- Należy pamiętać, że osoby, które mają półpasiec, mogą również przenosić ospę wietrzną na osoby, które wcześniej jej nie miały, ale tylko poprzez bezpośredni kontakt. Infekcja kropelkowa nie jest możliwa, gdy masz półpasiec. Kiedy już zachorujesz na ospę wietrzną, możesz rozwinąć półpasiec, lata, a nawet dekady później.
