Istnieje wiele sposobów, na które możesz pomóc bliskiej osobie z autyzmem, w tym sposoby na radzenie sobie ze stresem i skuteczną komunikację. Jeśli osoba z autyzmem jest członkiem rodziny, możesz również pomóc w stworzeniu komfortowego środowiska domowego.
Kroki
Część 1 z 5: Tworzenie przyjaznego środowiska
Krok 1. Stwórz sanktuaria, w których osoba z autyzmem może czuć się zrelaksowana
Osobom z autyzmem łatwo jest się zestresować lub przytłoczyć, więc stworzenie cichych miejsc może pomóc im zachować spokój.
- Gdy szukają miejsca do siedzenia, zasugeruj takie, które nie rozprasza uwagi (np. odwrócone od głośnej kuchni)
- Przenieś rozmowy do cichych miejsc
- Wyznacz obszar, w którym osoba z autyzmem może wycofać się podczas stresu i wypełnij go rzeczami uspokajającymi
Krok 2. Zrób harmonogram
Osoby z autyzmem mogą mieć trudności z niespodziewanymi zmianami w codziennym życiu. Rutyny mogą wspierać ich poczucie stabilności. Kiedy wprowadzane są zmiany w tych rutynach, cały dzień może zostać całkowicie odrzucony, prowadząc do zamieszania, strachu, gniewu lub załamania. Oto kilka wskazówek, jak utrzymać stabilność:
- Pomóż im stworzyć harmonogram. Przedziały czasowe można wykorzystać do wyznaczenia, jakie czynności będą miały miejsce w każdej części dnia.
- Prowadź wizualny kalendarz. Umieść go w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, takim jak ściana w pokoju rodzinnym.
- Ilustracje (kliparty lub rysunki) mogą sprawić, że kalendarz będzie wyglądał bardziej przyjaźnie i atrakcyjnie
Krok 3. Daj ukochanej osobie wiele ostrzeżeń, aby mogła dostosować się do wszelkich zmian w harmonogramie
Aby przygotować ukochaną osobę na tę zmianę, warto zaplanować z nią wydarzenie, aby wiedziała, że nadchodzi
- Na przykład wizyta u dentysty może zmienić harmonogram ukochanej osoby. Umieść to wydarzenie w kalendarzu ukochanej osoby i przedyskutuj z nią z wyprzedzeniem. Chociaż mogą nie być zadowoleni ze zmiany harmonogramu, przynajmniej będą przygotowani.
- Staraj się umieszczać działania w określonych przedziałach czasowych. Na przykład, jeśli mają spotkania matematyczne we wtorki i czwartki o 3:00, zaplanuj coś innego o 3:00 (np. rodzinną wycieczkę), aby zawsze mieli jakiś rodzaj aktywności w tym czasie.
Krok 4. Zaplanuj przestój po stresujących lub obciążających wydarzeniach
Po pracowitym dniu w szkole, spotkaniu towarzyskim, spotkaniu lub wycieczce osoba z autyzmem może czuć się zmęczona. Czas spędzony na spokojnych zajęciach (czytanie, zabawa, szczególne zainteresowania) pomoże im się naładować i zachować równowagę.
- Pamiętaj, że Twój pomysł na relaks może nie odpowiadać ich wyobrażeniom o relaksacji.
- Podczas zmiany harmonogramu spróbuj zaplanować coś pozytywnego po stresującej zmianie. Na przykład po wizycie u lekarza daj synowi czas wolny do kolacji.
Krok 5. Określ, które bodźce powodują dyskomfort
Osoby z autyzmem często zmagają się z zaburzeniem przetwarzania sensorycznego, zaburzeniem neurologicznym, w którym bodźce czuciowe, które są normalne dla innych ludzi, mogą być dla nich rozpraszające, bardzo niewygodne, a nawet bolesne. Zrozum, że te wrażliwości nie mogą być ignorowane ani odrzucane i powodują prawdziwy niepokój.
- Porozmawiaj z ukochaną osobą o bodźcach. Zauważ, co powoduje dyskomfort lub zapytaj. Potencjalnie mogą być w stanie wyrazić dyskomfort lub dać wskazówki. Określ, jakie są problemy i spróbuj znaleźć sposoby ich obejścia.
- Na przykład, jeśli twoja nastoletnia siostra nie radzi sobie z ostrym smakiem pasty do zębów, spróbuj pomóc jej wybrać w sklepie pastę do zębów o łagodniejszym smaku (np. gumy balonowej dla dzieci).
Krok 6. Upewnij się, że wszelkie terapie są bezpieczne i nie przymusowe
Niektóre terapie autyzmu, w szczególności modyfikacja zachowania, jak ABA, mogą prowadzić do zespołu stresu pourazowego, jeśli są wykonywane niewłaściwie. Niektóre terapie mają na celu złamanie woli pacjenta lub zmuszenie go do „normalnego” działania. Może to być bardzo szkodliwe emocjonalnie.
- Unikaj terapii eksperymentalnej lub opartej na przestrzeganiu zaleceń.
- Osoba z autyzmem powinna być w stanie powiedzieć „nie” i robić sobie przerwy.
- Terapia nie powinna obejmować płaczu, krzyków, przemocy ani błagania o pomoc.
- Jeśli podejrzewasz, że terapia jest przytłaczająca, przerażająca lub bolesna, przerwij ją. Jeśli nie jesteś osobą dorosłą, powiedz o tym osobie dorosłej lub zgłoś to władzom.
Krok 7. Włącz ćwiczenia w ich codzienne życie.
Ćwiczenia mogą stanowić ujście dla nadmiaru energii (jeśli stale potrzebują stymulacji), mogą wprowadzić je w bodźce czuciowe w sposób bezpieczny i kontrolowany, a także poprawić ich nastrój i poczucie bezpieczeństwa. Znajdź aktywność, która im się podoba i trzymaj się jej.
Osoby z autyzmem mogą radzić sobie lepiej w sporcie indywidualnym lub w środowisku niekonkurencyjnym. Nawet regularne spacery mogą być dobre dla ukochanej osoby
Krok 8. Zachęcaj do szczególnych zainteresowań
Specjalne zainteresowania mogą stanowić schronienie dla osób z autyzmem, rozwijać ważne umiejętności (na przykład młody pisarz nauczy się krytykować) i być może prowadzić do satysfakcjonującego hobby lub kariery. Zachęca również osobę z autyzmem do bycia sobą.
- Wybierz zabawki związane z zainteresowaniami
- Przedyskutuj ich zainteresowanie na dogodny okres, m.in. podczas jazdy samochodem (możesz też modelować wzajemną rozmowę zadając pytania)
- Pomóż im dowiedzieć się więcej dzięki książkom bibliotecznym
- Zaproponuj, aby dołączyli do klubów i zajęć związanych z zainteresowaniami, ponieważ kontakty towarzyskie mogą być mniej niebezpieczne, jeśli podoba im się temat rozmowy
Część 2 z 5: Radzenie sobie z topnieniem
Krok 1. Naucz się widzieć wzorce w krachach
Znajomość wyzwalaczy u ukochanej osoby może pomóc Ci zidentyfikować potencjalnie przytłaczającą sytuację i rozładować ją, zanim stres osiągnie punkt wrzenia. Rozważ prowadzenie rejestru wyzwalaczy krachu, aby pomóc w zapobieganiu w przyszłości.
Na przykład chodzenie do restauracji może być dla dziecka bardzo chaotyczne. Czasami wystarczy usunąć je z otoczenia na kilka minut, aby były zrelaksowane
Krok 2. Poznaj znaki ostrzegawcze krachu
Roztopy są wynikiem narastania stresu u osób z autyzmem, a najlepszym sposobem leczenia jest zapobieganie. Oto sposoby, aby zauważyć, kiedy może nadejść krach:
- Udaremnienie
- Posiadanie zbyt wielu instrukcji ustnych w jednym czasie.
- Bycie świadkiem niesprawiedliwości
- Bolesne/przytłaczające bodźce
- Zmiany w rutynie
- Brak umiejętności rozumienia lub efektywnej komunikacji
WSKAZÓWKA EKSPERTA
Luna Rose
Community Expert Luna Rose is an autistic community member who specializes in writing and autism. She holds a degree in Informatics and has spoken at college events to improve understanding about disabilities. Luna Rose leads wikiHow's Autism Project.
Luna Rose Ekspert społeczności
"
Luna Rose, członkini społeczności autystycznych, dodaje: „Na przykład, jeśli twój przyjaciel ma problemy z głośnym hałasem, może dobrze jest spędzić trochę czasu w cichym miejscu. mają zakryte uszy. To ostatnie jest oznaką kłopotów. Twój przyjaciel prawdopodobnie musi odejść, gdziekolwiek jest to miejsce, ponieważ coś nie działa.
Krok 3. Interweniuj szybko w imieniu osoby z autyzmem
Twoja ukochana osoba może nie zdawać sobie sprawy, jak bardzo narasta stres lub może nie być w stanie go przekazać. Usuń wszelkie stresory i zapytaj, co im przeszkadza.
- Zabierz je na zewnątrz na przerwę.
- Zabierz je z dala od tłumów lub innych stresorów.
- Unikaj stawiania im wymagań. Jeśli robią to inne osoby, poproś ich, aby dali odpocząć osobie autystycznej.
Krok 4. Natychmiast dokonaj żądanego zakwaterowania
Osoby z autyzmem są przyzwyczajone do tego, że mówi się im, że ich potrzeby są przesadne lub uciążliwe, więc jeśli proszą o coś, co można zmienić, prawdopodobnie powoduje to prawdziwy ból lub stres.
Nie trzymaj ich potrzeb jako zakładników. Nawet jeśli nie użyją swoich słów lub nie powiedzą poprawnie, załóż, że jest to pilne. Możesz trenować ich w zakresie prawidłowego porodu, gdy nie są na skraju łez
Krok 5. Zabierz je w spokojniejsze miejsce
Spróbuj zabrać je na zewnątrz lub poprowadź je do spokojnego zakątka. To da im szansę na relaks w otoczeniu ludzi i bodźców.
Krok 6. Bądź spokojny, cierpliwy i wyrozumiały
Nigdy nie krzycz na nich ani nie obwiniaj ich o krach. Często czują się głęboko zawstydzeni i zawstydzeni utratą kontroli, a pogorszenie samopoczucia tylko utrudni im uspokojenie.
Unikaj tłumów i gapiących się ludzi. Poproś ich, aby przestali to robić lub zabrali osobę z autyzmem w mniej publiczne miejsce
Krok 7. Zachęcaj do bezpiecznego stimmingu
Stymulowanie (inaczej zachowanie samostymulujące) jest sposobem na stymulację zmysłów i może być niezwykle uspokajające dla osób z autyzmem. Przykłady obejmują kołysanie, machanie rękami, skakanie i wiercenie się. Oto kilka sposobów na zachęcenie osoby z autyzmem do stymulacji:
- Zaproponuj fotel bujany (jeśli jest dostępny)
- Przynieś ich ulubione zabawki-stymulanty i/lub koc z obciążeniem.
- Zapytaj o stym, którego lubią używać do samouspokojenia (np. „Chcesz machać rękami?”)
- Zaoferuj przytulenie niedźwiedzia
- Nie oceniaj ich za to, że wyglądają nietypowo, a jeśli ktoś inny sprzeciwia się uspokojeniu się osoby z autyzmem, użyj swoich słów lub ostrego spojrzenia, aby dać im do zrozumienia, że jest to niedopuszczalne
WSKAZÓWKA EKSPERTA
Luna Rose
Community Expert Luna Rose is an autistic community member who specializes in writing and autism. She holds a degree in Informatics and has spoken at college events to improve understanding about disabilities. Luna Rose leads wikiHow's Autism Project.
Luna Rose Ekspert społeczności
Jeśli nie masz pewności, co oznacza język ciała, zapytaj.
Luna Rose, ekspert ds. społeczności, mówi nam:"
Krok 8. Gdy ukochana osoba znów się uspokoi, dotknij podstawy i dowiedz się, co spowodowało załamanie
Zachęcaj do szczerej, konstruktywnej rozmowy. Skoncentruj się na wyzwalaczach i na tym, co one (i Ty!) mogą zrobić, aby uniknąć podobnych sytuacji w przyszłości.
- Jeśli zatłoczony sklep doprowadza twoją córkę do łez, spróbuj zaplanować podróż, kiedy będzie mniej zatłoczony, przynosząc zatyczki do uszu i stymulatory lub zostaw je w domu.
- Jeśli wiadomość o brutalnym ataku wywołała u twojego brata załamanie nerwowe, zasugeruj rodzicom, aby nie zostawiali wiadomości w nocy i pomóż mu w ćwiczeniach relaksacyjnych.
Część 3 z 5: Skuteczna komunikacja
Krok 1. Zrozum, że komunikacja może być trudna
Autystyczna mowa ciała może różnić się od nieautystycznej mowy ciała, a osoby z autyzmem mogą nie zawsze zdawać sobie sprawę z tego, co oznacza wyrażenie lub gest.
- Nie oczekuj kontaktu wzrokowego. Osoby z autyzmem często lepiej zwracają uwagę, kiedy nie muszą patrzeć ludziom w oczy.
- Spodziewaj się niespokojnych i niezwykłych ruchów.
- Dowiedz się, jaki jest poziom odniesienia ukochanej osoby i co oznacza jej wyjątkowa mowa ciała.
Krok 2. Nie akcentuj tonu i mowy ciała
Z powodu tego zamieszania co do mowy ciała osoba z autyzmem najprawdopodobniej nie wytworzy języka ciała odpowiadającego jej samopoczuciu. Tak jest również w przypadku tonu. Z tego powodu ważne jest, aby przypomnieć sobie, że nie należy czytać ani nie obrażać się na jakikolwiek niegrzeczny ton lub język ciała, który jest skierowany do Ciebie.
- Na przykład ton ukochanej osoby może wydawać się krótki i niegrzeczny, ale może być w fantastycznym nastroju.
- Obserwowanie ich stymów może dostarczyć wskazówek. Na przykład, jeśli chłopiec macha rękami tylko wtedy, gdy jest szczęśliwy, to prawdopodobnie jest to niezawodny znak, że tak naprawdę nic nie jest nie tak.
- Nawet jeśli są zdenerwowani, może to nie być twoja wina. Na przykład szczekający pies mógł ich denerwować przez cały dzień.
WSKAZÓWKA EKSPERTA
Luna Rose
Community Expert Luna Rose is an autistic community member who specializes in writing and autism. She holds a degree in Informatics and has spoken at college events to improve understanding about disabilities. Luna Rose leads wikiHow's Autism Project.
Luna Rose Ekspert społeczności
Wiedz, że możesz zapytać.
Luna Rose, członkini społeczności osób z autyzmem, dodaje:"
Myślę, że niektórzy ludzie martwią się, że powiedzą coś nie tak, ale intencja ma duże znaczenie.
Jeśli jasno określisz, że Twoim celem jest lepsze zrozumienie i bycie pomocnym, to wiesz, Twój przyjaciel prawdopodobnie nie będzie miał nic przeciwko odpowiadaniu na te pytania”.
Krok 3. Uświadom sobie, że przetwarzanie słuchowe może stanowić problem
Oznacza to, że chociaż osoba z autyzmem jest w pełni zdolna do rozumienia języka, jej mózgowi może być trudno przetłumaczyć wypowiadane słowa na ich znaczenie tak szybko, jak to możliwe. Oceń ich reakcję na słowne instrukcje lub długie listy. Mogą potrzebować pisemnych instrukcji lub po prostu wymagać dłuższego czasu przetwarzania przed udzieleniem odpowiedzi.
- Mogą nie być w stanie zapamiętać list mówionych i potrzebować również list pisanych i/lub ilustrowanych.
- Daj im czas na przemyślenie i przetworzenie. Mogą reagować wolniej.
- Mogą być lepsi w czytaniu i pisaniu niż w prowadzeniu rozmowy mówionej.
Krok 4. Spróbuj stworzyć spokojną przestrzeń do komunikowania się
Twoja ukochana osoba może mieć trudności z komunikowaniem się w ruchliwych miejscach, w których panuje duży hałas. W miejscach, w których rozmawia wiele osób, ukochana osoba może być zestresowana i przytłoczona. Zamiast tego komunikuj się z nimi w spokojnych środowiskach, w których niewiele się dzieje.
- Jeśli pokój jest zatłoczony, przenieś się gdzie indziej.
- Spróbuj użyć AAC, jeśli nie możesz się poruszać (np. język migowy, wykresy obrazkowe lub pisanie).
Krok 5. Rozważ trening skupienia, aby poprawić umiejętności społeczne
Trening fokusowy to szkolenie, które może pomóc ukochanej osobie w opracowaniu strategii interakcji z innymi ludźmi. Ten rodzaj treningu uczy osoby, jak rozumieć myśli i uczucia. Trening fokusowy odbywa się zazwyczaj w środowisku grupowym, choć można go również przeprowadzić w sesji indywidualnej. Miejmy nadzieję, że podczas terapii twoja ukochana osoba opracuje strategie regulacji emocji, umiejętności konwersacji, rozwiązywania problemów i przyjaźni.
- Interwencja na rzecz rozwoju relacji (RDI) jest popularną formą.
- Nie wszystkie grupy umiejętności społecznych uczą przydatnych umiejętności. Na przykład, jeśli grupa umiejętności społecznych nastolatka geja skupia się na heteronormatywności, nie jest to pomocne.
Część 4 z 5: Nauczanie ważnych umiejętności
Krok 1. Naucz technik uspokajających
Zgodnie z teorią autyzmu „Intensywny świat”, świat może szybko stać się przerażający lub przytłaczający dla osób z autyzmem i mogą potrzebować dodatkowego wsparcia w nauce radzenia sobie z nim. Ćwiczenia te mogą obejmować:
- Ćwiczenie głębokiego oddychania
- Liczę, aby czuć się spokojnym
- Trzymając ulubioną zabawkę lub przedmiot, aż poczuje się lepiej
- Niektóre stymy
- Joga, medytacja lub rozciąganie
- Przerwa przy muzyce lub śpiewie
Krok 2. Naucz ukochaną osobę, jak zapobiegać krachom, prosząc o pomoc
Zwroty takie jak „Potrzebuję przerwy” lub „Czy mogę iść do mojego rogu?” może być szczególnie przydatny. Unikanie załamań staje się łatwiejsze, gdy ukochana osoba może zidentyfikować własne wyzwalacze i poprosić o pomoc w podjęciu działania.
- Wzmocnij to zachowanie, natychmiast honorując żądanie.
- Jeśli dopiero się tego uczą, podziękuj im za mówienie. „Dziękuję za poinformowanie mnie, że głośny hałas rani twoje uszy! Teraz mogę pomóc ci znaleźć zatyczki do uszu i możesz poczekać na zewnątrz ze swoim bratem, kiedy wymelduję się”.
Krok 3. Naucz dzieci o emocjach za pomocą fiszek, książek i filmów
Fikcyjne przykłady mogą pomóc osobom z autyzmem zrozumieć, jak czują się inni i dlaczego tak się czują. Pozwala osobom z autyzmem analizować emocje z bezpieczniejszej odległości.
- Jeśli dziecko nie rozumie podstawowych wyrażeń, spróbuj nauczyć je za pomocą fiszek.
- Zapytaj „Jak myślisz, jak się teraz czuje ta postać?” podczas książek lub filmów. Zaproponuj sugestie, jeśli dana osoba nie jest pewna.
- Wypróbuj także umiejętności społeczne: „Czy uważasz, że to był dobry pomysł, żeby to zrobić? Nie? Jaki byłby dobry pomysł?”
- Poszukaj programów, które są mieszanką zabawy i edukacji, takich jak My Little Pony.
Krok 4. Wyznacz realistyczne cele społeczne
Zrozum, że twoja ukochana osoba nigdy nie będzie duszą towarzystwa i to jest w porządku. Skoncentruj się na tym, co chcą robić: być może chcą zaprzyjaźnić się z dwoma bliskimi przyjaciółmi lub mieć kogoś do zabawy podczas przerwy. Dostosuj umiejętności społeczne do ich pragnień, nie tylko do własnych.
Krok 5. Naucz dziecko, jak mówić o swoich szczególnych zainteresowaniach
Dzieci autystyczne mogą być niezwykle pasjonujące się swoimi zainteresowaniami, a zatem nie zawsze zauważają, kiedy monopolizują rozmowę lub zdają sobie sprawę, że ich partner chce zmienić temat. Naucz swoje dziecko, jak:
- Zadawaj pytania, aby zaangażować innych („Jak minęła dzisiaj praca, mamusiu?”)
- Powiedz, czy ktoś jest zajęty
- Zmierz czy ktoś jest zainteresowany
- Niech rozmowa zmieni się organicznie
- Słuchać
- Wiedz, kiedy monologowanie jest dobrym pomysłem (np. gdy ktoś chce poznać interesujący go przedmiot)
Krok 6. Modeluj dobre umiejętności społeczne
Pamiętaj, że osoba z autyzmem stale się uczy i rośnie, a ty jesteś jednym z jej wzorów do naśladowania. Zachowuj się tak, jak chcesz, aby się zachowywali, a zabiorą cię za ciebie.
- Szczerze słuchaj osoby z autyzmem i zadawaj pytania.
- Kiedy jesteś sfrustrowany lub wyczerpany, zachowuj się tak, jak chciałbyś, aby postępowała osoba z autyzmem. W razie potrzeby zrób sobie przerwę. (W porządku!)
- Okazuj współczucie. Nigdy nie rób osobie z autyzmem czegoś, czego nie zrobiłbyś osobie nieautystycznej.
- Traktuj ich uczucia jako znaczące i ważne.
Krok 7. Chętnie oferuj pochwały
Osoby z autyzmem są bardziej narażone na lęk i depresję, co może oznaczać niższą samoocenę. Wzmocnij ich poczucie własnej wartości, rozpoznając ich dobre cechy i chwaląc ich wysiłki na rzecz rozwoju. Wyjaśnij, że jesteś z nich dumny.
- Pochwała może przybrać formę miłych słów, uścisków, wspólnie spędzonego czasu lub dodatkowego czasu wolnego.
- Chociaż pochwała jest dobra, nie traktuj pochwały jako ostatecznego celu. Jeśli dana osoba staje się zależna od pochwały, może stać się sympatykiem ludzi i nie być w stanie ustalać granic.
Krok 8. Naucz umiejętności autoadwokacji
Osoby z autyzmem muszą nauczyć się, jak bronić siebie, wyrażać swoje potrzeby i mówić „nie”, gdy czegoś nie chcą. Jest to szczególnie ważne, ponieważ są bardziej narażeni na nadużycia.
- Pozwól im odmówić. („Nie chcę tego swetra. To boli!”)
- Chwal ich za wyrażanie swoich potrzeb. („Dziękuję za poinformowanie mnie, że muzyka jest za głośna. Od razu ją ścisz”).
- Daj im wybór i zachęcaj do myślenia.
- Unikaj terapii zgodności, które mogą utrudniać im odmawianie.
- Kiedy ukochana osoba mówi „nie”, posłuchaj. Co jest nie tak? Jeśli coś jest nieuniknione, czy możesz usunąć część, która sprawia, że jest to niesmaczne, lub zawrzeć umowę, z której są zadowoleni? Zignoruj „nie” tylko w ważnych przypadkach dotyczących zdrowia lub bezpieczeństwa.
- Nastolatki i dorośli mogą zdobywać umiejętności poprzez grupy samoobrony, takie jak ASAN lub Autism Women's Network. (Jednak bądź ostrożny przy wprowadzaniu ich do takich grup, jeśli są wrażliwe, ponieważ kwestie nienawiści, nadużywania terapii i tortur mogą zakłócić ich sen.)
Część 5 z 5: Zrozumienie autyzmu
Zrozumienie autyzmu jest trudnym zadaniem, ponieważ autyzm jest złożoną niepełnosprawnością i każda osoba z autyzmem jest wyjątkowa.
Krok 1. Rozpoznaj, że autyzm to bardzo złożone spektrum
Autyzm ma wiele aspektów, które różnią się w zależności od osoby. Ponieważ autyzm jest niepełnosprawnością rozwojową, umiejętności komunikacyjne i społeczne bywają wyzwaniem. Specyficzne objawy są różne.
Autyzm nie jest liniowym spektrum od „łagodnego” do „poważnego”. Wpływa na wiele różnych obszarów na różne sposoby. Na przykład, może twój przyjaciel jest zabawny i świetny w rozweselaniu ludzi i ma poważne problemy z dbaniem o siebie i przetwarzaniem sensorycznym. Osoba z autyzmem może być silna w jednej dziedzinie, a słaba w innej
Krok 2. Rozważ szczególne mocne strony i wyzwania ukochanej osoby
Ważne jest, aby zrozumieć objawy u bliskiej osoby. Gdy zrozumiesz, gdzie leżą wyzwania, możesz skupić się na tych obszarach. Dowiedz się, jakie mocne strony ma Twoja ukochana osoba i z jakimi wyzwaniami się zmaga. Wszystkie te elementy są ważne przy wyborze opcji leczenia i mechanizmów radzenia sobie.
Krok 3. Posiadaj wiedzę na temat autyzmu
Dobrze jest znać ogólne objawy i co ludzie z autyzmem myślą o autyzmie.(Organizacje i blogi prowadzone przez autyzm są zazwyczaj dobrymi źródłami.) Oto kilka oznak autyzmu:
- Umiejętności motoryczne mogą być opóźnione
- Trudności w zrozumieniu i interakcji z innymi
- Trudność w uchwyceniu abstrakcyjnych zastosowań języka (np. sarkazm, metafory)
- Szczególne zainteresowania, które są nietypowe pod względem skupienia i pasji
- Nadwrażliwość lub podwrażliwość na różne bodźce (dźwięki, widoki, zapachy itp.)
- Trudności z samoopieką
- Powtarzające się zachowanie, zwłaszcza stimming
Krok 4. Zrozum, że cele każdej osoby z autyzmem są inne
Jedna osoba z autyzmem może chcieć skoncentrować się na rozwijaniu umiejętności samodzielnego życia, podczas gdy inna może chcieć nawiązać przyjaźnie. Inni mogą być w porządku z życiem wspomaganym lub nie nawiązywać więcej przyjaźni. Zrozum, że Twój pomysł na idealny styl życia może różnić się od ich wyobrażenia, a najważniejsze jest, aby mogli być szczęśliwi.
Krok 5. Zaakceptuj je takimi, jakie są
Osoby z autyzmem nie są zawstydzające, załamane ani z niedoborem – po prostu inne. Zamiast mówić „W końcu będę szczęśliwy, kiedy moja ukochana _”, poćwicz bycie szczęśliwym już teraz i wyruszenie w podróż razem. Okazuj bezwarunkową miłość, aby mogli kochać samych siebie.
Porady
- Pamiętaj, że część harmonogramu danej osoby może obejmować pewne osobliwości związane z samoopieką, takie jak noszenie tego samego stroju każdego dnia tygodnia.
- Toczy się poważna debata na temat tego, czy preferowany jest język „najpierw ludzie” czy „najpierw tożsamość” – innymi słowy, czy osoby z autyzmem wolą być nazywane „autystycznymi”, „osobami z autyzmem”, „osobami z autyzmem” lub „osobami, które mieć autyzm”. W tym artykule użyto języka „identyfikacja przede wszystkim” („osoby autystyczne”), ponieważ jest on powszechnie preferowany w społeczności autystycznej. Zapytaj ukochaną osobę, jaki preferuje język i uszanuj tę preferencję.
- Jeśli również jesteś osobą autystyczną, poinformuj ich, czy masz z nimi jakieś wspólne zachowanie lub problem (ale nie zakładaj, że tak).
- Jeśli również jesteś autystą, daj im znać, że jesteś na spektrum, jeśli uważasz, że ma to wpływ na twoje relacje z nimi.
Ostrzeżenia
- Nie odwracaj uwagi osoby z autyzmem od jej hobby lub pracy, jeśli jest na nich intensywnie skoncentrowana, chyba że myślisz, że skorzysta na wysłuchaniu od Ciebie. To, co wygląda jak ktoś przyklejony do ekranu, może bardziej odwracać uwagę kogoś od medytacji, prowadzenia samochodu lub wykonywania operacji lub próbować porozmawiać z kimś w kluczowej scenie w filmie.
- Nie zakładaj, że osoba z autyzmem słyszała cię lub nie słyszała, jeśli nie oferuje odpowiedzi. Znajdź sposób na sprawdzenie.
- Wyjaśnij swoją rolę i doświadczenie danej osobie z autyzmem, aby nie porozumiewać się ze sobą.
- Bądź miły. Bez względu na to, jak są niegrzeczni lub nieuprzejmi, osoby z autyzmem potrzebują twojego wsparcia. Nie krzycz ani nie nienawidź; stanowić dobry przykład. Bądź słodki i kochający.
- Pamiętaj, że osoby z autyzmem mają różne kształty i rozmiary oraz pochodzą ze wszystkich poziomów społeczeństwa. Nie polegaj na stereotypach dotyczących pochodzenia społecznego lub etnicznego osoby z autyzmem.
- Nie rób założeń dotyczących życia osoby z autyzmem, na przykład tego, czy ma partnera lub jak spędza wolny czas.
- Nie używaj filmów ani scen z filmów do identyfikowania sytuacji społecznych, jeśli są one przesadzone, niedokładne lub dają fałszywą nadzieję. To, co wydaje się romantyczne w filmie, może wydawać się przerażające w prawdziwym życiu, akrobacje w filmach są zwykle o wiele bardziej niebezpieczne w prawdziwym życiu, a nawet najlepsze sytuacje w prawdziwym życiu oferują komplikacje, które sprawiają, że są one mniej niż perfekcja, którą ludzie widzą w Hollywood lub Disneyu film.
- Nie bądź protekcjonalny w stosunku do osób z autyzmem. Jeśli nie jesteś naprawdę miły, będą w stanie to powiedzieć.
- Pamiętaj, że osoby z autyzmem niewerbalnym nie są ciężarem, a osoby niepełnosprawne i/lub różniące się między sobą zasługują na szacunek jako ludzie, niezależnie od ich intelektu.
- Nigdy nie powstrzymuj osoby autystycznej przed stimmingiem ani nie zmuszaj jej do nawiązania kontaktu wzrokowego. To pozbawia ich umiejętności radzenia sobie i utrudnia koncentrację.
- Bądź ostrożny przy wyborze terapeutów. Niektórzy terapeuci stosują terapię zgodności, która może zranić dzieci, a nawet spowodować PTSD.
