Ta popularna medytacja, często nazywana w kręgach buddyjskich „Karuṇā”, polega na otwarciu serca i umysłu, aby być bardziej współczującym dla siebie i innych. Współczucie to także jeden z czterech „boskich domów”, które są czterema głównymi emocjami, do których warto zachęcać – dobrą wolą lub miłującą dobrocią, uznaniem, równowagą i współczuciem. W odróżnieniu od medytacji dobrej woli, która może być skierowana otwarcie w dowolne miejsce, współczucie jest nieco inne, ponieważ jest bardziej specyficznym typem, w którym potrzebuje obiektu skupienia, a nie ogólnego uczucia, które, jeśli jest ogólne, może sprawić, że współczucie będzie wydawać się płytkie.
Jest to umiejętność trudniejsza do rozwinięcia niż medytacja dobrej woli, ponieważ niektóre emocje wydają się być współczuciem, ale przyniosą nam więcej szkody niż pożytku. Jego zalety są bardzo wartościowe w szerokim zakresie zastosowań w codziennym życiu, w tym zdolność do łączenia się z innymi i samymi sobą, ale co najważniejsze, uczy nas, abyśmy zastanowili się, czy nasze normalne pomysły i działania są aż tak mądre. Kiedy możemy zauważyć, że nasze działania mają wpływ na nas samych i innych, współczucie popycha nas do bycia mądrzejszymi.
Kroki
Krok 1. Zbuduj podstawy, zanim zaczniesz, aby uzyskać najlepsze wyniki
W przeciwieństwie do innych medytacji, takich jak miłująca dobroć czy doceniająca radość, nie zaczynasz od siebie, ani nie kierujesz jej do najbliższych i najdroższych w zwykłych okolicznościach. Ci, którzy są neutralni lub nie lubiani, również nie są zbytnio wspominani, ponieważ ta medytacja tak naprawdę nie zmienia twojego spojrzenia na nich. Musisz to najpierw zmienić używając dobrej woli, a potem zwrócić uwagę na te grupy.
- Najlepiej praktykuj miłującą dobroć przed praktykowaniem współczucia, ponieważ może to pomóc rozwinąć umysł do tej medytacji, tak jak dobra żyzna gleba rozwija piękne kwiaty i lepsze plony.
- Ponieważ rozwój współczucia może zająć trochę czasu, pomyśl o tej analogii. To jak próba rozpalenia ognia podczas burzy na zewnątrz, musisz chronić płomień zapałki przed zdmuchnięciem, a kiedy rozrośnie się na tyle, by spalić gałązki i liście, nadal musisz go chronić, dopóki ogień nie będzie mógł się utrzymać. W tym płomieniu jest współczucie i dla początkujących jest bardzo słaby, dopóki nie będzie wystarczająco silny, aby naturalnie się podtrzymywać. Światło jest tak łatwo zgubione i zgaszone, jeśli nie ma wystarczającej ilości paliwa, aby je zgromadzić.
- Najważniejsza w tej medytacji jest szczerość. Problem polega na tym, że jeśli praktykujący nie jest szczery w swoim współczuciu, staje się ono płytkie i trudniejsze do wyrażenia, ale także bardzo łatwo staje się fałszywym współczuciem. Początkującym praktykującym zaleca się skupienie się tylko na tych, co do których można być szczerym na początku, a następnie wraz ze wzrostem doświadczenia poszerzaj je coraz szerzej, aż będzie nieograniczone. Poziom prawdziwego współczucia, jaki masz dla siebie, jest proporcjonalny do prawdziwego współczucia, które możesz skierować do innej osoby.
- Prawdziwe współczucie jest najczęściej spontaniczne, ale częściej niezależne, ponieważ może istnieć bez żadnego tła lub wsparcia emocji czy idei poza sobą i empatią. Ostatecznie współczucie oznacza wystarczającą troskę, aby wykonać trudne zadania, których normalnie chcielibyśmy uniknąć, a najtrudniejszym współczuciem jest zaakceptowanie faktów życia i własnych ograniczeń oraz odpuszczenie.
Krok 2. Wybierz wygodną postawę w cichym i spokojnym miejscu do medytacji
Style postawy są szczegółowo omówione na stronie Czy uważna medytacja. Współczucie można praktykować w dowolnej pozycji, takiej jak półleżąca, siedząca, stojąca i chodząca, chociaż siedzenie jest domyślnym wyborem. Najlepiej robić to, co działa na Ciebie, siedząc na krześle lub poduszce.
Poświęć trochę czasu na bycie świadomym umysłu i ciała, rozluźnienie wszelkich mięśni lub napięć psychicznych, które się pojawią. To nie tylko buduje uważność i skupienie, ale współczucie działa w obie strony. Bycie miłym dla siebie jest równie ważne jak dla innych, ponieważ jeśli ograniczasz jedno, ograniczasz drugie
Krok 3. Zwróć swój umysł na tych, których widziałeś lub wiedziałeś, że doświadczyli nieszczęścia
Na tym etapie nie skupiamy się na tym, kim są. Tak naprawdę nie ma hierarchii, ale ci, dla których odczuwasz największą empatię, prawdopodobnie pojawią się jako pierwsze w umyśle. Może to być każdy przypadek, na przykład: mieli ciężki dzień w pracy lub szkole, mieli wypadek i doznali obrażeń, mogli niedawno stracić ukochaną osobę, sami zachorowali lub cokolwiek by to nie było, wszyscy mogą być przedmiotem prawdziwego współczucia.
Na tym etapie skup się tylko na tych, co do których możesz być szczery. Może być trudno być szczerym wobec obcych, a jeszcze trudniej tym, których nie lubisz lub którzy zrobili krzywdy
Krok 4. Życz im wolności od smutku lub stresu i powrotu do szczęśliwszej, zdrowszej i bardziej udanej teraźniejszości i przyszłości
- Jeśli chcesz, możesz użyć słów, takich jak „Niech ich zdrowie wkrótce się poprawi” lub „Niech odniesie sukces i szczęście w szkole”, jeśli pomoże to rozwinąć współczucie. Większym celem jest ćwiczenie całkowicie bez słów, po prostu kierowanie współczucia do podmiotu/ów.
- Jeśli czujesz urazę lub smutek, lub jeśli nie pojawia się współczucie, pozbądź się tych uczuć i osądów. Nie oblałeś w tej medytacji, odczuwając je, możesz faktycznie wykorzystać te uczucia jako podstawę do rozwijania współczucia i przebaczenia dla siebie, a także do celów wglądu w to, jak funkcjonuje umysł.
Krok 5. Ćwicz delikatną uważność i świadomość sprawiedliwego współczucia
Dzieje się tak, aby twój umysł nie błądził, nie przywiązywał się lub zbytnio nie angażował się w żadne sprawy. Kontynuuj kierowanie współczucia do wszelkich przypadków, o których możesz wiedzieć.
- Możesz skupić się tylko na jednym przypadku przez cały czas poświęcony na medytację lub na wielu w zależności od poziomu praktyki. Celem jest jednak danie im czasu na uspokojenie serca i umysłu, wybaczenie i rozwinięcie spokoju w stosunku do tematu współczucia.
- Rozwiń swoje współczucie, gdy staniesz się bardziej stabilny. Ostrożnie możesz zacząć kierować współczucie komuś, kto zrobił krzywdę.
Krok 6. Regularnie odpuszczaj wszelkie inne bariery, które pojawiają się w twoim umyśle
Takimi przykładami są wszelkie smutek, frustracje, pragnienia, urazy, wrogość i chłód, które możesz odczuwać. Te emocje mogły dotyczyć ciebie, tych, którzy są ci bliscy, tych, z którymi jesteś znajomy i wreszcie ludzi, których czujesz lub wiesz, że są wrogo nastawieni do ciebie. Przełamywanie barier przy jednoczesnym rozwijaniu pokoju, przebaczenia i zrozumienia to tylko jedna z wielu korzyści płynących z praktykowania medytacji współczucia.
Aby dalej rozwijać tę medytację, zmierz się z własnymi doświadczeniami. Rozważ konieczność cnoty, aby być szczerym, mądrość, by być współczującym bez wpadania w pułapkę, oraz siłę charakteru i umiejętności do działania, gdy jest to konieczne, nawet gdy jest to trudne, jednocześnie akceptując realia tego, co przychodzi do nas i innych nie możemy wyleczyć
Krok 7. Zbadaj, w jaki sposób prawdziwe współczucie może stać się fałszywe lub szkodliwe
W tej medytacji jest wiele pułapek, ponieważ z jednej strony wydaje się to być współczuciem, ale nie przynosi żadnej korzyści, a nawet może wyrządzić krzywdę. Z drugiej strony, jeśli doświadczasz tych typów, masz natychmiastową możliwość zbadania ich i zbadania, aby je zrozumieć. Najczęstsze pułapki to -
- Często nazywany typem „krwawiącego serca”. Może to prowadzić praktykujących do smutku i rozpaczy z powodu szeregu komplikacji, takich jak ograniczenia naszych mocy, że nigdy nie ma dość miłości lub cnoty na świecie i tak dalej.
- Pomysł, że jesteśmy zobowiązani lub że musimy coś zrobić, aby pomóc wszystkim ludziom, ponieważ tak naprawdę na świecie jest tyle nieszczęścia. Szczęście i nieszczęście to wspólne mianowniki. Jest to najbardziej okrutny rodzaj, ponieważ opiera się wyłącznie na pragnieniu i pragnieniu zmiany tego, jaki jest świat. Wydaje się to szlachetne, ale praktykujący musi zapytać, w jaki sposób prowadzi to do wolności lub mądrości.
- Współczucie, w którym oddajemy się litości. Praktykujący tego typu często wyobrażają sobie, że są świętymi lub zbawicielami poświęcającymi się dla innych. Podobnie jest z ideą, że powinniśmy nawracać innych na nasz sposób myślenia dla ich korzyści, ponieważ wciąż wiąże się to z poczuciem pobłażania sobie. Ten może być bardzo subtelny i często najbardziej niebezpieczny.
- Czasami praktykujący degraduje osobę doświadczającą kłopotów jako leasingobiorcę lub nie tak mądrą lub tak dobrą jak praktykujący, albo nawet, że osoba będąca podmiotem zasługuje na to, co otrzymała. Często jest to wyraźna oznaka nieszczerości.
- Życząc komuś współczucia w celu zdobycia zasług dla siebie.
- Że współczucie zostaje skażone dalekim wrogiem, jakim jest zła wola lub gniew.
Krok 8. Zastanów się, w jaki sposób możesz być bardziej współczujący w swoim codziennym życiu
Niektóre sugestie dotyczą porównania zalet prawdziwego współczucia z różnicami, jakie sprawia w twoim życiu. Praktykując współczucie, zmieniamy nasze nawyki umysłowe i mózg tak, aby były bardziej tolerancyjne i wyrozumiałe, ale widzimy też, w jaki sposób może wyrządzić więcej szkody niż pożytku, dzięki czemu stajemy się mądrzejsi i bardziej rozważni w naszych działaniach. Lekcja z lotosu jest taka, że rośnie w błocie i brudnej wodzie, ale przekracza to wszystko, aby stać wolnym. Piękne dla wszystkich, którzy to widzą.
