Choroba afektywna dwubiegunowa to poważna choroba psychiczna, która charakteryzuje się wzlotami i upadkami. Te szczyty i doliny rowerowe mogą znacząco zakłócić życie i zdolność do funkcjonowania człowieka. Podczas gdy ekstremalne wzloty, zwane epizodami maniakalnymi, mogą być łatwe do zauważenia, łagodniejsze formy manii i depresyjne mogą być trudniejsze do odróżnienia, co sprawia, że choroba afektywna dwubiegunowa jest niezwykle trudna do zdiagnozowania. Wiedza, jakich objawów należy szukać w manii, może pomóc w postawieniu właściwej diagnozy.
Kroki
Część 1 z 3: Badanie objawów fizycznych i behawioralnych
Krok 1. Szukaj zmian w energii
Jednym z charakterystycznych objawów choroby afektywnej dwubiegunowej są intensywne wahania od wysokich do niskich stanów energii. Mania odzwierciedla skrajnie wysokie stany energetyczne. W tym czasie osoba może czuć się niezwykle zmotywowana i podekscytowana. Inni mogą być w stanie rozpoznać ten przypływ energii poprzez niepokój w zachowaniu i szybkie mówienie do tego stopnia, że nie będą w stanie nadążyć.
- Zwiększona energia jest często postrzegana jako zaleta przez osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową. Mogą nie zgłaszać lekarzowi tak „pozytywnych” zmian, ponieważ nie postrzegają ich jako problemu.
- Zwiększona energia jest również częstym powodem, dla którego osoby z chorobą afektywną dwubiegunową przestają brać leki – przegapiają okresy maniakalne.
- Należy zauważyć, że w mniej poważnej postaci manii zwanej hipomanią, osoba może mieć podwyższony poziom energii, ale nadal być w stanie prawidłowo funkcjonować w życiu codziennym. Można to łatwo pomylić z byciem wypoczętym lub posiadaniem niezwykłej energii. Jednak w połączeniu z innymi objawami sugeruje to zaburzenie, które musi leczyć lekarz.
Krok 2. Zastanów się, czy sen został naruszony
Innym częstym objawem doświadczanym w manii jest brak potrzeby snu lub uczucie wytchnienia po niewielkiej ilości snu (np. trzech godzinach). Brak snu w manii idzie w parze z uczuciem podwyższonej energii. Zmniejszona potrzeba snu umożliwia osobom maniakalnym poczucie wysokiej produktywności i kreatywności. Niektórzy ludzie mogą pracować całymi dniami bez snu i bez uczucia zmęczenia następnego dnia.
- Zaburzenia snu w manii mogą powodować nieprawidłowe cykle snu i czuwania, ponieważ osoba może nie spać całą noc z przypływami energii.
- Członkowie rodziny często zauważają te zmiany podczas nocnych rozmów telefonicznych, podczas których ich ukochana osoba dzwoni o każdej porze ze świetnymi pomysłami lub intensywną potrzebą porozmawiania o czymś.
Krok 3. Zbadaj zmiany osobowości i zachowania
Osoba w epizodzie maniakalnym może zachowywać się inaczej niż w „normalnych” okolicznościach. Osoba, która jest zwykle powściągliwa, może stać się dość szczera i pewna siebie. Mogą rozmawiać godzinami lub wydawać się bardziej aktywni niż zwykle. Osoba o łagodnym usposobieniu w ferworze manii może nagle stać się poruszona, zgryźliwa lub drażliwa.
- Innym wskaźnikiem zmian osobowości lub zachowań w manii może być wzrost zachowań zorientowanych na cel. Ta osoba może być w dużym stopniu pochłonięta szkołą, pracą lub wydarzeniami towarzyskimi.
- Mówiąc dokładniej, epizod maniakalny może prowadzić do wspaniałych myśli. To więcej niż bycie zorientowanym na cel i oznacza, że rozwijają wysoce nierealistyczne oczekiwania dotyczące tego, co są w stanie osiągnąć.
- Niektóre osoby z chorobą afektywną dwubiegunową wykazują również tak zwaną „szybką jazdę na rowerze”. Oznacza to, że mają szybsze i częstsze zmiany nastroju – co najmniej cztery wyraźne epizody depresji, manii lub hipomanii w okresie jednego roku.
Krok 4. Sprawdź, czy demonstruje się lekkomyślne zachowanie
Wzrost impulsywności w połączeniu ze spadkiem osądu i skutecznym podejmowaniem decyzji skutkuje podejmowaniem ryzyka przez osoby maniakalne. Badania pokazują, że obszary mózgu związane z czynnościami związanymi z poszukiwaniem przyjemności są szczególnie stymulowane u osób z chorobą afektywną dwubiegunową.
- Ktoś pogrążony w manii może kusić się na natychmiastowe nagrody i rzadziej rozważać długoterminowe konsekwencje swoich działań. Świadczą o tym nadmierne zakupy, hazard, ryzykowne czynności seksualne lub udział w niebezpiecznych czynnościach, takich jak prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu.
- Impulsywne działania charakterystyczne dla manii również narażają osobę na zwiększone ryzyko doznania krzywdy. Osoby maniakalne mogą wybuchać gniewem na innych, a nawet wszczynać bójki.
Krok 5. Poszukaj oznak używania lub nadużywania narkotyków
Nadużywanie substancji i choroba afektywna dwubiegunowa często w parze. W rzeczywistości występują one razem tak często, że wszyscy młodzi ludzie z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej prawdopodobnie powinni zostać przebadani pod kątem problemów z narkotykami i alkoholem.
- Dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową nadużywanie substancji może być formą samoleczenia i sposobem radzenia sobie z chaotycznym nastrojem. Osoby, które doświadczają „szybkiej jazdy na rowerze” są jednymi z najbardziej zagrożonych.
- Niektóre narkotyki, takie jak marihuana, alkohol i opiaty, wydają się tymczasowo osłabiać skutki wahań nastroju, choć później prowadzą do złych skutków.
- Inne leki zaostrzają chorobę. Na przykład kokaina, metamfetamina i halucynogeny mogą wywoływać objawy maniakalne lub psychotyczne.
Część 2 z 3: Badanie objawów psychicznych i emocjonalnych
Krok 1. Zastanów się nad wzorcami myślowymi
Gonitwa myśli i ucieczka pomysłów to objawy psychiczne występujące u osoby z epizodem maniakalnym choroby afektywnej dwubiegunowej. Te nienormalne wzorce myślowe mogą korelować z osobą, która mówi szybko, starając się nadążyć za swoim umysłem, a także z nagle zmieniającymi się tematami podczas mówienia.
- Ten nieuporządkowany schemat myślenia można łatwo pomylić z myśleniem kreatywnym lub produktywnym. W rzeczywistości osoby z zewnątrz mogą postrzegać osoby z hipomanią jako niezwykle owocne i użyteczne, nie wiedząc, że strumień pomysłów jest stymulowany przez skrajną zmianę nastroju.
- Pamiętaj, aby nie mylić produktywności ze zdrowiem. Wielu genialnych artystów, aktorów, muzyków i innych cierpiało na chorobę afektywną dwubiegunową, która może być ukryta przez czyjeś sukcesy w ich rzemiośle. Nie zakładaj też, że sukces oznacza, że ktoś nie musi być leczony.
Krok 2. Szukaj zmian w uwadze
Osoby w maniakalnej fazie afektywnej dwubiegunowej wykazują również oznaki słabej uwagi i koncentracji. Ponownie, ten brak zdolności do skupienia się pojawia się z powodu ich zaburzonych wzorców myślenia. Ich umysły nieustannie przeskakują od tematu do tematu, od pomysłu do pomysłu. W rezultacie są bardzo rozpraszalne.
Krok 3. Sprawdź, czy nie ma oznak psychozy
W ciężkich przypadkach manii, oprócz zaburzeń nastroju, osoba może stracić kontakt z rzeczywistością. Oderwanie się od rzeczywistości oznacza obecność halucynacji lub urojeń. Te objawy psychotyczne dopasują się do stopnia, w jakim nastrój danej osoby jest niezgodny z jej charakterem, co oznacza, że są niezwykłe i naciągane.
- Halucynacje odnoszą się do osoby doświadczającej zdarzenia sensorycznego, którego tak naprawdę nie ma. Innymi słowy, osoba słyszy lub widzi rzeczy. Ludzie w manii mogą wydawać się, że mówią do siebie, ale reagują na głosy w ich głowach.
- Złudzenia odnoszą się do fałszywych, ale mocno utrzymywanych przekonań. Urojenia ogólnie kojarzone z manią obejmują wspaniałe przekonania na temat własnych umiejętności lub mocy. Na przykład osoba z objawami maniakalnymi i psychozą może wierzyć, że jest celebrytą.
- Paranoja to kolejna powszechna forma urojeń podczas epizodów maniakalnych. Osoba może stać się bardzo podejrzliwa wobec rodziny i przyjaciół lub stron zewnętrznych, takich jak rząd. Mogą oskarżać o prześladowania. Mogą również stać się „nadreligijni” lub mieć obsesję na punkcie rzeczy takich jak Bóg, Szatan, zbawienie lub grzech.
Krok 4. Wyjaśnij obecność epizodu depresyjnego
Powtarzającym się standardem we wszystkich typach choroby afektywnej dwubiegunowej jest obecność depresji, która przeplata się z okresami manii. Może to skutkować rozpoznaniem ciężkiej depresji, jeśli zwrócisz się o pomoc, a lekarz nie przeprowadzi dokładnego wywiadu z Twoją historią medyczną, aby wykryć oznaki manii. Doświadczanie cykli depresji jest częstym objawem choroby afektywnej dwubiegunowej, chociaż mniejszość ludzi ma epizody maniakalne bez depresji. Objawy depresji mogą obejmować:
- Uczucie smutku, pustki lub beznadziejności
- Doświadczanie braku energii
- Doświadczanie zmian snu i/lub apetytu
- Masz trudności z zapamiętywaniem rzeczy
- Masz problemy z koncentracją
- Masz problemy z cieszeniem się wcześniej przyjemnymi zajęciami
- uczucie zmęczenia
- Myśli o śmierci lub samobójstwie.
Część 3 z 3: Uzyskiwanie profesjonalnej pomocy
Krok 1. Umów się na wizytę u lekarza zdrowia psychicznego
Ze względu na złożoność wzorców objawów choroby afektywnej dwubiegunowej, jeśli podejrzewasz, że doświadczasz manii, powinieneś udać się do psychiatry lub psychologa, który ma doświadczenie w leczeniu tej choroby.
Choroba afektywna dwubiegunowa jest często błędnie diagnozowana jako poważna depresja, lęk, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, a nawet schizofrenia, ponieważ pacjenci nie mają wiedzy lub zrozumienia, aby skutecznie wykryć i wyjaśnić swoje objawy
Krok 2. Przygotuj się wcześniej na pytania lekarza
Pomocne może być prowadzenie rejestru objawów poprzedzających wizytę, aby pomóc w postawieniu diagnozy lub przywieźć ukochaną osobę, która może udzielić szczegółowych informacji na temat historii objawów. Podziel się szczegółami dotyczącymi historii medycznej i rodzinnej, a także wszelkich ważnych wydarzeń życiowych lub stresorów, z którymi się ostatnio spotkałeś. Przekaż wszelkie oznaki lub objawy, które zauważysz, sugerujące chorobę afektywną dwubiegunową, ale pamiętaj, że sam nie możesz zdiagnozować tego stanu.
-
Pomocne może być przygotowanie listy pytań, które należy zadać lekarzowi, takich jak:
- „Czy istnieją inne możliwe wytłumaczenia moich objawów poza chorobą afektywną dwubiegunową?”
- „Jak ocenia się i diagnozuje chorobę afektywną dwubiegunową?”
- „Jakie są przepisane metody leczenia tego schorzenia?”
- „Jak długo potrwa leczenie?”
- „Czy jest inny dostawca, z którym będę musiał się skontaktować w celu dokładnego leczenia?”
Krok 3. Rozważ psychoterapię
Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób psychicznych, pacjenci mają tendencję do osiągania lepszych wyników, gdy przechodzą kombinację terapii, takich jak terapia i leki. Ważne jest, aby pamiętać, że bez względu na to, jakie opcje leczenia wybierzesz, dostrzeżenie pozytywnych zmian w chorobie afektywnej dwubiegunowej wymaga długoterminowego zaangażowania. Jest to choroba trwająca całe życie, co oznacza, że prawdopodobnie zawsze będziesz potrzebować opieki w zakresie zdrowia psychicznego, aby ją leczyć.
- Mając to na uwadze, intensywna terapia okazała się bardziej skuteczna w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej niż terapie krótko- lub krótkoterminowe. W terapii osoba uczy się, jak radzić sobie z wzlotami i upadkami choroby. Pacjenci uczą się również umiejętności adaptacyjnych do radzenia sobie ze stresem, radzenia sobie z problemami w związku oraz regulowania emocji i nastroju – wszystko to może komplikować chorobę afektywną dwubiegunową.
- Terapie, które okazały się pomocne w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej, obejmują terapię skoncentrowaną na rodzinie, terapię poznawczo-behawioralną oraz terapię rytmu interpersonalnego i społecznego. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby zdecydować, który rodzaj podejścia najlepiej sprawdzi się w Twoim przypadku.
Krok 4. Weź przepisane leki
Ponieważ choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się poważnymi zaburzeniami nastroju, zwykle zaleca się stosowanie leków w celu zrównoważenia nastroju. Po otrzymaniu formalnej diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej, dana osoba może być zmuszona do wypróbowania kilku różnych leków, aby znaleźć ten, który odpowiada ich unikalnym objawom i prezentacji choroby.
- Lekarz dokładnie wyjaśni zalety i zagrożenia związane z lekami oraz poinstruuje, jak i kiedy je przyjmować.
- Leki przepisywane przez lekarzy w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej zwykle dzielą się na trzy kategorie: stabilizatory nastroju, leki przeciwdepresyjne i atypowe leki przeciwpsychotyczne.
