Choroba afektywna dwubiegunowa, wcześniej nazywana maniakalno-depresyjnym zaburzeniem, powoduje dramatyczne zmiany nastroju, poziomu energii i zachowania. Osoby z tą chorobą doświadczają intensywnych wzlotów i upadków. Chociaż objawy zaburzenia maniakalno-depresyjnego mogą się znacznie różnić, możesz spróbować zidentyfikować objawy, sprawdzając oznaki manii, depresji lub ich kombinacji (tj. epizod mieszany). Należy jednak pamiętać, że tylko licencjonowany psycholog lub psychiatra może odpowiednio zdiagnozować ten stan. Jeśli ktoś, kogo kochasz, pokazuje znaki, dowiedz się, jak zapewnić mu potrzebną pomoc.
Kroki
Metoda 1 z 3: Rozpoznawanie oznak manii
Krok 1. Dowiedz się, czym jest choroba afektywna dwubiegunowa
Depresja maniakalna (choroba afektywna dwubiegunowa) to nie to samo, co depresja kliniczna, chociaż depresja kliniczna jest jednym z objawów. Ktoś z chorobą afektywną dwubiegunową może doświadczać maniakalnych „hajów” ze zwiększoną pewnością siebie lub skrajną drażliwością. Mogą również mieć okresy depresji klinicznej. Niektórzy ludzie mogą szybko przejść od okresów maniakalnych do depresyjnych, podczas gdy inni będą mieli „normalny” okres pomiędzy nimi. Istnieją trzy główne typy zaburzeń afektywnych dwubiegunowych: dwubiegunowe I, dwubiegunowe II i cyklotymia. Aby prawidłowo zdiagnozować chorobę afektywną dwubiegunową, musisz udać się do psychologa, psychiatry lub terapeuty lub doradcy posiadającego licencję kliniczną. Dodatkowo diagnoza będzie wymagała obecności trzech lub więcej objawów, w tym:
- Rozdęte ego i samoocena oraz złudzenia wielkości
- Zwiększona aktywność ukierunkowana na cel, czyli nadmierne planowanie nowych pomysłów i przedsięwzięć bez uwzględnienia ryzyka
- Wyścig myśli lub ucieczka pomysłów (szybki przepływ myśli lub pomysłów)
- Zmniejszona potrzeba snu
- Napięta, szybka mowa
- Lekkomyślne i rozwiązłe zachowanie
- Zwiększona rozpraszalność
Krok 2. Określ, kto jest zagrożony i zagrożony
Prawie 3% populacji USA cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową. Mężczyźni i kobiety są jednakowo zagrożeni i zwykle są diagnozowani w wieku 18-25 lat. Posiadanie jednego lub więcej członków rodziny z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej zwiększy ryzyko. Genetyka danej osoby i środowisko, w którym żyją, mogą również wpływać na ich ryzyko.
- W rozwiniętych krajach o wysokich dochodach występuje wyższy wskaźnik diagnozy afektywnej dwubiegunowej.
- Różne stresory środowiskowe i osobiste mogą również wywołać początek choroby afektywnej dwubiegunowej.
Krok 3. Uważaj na zmniejszoną ilość snu
Osoby cierpiące na manię czują się bardzo energiczne, mimo że nie śpią wystarczająco. Twoja ukochana osoba może spać tylko kilka godzin każdej nocy lub może spędzać dni bez snu.
- W rzeczywistości, jeśli masz młodszą ukochaną osobę z przewlekłymi zaburzeniami snu, może to być wczesnym wskaźnikiem choroby afektywnej dwubiegunowej.
- Aby te objawy spełniały kryteria manii, muszą występować przez co najmniej tydzień.
Krok 4. Posłuchaj szybkości i spójności wypowiedzi osoby
Podczas epizodu maniakalnego ludzie bardzo szybko mówią. Zmieniają również tematy tak często, że inni nie są w stanie śledzić rozmowy. Jeśli twoja ukochana osoba wykazuje takie wzorce mowy, które znacznie różnią się od ich zwykłej mowy, może być w epizodzie maniakalnym.
- Ten objaw, znany jako mowa pod presją, występuje, ponieważ osoba ma gonitwę myśli i nadmiar energii. W pewnym sensie ich wzorce mowy są oznaką tego, co dzieje się w ich głowach.
- Pamiętaj, że sprawdzasz dramatyczne zmiany w mowie osoby. Niektórzy ludzie mówią szybko, naturalnie, pod presją, więc bądź świadomy wszelkich zauważalnych zmian.
Krok 5. Szukaj zawyżonej samooceny
U osób z manią pojawiają się urojenia wielkości i ekscytujące, choć naciągane pomysły. Ludzie w ferworze manii mogą wierzyć, że są zdolni praktycznie do wszystkiego i nie będą podlegać rozumowaniu innych.
Są w euforii i energii. Osoba może nie spać całą noc, burząc mózgi nad projektami lub celami. Mogą uważać się za szczególnie przeznaczonych przez Boga do wielkości
Krok 6. Sprawdź, czy nie ma złego osądu i podejmowania decyzji
Mania pojawia się również w wyborach danej osoby. Czasami objawia się to zaburzoną oceną, lekkomyślnością lub impulsywnym zachowaniem. Jeśli dana osoba jest maniakalna, po prostu nie bierze pod uwagę konsekwencji swoich działań.
Mogą angażować się w ryzykowne czynności, takie jak seks bez zabezpieczenia, zażywanie narkotyków i alkoholu, hazard lub nadmierne wydatki
Krok 7. Uważaj na objawy psychotyczne
Chociaż psychoza jest ogólnie obserwowana u osób ze schizofrenią i podobnymi schorzeniami, osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą doświadczać oderwania się od rzeczywistości podczas ekstremalnych epizodów maniakalnych. Objawy psychotyczne występujące w dwubiegunowej obejmują doświadczenie halucynacji lub urojeń.
- Halucynacje to doświadczenia zmysłowe, takie jak słyszenie, odczuwanie lub widzenie czegoś, czego nikt inny nie robi.
- Złudzenia to uporczywe, ale fałszywe przekonania, takie jak wiara, że postacie telewizyjne wysyłają ci specjalne wiadomości.
- Częściej niż nie, ktoś z psychozą będzie musiał być hospitalizowany. Uniemożliwi to osobie krzywdzenie siebie lub innych. Szpital może również zapewnić stabilizację nastroju i snu oraz leki na ich objawy.
Krok 8. Rozważ możliwość hipomanii
Choroba afektywna dwubiegunowa II to stan, który obejmuje łagodniejszą postać manii wraz z epizodem depresji. Ta mniej ciężka forma manii nazywana jest hipomanią. Epizody hipomanii trwają krócej, zwykle trwają około czterech dni lub dłużej. Obejmuje ogólne objawy manii w bardziej subtelnej formie. Ponieważ objawy, takie jak zwiększona energia i ucieczka pomysłów, mogą nie być tak ekstremalne, jak w pełnoobjawowej manii, objawy hipomanii są często pomijane.
- Psychoza nie występuje podczas epizodów hipomanii.
- Hipomania może być cechą wyrażoną we wszystkich podtypach Bipolar, ale pełne epizody maniakalne występują tylko w Bipolar I.
Metoda 2 z 3: Rozpoznawanie oznak depresji
Krok 1. Znajdź oznaki i objawy fazy depresyjnej
Aby zdiagnozowano klinicznie chorobę afektywną dwubiegunową w fazie depresji, osoba musi doświadczać epizodu depresyjnego przez co najmniej dwa tygodnie. Muszą mieć pięć z następujących oznak i objawów:
- Smutny nastrój przez większą część dnia
- Anhedonia lub zmniejszone zainteresowanie i przyjemność z normalnych czynności
- Wahania apetytu i wagi
- Bezsenność (bezsenność) lub nadmierna senność (nadmierna senność)
- Zmęczenie i/lub utrata energii
- Niepokój lub zwiększona aktywność ruchowa lub spowolnienie normalnego ruchu
- Zmniejszona pamięć, niezdolność do podejmowania decyzji, trudności z koncentracją
- Poczucie bezwartościowości, beznadziejności, bezradności lub winy
- Rozważanie lub wyobrażanie sobie samobójstwa
Krok 2. Obserwuj zmiany we wzorcach snu
Podczas epizodu depresyjnego osoba może spać więcej lub mniej niż normalnie. Co więcej, sen może zostać przerwany i zakłócony, a dzieci obudzą się wcześniej, niż by chciały. Twoja ukochana osoba może leżeć w łóżku przez cały dzień lub mieć problemy z rozpoczęciem dnia.
Aby objawy te spełniały kryteria epizodu depresyjnego, muszą zakłócać funkcjonowanie osoby przez okres co najmniej dwóch tygodni
Krok 3. Zwróć uwagę, czy apetyt i waga osoby uległy zmianie
Negatywne odczucia związane z epizodem depresyjnym mogą prowadzić do tego, że chory je więcej niż normalnie. Osoba może przybrać na wadze w krótkim czasie, szczególnie jeśli wykonuje również siedzący tryb życia, na przykład spanie przez cały dzień.
Z drugiej strony epizod depresyjny może również oznaczać jedzenie znacznie mniej niż zwykle i utratę dużej wagi w krótkim czasie z powodu braku apetytu
Krok 4. Zwróć uwagę na poczucie beznadziejności, smutku lub pustki
W okresach depresji osoba cierpiąca na chorobę afektywną dwubiegunową może mieć trudności z odczuwaniem przyjemności, nawet podczas czynności, na których kiedyś jej zależało, takich jak seks. To uczucie przygnębienia jest jednym z najbardziej klasycznych objawów depresji.
Krok 5. Poszukaj oznak zmęczenia i ogólnego spowolnienia
Pojęcie zwane spowolnieniem psychoruchowym opisuje osobę z depresją dwubiegunową. W przeciwieństwie do epizodu maniakalnego, osoba cierpiąca na depresję może poruszać się i mówić dość wolno. Może im brakować energii do wykonywania podstawowych zadań dnia codziennego.
Zmęczenie może być oznaką stanu chorobowego, takiego jak niedoczynność tarczycy, a nawet depresja jednobiegunowa (czyli depresja bez manii). Pamiętaj, aby zbadać inne objawy, zanim założysz, że ukochana osoba ma depresję maniakalną
Krok 6. Uważaj na objawy samobójcze
Osoby cierpiące na depresję mogą mieć zwiększone ryzyko samobójstwa. Ważne jest, aby wiedzieć, jak rozpoznać zachowania samobójcze, ponieważ umiejętność po prostu może pomóc ocalić życie ukochanej osoby. Co więcej, jeśli członek najbliższej rodziny poszkodowanego popełnił samobójstwo lub używa alkoholu lub narkotyków, ryzyko jest jeszcze większe. Oznaki zachowań samobójczych mogą obejmować:
- Obsesja na punkcie śmierci lub straty
- Rozdawanie rzeczy, nawet cennych rzeczy
- Pożegnanie z przyjaciółmi i rodziną
- Badanie samobójstwa
- Ćwiczenie czynności, takie jak szukanie miejsca i zbieranie materiałów (np. pigułek czy sznura)
Krok 7. Zrozum mieszane epizody
U niektórych osób może wystąpić jednocześnie epizod manii i depresji. Określany jako epizod mieszany (lub ostatnio „cechy mieszane”), może się on charakteryzować równoczesnym uczuciem rozpaczy w połączeniu ze zwiększoną energią.
- Zwróć uwagę, czy depresji towarzyszy pobudzenie, niepokój, drażliwość lub niepokój. Poszukaj kombinacji wysokiej energii i obniżonego nastroju podczas mieszanych epizodów.
- Ponieważ ludzie w mieszanych epizodach doświadczają dwubiegunowego cyklu zarówno wzlotów, jak i upadków, mogą również być narażeni na zwiększone ryzyko samobójstwa. Jeśli widzisz oznaki zarówno manii, jak i depresji u kogoś, kogo znasz, natychmiast poproś o pomoc.
Metoda 3 z 3: Uzyskiwanie pomocy osobie
Krok 1. Przeprowadź burzę mózgów w odpowiedni sposób poruszenia tematu
Jeśli Twoja ukochana osoba spełnia kryteria wielu z powyższych objawów, musi jak najszybciej zasięgnąć profesjonalnej pomocy. Może to stanowić wyzwanie, ponieważ wiele osób z chorobami psychicznymi zaprzecza swoim objawom. Przed omówieniem problemu zastanów się długo i intensywnie, jak podejdziesz do tematu.
- Możesz oglądać je przez chwilę i przeprowadzić badania nad chorobą afektywną dwubiegunową, aby wesprzeć swoje obserwacje.
- Możesz także porozmawiać z innymi przyjaciółmi lub krewnymi, aby sprawdzić, czy zauważyli te same problemy.
Krok 2. Pokaż swoją troskę
Bądź łagodny i cierpliwy, kiedy poruszasz ten temat ukochanej osobie. Chcesz wysłać wiadomość, że jesteś zaniepokojony i wierzysz, że uzyskanie pomocy to jedyny sposób, w jaki mogą się poprawić. Unikaj rzucania jakichkolwiek osądów lub odchodzenia, jakbyś stawiał tej osobie ultimatum. Bądź wspólnym rozwiązywaniem problemów.
Powiedz coś w stylu: „Jane, zauważyłem, że ostatnio mało sypiasz. To niespodzianka, bo kilka tygodni temu cały dzień leżałeś w łóżku. Zauważyłem również pewne podejrzane obciążenia na Twojej karcie kredytowej. Martwię się o ciebie, kochanie. Może pójdziesz na badanie kontrolne do lekarza?
Krok 3. Zaoferuj pomoc w jakiś sposób
Nie poruszaj tylko tematu i nie oczekuj, że dana osoba sama przejdzie. Możesz podzielić się niektórymi swoimi badaniami lub nawet zaproponować psychiatrę w Twojej okolicy. Zaproponuj, że dołączysz do nich podczas spotkania w celu uzyskania wsparcia moralnego.
Na przykład możesz zapytać: „Co mogę zrobić, aby ci pomóc? Jeśli chcesz, pomogę Ci znaleźć lekarza lub udać się na spotkanie z Tobą. Chcę tylko zobaczyć, jak radzisz sobie lepiej
Krok 4. Dowiedz się, jakie rodzaje psychoterapii są dostępne
Zaburzeniu afektywnemu dwubiegunowemu można zarządzać za pomocą odpowiedniej psychoterapii, leków, zdrowych umiejętności radzenia sobie i silnych systemów wsparcia. Dobry psychoterapeuta będzie w stanie nauczyć pacjenta i rodzinę, jak rozpoznawać wyzwalacze, aby uniknąć nawrotu. Psychoterapeuci mogą nauczyć pacjenta i rodzinę zdrowych umiejętności radzenia sobie, co może zmniejszyć skłonność do ryzykownych i niebezpiecznych zachowań.
- Umiejętności radzenia sobie mogą obejmować pisanie dziennika, poprawę nawyków snu, radzenie sobie ze stresem za pomocą technik relaksacyjnych i utrzymywanie codziennych czynności.
- Zarówno formalne, jak i nieformalne systemy wsparcia – takie jak rodzina, przyjaciele i dwubiegunowe grupy wsparcia – są ważne, aby pomóc jednostce uniknąć wystąpienia objawów. Psychoterapeuta pomoże Ci zidentyfikować i połączyć się z różnymi systemami wsparcia.
- Chociaż zastosowanie terapii poznawczo-behawioralnej pomoże zredukować nawroty, ważne jest, aby pacjent i rodzina współpracowali z terapeutą w celu opracowania planu awaryjnego na wypadek nawrotu.
Krok 5. Wiedz, kiedy się wycofać
Choć może to być denerwujące, ta osoba może nie chcieć twojej pomocy. Lub mogą mieć problemy z pogodzeniem się z chorobą. Jeśli nie grozi im żadne bezpośrednie niebezpieczeństwo (np. wykazują oznaki samobójstwa), być może trzeba dać im trochę miejsca. Ale nie rezygnuj całkowicie z problemu - poczekaj chwilę, zanim poruszysz go ponownie.
- Powiedz: „Wygląda na to, że cię zdenerwowałem i nie było to moim zamiarem. Dam ci trochę miejsca do przemyślenia. Porozmawiajmy ponownie innym razem.
- Jeśli dana osoba jest zagrożona popełnieniem samobójstwa, nie wycofuj się. Aby uzyskać pomoc, zadzwoń do lokalnego oddziału ratunkowego lub na infolinię ds. samobójców.
- Jeśli jesteś w USA, zadzwoń do National Suicide Prevention Lifeline pod numer 1-800-273-8255. Jeśli jesteś w Wielkiej Brytanii, zadzwoń do Samarytan pod numer 116 123.
Porady
- Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową powinny wyeliminować stres, stosować zbilansowaną dietę, regularnie ćwiczyć i odpoczywać, prowadzić dziennik nastroju i dołączyć do grupy wsparcia.
- Niektóre osoby cierpiące na zaburzenie maniakalno-depresyjne mogą mieć sezonowe zmiany nastroju, tak samo jak inne sezonowe zaburzenia afektywne (SAD).
